تحقیق درباره کامپوزیت

اختصاصی از نیک فایل تحقیق درباره کامپوزیت دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

مقاله کامل بعد از پرداخت وجه

لینک پرداخت و دانلود در "پایین مطلب"

فرمت فایل: word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحات: 49

چکیده:

امروزه کامپوزیت رزین های سخت شونده با نور به دلیل زیبایی ظاهری ، کاربری آسان ، باند قابل اطمینان به ساختمان دندان و خواص فیزیکی مناسب به طور وسیعی مورد استفاده قرار می گیرند . شدت نور دستگاههای تولید نور با هدف افزایش قدرت نفوذ نور به قسمتهای عمقی رزین طراحی شده است . نورهای با شدت زیاد درجه سخت کردن بالاتری داشته ولی در عین حال انقباض بیشتری حین پلیمریزاسیوندر رزین ایجاد می کند . سخت کردن با سرعت پایین تر باعث حریان یافتن کامپوزیت و در نتیجه  آزاد سازی تنش حین پلیمریزاسیون با نور می گردد. از آنجا که روند پلیمریزاسیون بیشتر بستگی به کل انرژی نور دارد تا شدت آن به تنهایی لذا ، سخت کردن با سرعت پایین همان عمق نفوذ را ایجاد می گردد . این امر با استفاده از شدت های پایین نور در مدت زمان بیشتر و یا استفاده از شدت های متغییر در طول مدت نور دهی حاصل می گردد پلیمریزاسیون آغاز کدام و پلیمریزاسیون با وقفه زمانی دو نمونه از کاربرد این روش هستند. در پلیمریزاسیون آغاز آرام نوردهی به صورت بله بله و از شدت های کم تا زیاد بوده در حالیکه پلیمریزاسیون با وقفه زمانی از یک نور دهی اولیه با شدت پایین آغاز شده و بعد یک وقفه زمانی هنگام اتمام کار و در نهایت نور دهی با شدت بالا را داریم در تمامی این روش ها تراکم انرژی نور دارای اهمیت می باشد (شدت نور در زمان) تحقیق بررسی تاثیر تراکم انرژی نور بر سخت شدن کامپوزیت می باشد بر سخت کردن کامپوزیت می باشد و نتایج حاصل شده به دندانپزشکان کمک خواهد کرد تا از این نورها در بهترین حالت استفاده نموده و نتایج کلینیکی بهتری حاصل گردد. همچنین این یافته ها به عنوان پایه ای برای مطالعات و تحقیقات بعدی در این زمینه می باشند.

دلایل انتخاب موضوع :

پوسیدگی عمده ترین بیماری تهدید کنندة سیستم دندانی است و موفقیت در ترمیم این پوسیدگی ها توسط رزینهای نوری در ارتباط مستقیم با میزان پلیمریزاسیون و در نهایت وابسته به شدت اشعه خروجی از دستگاه سخت کننده نوری می باشد.

هدف از این مطالعه بررسی تأثیر شدت اشعه دستگاههای سخت کنندة نوری بر میزان پلیمریزاسیون در ترمیم های کامپوزیتی است. همچنین برخی عواملی که به نحوی بر میزان شدت اشعه خروجی از دستگاه سخت کننده نوری تأثیر می گذارند نیز مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

در این مطالعه با تغییر شدت اشعه در روشهای گوناگون نوردهی میزان تطابق لبه ای که از عوامل مؤثر در موفقیت ترمیم است هم بررسی گردیده و با مقایسه در طرح دستگاههای نوری مختلف و مدت زمان نور دادن معایب و مزایای هر یک بیان شده است.

امروزه بدلیل استفاده گسترده از کامپوزیتهای نوری در کلینیکهای دندانپزشکی انجام این مطالعه از اهمیت خاصی برخوردار است.

با توجه به اهمیت و حساسیت موضوع امکان انجام چنین مطالعه ای از نظر منابع و اطلاعات در دسترس میسر می باشد. باتوجه به هزینه درمان های دندانپزشکی که شامل درمانهای ترمیمی، اندو، جراحی و درمانهای پریودنتال می باشد. انجام این مطالعه در مقابل نتایج و امکان بکارگیری آنها بسیار کاربردی و به صرفه است.

بیان مسئله :

کامپوزیت و رزینهای نوری بیش از دو دهه است که بطور وسیع مورد استفاده میباشد.(1-2)میزان موفقیت ترمیم های کامپوزیتی در ارتباط مستقیم با میزان پلیمریزاسیون آن می باشد (1). پلیمریزاسیون ناقص موجب افزایش جذب آب، حلالیت و کاهش سختی کامپوزیت شده و در نهایت بر روی زیبایی ترمیم تأثیر می گذارد. همچنین باتوجه به استفاده وسیع از این مواد به منظور باندینگ ، ناکافی بودن نور میتواند بر روی استحکام باند1 ترمیمهایی که با این مواد چسبانده می شود اثر بگذارد و موجب بروز شکست در ترمیم نهایی شود(2-1 )که در نتیجه هزینه مجددی به بیمار یا دندانپزشک تحمیل خواهد شد.

حداکثر پلیمریزاسیون کامپوزیت تحت تأثیر عوامل مختلفی از جمله شدت اشعه دستگاه، طول موج اشعه و مدت زمان نور دادن می باشد. مدت نور دادن براحتی قابل کنترل است. اما شدت اشعه باید مرتباً اندازه گیری شود. اگر شدت اشعه ناکافی باشد همواره با طولانی کردن زمان نور دادن قابل جبران نیست(1).

میزان نور خروجی از دستگاه، تحت تأثیر فاکتورهای مختلفی از جمله : تغییرات ولتاژ، فرسودگی و آسیب لامپ و رفلکتور و فایبراپتیک و...

 می باشد(2).

 همچنین مشخص شده که استریل کردن لوله هدایت کننده نور دستگاه توسط گلوتارآلدئید و یا اتوکلاو میزان نور خروجی را کاهش می دهد.(3-1)

بنابراین جای تعجب نیست که میزان نور خروجی از دستگاه با افزایش سن تمایل به کم شدن دارد. متأسفانه معاینه چشمی دستگاه نمی تواند مشخص کننده باشد، زیرا دستگاه به نظر پر نور ممکن است فاقد شدت اشعه مناسب باشد، بعلاوه بررسی سختی سطحی1نیز راهنمای دقیقی نمی باشد زیرا با نور بسیار کم ممکن است سطح ترمیم سختی کافی را نشان دهد، به این جهت استفاده از light testing meter توصیه می شود(2).

همچنین وجود روش ها و دستگاه های مختلف جهت سخت کردن کامپوزیت رزینها این سوالات را در ذهن کلینیسین ایجاد می کند که مناسب ترین شدت اشعه جهت ایجاد حداکثر پلیمریزاسیون توسط چه دستگاهی و تحت چه روش بدست می آید؟ همچنین آیا خواص فیزیکی کامپوزیت رزین تحت تأثیر نوع روش پلیمریزاسیون آن قرار خواهد گرفت؟ با چه شدت اشعه و تحت چه روشی حداکثر تطابق لبه ای را میتوان بدست آورد؟ و...

تحقیق حاضر با بررسی و مطالعه مقالات گوناگون و مراجعه به کتب مرجع انجام شده است و سعی در پاسخگویی به سؤالات مطرح شده درباره شدت اشعه و ارتباط آن با میزان پلیمریزاسیون کامپوزیت رزین را داشته است. شاید گامی هر چند کوچک در جهت ارتقاء آگاهی و اطلاعات خوانندگان برداشته شود.