
چکیده : هدف این پژوهش بررسی عناصر و سطوح بهزیستی روانی و ارتباط آن با آسیبشناسی روانی در سه گروه شغلی (پزشکان، روانپزشکان، روانشناسان/ مشاوران) و مقایسة آنان در آسیبشناسی روانی و بهزیستی روانی با یکدیگر، و همچنین ساخت و تهیة ابزاری معتبر و روا (63 سؤالی) برای سنجش بهزیستی روانی در گروههای ذکرشده است. بدین منظور از پرسشنامة محققساختة بهزیستی روانی برای ارزیابی بهزیستی روانی درمانگران و پرسشنامة SCL-90-R برای ارزیابی اختلال یا آسیبشناسی روانی درمانگران استفاده شده است. جامعة پژوهش شامل کلیة پزشکان، روانپزشکان و رواشناسان/ مشاوران ایرانی است که از نظام حرفهای خود مجوز کار رواندرمانی دارند. گروه نمونه این پژوهش را 191 نفر درمانگر در دسترس (54 نفر روانپزشک، 52 نفر پزشک و 85 نفر روانشناس/ مشاور) تشکیل دادهاند. روش تحقیق، از نوع زمینهیابی با اهداف تبیین و کشف است و از تکنیکهای پیمایشی برای تحلیل مقایسة سه گروه استفاده شده است. نوع مطالعه شبهتجربی (مطالعة گروههای ایستا (فقط پستست)) و مدل تحلیل آماری، تحلیل واریانس چندمتغیری است. در این پژوهش برای توصیف دادهها از روشهای متداول آمار توصیفی یعنی توزیع فراوانی و شاخصهای مرکزی و پراکندگی و برای تحلیل آماری از روشهای آلفای کرونباخ، ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل واریانس چند متغیری(MANOVA)، و تحلیل واریانس (F) استفاده شده است. نتایج نشان داد که درمانگران (پزشکان، روانپزشکان و روانشناسان/ مشاوران) از بهزیستی روانی خوبی برخوردارند و هیچیک از سه گروه آسیب یا اختلال روانی را نشان ندادند. مقایسة میزان بهزیستی روانی در آزمودنیها نشان داد که روانپزشکان از بهزیستی روانی بالاتری برخوردارند و سپس روانشناسان/ مشاوران و در آخر پزشکان قرار دارند. در آسیبشناسی روانی، روانپزشکان اختلال روانی کمتر و سپس گروه روانشناسان/ مشاوران در سطح دوم و پزشکان در پایینترین سطح به لحاظ سلامت روان قرار دارند.
پایان نامه دکتری: شناسایی عناصر و سطوح بهزیستی روانی و ارتباط آن با آسیب شناسی روانی در پزشکان، روانپزشکان و روانشناسان- مشاوران