آدم وقتی بر و بازو، قد و قواره قهرمانان و نامداران گذشته را می دید و آوازه رشادتها و پهلوانانه آنان را می شنید یک لحظه فکر می کند که سهرات یل از پشت رستم دستان و از دامان تهمینه زنده شده است همه جا توصیف دلاوری و بی باکی و پایمردی آنان در میادین بین المللی در تاریخ کشتی دنیا جاودانه و پابرجاست با توجه به اینکه شرایط و امکانات آن دوره نیز تا به امروز کلی تفاوت دارد نتیجه این است که قهرمانان ما در مصاف با بزرگان جهان از سالهای پیش از بازیهای المپیک 1948 لندن که عشق به روبرو شدن با پهلوانان سایر کشورهای جهان را در سر می پروراندند و گاهی نیز برای رسیدن به هدف و دست یابی به مدال و سکوی قهرمانی دهها کیلوگرم از وزن خود را کاسته اند و زمانی گرفتار دسته بندیهای پشت پرده سردمداران کشتی جهان شده و آنان را از حق مسلم بازداشته است و روزگاری نیز برای راه یافتن در تیم ملی چندین بار می بایست با حریفان داخلی روبرو شوند که به مراتب این دیدارها دشوارتر از مسابقات جهانی بوده است برای نمونه مبارزات امامعلی حبیبی از مازندران در مقابل بهادری از خراسان – علی غفاری از تبریز توفیق جهان بخت از تهران و نبی سروری از توابع تهران در وزن 70 کیلو که همه از نامداران کشتی دنیا بودند و عناوین بزرگی را با خود به یدک می کشیدند از یک سو و مبارزات کاظم غلامی از مشهد – ابراهیم سیف پور از تهران رضا قلیچخانی از تهران و ابوطالب طالبی – محمد فرخیان – منصور سرداری – سید شمس الدین سید عباسی از سوی دیگر حریفانی قدر و تهدید کننده بودند برای یکدیگر بدینگونه بود که ابراهیم جوادی اولین شگفتی آفرین کشتی در 48 کیلوگرم و برنده اولین مدال طلای کشتی دنیا در این وزن در مارل پلاتا که سالها بعنوان ذخیره محمد قربانی و اکبر حیدری به انتظار می نشیند آری اوج رقابتها و از جمله مبارزات خانگی نامداران کشتی ایران در یک وزن و دو وزن نبود هیچ کس در هیچ وزنی در حاشیه امنیت نبود و با اتکا بدان سرمایه های گرانبها تیم ایران توانست با برتری کامل در یوکوهامای ژاپن 1961 با کسب 5 مدال طلا – یک نقره – یک برنز در 8 وزن بر سکوی قهرمانی دنیا بایستد و در منچستر انگلستان سال 1965 این عنوان را تکرار نماید آری ریش سفیدان و قدیمیهای امروزی درست به یاد دارند ریاضتهای قهرمانان را دست به گردن بسته عبداله مجتوی را بینی گچ گرفته علی غفاری کتف جابجا شده حسن سعدیان چشمهای گود شده و صورت استخوانی عبداله موحد چهره در هم و ناشناس غبار گرفته ابراهیم جوادی و موهای بر باد رفته خجسته پور ابراهیم سیف پور را آنها خوب به یاد دارند.
دیدارهای حساس و جنجال برانگیز ابوطالب طالبی را با دکتر علی اف روسی مبارزات کیوشی آبه ژاپنی با شمس الدین سید عباسی و دیدار مهدی یعقوبی با مصطفی داغستانلی نامدار کشتی دنیا از کشور ترکیه و بالاخره گریه و اندوه ابراهیم جوادی را در المپیک مونیخ 1972 توسط داور ایتالیائی و کسب مدال طلای باد آورده توسط رومان دیمتریف روسی در این راستا که اینها همه جزئی از کل خاطرات تلخ و شیرین کشتی ما در گذشته محسوب می گردد که گرد و غبار تاریخ و سن ناچیز و بی مقدار آدمی نیز قادر نبوده که سیمای پر فروغ پهلوانان و جوانمردان ما را بپوشاند و نام و نشان آنها را از یادها بزداید، مگر توانستیم نقش جهان پهلوان غلامرضا تختی را از دلهایمان پاک کنیم که بتوانیم عبدالرزاق بیهقی ها … را از یاد ببریم.
اگر این گونه که می بینیم و حقیقت داشته باشد که قهرمانان راستین ورزش در فضای گیتی مرده اند یا در حال مردن هستند پس همگی از جای برخیزیم و به چهره های دلیر و اصیل آنها سلام کنیم که اینان نه که یک قهرمان زورمند برای یک زمان نه که یک ورزشکار تناور برای یک میدان که سرمشق و الگو در عصر خود و سپس برای تمام دورانها بوده و هستند، تا جوانان ورزشکار ما در آینده بدانند که از کدامین تبارند.
این مقاله به صورت ورد (docx ) می باشد و تعداد صفحات آن 62صفحه آماده پرینت می باشد
چیزی که این مقالات را متمایز کرده است آماده پرینت بودن مقالات می باشد تا خریدار از خرید خود راضی باشد
مقالات را با ورژن office2010 به بالا بازکنید
مقاله نگاهی به گذشته از آئینه عبرت
