تعداد صفحات : 18 صفحه -
قالب بندی : word
آبهای سطحی
آب سطحی شامل آب باران، پساب، رودخانه دائمی و مانند آن‌ها می‌باشد. فعالیت‌های انسان می‌تواند منجر به افزایش میزان ترکیبات موجود در آب سطحی شوند.به عنوان مثال، فاضلاب‌های حاوی مواد آلی که به آب سطحی اضافه می‌شوند. بنابراین تشخیص کیفیت آبهای سطحی و اثرات فعالیت‌های انسان بر روی کیفیت آب‌ها از اهمیت بالایی برخوردار است. منظور از کیفیت آب خصوصیات فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی آن می‌باشد. پارامتر‌های فیزیکی شامل رنگ، بو، درجه حرارت، مواد جامد، کدورت، روغن و چربی می‌باشد. پارامتر‌های شیمیایی مربوط به مواد آلی شامل BOD ( اکسیژن مورد نیاز بیوشیمیایی)، COD ( اکسیژن مورد نیاز شیمیایی)، TOC ( کل کربن آلی) و TOD ( کل اکسیژن مورد نیاز) می‌باشد. پارامتر‌های شیمیایی غیر آلی شامل شوری، سختی، PH، اسیدی بودن، قلیائیت، موادی شامل آهن، منگنز، کلراید‌ها، سولفاتها، سولفید‌ها، فلزات سنگین، نیتروژن و فسفر‌ها می‌باشد و پارامتر‌های بیولوژیکی شامل کلیفرم‌ها، کلیفرم‌های مصنوعی، پاتوژن‌های ویژه و ویروس‌ها می‌شوند]Canter, L.W., 1996[.
منابع آبهای سطحی
منطقه 22 جزء حوزه آبریز دریاچه نمک و زیر حوزه کرج – جاجرود می‌باشد. رودخانه کرج به عنوان آبراهه اصلی زیر حوزه کل جریانات سطحی منطقه را زهکشی می‌نماید. این رودخانه از دامنه‌های جنوبی البرز و از ارتفاعات شمال کرج منشا یافته و پس از دریافت آبراهه‌های متعدد در راستای شمال به جنوب جریان می یابد .این رودخانه پس از عبور از شهر کرج وارد محدوده دشت شده در راستای شمال باختری، خط جنوب خاوری جریان می‌یابد. در طول مسیر رودخانه‌های کن واقع در منتهی الیه بخش شرقی محدوده مطالعاتی و پرندک، مسیل‌های خروجی از تهران را دریافت داشته و نهایتاً از جنوب خاوری شهر تهران به رودخانه جاجرود پیوند می‌خورد.
رودخانه جاجرود نیز از بلندی‌های شمال خاوری زیر حوزه منشا گرفته و پس از دریافت مسیل‌ها و شاخه‌های متعدد در پشت سد لتیان ذخیره می‌گردد. رودخانه جاجرود پس از عبور از سد لتیان در شمال دشت ورامین از طریق بند انحرافی به مصرف کشاورزی می‌رسد. نهایتاً این رودخانه به رودخانه کرج می‌پیوند و تحت نام شور از زیر حوزه خارج می‌گردد.
رودخانه کن از دیگر جریانات سطحی زیر حوزه کرج – جاجرود است که از ارتفاعات حد فاصل رودخانه کرج و جاجرود منشأ گرفته و شمال باختری شهر تهران از طریق بند‌های انحرافی سنتی به مصرف آبیاری باغات این منطقه می‌رسد. بستر این رودخانه در حد فاصل ورود به دشت تا محل تلاقی با جاده کرج – تهران خشک بوده لیکن از این پس با دریافت پساب‌‌های شهری، جریانات مسیل‌های متعدد نظیر ولنجک و فرحزاد و کانال‌های خروجی فاضلاب تهران مجدداً جریان یافته و در جنوب خاوری شهر تهران به رودخانه جاجرود ملحق می‌گردد.
رودخانه‌های کرج، جاجرود، کن و ... که در زمره مهمترین جریانات سطحی زیرحوزه بوده و کلیه روان‌آبهای سطحی و مسیل‌های جاری در زیر حوزه را دریافت می‌دارند، در درجه اول از طریق ذوب برفهای ذخیره شده درارتفاعات جنوبی البرز و بارش‌های فصلی تغذیه شده و به‌خودی‌خود دارای رژیم طبیعی همانند دیگر جزئیات سطحی که از ذوب برف‌ها منشأ می‌کیرند، می‌باشند [ شرکت تماب ، 1359].
از زیر حوزه کرج – جاجرود سالانه جمعاً معادل 85/730 میلیون مترمکعب از رودخانه‌های جاری در محدوده زیرحوزه برای تأمین مصارف کشاورزی بهره برداری می‌گردد. این بهره‌برداری از طریق سد‌های مخزنی لتیان و امیر کبیر، شبکه‌های آبیاری دشت ورامین و کرج و بند‌های انحرافی سنتی و بتنی احداث شده بر روی رودخانه‌های کن، شور، سرخه حصار و همچنین نصب موتور تلمبه‌های متعدد در حاشیه رودخانه‌های مذکور صورت می‌پذیرد.
از کل حجم آب استحصال یافته از رودخانه‌ها، 4/679 میلیون متر مکعب 93% کل برداشت از آبهای سطحی در محدوده اراضی دشتی و 45/51 میلیون مکعب معادل 7% کل برداشت از آبهای سطحی در اراضی غیر دشتی و کوهستانی به مصرف می‌رسد.
دانلود تحقیق آبهای سطحی
