دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه:18
فهرست:
نام: منصور
نام خانوادگی:محمودی
استاد مربوطه:آقای خدایی
موضوع تحقیق:اشکالات وارده بر برهان نظم
بررسی برهان نظم
خوب ایندفعه می خواهم یکی از عمومی ترین برهان ها را بررسی کنم ! برهانی به نام برهان نظم که به علت ساده بودنش در کنار برهان علیت از جمله برهان هایی است که معمولا باعث معتقد شدن افراد به خدا می شود ! این برهان از قدیم در کتابهای دینی دبستان و راهنمایی و دبیرستان و احتمالا دانشگاه وجود داشته و دارد و احتمالا خواهد داشت ( بستگی به اوضاع سیاسی زمان دارد ) خوب بریم سر تعریف برهان (اول از همه بگویم که این مطلب طولانی است ، لازم نیست که همه آن را یکجا مطالعه کنید ! وقت به اندازه کافی دارید ! در ضمن این مطلب هم با تغیراتی از سایت افشا برداشته شده است)
این برهان میگوید:
در جهان شکل های مختلفی از نظم وجود دارد، و می دانیم که نظم بدون ناظم ممکن نیست، و یک مجموعه ی منظم نمی تواند اتفاقی شکل گرفته باشد، پس جهان ناظمی دارد.
و البته پس از مطرح شدن آن معمولا مطرح کننده ( دبیر دینی و قران) مواردی مثل ساعت و درخت و چشم و .. را مثال می زنند (حالا دبیر یکی از دانش آموزان مذهبی کلاس را صدا می زند و از او می پرسد فلانی این ساعت منظم است یا نه ؟ جواب بله منظم است ! معلم :این ساعت کوچولو که منظم است آیا میتوانیم قبول کنیم که این نظم خود به خودی است و به وجود آورنده ای ندارد ؟ جواب : نه آقا ! نمیشه که بدون پدید آورنده باشد ، معلم : خوب آقای فلانی۲ ایا این جهان منظم است ؟ بله آقا منظم است !!!!! خوب حالا ما چه طوری میتونیم قبول بکنیم که این جهان با عظمتی بسار بسیار بیشتر از یک ساعت سازنده ای نداشته باشد ؟)
بررسی برهان :
همین اول ۲ تا ایراد از این برهان بگیرم که معمولا اگه مدرسه رفته باشیم با این نوع شیوه بیان آن آشنا هستیم ۱-این برهان شهودی است ۲- برهانی استقرایی است
برهان شهودی برهانی است که نیاز به شهادت (دیدن یا حس کردن) دارد، شما باید یک اصل را با شهادت قبول کنید، و آن اصل وجود نظم در دنیا است. برهان های شهودی یک درجه پائینتر از برهانهای منطقی (که نیاز به هیچگونه احساس و شهادتی ندارند) به شمار میروند.
استقرا در علم استفاده میشود اما استفاده از آن در فلسفه غلط و باطل است! استقرا یعنی بسط دادن یک مفهوم با نشان دادن وجود آن مفهوم در چند مثال، بعنوان مثال در علوم تجربی اگر کسی استدلال کند که، کلاغ تخم میگذارد، عقاب تخم میگذارد، پس پرندگان تخم میگذارند، میتوان برای چنین استدلالی اعتبار قائل شد اما اگر کسی استدلال کند، علی تهرانی است و پولدار است، رضا تهرانی است و پولدار است، پس هرکس تهرانی است پولدار است، این استدلال غلط خواهد بود! البته فرم منطقی این استدلال استقرائی نیست، اما معمولا خداپرستان غیر حرفه ای، این برهان را بصورت استقرائی بیان میکنند، یعنی مثلا چند چیز منظم نشان میدهند، بعد نتیجه میگیرند تمام دنیا که شامل تمام هستی است نیز منظم است، و این استدلال فاقد اعتبار است.
این برهان همچنین برهانی قیاسی است که در آن دو فرض وجود دارد.
- هرجموعه منظمی خالقی دارد.
- دنیا(هستی کائنات و ...) مجموعه منظمی است.
حکم برهان:. دنیا ناظمی دارد و آن ناظم خداست
الگوی این مقایسه و منطق را در اصطلاح منطقی Barbara میخوانند. این الگو از این قرار است:
همه الف ها ب هستند
ج یک الف است
پس ج یک ب است
تا اینجا را خوب بادقت یکبار دیگه بخوانید و بعد به بقیه مطالب توجه کنید
معمولا معتقدان به خدا میگویند کسانی که خدا را قبول ندارند اعتقاد دارند که همه چیز کشکی به وجود آمده است اینگونه استدلال کردن غلط است زیرا :اصولا انتخاب تنها میان خلقت یا تصادف نیست؛ اینگونه نیست که یک چیز یا خلق شده باشد یا تصادفی بوجود آمده باشد و تصادف اصولا در فیزیک غیر کوانتومی بی معنی است و بحث احتمال و تصادف مربوط به جبر و ریاضیات است نه فیزیک. مذهبیون مقدار قابل توجهی از انرژی خود را صرف این میکنند که به شما بگویند دنیا نمیتواند تصادفی بوجود آمده باشد و مثالهای مختلف برای شما میزنند در حالی که فرضشان غلط است و دنیا را نه تصادف به بار آورده است نه خالق. رد وجود خداوند و خالق به معنای تصادفی بوجود آمدن دنیا نیست
چرا این دنیا منظم است؟
شایسته است برای درک بهتر برهان نظم مثالی بیاوریم. ویلیام پالی (1734-1805) در کتاب خود "یزدانشناسی طبیعی" مینویسد:
"فرض کنید پای من هنگام رد شدن از یک سنگلاخ به یک سنگ برخورد کند. من بعد از این تصادف با خود بگویم این سنگ از کجا آمده است؟ احتمالا پاسخ خواهم داد که این سنگ از ابتدا آنجا بوده و درک پوچی این پاسخ شاید زیاد آسان نباشد. اما فرض کنید من از میان یک سنگلاخ رد میشوم و یک ساعت روی زمین پیدا میکنم و به این فکر خواهم کرد که این ساعت از کجا آمده، آیا در آن هنگام نیز اگر من بگویم این ساعت از گذشته و از ابتدا در آنجا بوده، این پاسخ مسخره نخواهد بود؟"
وی از این گفته خود نتیجه میگیرد که بنابر این ساعت چون یک سیستم و مجموعه هدف مند است حتما توسط کسی خلق و تولید شده و کسی بوده که قسمت های مختلف ساعت را کنار هم چیده باشد بنابر این جهان هستی با تمام ویژگیهای پیچیده اش چگونه میتواند سازنده ای نداشته باشد و تصادفی پدید آمده باشد؟!
اگر خوب دقت کنیم وی سنگ را با ساعت مقایسه کرده است و ساعت را مجموعه ای منظم تر از سنگ یافته است، صرف نظر از اینکه این مقایسه کاملا غیر عقلانی است و سنگ اگر دقیق تر بررسی شود میتواند منظم تر و پیچیده تر از ساعت باشد و اصولا مقایسه نظم در دو پدیده با دو ماهیت مختلف چگونه ممکن است؟! دو چیز غیر همجنس را آیا میتوان از لحاظ نظم قیاس کرد؟ آیا میتوان گفت سیب میوه ای منظم تر از گلابی است؟! باید دید که آیا قیاس میان سنگ و ساعت را میتوان به کائنات و هستی نسبت داد؟ فرض کنید قبول کردیم ساعت پدیده ای منظم تر از سنگ است، در این مثال ما سنگ را با ساعت مقایسه کرده ایم و نتیجه (به اشتباه) گرفته ایم که ساعت منظم تر است، اما وقتی میگوییم طبیعت یا کائنات یا هستی مجموعه منظمی است، کائنات را با چه مقایسه کرده ایم که به این نتیجه رسیده باشیم که کائنات مجموعه منظمی است؟!
ما غیر از کائنات دیگر چه چیزی داریم که بخواهیم کائنات را با آن مقایسه کنیم و بگوییم کائنات منظم است!؟ منظم وقتی مطرح میشود که غیر منظمی وجود داشته باشد، کامل در غیاب ناقص بی معنی است! بنابر این برای اینکه بگوییم کائنات و هستی منظم است باید حتما آنرا با چیزی مقایسه کنیم و الا گفتن اینکه بگوییم کائنات منظم است مانند این است که بگوییم کائنات، کائنات است، یعنی در برهان نظم در واقع کائنات و هستی با خودش مقایسه میشود و این غیر منطقی است.
فلسفه دانان اسلامی همچون مطهری نظم را به چند دسته تقسیم میکنند که یکی از آنها نظم غایی است و میگوییند در برهان نظم ما به نظم غایی استناد میکنیم نه به هیچ نظم دیگری، نظم غایی یعنی اینکه یک مجموعه را منظم میدانیم به دلیل اینکه اگر به حالت دیگری بود آنگاه منظم نبود. نظم غایی یعنی اینکه اعضای یک مجموعه طوری دور هم قرار گیرند که به هدف مشخصی برسند و کائنات اینگونه است. مسیحیان در استدلال خود زیاد از این سفسطه ها میکنند، میگویند اگر قطر زمین نصف این میبود که الان است آنگاه شب و روز سریع تر به هم تبدیل میشدند و حیات روی زمین نمیتوانست وجود داشته باشد. اگر خورشید نصف مقداری که الان با زمین فاصله دارد با زمین فاصله میداشت آنگاه همه گیاهان و موجودات روی زمین نابود میشدند پس کائنات منظم است!! اما معلوم نیست چرا خداباوران به میلیاردها سیاره ای که فاصله آنها از خورشید به قدری نیست که گیاهان در آنها برویند اشاره ای نمیکنند، و همانطور که از نظم موجود بر روی زمین نتیجه میگیرند که نیاز به ناظمی دارند، از بینظمی روی آن سیارات و میلیهونها کهکشان و ستاره ای که هر ثانیه نابود میشوند نتیجه نمیکیرند که آن ستاره ها و سیاره ها و کهکشانها ناظمی ندارند!
اشکالی که این مقایسه دارد این است که در واقع این قیاس دارد بین یک واقعیت (کائنات به وضعیت فعلی) و یک تخیل (کائنات به وضعیتی که وجود ندارد) انجام میشود و نتیجه گرفته میشود که کائنات منظم است! مانند اینکه شما ساعت را با یک سیستم تخیلی فرضا به نام X مقایسه کنید و بگویید ساعت منظم است و X نامنظم!! قیاس باید بین دو چیز واقعی و موجود باشد (قیاس بین معیار و یک چیز انجام میشود نه بین یک چیز و یک تخیل) نه بین یک چیز واقعی و یک چیز که وجود ندارد! اما سوال اینجاست که اگر قیاس با چیز تخیلی اشکالی ندارد چرا مذهبیون قیاس را با مجموعه های نامنظم تر انجام میدهند؟ چرا این قیاس را با مجموعه های تخیلی منظم تر انجام نمیدهند و نتیجه نمیگیرند که کائنات غیر منظم است؟! یعنی مثلا چرا میگویند اگر غذا اشتباها بجای وارد شدن به معده به شش وارد شود انسان به سرعت میمیرد، ولی نمیگویند اگر خداوند دندانهای انسان را به گونه ا ی می آفرید که پوسیده نمیشدند، مثلا از جنس پلاتینی که در دندانپزشکی مورد استفاده قرار میگیرد، چه اشکالی پیش می آمد؟ چگونه است که از اولی نتیجه میگیرند خدا انسان را خلق کرده ولی از دومی و تمامی ایرادهایی که بدن انسان میتواند نداشته باشد، نتیجه نمیگیرند که خدا انسان را خلق نکرده؟ یا بعنوان مثال چه اشکالی پیش میامد اگر ویروس SARS در جهان تکامل نمیافت؟! اگر این استدلال را بکنید به شما خواهند گفت که حتما حکمتی در کار است و عقل ما نمیرسد خداوند SARS را برای چه خلق کرده است، انشاء الله علم پیشرفت میکند و میگوید که در خلقت SARS هم حکمتی بوده، عقل ما ناقص است! و اینجاست که کم می آورند و زیر آب عقل و تعقل را میزنند. به این عقل گریزان باید گفت که چطور شما که به وجود نظم میتوانید شهادت دهید، نمیتوانید بر عدم وجود آن شهادت دهید؟ اگر ما نمیتوانیم بفهمیم بینظمی وجود دارد، قطعاً نباید بفهمیم که نظم وجود دارد، بنابر این بیهوده ادعای وجود نظم را نکنید. بنابر این شما هیچوقت نمیتوانید جهان را یک کل منظم فرض کنید مگر اینکه کل نامنظمی را معرفی کنید و آن کل نامنظم نمیتواند تخیلی باشد و باید وجود داشته باشد و این اصولا غیر ممکن است. و در واقع این دنیا هرچه که میبود به نظر ما منظم مینمود
از اینها گذشته اگر به قول مطهری و سایر متفکرین اسلامی، نظم غایی مورد نظر برهان نظم است، باید دید که انتخاب هدف برای مجموعه های مختلف از روی چه اصولی انتخاب میشود؟ چگونه میتواند شناخت که هدف فلان مجموعه چیست؟ اگر شما هدف ساعت را اندازه گیری زمان در نظر بگیرید آنگاه میتوانید مجموعه ساعت را در جهت رسیدن به آن هدف بررسی کنید، اما چرا نباید هدف ساعت را مثلا چرخ کردن گوشت در نظر گرفت؟! همچنین است هدف برای کائنات در نظر گرفتن! طبق کدام هدف کائنات مجموعه هدفمندی است که به سوی هدف خود سیر میکند؟! در مثالهایی مانند آنچه ذکر شد در مورد اطلاعاتی که در مورد کائنات وجود دارد از کجا معلوم است هدف کائنات حفظ و نگهداری زمین است که بعد در نظر بگیریم قطر زمین باید فلان قدر باشد؟! اگر هدف را نابودی زمین فرض کنیم اتفاقا این مجموعه بسیار نامنظم است!
مسئله دیگر این است که اگر با دید مذهبیون (دید توجیهی) که دنیا را منظم میدانند به قضایا نگاه کنیم، آنگاه هیچ چیز نامنظمی در جهان وجود نخواهد داشت، اگر جهان به این دلیل منظم است که به سوی هدفی سیر میکند آنگاه کدام مجموعه را میتوان در نظر گرفت که بسوی هدفی سیر نمیکند؟! اگر شما یک مقدار آهن را در مجاورت آب و اکسیژن قرار دهید مجموعه ای از آب و اکسیژن و آهن پدید بیاورید آیا میتوانید بگویید این مجموعه نامنظم است چون هدف ندارد؟ آیا نمیتوان اهداف متنوعی را برای هر چیز در نظر گرفت؟ آیا نمیتوان گفت که این مجموعه برای نیل به هدف زنگ زدن آفریده شده است و چون به سوی این هدف سیر میکند هدفمند و در نتیجه منظم است؟ طبق برهان نظم باید این مجموعه خالقی داشته باشد و دارد! اما حال فرض کنید مقداری آهن در جایی ریخته شده و به دلیل بارش باران این آهن در مجاورت آب و اکسیژن قرار گرفته و شرایت اکسید شدن و زنگ زدن را پیدا میکند و شروع به زنگ زدن میکند، آیا نمیتوان همچنان این مجموعه را منظم و هدفمند نامید؟ پس باید نتیجه گرفت این مجموعه خالقی دارد(!) و این نتیجه گیری مضحک است. بنابر این طبق همین مثال میتوان دریافت که اگر به مسائل با این دید نگاه کنیم هیچ مجموعه نامنظمی وجود ندارد و برای همه چیزهایی که نامنظم فرض شده اند مانند مثالی که در مورد سنگ زده شد میتوان اهدافی را در نظر گرفت. بنابر این چون برای هر مجموعه ای میتوان اهدافی را در نظر گرفت، و این اهداف ویژگیهای ذاتی مجموعه ها نیستند، بلکه ما آنها را به مجموعه ها نسبت میدهیم، میتوان هر مجموعه ای را منظم و همچنین غیر منظم دانست.
بعنوان مثال مجموعه خودکار را درنظر بگیرید. هدف از قرار گرفتن اجزای مختلف خودکار برای سازنده خودکار "کسب در آمد" است، و اگر سازنده خودکار را به این هدف برساند، آن خودکار مجموعه منظی برای سازنده به شمار میرود. هدف خودکار برای کسی که از آن برای نوشتن استفاده میکند، نوشتن است و اگر خودکار بنویسد برای وی منظم است و اگر جوهرش تمام شده باشد منظم نیست، و برای کسی که خودکار را میخواهد با هدف رفع گرسنگی و سیر شدن استفاده کند و بخورد، خودکار یک مجموعه غیر منظم است. همانگونه که در مثال مشخص است افراد مختلف اهداف مختلف را برای یک مجموعه در نظر میگیرند و گاهی آن مجموعه با توجه به هدف آنها منظم و نامنظم است، حال آیا میتوان گفت چون برای کسی که میخواهد خودکار را بخورد، خودکار نامنظم است، پس خودکار خالقی ندارد!؟
مسئله دیگر این است که اگر انسان موجود پیچیده ایست (که هست) چون انسان میبیند، حرف میزند، میشنود و این کارها نتیجه فعالیت قسمت های بسیار پیچیده و مختلف بدن انسان است و این مجموعه منظم سازنده ای دارد. حال آنکس که این مجموعه بسیار منظم را ساخته خود باید ساختار منظم تری از این مجموعه داشته باشد! خداوندی که خود خالق چنین مجموعه منظمی است و خود کمال همه زیبایی ها خطاب شده است طبق منطق خداپرستان چگونه میتواند خالقی نداشته باشد؟ احتمالا خواهند گفت خدا ماده نیست که بخواهد مجموعه فرض شود، ولی آیا مجموعه ها فقط مادی هستند؟ آیا فکر و ایده سازنده و خالق ندارند؟! چرا دارند! اما خداوند تنها استثنای برهان توخالی و ضعیف ای است که خداپرستان می آورند و این مستثنی بودن هرگز پایه و اساسی ندارد و تنها فرار کردن از اشکال ایندسته برهان ها است، اگر خدا میتواند منظمی بدون سازنده باشد، دنیا نیز میتواند. خداوند نه زاده شده و نه میزاید و خلق نیز نشده است چون خودش گفته لم یلد و لم یولد
آیا هر دو خالق ماهیت برابری دارند؟
در برهان نظم بعد از اینکه منظم بودن دنیا را اثبات (!) میکنند مجموعه های منظم زمینی را با کائنات به عنوان یک مجموعه منظم قیاس میکنند و نتیجه میگیرند مجموعه منظم کائنات نیز همچون سایر مجموعه های زمینی یک خالق دارد؛ وقتی دو چیز باهم مقایسه میشوند باید دید ماهیت این دو چیز چقدر باهم شباهت دارد. هرچه شباهت این دو چیز بیشتر باشد قیاس محکم تر است و هرچه شباهتها کمتر باشد قیاس اشتباه تر و سوفسطایی تر است! باید دید خلقتی که این برهان از آن یاد میکند با خلقتی که ادعا میشود خداوند انجام داده ماهیت مشابهی دارند یا نه؟ حال به مقایسه بین این دو خلقت میپردازیم.
- همه مجموعه های منظمی که بر روی زمین ایجاد شده اند (بعنوان مثال ساعت) از مواد و اجزای دیگری ساخته شده اند (چرخ دنده، فنر و...). و اصولا از لحاظ علمی میزان انرژی و ماده در تمام کائنات همواره میزانی برابر است و ماده و انرژی هیچ کدام بوجود نمی آیند و هیچ کدام نیز از بین نمیروند بنابر این هیچ چیزی در این دنیا از عدم و نیستی پدید نمی آید. همه چیز از چیزهای دیگر پدید آمده است. ساعت ساز ساعت را از نیستی خلق نکرده است او تنها مواد را به شکلی با هم ترکیب کرده است و کنار هم چیده است و به قولی هیچ شیء ای از لا شیء پدیدار نمیشود. هستی از هستی می آید نه از نیستی. حال آیا خداوند نیز اشیاء را به هم تبدیل کرده است و سر هم کرده است و نتیجه اش کائنات شده است؟ خیر خداوند بطریقه ای کاملا غیر علمی و غیر فیزیکی و غیر فلسفی ناگهان همه چیز را از نیستی هست میکند! که در ادامه به این مورد نیز اشاره خواهم کرد. بنابر این اگر "خلقت" به معنی "ترکیب" است میتوان آنرا منطقی و فیزیکی دانست اما اگر "خلقت" ساخته شدن و پدید آمدن از هیچی است (به معنی مذهبی آن) ، نمیتوان آنرا علمی دانست! در دنیا خالق به معنی مذهبی اش وجود ندارد و ساعت خالق ندارد (کسی ساعت را از نیستی پدید نیاورده است) بلکه تنها ترکیب کننده و مکتشف وجود دارد.
- همه مجموعه های منظمی که روی زمین ساخته میشوند (مانند ساعت) توسط یک موجود فیزیکی ساخته شده اند. آیا این مجموعه به اصطلاح منظم (کائنات) را نیز یک موجود فیزیکی ساخته است؟ آیا خداوند یک موجود مادی است یا یک موجود مجرد؟ اگر قیاس ما صحیح باشد باید به این نتیجه برسیم که کائنات که یک مجموعه منظم هست نیز توسط یک موجود فیزیکی و مادی (دارای جرم و اشغال کننده فضا) پدید آمده است، آیا خداوند چنین موجودی است؟ موجود مفعولی از وجود است و خداوند موجود نیست (امام صادق میگوید اگر بگوییم خداوند موجود است کفر گفته ایم زیرا موجود خود مخلوق خداوند است) بنابر این گویا خداوند تنها استثنا در میان خلق کننده ها است و ماهیت فیزیکی و وجودی ندارد، لذا این دو خالق (خالق زمینی و خدا) از این جهت نیز به هیچ عنوان یک شکل نیستند.
- تجربه ما در مورد مجموعه های زمینی نشان میدهد که آنها توسط کارگران و متفکرین مختلف ساخته شده اند. یک ساعت محصول تحقیقات و دانش و افعال ده ها و شاید صد ها شخص است. آیا کائنات را هم چندین خداوند ساخته اند؟ شاید دلیل وجود چند خدایی در برخی ادیان همین باشد.
- همه مجموعه های زمینی با کار و زحمت در طی دوران مشخصی تولید شده اند، آیا کائنات نیز خود به این صورت تولید شده؟ یا اینکه خداوند با خواندن ورد ها و کلمات جادوئی (کن فیکن) کائنات را خلق کرده؟
- اگر یک مجموعه زمینی اشکالی داشته باشد. مثلا یک ساعت درست کار نکند میتوان نتیجه گرفت که خالق و سازنده آن یا نادان بوده یا شلخته بوده یا اهمیتی در مورد اشکال مورد نظر قایل نشده. کائنات ستاره هایی دارند که منفجر میشوند و کاملا نابود میشوند، زمین لرزه، سیل، فعالیت مخرب آتشفشان ها، گردبادها، تندباد ها و سایر بلایای طبیعی (تا حدودی که معلول افعال انسانی نیستند) که باعث از دست رفتن جان انسانها و جانوران مختلف میشوند، بلایای مربوط به ژنتیک مانند spina bifida (دسته ای از بیماریهای نارسایی مغزی مربوط به عدم تکامل ستون فقرات یا عدم وجود مغز که معمولا از هر هزار نوزاد یک نوزاد به آن دچار میشود و بعد ساعات کوتاهی بعد از تولد از دنیا میروند، لابد از نظر مسلمانان قسمتشان این است.)، و سایر بیماری های غیر ارثی و ویروسی که در طول تاریخ گاهی حتی باعث کشته شدن 90% تمام گونه های زنده موجود بر روی زمین شده اند و غیره همه و همه اشکالاتی هستند که مجموعه هستی و خلقت آنرا دارند و بشر به سوی مبارزه با این اشکالات برخاسته است (منظور بشر خردگرا است که راضی به رضای خدا نیست و برای حل مشکلات خود تلاش میکند نه آنکه دست گدایی به سوی آسمان بلند کند یا به قبور مردگان پناه ببرد)، آیا با وجود این اشکالات مذهبیون قبول میکنند که این خداوند در خلقت خود نادان بوده و یا شلخته بوده و یا دنیا در خلقت خود اشکال داشته است؟ احتمالا خواهند گفت اینها به نظر ما اشکال هستند و همین ها در واقع رحمت خداوند هستند، اینجاست که میتوان به ماهیت توجیهی و افیونی و غیر عقلایی این افراد پی برد. اگر اینها رحمت خداوند هستند پس خداپرستان نباید وقتی بیمار میشوند پیش دکتر بروند (برخی از مسیحیان این کار را انجام میدهند) و به سفره ابوالفضل و زیارت حرم امام رضا بسنده کنند. اگر زمین لرزه رحمت الهی است پس نباید به فکر ساختن خانه های مقاوم در مقابل آن بکوشند (که نمیکوشند، ولی نه به این دلیل)، اما ما میبینیم که خوشبختانه اینقدر هم مذهبیون کم دقت نیستند، اما همچنان توجیه میکنند و خود را گول میزنند.
- همانطور که اشاره شد در استدلال قیاسی هرچه دو چیز که با هم مقایسه میشوند شباهت های بیشتری داشته باشند آن مقایسه قوی تر خواهد بود و هرچه تشابهات کمتر باشند قیاس ضعیف تر خواهد بود. طبق مواردی که در بالا ذکر شد خلقتی که مذهبیون آنرا به خداوند نسبت میدهند با خلقتی که روی زمین میشناسیم تفاوت های بسیار بیشتری تا تشابهات دارند، بنابر این، این قیاس اصولا بسیار ضعیف و از پایه غلط است و نمیتوان خلقت روی زمین را به خلقت کلی و وجود خداوند بسط داد.
از این دسته اشکالات منطقی و دقیقی که میتوان بر برهان نظم وارد کرد که بگذریم، مسئله ای که جلب توجه میکند، قضیه علت فاعلی و خداوند حفره ها است.
فرض کنید فضانوردی بر روی کره مریخ میرود و یک آدم فضایی میبیند. فضانورد بعنون هدیه یک مجسمه یخی به آدم فضایی میدهد، آدم فضایی مجسمه را میگیرد و به خانه میرود، اما فردای آنروز، انسان مریخی نزد انسان زمینی می آید و میگوید، "مجسمه را یک نفر از من دزدید!" مرد زمینی میگوید، "چه کسی مجسمه را دزدید؟"، آدم فضایی میگوید "نمیدانم، آنرا روی شومینه خانه ام گذاشته بودم، در خانه هم قفل بود، اما یک نفر آمد و آنرا دزدید"، انسان زمینی لبخندی میزند و به انسان مریخی میگوید، کسی مجسمه را ندزدیده است، یخ اگر در مقابل گرما قرار گیرد ذوب میشود و به آب تبدیل میشود، مجسمه شما آب شده است و بعد هم احتمالا بخار شده است.
در این داستان چون آدم فضایی به ویژگیهای طبیعی یخ آگاهی نداشت، گم شدن این مجسمه یخی را به یک علت فاعلی، یعنی به یک موجود زنده هوشمند صاحب اختیار و صاحب شعور، نسبت داده است. به عبارت دیگر در چون در دانش آدم فضایی حفره ای وجود دارد، وی یک موجود فاعلی را میخواست در آنجا بچپاند. خداباوران نیز همینگونه اند، یعنی چون علت و علتهای پدیده های پیچیده را نمیدانند، یک شخص و یک علت فاعلی ناپیدا را پشت آن میبینند. در حالی که اگر در مورد هر مسئله به دنبال علتهای واقعی و حقیقی آن باشند، خواهند دید که علت هیچ چیزی خدا نیست. مثلا برخی از خداباوران میگویند آخر چطور ممکن است سیاره های منظومه شمسی آنقدر منظم و دقیق در کنار یکدیگر قرار گرفته باشند و در مدار خود حرکت کنند؟ بالاخره یک کسی باید این نظم را بوجود آورده باشد!. این افراد همانند همان آدم فضایی فکر میکنند، یعنی چون از روابط فیزیکی و نیروهایی که اجرام آسمانی به دلیل حجمی که دارند به یکدیگر وارد میکنند ناآگاه هستند، در نتیجه فکر میکنند یک علت فاعلی، یک شخص و یک کس پشت سر این قضیه است.
یا مثلا چون از قوانین و توضیحات بیولوژیکی که برای توضیح پدید آمدن حیات و موجودات و تبدیل مولکولها به سلولها آشنا نیستند، گمان میکنند یک کسی باید اینکار را کرده باشد، در حالی که در هیچ کتاب بیولوژی ای، هرگز به این اشاره نخواهد شد که اولین سلول را خدا آفرید! یا اینکه انسان را خداوند خلق کرد! اصولا از نام خدا در هیچ علمی خبری نیست، در هیچ فرمول فیزیکی از انشا الله و ماشا الله استفاده نمیشود، هیچ کتاب فیزیکی نمیگوید بیگ بنگ را خدا پدید آورده است (دلیل بیگ بنگ چه بوده است؟ اولین موجود رو کی آفرید؟ چرا یک چیز نمیتواند از ناچیز بوجود بیاید؟ اینها را بعدا کاملا توضیح می دهم )، زیرا خدا یک موجود تخیلی است و قرنها است از علم رانده شده است، بنابر این علت اینکه خداباوران از دیدن پیچیدگیهای جهان طبیعت به وجود خدا پی میبرند، نادانی آنها نسبت به قوانین طبیعت است، یا ناآگاهی و ترس آنها از گفتن اینکه دلیل فلان چیز را نمیدانم؛ که همواره این ترس باعث پدید آمدن موجودات متافیزیکی شده است.
مسئله دوم که بررسی آن بایستنی است، این قضیه است که خداباوران معمولا مطرح میکنند، اگر شما نقاشی ای را ببینید، پی به وجود یک نقاش میبرید، شما وقتی یک کامپیوتر میبینید، هرگز نخواهید گفت که این کامپیوتر خود به خود بوجود آمده است، بلکه به این فکر خواهید کرد که یک کسی این کامپیوتر را بوجود آورده است، پس وقتی به جهان نگاه میکنیم نیز باید به این فکر کنیم که یک کسی این جهان با این همه نظم و پیچیدگی را بوجود آورده است.
بگذارید این مسئله را نیز با داستان بسیار کوتاهی توضیح دهیم، فرض کنید فضاپیمایی به روی کره مریخ فرستاده میشود، و با موفقیت روی سطح آن فرود می آید و شروع به حرکت و ارسال تصاویر از سطح مریخ به زمین میکند، فضا پیما به زمین گزارش میدهد که یک سنگ در مقابل آن قرار دارد. دانشمندانی که روی زمین هستند متعجب نمیشوند، و به فضاپیما فرمان میدهند که به حرکت خود ادامه دهد، فضاپیما بازهم به مانعی برخورد میکند و اینبار به زمین مخابره میکند که در مقابل یک ماشین تراشکاری قرار گرفته است، دانشمندان بر روی زمین بسیار تعجب میکنند و میگویند پس حتما روی مریخ تراشکاری وجود دارد!
براستی چرا ما وقتی با یک کامپیوتر یا نقاشی روبرو میشویم پی به این میبریم که یک نقاش باید این نقاشی را کشیده باشد یا این کامپیوتر را انسانهایی باید ساخته باشند، اما وقتی به یک درخت در وسط جنگل روبرو میشویم به این فکر نمیکنیم که این درخت را باید کسی ساخته باشد و برگها و شاخه هایش را به هم چسبانده باشد، یا وقتی به یک رودخانه برخورد میکنیم به این پی نمیبریم که این رودخانه را باید یک عده رودخانه ساز درست کرده باشند، یعنی کانالی کنده باشند و برفها را آب کنند و آب داخل آن کانال بریزند تا رودخانه پدید بیاید؟ مگر درخت و رودخانه از پیچیدگیهای کمتری نسبت به کامپیوتر و نقاشی برخوردار هستند؟ پاسخ بسیار ساده است، چون دانش و تجربه قبلی ما، مارا به آن وا میدارد که بدانیم نقاشی را نقاشی نقش میدهد، و کامپیوتر را نیز تکنسین هایی بوجود می آورند، اما ما نه دیده ایم و نه شنیده ایم که درخت را یک شخصی بوجود بیاورد، و شاخه هایش را به هم بچسباند، و میوه به آن بیاویزد، لذا دلیل اینکه ما از دیدن نقاشی پی به وجود نقاش میبریم، این است که قبلا نقاشی را دیده ایم که نقاشی میکشد و یا شنیده ایم. بنابر این مقایسه بین این دو و این نتیجه را گرفتن که جهان نیز چون همچون کامپیوتر پیچیده است، پس حتماً خدایی آنرا بوجود آورده است، غلط است.
نتیجه از کل این نوشتار اینکه نظم یک قانون عقلی و برهان نظم یک قانون قابل قبول از لحاظ فلسفی و عقلایی نیستند. نظم در واقع یک قرار داد است و ماهیت ریاضی یا علمی و فلسفی ندارد ندارد، در نتیجه برهان نظم یک برهان غلط است.
