دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 6
ویتامینهای محلول در آب :
جذب ویتامینهای محلول در آب آسان است . اکثر این ویتامینها در بدن ذخیره نمی شوند و مازاد آنها دفع می گردد بنابراین بهتر است که در غذای روزمره ، وجود داشته باشد . مازاد این ویتامینها از طریق کلیه دفع می شوند و ایجاد مسمومیت نمی کنند . نباید مقادیر زیادی از این ویتامینها دریافت کرد.
به عنوان مثال اگر بدن به مدت طولانی ویتامین A و C دریافت کند به این دوز وابسته می شود و اگر به مقدار طبیعی باز گردد نشانه های کمبود اختلال ایجاد می گردد . مصرف زیاد و مداوم ویتامین C می تواند باعث کاهش PH ادرار ، بالا بردن خطر ابتلا به عفونت های ادراری، بالا رفتن خطر ابتلا به سنگهای اگزالاته با دوز بالا ( مخصوصاً در افرادی که مستعد باشند ) می گردد . به علاوه چون جذب آهن را زیاد می کند خطر مسمومیت به آهن هم مطرح می شود.
- ویتامینهای محلول در آب :
ویتامین C :
ویتامین C یا اسید آسکوربیک یک احیاء کننده طبیعی و یک ماده آنتی اکسیدان است . به عبارت دیگر از اکسیداسیون مواد بیولوژیک در بدن ما جلوگیری می کند . ویتامین C یکی از حساسترین ویتامین ها نسبت به حرارت می باشد و حرارت ، محیط قلیایی ، مس و برخی از فلزات باعث تخریب آن می شوند .
بدن یک فرد بالغ حدود ۶۰ میلی گرم ویتامین C نیاز دارد . همچنین در دوران بارداری و شیردهی ۱۰۰ میلی گرم برای مادران توصیه شده است . اما حدود ۱۰ میلی گرم از این ویتامین ، باعث جلوگیری از علائم کمبود آن می شود .
اعمال ویتامین C :
ویتامین C در ترمیم زخم و بافت های استخوانی آسیب دیده و همچنین در جذب آهن نقش بسزایی دارد. اگر فرد هنگام صرف غذا و یا مصرف مکمل آهن ، ویتامین C و یا آب میوه ای که حاوی ویتامین C باشد مصرف نماید ، جذب آهن را بالا می برد و آهن غیر آلی در تقویت سیستم ایمنی بدن نقش مهمی دارد.
ثابت شده است که ویتامین C مانع سنتز برخی از ترکیبات مثل نیتروزامین ها می شود که سرطان زا هستند و به طور کلی سیستم ایمنی بدن را تقویت می کند و در محافظت از ویتامین A و ویتامین E موثر است.
چرا باید به مقدار دریافت این ویتامین توجه خاصی داشته باشیم ؟
طبیعی است که دریافت کل ویتامینها از اهمیت بسزایی برخوردار هستند . منابع غذایی این ویتامین بسیار محدود و منحصر به سبزیجات و میوه جات می باشد . از آنجا که این ویتامین نسبت به حرارت حساس می باشد، با پخته شدن این مواد غذایی ( سبزیجات ) ویتامین آن ( ویتامین C ) تخریب می شود.
سبزیجات معمولاً مدت زمان پخت کوتاهی دارند ، در گذشته تصور می شد که با پختن آنها، ویتامین C به طور کامل تخریب می شود ولی امروزه بر خلاف آن اثبات شده است یعنی اگر سبزیجات در مدت زمان ۱۵ تا ۳۰ دقیقه پخت شوند مقداری از ویتامین C آنها باقی می ماند.
به عنوان مثال سیب زمینی یکی از منابع غذایی نسبتاً خوب ویتامین C است و مدت پخت آن نیز کوتاه است و می تواند مقدار قابل توجهی از این ویتامین را با خود داشته باشد اگر در حداقل زمان طبخ ، پخته و آماده شود . مخصوصاً اگر آب را بجوشانیم و سبزیجات را داخل آن بریزیم ، آنزیم اکسیدازی که درون سلول همراه ویتامین C است فرصت نمی یابد تا ویتامین C را تخریب نماید و میزان تخریب آن بسیار کم می باشد.
ویتامین C غذاهای حیوانی کم می باشد زیرا مدت زمان پخت آنها طولانی است و این امر باعث از بین رفتن ویتامین C آنها می شود.
میوه جات بهترین منبع غذایی ویتامین C می باشند. به عنوان مثال مرکبات ، انواع توتها، خربزه و سبزیجات غنی از ویتامین C هستند.
ویتامین C در مرکبات حدود ۲۵ تا ۵۰ میلی گرم و در سبزی جعفری حدود ۱۸۰ میلی گرم موجود می باشد . مرکبات را به مقدار زیاد می توان مصرف کرد در صورتی که شاید نتوان ۱۰۰ گرم سبزی جعفری را به طور خام خورد.
از آنجا که منابع غذایی این ویتامین محدود به سبزیجات و میوه جات است و آنها در تمام فصول سال در دسترس همگان نمی باشند به همین دلیل با کمبود فصلی این ویتامین مواجه می باشیم .
کمبود ویتامین C :
کمبود ویتامین C موجب بیماری اسکوربوت می شود. در فرد مبتلا به بیماری اسکوربوت، تغییراتی در لثه ها دیده می شود و بطور کلی جداره عروق خونی حساس و شکننده می شود و معمولاً دچار خونریزی لثه می شوند و لثه حالت اسفنجی پیدا می کند.
مصرف یک واحد مرکبات نیازهای فرد را تأمین می کند.
یکی از عواملی که باعث متوقف شدن رشد کودکان می شود کمبود ویتامین C است. بنابراین کودکانی که از شیر مادر تغذیه نمی کنند ممکن است دچار کمبود ویتامین C شوند و رشد آنها متوقف شود .
هنگام سوختگی، به علت ترمیم بافت، نیاز به ویتامین C افزایش می یابد. توصیه می شود که ورزشکاران به طور متوسط روزانه ۱۵۰ تا ۳۰۰ میلی گرم ویتامین C مصرف نمایند.
ویتامین B :
ویتامین های گروه B معمولاً در اغلب مواد غذایی وجود دارند . از ویتامین B1 شروع می کنیم.
ویتامین B1 یا تیامین ، ویتامینی است که نقش آن در متابولیسم کربوهیدراتها است. به عبارتی دیگر نیاز به این ویتامین ، به تناسب دریافت کربوهیدراتها در رژیم غذایی بستگی دارد. بدین ترتیب طبقات فقیر بعضی جوامع که کربوهیدراتها ( که بیشترین انرژی را در رژیم غذایی تأمین می کند ) را کمتر مصرف می کنند به ویتامین B1 نیاز بیشتری دارند .
مهمترین منابع غذایی ویتامین B1 معمولاً غلات ، حبوبات و مخصوصاً جوانه غلات و جبوبات است . البته ناگفته نماند که منابع غذایی این ویتامین به طور گسترده وجود دارد ، چون اکثر ایرانیان نان مصرف می کنند و این ویتامین به وفور در نان وجود دارد و در سطح کشور ما مشکلی از این نظر وجود ندارد .
کمبود ویتامین B1 خاص مناطق یا کشورهایی است که مصرف عمده آنها برنج سفید شده است. مثل کشور فیلیپین که مردم آنجا فقیر هستند و مصرف آنها برنج است . معمولاً مصرف ایرانیان برنج است اما چون نان مصرف می کنند و از سایر مواد غذایی ، ویتامین B1 را دریافت می کنند، دچار کمبود این ویتامین نمی شوند .
کمبود ویتامین B1 باعث ایجاد بیماری بری بری می شود . بری بری دو نوع است ، بری بری خشک یا عصبی که باعث فلجی افراد می شود و بری بری قلبی باعث نارسائی در قلب می شود و بیمار دچار خیز یا اِدم می شود .ویتامین B2 یا ریبوفلاوین :
نقش این ویتامین در متابولیسم انرژی است . مقدار نیاز به این ویتامین بستگی به سهم دریافت انرژی دارد . مثلاً ورزشکاری که گاهی دو برابر یک فرد عادی انرژی مصرف می کند ، در نتیجه نیاز ورزشکار به ویتامین B2 نسبت به فرد عادی
