دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .
این محصول در قالب پی دی اف و 112 صفحه می باشد.
این سمینار جهت ارائه در مقطع کارشناسی ارشد رشته مهندسی برق-مخابرات طراحی و تدوین گردیده است . و شامل کلیه مباحث مورد نیاز سمینار ارشد این رشته می باشد.نمونه های مشابه این عنوان با قیمت های بسیار بالایی در اینترنت به فروش می رسد.گروه تخصصی ما این سمینار را با قیمت ناچیزی جهت استفاده دانشجویان عزیز در رابطه با منبع اطلاعاتی در اختیار شما قرار می دهند. حق مالکیت معنوی این اثر مربوط به نگارنده است. و فقط جهت استفاده ازمنابع اطلاعاتی و بالابردن سطح علمی شما در این سایت ارائه گردیده است.
چکیده
در سیستم های ارتباط امروزی دستیابی به ظرفیت های انتقال بالا جهت پشتیبانی از سرویس های گوناگون (از قبیل اینترنت، ویدئو کنفرانس و…)، ضروری به نظر می رسد. در این میان سیستم های مخابرات نوری به دلیل ویژگی های مطلوبشان به عنوان تکنولوژی اصلی در زیرساخت شبکه های مخابراتی مطرح می باشند و به طور قابل توجهی در مخابرات راه دور و بین شهری مورد استفاده قرار گرفته است. دو راهکار جهت افزایش ظرفیت انتقال در شبکه های مخابرات نوری ارائه شده است: راه اول، استفاده از کابل های نوری جدید و راه دوم، بهره برداری بیشتر از پهنای باند فیبرهای موجود است.
استفاده از فیبرهای جدید اگرچه روشی معمول برای گسترش شبکه ها است، اما هزینه زیادی دارد که فقط بخش اندکی از این هزینه به قیمت خود فیبر اختصاص دارد.
استفاده بهینه از پهنای باند فیبرهای موجود به دو روش امکان پذیر است. روش اول افزایش نرخ بیت در مالتی پلکس به روش تقسیم زمانی است. در TDM، نرخ های انتقالی که معمولا استفاده می شوند 5/2، 10 و 40 گیگابیت بر ثانیه اند. اما مدارات الکترونیکی که چنین نرخ هائی را محقق می کنند، پیچیده و گران هستند. همچنین بعضی مسائل فنی نیز کاربرد این روش را محدود می کند. همچنین مقادیر بزرگتر توان انتقال که برای نرخ بیت های بیشتر لازم است، سبب بروز آثار غیرخطی می شود که بر کیفیت سیگنال تاثیر می گذارد.
روش دوم، انتقال همزمان چندین کانال نوری حاوی اطلاعات با طول موج های مختلف، بر روی یک فیبر نوری (در یک جهت) است، که تکنیک مالتی پلکس تقسیم طول موج نام دارد. این روش ما را قادر خواهد ساخت که تعداد زیادی کانال های با نرخ بیت 5/2 تا 40 گیگابیت بر ثانیه را باهم به وسیله یک فیبر انتقال دهیم.
WDM قادر است سیگنال های نوری (که هریک دارای طول موج مجزا هستند) را مالتی پلکس نماید، سپس به طور همزمان در طول یک فیبر ارسال نماید. سیستم های WDM انتقال ترافیک را تا چندین ترابیت در هر ثانیه از طریق یک فیبر امکان پذیر می کنند. هر طول موج معادل یک کانال نوری مستقل است، از اینرو افزایش تعداد طول موج ها روی یک فیبر باعث افزایش سرویس ها و پهنای باند می شود.
مقدمه
استفاده از سیم ها و کابل های فلزی برای انتقال اطلاعات و به عنوان یک کانال انقال با نصب اولین مرکز تلفن در سال 1878 میلادی توسعه یافت و تا سال 1887 که امواج الکترومغناطیس توسط هرتز (Hertz) کشف شد، این سیستم ها تنها محیط انتقال بودند. اولین سیستم رادیویی در سال 1895 توسط مارکونی (Marconi) ارایه شد.
از بحث مدولاسیون اطلاعات، یادآوری این نکته ضروری است که بیشترین حجم اطلاعاتی که می توان ارسال کرد (به عبارت علمی تر ماکزیمم بیت ریت ارسالی)، بستگی به فرکانس موج حامل (carrier) دارد. هرچه فرکانس موج حامل بیشتر باشد، پهنای باند یا ظرفیت آن بیشتر است. برای افزایش اطلاعات و داشتن سرویس های با کیفیت بالاتر باید پهنای باند فرکانسی وسیعی داشته باشیم.
طیف امواج نوری بین 50nm (ماوراء بنفش) تا 100nm (مادون قرمز) محدود شده است که بخشی از آن، یعنی محدوده 300nm تا 700nm، طیف نور مرئی است. فرکانس امواج نوری بین 1012 تا 1016 هرتز است. امواج نوری مانند امواج رادیویی در هر دو محیط انتقال هوا و موجبر قابل استفاده است.
فصل اول: کلیات
1-1- هدف
با اثر انقلابی که اینترنت برجای گذاشت، صاحبان صنعت خیلی زود دریافتند که سرعت TDM برای تقاضای پهنای باند افزایش یافته کافی نمی باشد. تقاضا هر ساله به طور پیوسته رشد می یافت و اپراتورهای شبکه به سمت یک تکنولوژی جدید رو می آورند.
در سیستم های ارتباطی کنونی به منظور دستیابی به ظرفیت های انتقال بالا روش های متفاوتی ارائه شده است. از آن جهت که سیستم های مخابرات نوری به عنوان زیرساخت شبکه های مخابراتی مطرح است، به مقدار بسیار زیادی در سیستم های ارتباط راه دور و بین شهری به کار گرفته شده است. در این راستا روش های گوناگونی برای افزایش ظرفیت انتقال شبکه مخابرات نوری مورد طرح و بررسی قرار گرفته است، که از آن جمله می توان به استفاده از فیبرهای نوری جدید و همچنین استفاده از پهنای باند فیبرهای موجود اشاره نمود.
هدف از این تحقیق بررسی و مطالعه چگونگی استفاده از پهنای باند فیبر می باشد که در این روش استفاده از چندین کانال نوری حاوی اطلاعات با طول موج های مختلف بر روی یک فیبر مورد تحلیل، مطالعه و بررسی قرار می گیرد.
