تحقیق امام رضا (ع)

اختصاصی از نیک فایل تحقیق امام رضا (ع) دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

فرمت فایل : WORD (قابل ویرایش)

تعداد صفحات:29

چکیده:

در یک نگرش کلی و تاریخی می توان ادعا کرد که سیر تحول اندیشه سیاسی شیعه با دوران امامت امامان شیعه  اثنی عشری شروع شده است . از لحاظ تاریخی این دوران پس از وفات پیامبر و در طی جریان سقیفه اغاز شد. چرا که در طی حیات پیامبر مشکل و یا اختلافی بین مسلمانان وجود نداشت . اما بعد از وفات ایشان برسر جانشینی سیاسی و رهبری دنیوی ایشان میان مسلمانان اختلاف افتاد . عده ای بر اساس جریان غدیر خم موافق جانشینی علی بن ابیطالب (ع) بودند و حق انتخاب ،مشورت و بیعت مجدد برای اصحاب را در امر امامت قبول نداشتند و در مقابل عده ای دیگر که اکثریت هم با آنان بود راه دیگری را در پیش گرفتند و قائل به بیعت با اصحاب پیامبر شدند  و به این ترتیب گروهی که به شیعه علی بن ابیطالب (ع) و حامیان اهل بیت پیامبر معروف شدند و در برابر اکثریت قرار گرفتند.
 این انحراف در رهبری جامعه اسلامی از زمان حضرت علی (ع) آغازشد و از زمان امامت امام صادق (ع) به بعد مشکلات دو چندان شد. چرا که از یک طرف در این ایام شاهد ظهور رقیب جدیدی برای نهاد خلافت به نام عباسیان هستیم که علاوه بر اینکه ادعای خلافت داشت به واسطه هاشمی بودن، خود را در رسیدن به آن مقام نسبت به بقیه بر حق می دانست و قصد داشت علاوه بر کسب کرسی خلافت ، افتخار جانشینی برحق پیامبر – که به خاطر روی کار آمدن امویان و مروانیان به نااهلان رسیده بود – را     کسب کند.
علاوه بر این انحراف ، انحراف دیگری نیز در جامعه کوچک شیعی بروز کرد و آن ظهور فرقه های جدیدی همچون کیسانیه و زیدیه بود که هر کدام دارای عقاید ویژه ای در امرامامت بودند. وجود این فرقه ها در جامعه شیعه از یک طرف و وجود عباسیان در راس حکومت از طرف دیگر که هر دو از انحرافات اساسی جامعه اسلامی بود، معرفی تشیع را برای امامان شیعی حتمی ترو مسلم تر کرده بود و در این میان رفع شبهات برای جامعه ایرانی از سایر مناطق مهمتر بود. هم به دلیل اینکه ایران پایگاه اصلی عباسیان بود و هم به دلیل اینکه  فرقه های مختلف شیعی یا در طی اقدامات زیر زمینی  و یا به خاطر گرایش مردم به آنها در ایران نفوذ کرده بودند  و چون مقر اقامت امامان شیعی در فاصله دوری نسبت به ایران قرار داشت ،در صورت عدم توجه ، ایران به راحتی تبدیل به پایگاهی توانمند بر ضد شیعه اثنی عشری   می شد .
برای پی بردن به اهمیت ایران در نزد امامان و شیعیان آنها می توان به روایات و احادیثی که مطرح شده است رجوع کرد .از جمله اینکه در آیه89 سوره انعام آمده :"اگر این قوم نسبت به آن (هدایت الهی ) کفر ورزند (مهم نیست ) زیرا کسانی  را نگهبان  آن ساخته ایم که نسبت به آن کافر نیستید ." در تفسیر آمده است که منظور از این نگهبانان ،ایرانیان هستند .
همچنین در حدیثی از علی بن ابیطالب(ع) آمده است که:"از پیامبر شنیدم که دیگر با پارسیان در راه دین بر سرشما کوبند ، چنانکه در آغاز برای دین ،شما بر سر آنها کوفتید ."
اشاره شد که از جمله دلایل اهمیت ایران  برای امامان شیعه ، این بود که آنجا تبدیل به پایگاه اصلی عباسیان شده بود . اما اینکه چگونه عباسیان در ایران نفوذ کردند امری نبود که یک شبه صورت گرفته  باشد . بلکه جریانی بود که زمینه های آن از زمان صدر اسلام به وجود آمده بود و نتیجه آن تثبیت حکومت عباسی در ایران بود . حکومتی که با نام اسلام هر کاری که به مصلحت و منافع خودش بود انجام می داد . حکومتی که در راس آن اعرابی قرار داشتند که در دوران قبل از اسلام هیچ تجربه ای در زمینه حکومتداری نداشتند و چون بر ایرانیان  که ملتی متمدن بودند فائق آمدند تحت تاثیر افکار،آراء ، عقاید ، فرهنگ و تمدن آنان قرار گرفتند  و میراث خوار ساسانیان شدند و خلافت را تبدیل به سلطنت کردند ؛چرا که آنها به خوبی می دانستند که از موانع رسیدن ملتی به  کشورداری این است که آن ملت مورد ستم و خواری واقع شود و مطیع و منقاد اراده دیگران گردد در این صورت حتی دلاوری و سر سختی ایشان و حس سر بلندی آنها نیز از بین خواهد رفت و بر جامعه ناامیدی چیره خواهد شد ، علاوه بر آن از دیگر نتایج اطاعت بی چون و چرااز فرمانروایان ، از بین رفتن ایمان در بین مردم است و اینکه رفته رفته شرع جنبه دانش و صناعت به خود می گیرد و در این صورت می توان با خیالی آسوده بر چنین مردمی حکومت کرد .
بدیهی است که هیچ انسانی از جمله ایرانیان آزاده و حقیقت جو هرگز حاضربه قبول چنین سر انجامی نیستند. به خصوص اینکه آنها در گذشته تاریخی خود همیشه زیر یوغ مستکبران متعددی بودند و به همین دلیل اسلام را- که نوید هایی چون تساوی ،عدالت ، آزادی و... را به همراه داشت – با آغوش باز قبول کردند ،اما حالا به خاطر رهایی خود از زیر یوغ مستکبری دیگر که در زیر لباس زیبای اسلام عرض اندام می کرد حاضر به ایستادن در مقابل همان اعرابی بودند که اجداد آنها به خاطر اسلام بر روی ایرانیان شمشیر کشیده بودند . اما آنها می دانستند به هدف خود نمی رسند مگر اینکه به اصول و عقاید اصیل مکتب اسلامی روی بیاورند و امامت برحق امامان را قبول کنند . مکتبی که رهبرانی چون علی بن ابیطالب (ع) داشت ، کسی که مردم را در عطا برابر نهاد و موالی را چنان عطا داد که عرب اصلی را و در این باب آن قدر اصرار داشت که از سوی اعراب به او اعتراض شد و او در جواب به آنها گفت: " تمام قرآن را تلاوت کردم و برای فرزندان اسماعیل بر فرزندان اسحاق به اندازه چوبی کوچک برتری نیافتم."