لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 37
کاشمر و نام مکانهای اصلی
نام اصلی این شهر ترشیز است و جغرافیانویسان اسلامی به صورت طرتبت و بعد ها ، ترتیش و ترشیس نگاشته اند . در گذشته ، این شهر جزو ولایتی بود به نام بوشت و یا یوشت که غیر از ترشیز ، شهر معروف دیگر آن کندر بوده است.
در سال 520 ه.ق این شهر توسط سلطان سنجر سلجوقی محاصره و غارت شد و پس از تاریخ ، یکی از مراکز مهم فرقه اسماعیلیه گردید. پس از آنکه فرقه اسماعیلیه توسط هولاکوخان از بین رفت ، این شهر دوباره رونق یافت ، لیکن در قرن هجری ، بار دیگر این شهر توسط امیر تیمور گورکانی ویران شد.
آثار بجامانده در این شهر متعلق به قرن هفتم و هشتم هجری است . سرو افسانه ای کاشمر در این شهر قرار دارد.
تاریخ کاشمر
واژه شناسی
به نظر میرسد که در میان شهر های خراسان ، این ترشیز است که بیش از هر شهر دیگری دچار تطور و تنوع و تغییر نام شده است. در مطاوی متون بازمانده از صاحبان دواوین و تواریخ و مسالک و ممالک ، تقریباً هر کسی آن را به نامی و به صورتی از بسیار نامهایش نوشته است.
کشمر ، کشمیر ، بست ، بشت ، بشت العرب ، پشت نیشابور ، ترشیز ، ترتسز ، ترشیش ، ترشش ، ترشاش ، ترسیس ، طرثیث ، طریثیث ، طریشت ، سلطان آباد ،
ملاحضه می فرمایید که بالغ بر بیست و پنج صورت ، کلمه هایی به دست آمده است اما با یک جمع بندی می توان کل این صورتها را در چهار واژه کاشمر ، ترشیز ، بست ، و سلطان آباد خلاصه کرد. بدین گونه واژه کشمر که می تواند به معنی آغوش مادر گرفته شود با گذشتن از شکلهای کیشمر و کشمیر و کشمار سرانجام به صورت کاشمر در آمده و در همین صورت باقی مانده است.
رجوع تاریخ
اسپیتمان زردشت پیغمبر ایرانی و فرزند پور و شسب و دغدویه در دوره ای از تاریخ می زیسته است که دست کم تا ظهور مسیح شش قرن فاصله داشته است . این که می گوییم دست کم به معنی این است که بعضی از روایات ، عهد او را تا شش هزار سال پیش از مسیح جلو می برند . مولد و منشای زردشت را نیز به اختلاف ، فلسطین، پارس ، آذربایجان ، ری ، دماوند و بلخ دانسته اند. اما در هر کدام از این نواحی که به دنیا آمده باشد قدر مسلم این است که وی دین خود را بر گشتاسب پور لهراسب عرضه کرد و تختگاه گشتاسب ، شمال شرق ایران بود ، پس زردشت از نواحی شمال غرب ایران آهنگ این سوی کرد یا به عبارت بهتر از شیز به ترشیز روی آورد. گفته اند در آن زمان که زردشت بر ترشیز فرود آمد نام این منطقه به اعتبار بنای آن به دست گشتاسب بشت خوانده می شد و بعضی گفته اند اصلاً ترشیز تختگاه گشتاسب و دیگر پادشاهان آن سلسله بود. حتی پیش از این سلسله پادشاهان ایران و توران در این ناحیه بعضاً قرارگاه و اقامتگاه داشته اند . جنگ منوچهر و افراسیاب در همین ناحیه واقع شده و این دو پادشاه ، پس از جنگ مدتها در محل حاضر بوده و اقامت طولانی داشته اند.
بنای ترشیز را به بهمن پسر اسفندیار و نوه گشتاسب نیز نسبت داده اند. به هر حال در همین ناحیه از ترشیز که اکنون (( کشمر )) خوانده می شود بین گشتاسب کیانی و زرتشت نبی ، اتفاق ملاقات افتاد و چون پادشاه ، دین بهی را پذیرفت ، زرتشت نخستین آتشگاه خود را در قلمرو کیانی پی ریخت و در جلو در این آتشگاه سروی را که تبار بهشتی داشت هم با دست خویش کاشت تا همین سرو را برایمان شاه گواه بگیرد. بر هر برگ این سرو نام گشتاسب نقش بسته بود و چون درخت بالا گرفت شاه نیز بر گرد سرو مینوی ، تالار بزرگی ساخت تا حافظ حریم حرمت سرو باشد.
می بینید که تاریخ ترشیز با زردشت و سرو و گشتاسب پیوند خورده است یعنی که در مطالعه تاریخ این ناحیه پیوسته در مربع زردشت ، گشتاسب کشمر و سرو قرار داریم و هر کدام از این چهار آن دیگری را تداعی می کند.
سرو کاشمر
درخت شاداب و سرسبزی که خزان و پژمردگی و برگریزان و افسردگی ندارد و در دل شاعران ذوقی و برابر معشوقان قامتی و پیش عاشقان قیامتی می انگیزد و ما نامش را سرو نهاده ایم . یکی از زیباترین و برازنده ترین رستنی های جهان است و هموست که نمونه ای از خرمی و سرسبزی مدام و معیار و مقیاسی برازا هنگام توصیف بالای آخته زیبایان و نقش و نگاری بدیع و دلنشین در صنایع قرار می گیرد . غالباً منبت اصلی این درخت را سرزمین خاوری ایران و مشرق خراسان می دانند ، به دیگر جاهای دنیا نیز از خراسان رفته است. سروهای مشهور دیگری هم داریم از جمله سرو فریومد و سرو مراغه در ابرقو و سرو منجیل در ملتقای قزل اوزن و شاهرود . لیکن مشهور ترین سرو تاریخ همین است که در کاشمر داشته ایم .
تاریخ کاشمر
