جامعه شناسان فرهنگ را
ماحصل تلاش فردی و اجتماعی انسان برای رهایی از سلطه طبیعت
وسلطه اجتماع (جبرجمعی) می دانند و دستاوردهای این پیکار در طول
تاریخ را فرهنگ می نامند که در این تعریف آداب و رسوم ، سنن ،
ارزش های اقتصادی، دستاوردهای علمی، فنی و اقتصادی و هنری و
غیره جای می گیرد.
فرهنگ در فهم متعارف به مجموعه الگوهای رفتاری و گفتاری و
آداب و رسوم یک قوم گفته می شود
همان حال وسیله ای برای روابط بین ذهنی و تولید فکری انسان و
جهت یابی، تنظیم، هماهنگی اعمال و انواع مناسبات او در جامعه است ؛
به عبارتی انسان نه تنها در فرهنگ زندگی می کند (بستر فرهنگی )، بلکه
فرهنگ خوراک فکری او نیز هست
و منش های عمومی جامعه است که در عین ابهام و نامرئی بودن ، وجود
وحضورش در جامعه احساس می شود و با قدرت خویش در سرتاسر
زندگی ما را تابع خود می سازد
ضرورت برنامه ریزی فرهنگی را باید در سه مقوله جست وجو کرد ؛
در نتیجه کشورهایی که دارای پشتوانه فرهنگی قوی هستند و در دوره هایی، فعالیتهای گسترده فرهنگی داشته و دارای میراث فرهنگی عظیمی بوده اند ، اهمیت مدیریت فرهنگی چند برابرمی شود. از همین روست که ضرورت برنامه ریزی فرهنگی بویژه برای جوامع در حال توسعه برجسته ترمی شود.
تا قبل از مشروطه ، هویت ملی همواره تحت الشعاع هویت های سلطنتی ، دینی یا قبیلگی بوده است
پس از مشروطه هم بیشتر در حالت های "سلبی "، همچون نهضت ملی شدن نفت خود را نشان داد.
در آستانةانقلاب اسلامی ایران، به نظر رسید که شاید وفاقی بین هویت ملی دینی به شکل ایجابی امکانپذیر باشد. قبل از این هم شعار دوگانه اسلامیت ایرانیت مصدق مطرح شده بود وسپس نهضت آزادی ایران ، نمایندگان برجسته خود را بر این وفاق معرفی می کردند، هرچند که
جبهه ملی و گروه های روشنفکر دینی هم از این دعوی بیگانه نبودند و حتی در تفسیر ی
گسترده تر و البته بیشتر سیاسی تبلیغاتی ، محمدرضا شا ه نیز سعی داشت خود را تبلوری از
پادشاهی شیعه در چارچوب ملیت ایرانی ، معرفی نماید.
اما حواد ث پس از انقلا ب اسلامی به سرعت برتری گفتمان دینی بر هویت ملی را به وجود آورد و سپس ازاواخر جنگ ایران و عراق ، رفته رفته گفتمان ملی ، به گونه های مختلف در فضای سیاسی اجتماعی ، بار دیگر احیا شده است . البته این گفتمان ، هویت مشخص و واحدی نداشته و ندارد . در این گفتمان عناصری از ملیت ، مذهب ، سرزمین ، فرهنگ ، نوگرایی و ... وجود دارد که هنوز نسبت متعادلیبا یکدیگر نیافته اند. وضعیت برخورد با عناصر این گفتمان نیز از نظر اجتماعی و سیاسی یکسان نیست . به عنوان مثال ، بخشی از طبقات اجتماعی چون طبقه متوسط و بالا و برخی ازگروه های سیاسی چون نهضت آزادی بر عناصری از این گفتمان تأکید بیشتری دارند . این وضعیت در سیاست های اعلامی کشور نیز دیده می شود.
دانلود پاورپوینت فرهنگ وآموزش- 45 اسلاید