هدف از این تحقیق شناسایی رابطۀ بین انگیزش ورزشی و تحلیلرفتگی ورزشی در بازیکنان فوتبالحاضر در دوازدهمین المپیاد ورزشی دانشجویان پسر کشور بود. روش تحقیق توصیفی- همبستگی بود. 160 نفر از بازیکنان عضو تیمهای فوتبال دانشگاهها دو ابزار این پژوهش را تکمیل کردند: 1. پرسشنامۀ انگیزۀ ورزشی پلتیر و همکاران (SMS-1995) با 24 آیتم و در مقیاس 7 ارزشی لیکرت که شش خرده‌مقیاس متغیر را ارزیابی میکند؛ 2. پرسشنامۀ تحلیلرفتگی ورزشی ریدک و اسمیت (ABQ-2001) با 15 سؤال و در مقیاس 5 ارزشی لیکرت، که سه خرده‌مقیاس متغیر را ارزیابی میکند. برای تحلیل دادهها از آزمونهای ضریب همبستگی پیرسون، و آزمون رگرسیون چندگانه در سطح معناداری α≤0.05 با استفاده از نرم‌افزار SPSS استفاده شد. یافتهها نشان داد که بین مؤلفههای انگیزش درونی و تحلیلرفتگی (15/0- = r، 04/0 = P)، تنظیم یکپارچه و تحلیلرفتگی (16/0- = r، 04/0 = P)، تنظیم همانندسازیشده و تحلیلرفتگی (26/0- = r، 01/0 = P) و تنظیم درونفکنیشده و تحلیلرفتگی (28/0- = r، 01/0 = P) رابطۀ معکوس و معنادار و بین بی‌انگیزگی و تحلیلرفتگی ورزشی (60/0= r، 01/0 = P) رابطۀ مستقیم و معناداری وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که مجموعه مؤلفههای انگیزش ورزشی، نزدیک به 35 درصد از واریانس متغیر تحلیلرفتگی ورزشی را تبیین میکنند. براساس نتایج این تحقیق و بر طبق نظریۀ خودمختاری، میتوان تبیین کرد که با ارضای نیازهای روان‌شناختی فرد، انگیزش فرد و بهزیستی روان‌شناختی او به حداکثر میرسد و احتمال کمتری وجود دارد که فرد دچار تحلیلرفتگی شود.
رابطۀ بین انگیزش ورزشی و تحلیلرفتگی ورزشی در بازیکنان فوتبال حاضر در دوازدهمین المپیاد ورزشی دانشجویان پسر کشور
