مقاله در مورد دستور زبان انگلیسی

اختصاصی از نیک فایل مقاله در مورد دستور زبان انگلیسی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود در "پایین مطلب"

فرمت فایل: word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحات: 37

- دستور زبان رنگ ها

  دستور زبان

دستور زبان یا گرامر این درس در مورد رنگ ها می باشد. در این درس شما می آموزید که چگونه رنگ چیزی را بپرسید یا اگر رنگ چیزی از شما پرسیده شود چگونه پاسخ بدهید. به نکات زیر توجه کنید. 

  نکته ها :

1 – کلمه ای که رنگ را بیان می کند مانند یک صفت قبل از اسم آورده می شود مانند :

Red car اتومبیلِ قرمز

White bag کیفِ سفید

This is a red car. این یک اتومبیلِ قرمز است

That is a white bag. آن یک کیفِ سفید است

These are red cars. این ها اتومبیل های قرمز هستند

Those are white bags. آن ها کیف های سفید هستند 

  2 – بعد از فعل های is و are نیز می توان به صورت زیر رنگ را بیان کرد.

This car is red. این اتومبیل ، قرمز است.

That bag is white. آن کیف ، سفید است.

These cars are red. این اتومبیل ها، قرمز هستند

Those bags are white. ‌آن کیف ها ، سفید هستند 

  3- برای پرسیدن رنگ چیزی از عبارت what colour is برای حالت مفرد و از عبارت what colour are برای حالت جمع در ابتدای جمله استفاده می کنیم

What colour is this car? این اتومبیل چه رنگی است؟

What colour are these cars? این اتومبیل ها چه رنگی هستند؟ 

  4 – شما با رنگ های زیر آشنا هستید.

Black سیاه

white سفید

Red قرمز

Blue آبی

Green سبز

yellow زرد

Brown قهوه ای

  تمرین

1 – جملات زیر را کامل کنید.

دانلود صفت دستور زبان 10 ص

اختصاصی از نیک فایل دانلود صفت دستور زبان 10 ص دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

فرمت فایل:   doc 

 قسمتی از محتوای متن Word 

تعداد صفحات : 12 صفحه

صفت (دستور زبان) صِفَت، واژه‌ای است که حالت و چگونگی چیزی یا واژه ای را برساند و اقسام آن از این قرار است : صفت فاعلی، صفت مفعولی، صفت تفضیلی و صفت نسبی.
برای واژه صفت که عربی است برابرهای فارسی «فروزه» و «چگون‌واژه» پیشنهاد شده است.
صفت فاعلی آن است که بر کنندهٔ کار یا دارندهٔ معنی دلالت کند و علامت آن عبارت است از : 1- " نده" که در پایان فعل امر می آید : پرسنده، خواهنده، شناسنده، بافنده 2- " ان " مثل : خواهان، پرسان، دمان، روان، دوان 3- " الف " که آن نیز در پایان فعل امر می آید، مثل : شکیبا، زیبا، خوانا، گویا، بینا، پویا 4- " ار " غالبا در آخر فعل ماضی می آید، مثل : خریدار، خواستار، برخوردار، نامردار، گرفتار 5- " گار " که بیشتر در آخر فعل امر و ماضی می آید، مثل : آموزگار، پرهیزگار، آمرزگار، آفریدگار 6- " کار " که غالبا به آخر اسم معنی ملحق می‌شود، مثل : ستمکار، فراموشکار 7- " گر " در آخر اسم معنی می آید، مثل : پیروزگر، دادگر، بیدادگر صفت فاعلی که به " نده " ختم شود، غالبا در عمل و صفت غیر ثابت استعمال می‌شود، مثل : رونده، یعنی کسی که عمل رفتن را انجام می‌دهد صفاتی که به " ان " ختم می‌شود، بیشتر معنی حال را می‌دهد : سوزان، نالان، روان، دوان صفاتی که به " الف " ختم می‌شود، حالت ثابت را می رساند، مثل : دانا لغاتی که به " گار، کار، گر " ختم می‌شود مبالغه را می رساند مثل : آموزگار، ستمکار، ستمگر "گار" همیشه بعد از کلماتی که از فعل مشتق می‌شود می آید ولی " کار " پس از اسم معنی و غیر مشتق به کار می‌رود .
" گر " در غیر اسم معنی، شغل را می رساند، مانند : آهنگر و این جز صفات فاعلی نیست .
ترکیب صفت فاعلی صفت فاعلی چهار قسم دارد : 1- حالت اضافی که صفت، به مابعد ِ خود اضافه می‌شود : فزایندهٔ باد آوردگاه فشانندهٔ خون ز ابر سیاه 2- با تقدّم صفت و حذف کسرهٔ اضافه : جهاندار محمود ِ گیرنده شهر ز شادی به هرکس رساننده بهر 3- با تاخیر صفت بدون آن که در آن تغییری رخ دهد : منم گفت یزدان پرستنده شاه مرا ایزد پاک داد این کلاه 4- با تاخیر صفت و حذف علامت صفت " نده " مانند سرافراز، گردن فراز که سرفرازنده و گردن فرازنده بوده و این کار قیاسی است .
هرگاه صفت فاعلی با مفعول یا یکی از قیود مثل : بیش، کم، بسیار، پیش، پس و نظایر آن ترکیب شود علامت صفت حذف می‌شود مثل : کامجوی، پیش گوی، کم گوی، بسیار دان، پیشرو، پس رو صفای که به " ان " ختم می‌شود، هرگاه مکرر شود، ممکن است علامت صفت را از اول حذف کنند، مثل : لرزلرزان، جنب جنبان، پرس پرسان، کش کشان صفت مفعولی صفت مفعولی بر آنچه فعل بر او واقع شده باشد، دلالت می‌کند، مانند : پوشیده، برده.
یعنی آنچه، پوشیدن و بردن بر او واقع شده باشد و علامت آن " ه " ماقبل مفتوح است که در آخر فعل ماضی در می آید .
ترکیبات صفع مفعولی از این قرار است : 1- آن که صفت را مقدم داشته، اضافه کنند، مانند : پرودهٔ نعمت، آلودهٔ منت .
2- با تقدیم صفت و حذف حرکت اضافه، مانند : آلوده نظر 3- آن که صفت را در آخر آورند و هیچ تغییری ندهند، مثل : خوا آلوده، شراب آلوده 4- مانند نوع سوم ولی با حذف علامت صفت، مثل : خاک آلود، نعمت پرورد، دستپحت 5- با تاخیر صفت و حذف " ده " از پایان آن، چنانکه به ترکیب صفت فاعلی شبیه باشد : پناه پرور، دست پرور هر گاه بخواهند صفت مفعولی را که تخفیف یافته، جمع ببندند آن را به حال اول بر می گردانند، مثلاً : دست پروردگان ولی در تخفیف صفت فاعلی برگردانیدن به حال اصلی لازم نیست، مثل : گردنکشان، سرافرازان، نامداران صفت تفضیلی صفت تفضیلی، آن است که در آخر آن لفط " تر " افزوده شود و مفاد آن، ترجیح موصوف است بر شخص دیگر که در وجود صفت با او شریک و همتاست و آن تنها به آخر صفت و کلماتی که در معنی صفت باشد، پیوسته شود، مانند : گوینده تر، شتابنده تر، فزاینده تر، گریانده تر، مردتر، برتر صفت تفضیلی به یکی از سه طریق زیر استعمال می‌شود : 1- با " از " : خرد از مال سودمندتر است .
2- با " که" : دانش، بهتر که مال.
سیرت، پسندیده تر که صورت .
3- با اضافه، چنانکه گوییم : تواناتر ِ مردم کسی است که دانایی او فزونتر باشد .

(توضیحات کامل در داخل فایل)

 

متن کامل را می توانید دانلود نمائید چون فقط تکه هایی از متن در این صفحه درج شده به صورت نمونه

ولی در فایل دانلودی بعد پرداخت، آنی فایل را دانلود نمایید

دانلود کتاب دستور نگارش 2 - دکتر فریدون وحدانی - پیام نور

اختصاصی از نیک فایل دانلود کتاب دستور نگارش 2 - دکتر فریدون وحدانی - پیام نور دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

دانلود کتاب دستور نگارش 2 پیام نور

گروه زبان انگلیسی

تعداد صفحات : 483

فایل : pdf

پاورپوینت کامل با عنوان دستور زبان فارسی 2 در 184 اسلاید

اختصاصی از نیک فایل پاورپوینت کامل با عنوان دستور زبان فارسی 2 در 184 اسلاید دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

دستور زبان یا گرامر مجموعه قوانین و ضوابط حاکم بر ساختار واژه‌ها، جملهها، واجها و آواها و معناها در زبان است. به عبارت دیگر، دستور زبان مجموعه قواعد و آیین‌هایی است که اهل زبان آن‌ها را به‌طور ناخودآگاه فراگرفته و زبان‌آموزان، برای درک بهتر گفتار و نوشتار اهل زبان، آن را می‌آموزند. در تقسیم‌بندی‌های سنتی، دستور زبان به‌طورکلی از دو شاخه واژه‌شناسی (صرف) و جمله‌شناسی (نحو) تشکیل شده‌است. صرف و نحو با هم دستورِ یک زبان را تشکیل می‌دهند. ولی امروزه دستور زبان را، که زیرشاخه‌ای از دانش زبان‌شناسی به شمار می‌آید، دارای بخش‌های آواشناسی،واج‌شناسی، صرف، نحو و معناشناسی می‌دانند.

تعریف

در زبان‌شناسی، دستور زبان مجموعه‌ای از قوانین ساختمانی در زبان است که ساختِ جمله‌ها، عبارت‌ها، و کلمه‌ها را در هر زبانی معیّن می‌کند. این اصطلاح همچنین به مطالعهٔ این قوانین نیز اطلاق می‌شود که دراین‌زمینه شامل علم نحو، ریخت‌شناسی، و واج‌شناسی است که اغلب با آواشناسی، معناشناسی، و عملگرایی کامل می‌شود. زبان‌شناسان عموماً این اصطلاح را به قوانین املایی اطلاق می‌کنند، هرچند کتاب‌های کاربردی و راهنماهای متداول ــ که خودشان را دستور زبان می‌نامند ــ ممکن است به قواعد املا و نشانه‌گذاری اطلاق شوند.

دستور زبان؛ ساختار و سامانه زبان است. دستور زبان شامل زبان‌شناسی نحوی و ساخت‌شناسی واژگانی زبان است. بسیاری بر این باور هستند دستور زبان یا گرامر شامل قوانین زبان است در صورتی که حقیقتاً هیچ زبانی شامل قانون نیست (به استثناء زبان اسپرانتو). زیرا قانون توسط عده‌ای وضع می‌شود ولی گرامر توسط هیچ کس وضع نشده است. زبان به مرور زمان تغییر می‌کند. به تعریفی دیگر دستور زبان بازتابی از زبان در یک دوره مشخص است. گرامر زبان باعث می‌شود تا آموزندگان زبان، سریع تر و تاثیرگذارتر آن را بیاموزند. وقتی آموزندگان زبان؛ دستور زبان را بیاموزند، قادرند خیلی چیزها را خود درک کنند و از مراجعه به معلم و کتاب بی‌نیاز شوند.

دستور زبان فارسی یا دستور زبان پارسی مجموعه قواعدی است که وبژگی‌ها و توانایی‌های زبان فارسی را نشان می‌دهد. دستور زبان فارسی با بسیاری اززبان‌های هندواروپایی شباهت‌هایی دارد، به‌خصوص زبان‌هایی که از ریشه هندوایرانی هستند.

هر زبانی  قواعد  مخصوصی را دارد که به آن قواعد در زبانهای مختلف نامی نهاده اند و در زبان فارسی به آن دستور زبان  یا به اختصار دستور گویند.

برای سخن گفتن یا نوشتن نیازی به آموختن قواعد و نظام زبان  نیست امّا دستور زبان کمک می کند تا بهتر بگوییم یا بنویسم و جمله های درست را از نادرست باز شناسیم .

تاریخچه

میرزا حبیب اصفهانی، آموزگار زبان فارسی در استانبول، نخستین فارسی‌زبانی است که تلاش کرد قواعد دستوری زبان فارسی را تدوین کند. دستور سخن(استانبول ۱۲۸۹)، دبستان فارسی (استانبول ۱۳۰۸)، خلاصه رهنمای فارسی (استانبول ۱۳۰۹) و رهبر فارسی (استانبول ۱۳۱۰۰) کتاب‌هایی است که میرزا حبیب برای آموزش دستور زبان فارسی تألیف کرده است.

فهرست مطالب:

الفبای فارسی

واج

مصوت

صامت

مصوت مرکب

تعریف جمله

گروه

واژه

واژک

ارکان جمله

جایگاه و ترتیب اجزا جمله

متمم

منادا

بدل

تمیز

مضاف الیه

صفت بیانی

قید

جمله از حیث مفهوم

جمله خبری

جمله پرسشی

جمله امری

جمله عاطفی

جمله شرطی

جمله مستقیم و غیرمستقیم

جمله فعلی و جمله استادی

جمله بی فعل

جمله ساده

جمله مرکب

جمله مستقل و ناقص

جمله مثبت و منفی

جمله معترضه

جمله پایه

جمله پیرو

و...

پاورپوینت کامل و جامع با عنوان دستور زبان فارسی 1 در 230 اسلاید

اختصاصی از نیک فایل پاورپوینت کامل و جامع با عنوان دستور زبان فارسی 1 در 230 اسلاید دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

دستور زبان یا گرامر مجموعه قوانین و ضوابط حاکم بر ساختار واژه‌ها، جملهها، واجها و آواها و معناها در زبان است. به عبارت دیگر، دستور زبان مجموعه قواعد و آیین‌هایی است که اهل زبان آن‌ها را به‌طور ناخودآگاه فراگرفته و زبان‌آموزان، برای درک بهتر گفتار و نوشتار اهل زبان، آن را می‌آموزند. در تقسیم‌بندی‌های سنتی، دستور زبان به‌طورکلی از دو شاخه واژه‌شناسی (صرف) و جمله‌شناسی (نحو) تشکیل شده‌است. صرف و نحو با هم دستورِ یک زبان را تشکیل می‌دهند. ولی امروزه دستور زبان را، که زیرشاخه‌ای از دانش زبان‌شناسی به شمار می‌آید، دارای بخش‌های آواشناسی،واج‌شناسی، صرف، نحو و معناشناسی می‌دانند.

تعریف

در زبان‌شناسی، دستور زبان مجموعه‌ای از قوانین ساختمانی در زبان است که ساختِ جمله‌ها، عبارت‌ها، و کلمه‌ها را در هر زبانی معیّن می‌کند. این اصطلاح همچنین به مطالعهٔ این قوانین نیز اطلاق می‌شود که دراین‌زمینه شامل علم نحو، ریخت‌شناسی، و واج‌شناسی است که اغلب با آواشناسی، معناشناسی، و عملگرایی کامل می‌شود. زبان‌شناسان عموماً این اصطلاح را به قوانین املایی اطلاق می‌کنند، هرچند کتاب‌های کاربردی و راهنماهای متداول ــ که خودشان را دستور زبان می‌نامند ــ ممکن است به قواعد املا و نشانه‌گذاری اطلاق شوند.

دستور زبان؛ ساختار و سامانه زبان است. دستور زبان شامل زبان‌شناسی نحوی و ساخت‌شناسی واژگانی زبان است. بسیاری بر این باور هستند دستور زبان یا گرامر شامل قوانین زبان است در صورتی که حقیقتاً هیچ زبانی شامل قانون نیست (به استثناء زبان اسپرانتو). زیرا قانون توسط عده‌ای وضع می‌شود ولی گرامر توسط هیچ کس وضع نشده است. زبان به مرور زمان تغییر می‌کند. به تعریفی دیگر دستور زبان بازتابی از زبان در یک دوره مشخص است. گرامر زبان باعث می‌شود تا آموزندگان زبان، سریع تر و تاثیرگذارتر آن را بیاموزند. وقتی آموزندگان زبان؛ دستور زبان را بیاموزند، قادرند خیلی چیزها را خود درک کنند و از مراجعه به معلم و کتاب بی‌نیاز شوند.

دستور زبان فارسی یا دستور زبان پارسی مجموعه قواعدی است که وبژگی‌ها و توانایی‌های زبان فارسی را نشان می‌دهد. دستور زبان فارسی با بسیاری اززبان‌های هندواروپایی شباهت‌هایی دارد، به‌خصوص زبان‌هایی که از ریشه هندوایرانی هستند.

هر زبانی  قواعد  مخصوصی را دارد که به آن قواعد در زبانهای مختلف نامی نهاده اند و در زبان فارسی به آن دستور زبان  یا به اختصار دستور گویند.

برای سخن گفتن یا نوشتن نیازی به آموختن قواعد و نظام زبان  نیست امّا دستور زبان کمک می کند تا بهتر بگوییم یا بنویسم و جمله های درست را از نادرست باز شناسیم .

تاریخچه

میرزا حبیب اصفهانی، آموزگار زبان فارسی در استانبول، نخستین فارسی‌زبانی است که تلاش کرد قواعد دستوری زبان فارسی را تدوین کند. دستور سخن(استانبول ۱۲۸۹)، دبستان فارسی (استانبول ۱۳۰۸)، خلاصه رهنمای فارسی (استانبول ۱۳۰۹) و رهبر فارسی (استانبول ۱۳۱۰۰) کتاب‌هایی است که میرزا حبیب برای آموزش دستور زبان فارسی تألیف کرده است.

فهرست مطالب:

انواع کلمه

جمله

نقش کلمه ها در جمله

نهاد

مسند

مفعول

متمم

صفت

مضاف الیه

بدل

معطوف

قید

منادا

تعریف فعل

مفاهیم مختلف فعل

از لحاظ زمان

بن فعل

شناسه ماضی

شناسه مضارع

مصدر

مصدر جعلی

اجزای پیشین

ساختمان فعل

عبارت های فعلی

فعل های لازم یک شخصه

مشتقات فعل

ماضی نقلی

ماضی استمراری

ماضی نقلی مستمر

ماضی بعید

ماضی ابعد

ماضی التزامی

ماضی ملموس

مضارع ساده

مضارع اخباری

مضارع التزامی

مضارع ملموس

مستقبل

فعل امر  

فعل دعا

و...