مقدمه
ناخن جویدن عادتى است که توجه کودک را از دنیاى خارج قطع مى کند و باعث در خود فرورفتن کودک مى شود و یا نشانگر نوعى حس انتقامجویى از محیط و ناکامى هاى ناشى از آن است.
پژوهشها نشان میدهد که ۵۰ درصد از نوجوانان و ۲۵ درصد از دانش آموزان دبیرستانى و یک سوم کودکان دبستانى به این عادت مبتلا هستند.
باید دانست که جویدن ناخن اغلب براى از بین بردن اضطراب و کسب آرامش است چراکه در افراد مضطرب آرامش دروغین به وجود مى آورد و وقتى که به صورت عادت در بیاید ترک آن بسیار مشکل است و چه بسا با ترک آن شدت اضطراب کودک بیشتر شده و به ناچار به آن فشارهاى محیطى که ممکن است از علل ناخن جویدن به شمار آید، رو مى آورد.
این را بدانید کودکى که در هر موردى تحت انضباط و تنبیه شدید قرار بگیرد به این عمل رو مى آورد و گاهى نیز بر اثر الگوپذیرى مستقیم کودک از خانواده شکل مى گیرد.
کودکان کمرو و خجالتى نیز دچار این حالت مى شوند البته باید علل مربوط به رشد و نمو کودک مانند درد لثه ناشى از رویش دندان ها را نیز در نظر گرفت. صرفنظر از علل ایجاد مسئله توجه به نکات زیر در درمان این عادت الزامى است.
۱- ابتدا نیازهاى کودکتان را شناسایى کرده و او را در معرض فشار و ناراحتى شدید روحى قرار ندهید براى مثال دویدن، پریدن، خراب کردن وسایل مراحل طبیعى رشد کودک است و کودک نمى تواند مدتى طولانى در یک جا ساکت و آرام بنشیند.
تحقیق ناخن جویدن 19 ص - ورد
