راههای آموزش تربیت اسلامی و عقلانی در دانش آموزان
نوع فایل:ورد قابل ویرایش
فهرست مطالب
عنوان صفحه
چکیده 5
مقدمه 7
ضرورت تربیت عبادی کودکان در دوران خردسالی 8
آماده‌سازی در کودکان 12
توجه دادن متربی به نعمت‌های الاهی 17
نقل داستان‌های جذاب دربارة عبادات به ویژه نماز 18
ارتباط کودکان با اماکن مذهبی 18
توجه به مسائل عبادی توسط والدین و مربیان و مشاهدة عینی کودک 21
شیر دادن به کودک با وضو 22
شیر دادن به کودک در حال نماز 23
ضرورت بیان فلسفه اعمال عبادی در حدّ درک کودکان 27
مسئولیت و محدودة زمانی والدین در تعلیم و تربیت مسائل دینی و عبادی کودکان 30
معلم عامل اصلی در تربیت و بالندگی دانش آموزان
35
جملات قصار رهبر معظم انقلاب اسلامی درباره تعلیم و تربیت
36
بررسی تأثیر خانواده بر رشد اجتماعی و تربیتی دانش آموزان
37
بررسی نیازهای تربیتی و چالش های عاطفی دانش آموزان در محیط مدرسه
38
حضور معلم با بصیرت در حوزه تربیتی مدرسه 43
شیوه های اداره بهتر کلاس درس 50
آینده دانش آموز در گرو تمرین روابط عمومی مثبت 51
مفهوم شناسی 52
شیوه های تربیت عقلا نی 53
نتایج بحث: 58
نتایج بحث: 62
نتیجه‌گیری 63
منابع: 65
چکیده
معلم و نقش آن در تعلیم و تربیت از مسایلی نیست که در آن کسی تردید روا دارد. معلم از عوامل مهم تاثیرگذار در امور تعلیم و تربیت می باشد. معلم در تمامی عرصه های وجود ی متربیان از جمله بعد عقلانی دانش آموزان می تواند نقش عمده و مهمی ایفا نماید. اما سئوال این است که شیوه های تاثیر گذاری در بعد عقلانی چیست ؟ در این مقاله کوشیده ایم روش های اثرگذاری معلم را در بعد عقلانی دانش آموزان بررسی نماییم. این روشهای بدلیل رویکرد قرآنی بحث، از آیات اتخاذ و اصطیاد گردیده است. با مراجعه به قرآن کریم متوجه می شویم که برای رشد و شکوفایی بعد شناختی و عقلانی انسان از شیوه های مختلفی استفاده شده است. برخی ازاین شیوه ها، مشاهده، ، قصه گویی، ضرب المثل، سیر و سیاحت و محبت از جمله ی این شیوه ها است که در این مقاله مورد بررسی قرار گرفته است.
بر اساس آیات و روایات، فلسفة وجودی انسان رسیدن به سعادت و قرب الاهی است. بدین منظور، دین اسلام برنامه‌های جامع و کاملی در قالب تربیت دینی دربردارد. از جملة این برنامه‌ها، «عبادت و بندگی» است. عبادت یکی از نیازهای واقعی و اساسی است که ریشه در اعماق جان و فطرت بشر دارد و اسلام آن را به منزلة یک برنامة جامع تربیتی برای پرورش و تکامل روح و روان انسان برنامه‌ریزی کرده است. تربیت دینی مفهومی عام است که شامل حوزه‌های مختلفی همچون تربیت عقلانی، سیاسی، اجتماعی، جنسی، عاطفی، اعتقادی، اخلاقی و عبادی می‌باشد. تربیت دینی «عبارت است از مجموعه اعمال عمدی و هدفدار، به منظور آموزش گزاره‌های معتبر یک دین به افراد دیگر؛ به نحوی که آن افراد در عمل و نظر به آن آموزه‌ها متعهد و پایبند گردند».1
یکی از مهم‌ترین ابعاد تربیت دینی در دورة کودکی، تربیت عبادی است. این نوع تربیت که شامل پرورش بعد معنوی و ایجاد زمینة ارتباط با خداوند است، بسیار مورد تأکید پیشوایان دینی(ع) می‌باشد. داوودی تربیت عبادی را: «آموزش عبادات به متربیان و متعهد کردن آنان به انجام آنها»2 می‌داند. به طور کلی، تربیت عبادی بُعدی از تربیت دینی است که متربّی را با اعمال و تکالیف عبادی آشنا، و آنان را با انگیزة راسخ، مکلّف به انجام آن می‌کند.
بحث تربیت عبادی یکی از مهم‌ترین مسائل در محافل علمی و آموزشی در جامعة دینی است، که توجه بسیاری از پدران و مادران دین‌مدار و مربیان متعهّد و دل‌سوز را به خود جلب کرده است. از سوی دیگر، تربیت عبادی دنباله و مکمّل تربیت اعتقادی است و تربیت اعتقادی بدون آن بار ارزشی ندارد؛ زیرا لازمة شناخت یک دین، عمل به آموزه‌های آن است.
