تحقیق در مورد بررسی تطبیقی میزان استفاده از مدیریت مشارکتی در میان مدیران زن و مرد دبیرستان های مناطق 1 و 18 شهرتهران

اختصاصی از نیک فایل تحقیق در مورد بررسی تطبیقی میزان استفاده از مدیریت مشارکتی در میان مدیران زن و مرد دبیرستان های مناطق 1 و 18 شهرتهران دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه142

فهرست مطالب

مقدمه:

فصل دوم

مبانی نظری و پیشینه تحقیق

تعریف واژه‏ها و اصطلاحات (به صورت مفهومی و عملیاتی):

اهداف تحقیق:

سؤالات تحقیق:

اهمیت و ضرورت انجام تحقیق:

بیان مساله:

همراه نبوده است. از دویست سال پیش مشارکت به نظام سیاسی کشورهای باختری راه یافت و آرام آرام مراحل تحول و دگرگونی کارساز را پیمود. مشارکت در نظام سیاسی با آنکه بگونه فراگردی تکاملی پدید نیامد ولی با گذر زمان در رویاروئی با انبوهی از دشواریها، چنان رشد و بالندگی یافت که مردمان حق آن را یافتند تا در تعیین سرنوشت خویش مختار باشند و در طراحی آینده خود مشارکت جویند (طوسی، 1380، ص 142). به‌عبارتی دیگر، مشارکت از جمله مقولاتی است که در دورة معاصر مورد توجه بسیاری از صاحب‌نظران و رهبران جوامع مختلف قرار گرفته است. گستره موضوعی آن به نوعی است که آن‌ را بعنوان موضوعی میان رشته‌ای جای داده است؛ لذا اندیشمندان حوزه‌های مختلف علمی هر یک با رویکردی خاص و از منظری متفاوت به موضوع نگریسته و دیدگاه‌های خود را تنظیم نموده‌اند و هر یک در تلاش بوده‌اند تا بتوانند راهبرد‌های سودمندی را برای بیشتر و بهتر و سریعتر امور خود ارائه نمایند (ساروخانی، 1388، ص 24). به مرور، مشارکت در تمام زمینه‌ها به نحو زیربنایی، الزامی گردید و رفته رفته پژوهش‌های متعددی در جهت واضح‌سازی موضوع آغاز گردید، که از جمله می‌توان به لوین اشاره نمود. کرت لوین[1] دانشمند برجسته آلمانی در یک رشته آزمایشهای پژوهشی پی برد، هرگاه مردم در کارگردانی کارها مشارکت داده شوند، اندازه مقاومت و ایستادگی آنان در برابر دگرگونی و نوسازی و نوآفرینی کاهش می‌پذیرد و راه سازگاری در پیش می‌گیرند. در فضای سازمانی‌ که مشارکت روان، است تعارض، ستیزه، و رقابت کاذب سهمگین کاهش می‌یابد و درجه بردباری و شکیبایی مردمان نسبت به یکدیگر افزایش می‌یابد. مشارکت در مدیریت سازمان نیز حائز اهمیت است و سبب می‌شود تا میزان سرپرستی و نظارت بر کارکنان و افراد کاهش یابد و آنان خود برای بالا بردن بهره‌وری، دلسوزی نشان دهند، دلبستگی خود را به هدف‌های گروه بیافزایند، به احساس مشترک دست یابند و به پدید آمدن فضای سازمانی دلپذیر یاری و کوشش کنند. بررسی‌های روان‌شناختی نشان می‌دهد، هرگاه مردم فرصت بیان اندیشه‌های خود را بیابند و در تصمیمی که بر سرنوشت آنان اثر می‌گذارد شریک شوند، نوآفرینی و آفرینندگی بیشتری از خود نشان داده و مسئولیت بیشتری را می‌پذیرند (طوسی، 1370، ص 107). این درحالی است که مشارکت و شور و مشورت در کارها و قرآن کریم بر روی آن در بیش از 1400 سال پیش،در قرآن کریم آنجا که می‌فرماید "و امرهم شوری بینهم" مورد تاکید قرار گرفته است. بعد از انقلاب و به گفته بنیانگذار انقلاب اسلامی که فرمودند، «مردم را در همه کارها مشارکت دهید» شعله‌های امید فروزان شد و اصلی‌ترین هدف نظام مدیریت الهی، قرآنی و اسلامی، (نظام مشارکت) کرامت بخشیدن به متقین، مؤمنین، مسلمین و تمامی انسانهای عالم معطوف گردید که این امر توسط ایجاد نظام الهی فراگیر شد. به موجب این نظام باید از مردم در قبال پیشنهادات خیر و مفیدی که ارائه می‌دادند، تشکر و سپاسگزاری متناسب به عمل آمد و این نظام مشارکت، جامعه و مردم را در زمینه‌های اقتصادی، اجتماعی و صنعتی حساس نموده و فعال‌تر شد (باتمانقلیچ، 1371، ص 128).

تغییر و تحولات نظام هاى ادارى چنان با سرعت انجام شده است که در کمتر از یک دهه از رنسانس مدیریت مطلق رؤسا گذشته و به دوران طلایى و باشکوه «مدیریت مشارکتى» رسیده ایم که کارشناسان و متخصصان زبده از این شیوه مدیریت به عنوان نهایت و اوج تفکر سیستم مدیریت نام مى برند.گروهى از استادان و کارشناسان برجسته مدیریت نوین از سال ۱۳۷۷ به فکر آغاز اجراى نظام مدیریت مشارکتى در دستگاههاى دولتى ایران افتادند. هرچند که در آن سال ها مانند امروز به اهمیت و جایگاه این نوع مدیریت درنظام مدیریت کشور پى نبرده بودیم. اما به مرور زمان شأن چنین مدیریتى بر همگان تجلى یافت. هرچه بیشتر براى مطالعات «مدیریت تغییر» تأمل و تعمق کردیم، جایگاه و نقش «مدیریت مشارکتى» به عنوان راهکارى علمى، مفید و سازنده بیشتر هویدا شد تا جایى که امروز در بیشتر دستگاه ها و نهادهاى دولتى و برخى از نهادهاى خصوصى نظام مشارکت وجود دارد.

در نظام آموزش و پرورش ایران از صدر اسلام به این طرف، مردم از طریق وقف و اوقاف در آموزش و پرورش مشارکت داشته‌اند. از قرن چهارم بتدریج، مدارسی ایجاد شد که این مدارس عموماً از درآمد موقوفاتی که بانی مدرسه یا نیکوکاران دیگر برای تامین مخارج و تعمیرات مدرسه اختصاص داده بودند، اداره می‌شد؛ ولی بعد از آغاز حکومت مشروطه و طبق اصل نوزدهم متمم قانون اساسی، اداره آموزش و پرورش بصورت متمرکز و با مسئولیت دولت صورت گرفت و هزینه هنگفتی که باید از طریق درآمد ملی یا بودجه عمومی برای اداره آموزش و پرورش پرداخته شود، همچنین برنامه‌ها و روشهای معمول در مدارس که باید با مقتضیات و نیازمندیهای منطقه‌ای منطبق و سازگار شود ، بسیاری از کشورها را به سوی اداره غیر متمرکز آموزش و پرورش هدایت کرد (محمدبیگی، 1378، ص 108).

[1] - Kurt lewin