لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 24
بررسی میزان تأثیر آموزش رفتاری مادر بر کاهش اختلالات
رفتاری بیرونی در کودکان پیش‌دبستانی
*مهرداد کلانتری، ** محمدرضا عابدی
*گروه روانشناسی دانشگاه اصفهان
**گروه مشاوره دانشگاه اصفهان
چکیده
هدف از مقاله حاضر، عبارت است از تدوین و آزمایش مدلی برای آموزش والدین در ایران. بدین منظور فهرست رفتارهای بیرونی در مورد کلیه کودکان 6 ساله در دو مرکز پیش‌دبستانی وابسته به آموزش و پرورش اصفهان که بطور تصادفی انتخاب شده بودند، اجرا شد. از کلیه مادران کودکانی که نمره کل آنها 5 یا بیشتر (از حداکثر نمره 18) بود، جهت شرکت در برنامه آموزشی دعوت کتبی بعمل آمد.
در نهایت، 30 نفر از مادران کودکان پیش‌دبستانی (شامل 16 پسر و 14 دختر)، که یک برنامه آموزش رفتاری مادر شامل 6 جلسه هفتگی 90 دقیقه‌ای دریافت کرده بودند، با 30 نفر از مادران گروه گواه (با نسبت مساوی دختر و پسر) در همان کودکستانها، که چنین آموزشی را دریافت نکرده بودند، مقایسه شدند. از پرسشنامۀ معیارهای اختلالات رفتاری بیرونی، مطابق با آخرین راهنمای تشخیصی آماری بیماریهای روانی (1994) براساس نظر مربی و مادر جهت سنجش میزان تأثیر آموزش استفاده شد. نتایج بدست آمده نشان‌دهندۀ تأثیر قابل توجه آموزش رفتاری مادر بر کاهش اختلالات رفتاری بیرونی در کودکان پیش‌دبستانی و بویژه در دختران بوده‌است.[1]
The Effect of Behavioural Parent Training on the Reduction of Externalized Behaviour Problems in Preschool Children
M. Kalantari, M. R. Abedi.
Department of Psychology, Faculty of Education and Psychology University of Isfahan, Isfahan, IRAN 81744
Abstract
The purpose of the present study was to construct a model of parent training for Iranian parents, and to examine the effectiveness of this model on the reduction of externalized behaviour problems in preschool children. For this purpose, preschool externalized behaviour checklist was administered for all 6 year old children in two randomly selected preschool settings related to Isfahan Education office.
Mothers of those children with a total score of 5 or more (of a maximum total score of 18) were invited to take part in a training program including 6 successive 90 minute sessions. 30 mothers of the preschool children with behaviour problems who had attended the program were compared with 30 mothers with no training. The results showed that the mother's training program had a significant effect on the reduction of externalized behaviour problems, which are the most common and most persistant behaviour problems in preschool children. This effect seems to be more substantial on behaviour problems of girls than boys.
This paper is prepared on the basis of grant number 730912 from Isfahan University Research Council for which the avthors Would like to express their gratitude.
مقدمه
در کشور ما، آموزش والدین بیشتر در قالب سخنرانی‌های پراکنده محدود شده‌است و تا به حال روشهای برنامه‌ریزی شده و مدوّنی از آموزش والدین بر مبنای نظریه یا فرضیه مشخصی ارائه نشده‌است. وضعیت کنونی، از این قرار است که در مدارس و مهدکودک‌ها، از فردی دعوت می‌شود تا در جلسه‌ای برای والدین درباره مسائل تربیتی- یا موضوعی که معمولاً سخنران بنا به سلیقه خود انتخاب می‌کند و ممکن است با مطالبی که سخنران قبلی گفته است مغایر باشد، سخنرانی کند.
در حال حاضر، پیشگیری سر لوحه کار سازمان بهداشت جهانی است.
بهداشت روانی، یکی از بخشهای مهم سازمان بهداشت جهانی است و آموزش والدین یکی از رویکردهای مهم در بهداشت روانی است. در واقع چنانچه مشکلات رفتاری کودکان بموقع چاره‌جویی نشود عوارض بیشتری را برای خانواده، مدرسه و جامعه بوجود می‌آورد. بعنوان مثال پاترسون[2] (1994) اشاره کرده است که یافته‌های پژوهشی حکایت از آن دارند که رفتارهای ضد اجتماعی[3] موجب می‌شوند کودکان در مدرسه طرد و دچار شکست شوند. برخی از سوالات اساسی که در این زمینه بنظر می‌رسند عبارتند از:
1- آیا آموزش والدین در کشور ما مفید است؟
2- معیارهای مفید‌بودن آن چیست؟
3- چه متغیرهایی میزان تأثیر آن را رقم می‌زنند؟
4- به چه تعداد جلسه، با چه عناوین یا موضوعاتی در هر سال تحصیلی نیاز است؟
به نظر می‌رسد، هر چه آموزش والدین زودتر آغاز شود، احتمال موفقیت آن بیشتر خواهد بود. آموزش والدین را باید از زمانی آغاز کرد که شخصیت کودکان کاملاً شکل نگرفته است و احتمال اصلاح الگوهای رفتاری والدین و فرزندان بیشتر است. بنابراین همانگونه که پاترسون و همکاران (1993) اشاره کرده‌اند، لازم است قبل از این که مشکلات کاملاً بوجود آیند روی پیشگیری تمرکز شود. پاترسون (1994)، اشاره کرده است که کودکان رفتارهای پرخاشگری را در سالهای قبل از دبستان می‌آموزند. بنابراین بنظر می‌رسد که بهتر باشد آموزش والدین از سالهای قبل از دبستان آغاز شود.
تحقیق در مورد بررسی میزان تأثیر آموزش رفتاری مادر بر کاهش اختلالات
