که آموزش باید از طریق یک گیرنده و فرستنده انجام می شد . معلمانی باید استخدام می شدند تا در مرکزی به صورت دسته بندی در مقاطع مختلف فعالیت می کردند مثلاً ابتدایی اول صبح راهنمایی ظهر و دبیرستان شب توسط بی سیم ارائه می شد و امتحان در نزدیکترین حوزه مربوط به آموزش پرورش منطقه مورد نظر مثلاً سیدنی ملبورن و ... دانش آموزان در سطوح مختلف و در ساعات گوناگون طبق برنامه ای گرد هم می آمدند و در امتحان دروس مختلف شرکت می نمودند و کارنامه ها در پایان دوره ارائه می گردید ، در سیستم بی سیم ساعت 8 درس ریاضی آغازمی شد و دانش آموز 1 الی 2 ساعت فرصت داشت تا اشکالات خود را از طریق سیستم بی سیم با معلم مطرح می ساختند و معلم از طریق بی سیم سعی در برطرف کردن ، مشکلات دانش آموز مورد نظر داشت .
از آن سو هزینه کردن برای این سیستم بسیار هنگفت بود ولی تا سالیان مدید و جای گرفته شدن سیستم های کامپیوتری این روند همچنان ادامه داشت و واژه آموزش الکترونیکی به معنای امروزی پس از بوجود آمدن و جای گرفتن اینترنت در جهان بوجود آمد اولین بار ایده ارائه آموزش از طریق شبکه اینترنت درسال 1993 در ایالات متحده آمریکا توسط مهندسی به نام رائول گرانیک ارائه شد . بر طبق این مسئله باید یکسری افراد آموزش خاصی ببینند تا از طریق شبکه اینترنت بتواند سیستم آموزشی را توسعه دهند ، در این سیستم سیستم آموزشی به طریق زیر طبقه بندی ارائه می شد .