در یک بررسی اجمالی از وضعیت بافت معابر شهری، می بینیم که طی دو دهه اخیر و با سرعت شگفت انگیزی، بافت وسیع و نوین شهری، پیرامون بافت معابر قدیمی در حال شکل گیری است، ترکیب کلی این معابر، حالتی دوگانه به خود گرفته است. در یک سو معابر جدید شهری با خیابان های پهن و عریض،در طرف مقابل بافت قدیمی معابر شهرها با هزاران مشکل و معضل برای حفظ و نگهداری. سامان یافتگی فضائی در شهرهای توسعه یافته ، نتیجه الگوپذیری هماهنگ معابر جدید( با بافت های معابر قدیم) شهردر سامانه کارکردی هدفمند و هم جهت است . برعکس چنانچه با برنامه ریزی تعامل و سازگاری معابر قدیم و جدید به سامان نگردد ، بروز شرایط پارادوکسیکال بین معابرها، محتمل و کارکرد هدفمند معابر شهری دچار فروماندگی و اخلال می گردد.اهمیت ساماندهی شبکه گذرگاهی و معابر از یک سو به دلیل این که در بافت کلی شهر تأثیر مستقیم دارد و از سویی کم و کیف دسترسی به سایر خدمات را نیز مشخص می نمایند، بر هیچ یک از برنامه ریزان شهری پوشیده نیست . آنچه مسلم است بایستی همراه با توسعه بافت قدیم معابر شهر،تعداد و درصد شبکه گذرگاهی جدید نیز افزایش یابد تا از این طریق شبکه معابر موجود بتواند پاسخگوی نیازهای جدید و خصوصاً تراکم بالای ترافیکی باشد . در این میان منطقه هشت شهر تهران به دلیل دارا بودن جمعیت و تراکم نسبتاً بالا و همچنین بافتی چندگانه نمونه بسیار مناسبی جهت این تحقیق است . در این تحقیق سعی شده تا از طریق مطالعات میدانی و با استفاده از سیستم به بررسی وضعیت موجود شبکه معابر در سطح منطقه و محلات آن اطلاعات جغرافیایی پرداخته می شود و به علل نارسایی و مشکلات موجود خصوصاً در محلات غربی منطقه و ارائه راهکارهای مناسب در این راستا اشاره گردد . مهم ترین علت نارسایی و مشکلات مربوط به معابر ناشی از عدم تکامل و تغییر معابر با توجه به الگوپذیری بافت قدیم ،متناسب با رشد و توسعه کالبد شهری است .
پروپوزال ساماندهی معابر جدید با الگو پذیری از معابر بافت قدیم
