مشخصات این فایل
عنوان: شرحی پیرامون فیلم های کمدی
فرمت فایل : word( قابل ویرایش)
تعداد صفحات: 69
این مقاله درمورد شرحی پیرامون فیلم های کمدی می باشد.
خلاصه آنچه در مقاله شرحی پیرامون فیلم های کمدی خوانید :
شیرین و پست (1999) - در زمان جاز سالهای 1930 یک نوازنده کولی گیتار بنام جنگوراینهارت در کارش سلطان مطلق است. خوشبختانه او در اروپاست و این امت ری است که در آمریکا بعنوان بهترین نوازندة گیتار شناخته می‌شود. در این فیلم که به گونه‌ای هجو سینمای مستند است، کسانی چون وودی آلن، نت هانتاف و شیفتگان موسیقی جاز، قصه امت ری ناآرام را روایت می‌کنند. تصویر امت از خوش گذرانی رفتن به محل تخلیه زباله و شکار موش است، و یا نشستن به تماشای حرکت قطارها او بسیار مایل است تا این اشتیاق را با دوستان زنش تقسیم کند. نکته ناامید کننده اینست که او در معاشقه مرد ضعیفی است و هنگامی‌که یکی از زنها به او می‌گوید که زنها توقع حسی بیشتری دارند، امت در پاسخ می‌گوید«من احساسم را با موسیقی بیرون می‌ریزم».
عنوان فیلم از یکی از قطعه‌های جرج گرشوین به همین نام گرفته شده است، معانی چند گانه این عنوان در سالهای شکوفایی سویینگ، تماشاگر را به سرعت با مفهوم تماتیک فیلم و شخصیت اصلی آن نابغه بلافصل جنگو رینهارت کولی فرانسوی که گوشه‌ای از سرنوشت موسیقی جاز را رقم زد در گیر می‌کند. فیلم رگه اصلی حرکت و پیشرفت در تاریخ گسترده و پر شاخ و برگ موسیقی جاز را از همین جا آغاز می‌کند. شیرین و پست با نگاهی به سالهای اوج شکوفایی جاز در دهه 1930 این اشتیاق را بار دیگر دامن می‌زند. دیگ هایمن قطعاتی از جنگو را برای فیلم بازسازی و تنظیم مجدد کرده است. اجرای گیتار هاوارد آلن از این آثار با امکانات و کیفیت امروزی ضبط شکوهمندی است. همه اینها و توانایی فوق العاده کارگردان در گرفتن بازیهای درخشانی از شون پن در بهترین نقش خود تا امروز، سامانتامورتن با بازی عاطفی فراموش نشدنی اش در نقش دختر عاشق لال و اوماتورمن که با وجود کوتاهی حضورش، خاطره مارلن دیتریش و موفقیت دایان وست در گلوله‌ها بر فراز برادوی را زنده می‌کند. شخصیت امت ری چنان واقعی است که هر کس به راحتی می‌تواند ادعایش را قبول کند. همین موضوع در پایان فیلم پس از این که خود فیلمساز هم بر نبوغ او صحه می‌گذارد موجب تا سف می‌شود. این فیلم اولین همکاری آلن با ژائوفی است. فیلمبرداری که در فانوس قرمز را برافراز ودیگر فیلمهای بزرگ ژانگ ییمو در کنارش بود. آلن و ژائو ناتوان از برقراری ارتباط به زبان انگلیسی، به کمک گروهی از مترجمان با هم سخن می‌گفتند که خود اشاره‌ای طنز آمیز به مشکلات ارتباطی شخصیتهای اصلی فیلم است. همه فوق‌العاده هستند. شان پن نواختن گیتار را فرا گرفت و به درستی حرکات یک نوازنده را تقلید کرد.
شیرین و پست فیلم دلچسبی است؛ پر از شگفتی‌های کوچک، پن و مورتن در این نقشهای دشوار فوق العاده ظاهر شده‌اند. پن شگردهایی را بکار می‌گیرد تا شخصیتی نا‌دوست داشتنی اما قابل فهم خلق کند. مورتن عواطفش را با زبان اندام بیرون می‌ریزد: آلن بندرت از او نمای نزدیگ گرفته است تا کار بر او ساده‌تر باشد. جزئیات زمانی، همچون همیشه، به زیبایی به اجرا درآمده‌اند و روایت داستان بی‌نقص است. برتر از هر چیز برخی قطعات موسیقی جادویی این فیلم است که آدم را به عالمی‌دیگر می‌برد.
تبهکار‌های خرده پا (2000) ری وینکلر کلاهبرداری قدیمی‌که بخاطر سرقتی ناشیانه از بانک دو سال را در زندان گذرانده به همراه همسرش فرنچی به سختی روزگار می‌گذراند. ناگهان یک روز فکر بکری به ذهن ری می‌رسد: روشی مطمئن برای سرقت از بانک به کم سه دوستش تامی، دنی و بنی. اما فرنچی معتقد است که همدستهای شوهرش از هوش بهره‌ای ندارند و اصلاً به درد چنین نقشهای نمی‌خورند. ری تصمیم می‌گیرد به کمک دوستانش مغازه‌ای در کنار بانک اجاره و در آن شیرینی فروشی دایر کند تا زیر پوشش آن بتواند به دورن بانک رسوخ کند. مغازه را اجاره و کارشان را شروع می‌کنند، اما مشکلاتی پیش می‌آید. اول از همه در حین خفاری به لوله اصلی آب شهری بر می‌خورند. دوم آنکه ری در خواندن نقشه ساختمان بانک مشکل پیدا می‌کند و از همه مهمتر. شیرینی‌های مغازه با استقبال مواجه می‌شود و مغازه مرکز توجه رسانه‌های گروهی می‌شود. نقشه سرقت ناکام می‌ماند. اما در مدت یک سال از طریق شیرینی فروشی پولدار می‌شوند. یک کارشناس هنری انگلیسی بنام دیوید وارد زندگی آنها می‌شود . فرنچ، او را که آدمی‌با نزاکت است استخدام می‌کند تا به آنها فرهنگ یاد بدهد. دیوید فرصت را مغتنم می‌شمرد و فرنچی را که نسبت به ری کم اعتنا شده با خود به گالریهای هنری، مراسم خیریه و رستوران شیک می‌برد. از طرفی ری، دلخوشی‌اش را در معاشرت بامی، دختر خاله فرنچی، پیدا می‌کند.
وودی آلن مدتهاست سینماروها را در حسرت تماشای فیلمی بیاد ماندنی باقی گذاشته و این فیلم از این قاعده مستثنی نیست. فیلمهای اخیر او نه بد بوده‌اند و نه غیر قابل تماشا، اما درخشان هم نبوده‌اند. این اولین فیلم به تهیه کنندگی دریم ورکس و آخرین فیلم او با بودجه ژان دومانیان است که سابقة همکاری‌اش با این فیلمساز به سال 1994 بر می‌گردد. این بار تهیه کننده سنت شکنی کرده و فیلم آلن را بجای پاییز در بهار روی پرده برده است. در حقیقت حلقه اول فیلم، کمدی درخشانی است اما متاسفانه آلن نمی‌تواند این شور و طنز را تا پایان حفظ کند و در نتیجه فیلم در ادامه راه از این شاخه به آن شاخه می‌پرد، ولی در پایان باز قدرت خود را باز می‌یابد تا پایانی دلنشین داشته باشد. بخش اول فیلم به حماقتهای ری و دوستان خلافکارش می‌پردازد. از جمله بنی که از راه آتش زدن ساختمانها بچه‌هایش را به کالج فرستاد. ودنی که تونل زنی است که کلاه معدنش را به سبک کلاه بیس بال وارونه بر سر می‌گذارد و در نتیجه نور، پشت سرش را روشن می‌کند. بازیگران فیلم چند انتخاب همیشگی وودی آلن هستند. راپاپورت شاید بازیگر بزرگی نباشد اما برای نقش دنی تهی مغز بهترین انتخاب بوده است. از سوی دیگر اولمن بیش از آنکه سرگرم کننده باشد ناراحت کننده است.
هیوگرانت که اواسط فیلم ظاهر می‌شود نقش هنرمندی مودب اما شیاد را بازی می‌کند ولی باز‌ی‌اش سرد و بی روح است و صحنه های مشترک او با اولمن که بخش زیادی از زمان فیلم را در بر می‌گیرد خسته کننده است. الیان می فیلمنامه نویس در یکی از معدود بازیهایش نقش می‌فراموشکار را بازی می‌کند که یکی از شخصیتهای جالب و سرگرم کننده فیلم است. سپس نوبت به خود وودی آلن می‌رسد که مثل همیشه نقش آدمی‌روان منش را بازی می‌کند، هر چند که این بار به نظر می‌رسد صحنه‌هایی از زندگی خودش را بنمایش گذاشته است. تبهکاران خرده پا در بهترین لحظه‌ها تماشاگر را به قهقهه می‌اندازد. بخشهایی از فیلم،آدم را بیاد آثار کلاسیک و بزرگ وودی آلن می‌اندازد. متاسفانه آلن نمی‌تواند این قسمتها را تداوم بخشد و کار به جایی می‌کشد که انگار می‌خواهد لودگی را به تماشاچی تحمیل کند. بخش میانی فیلم که به تمایل فرنچی نسبت به با کلاس شدن می‌پردازد ضعیف و راکداست. این بخش تقریباً 45 دقیقه‌ای که حدوداً نیمی‌از زمان فیلم را در بر می‌گیرد در جهت پیشبرد داستان یا خلق کمدی، تأثیر گذار نیست. فیلم در 15 دقیقه پایانی با یک جهش به خود می‌آید، اما تا آن موقع بسیاری از تماشاچیان از کسالت در صندلیهایشان وول می‌خورند. برخی می‌گویند وودی آلن همیشه یکجور فیلم می‌سازد، که این سخن چندان منصفانه نیست.آلن خودش را بین دو تا از بامزه‌ترین زنان آمریکایی جای داده است یکی تریسی اولمن که خیلی کم فیلم بازی می‌کند و دیگری الیان مِی که او هم بندرت در فیلمی‌بازی کرده است. دیالوگهای بازیگران نقش دوم چنان هوشمندانه و ظریف نوشته شده که کمتر در فیلمهای کمدی مشاهده شده است. کاش می‌شد با قاطعیت بیشتری، تماشای فیلم را توصیه کرد، ولی واقعیت اینست که این اثر مدخل مناسبی برای ورود به دنیای کارگردانش نیست و در مزر آثار معمولی و کم اهمیت او قرار می‌گیرد. آلن در این فیلم سطوح مختلف جامعه و روابط میان طبقات را به تصویر می‌کشد.
آلن اکنون چه می‌کند؟ پس از آنکه زندگی خصوصی‌اش بر سرزبانها افتاد، آثاری یک سر آلنی خلق کرد. آثار تقلیدی مفرحی از فیلمهای دلهره‌آور آلفرد هیچکاک یا موزیکالهای وینسنت مینه لی یا کمدیهای دیوانه‌وار پرستن استرجس، عناصر جدی در فیلمنامه گنجانده شد. اما هرگز بر سبک فیلم غالب نشد. آلن در سالهای اخیر در مقام بازیگر درتلویزیون و برپرده سینما ظاهر شد. در سال 1994 نسخه تلویزیونی
آب راننوش را کارگردانی و خود در آن به ایفای نقش پرداخت، سال بعد در نسخه تلویزیونی نمایشنامه نیل سایمن بنام پسران آفتات به همراه پیتر فالک بازی کرد. نقشهای سینمایی او شامل بازی در شاه لیر (1987) ساخته گدار، صحنه‌های از یک فروشگاه (1991) ساخته پل مازورسکی، آنتز (مورچه، 1998) و تعدادی فیلم دیگر است. شالوده شکنی هری و شیرین و پست نشانگر این نکته هستند که آن مهارتش را از دست نداد. و همچنان آثار مهمی‌خواهد ساخت. به هر حال هم اکنون سرچشمه الهام او بیشتر حس شوخ طبیعی‌اش را نشانه گرفته است! این بیانگر آنست که او پیش از بازگشت به حال و هوایی تیره کمدیهای بیشتری خواهد ساخت. هر چه باشد، گمان من اینست که آلن روند مبهوت ساختن ستایش گرانش را در فیلمهای آتی ادامه خواهد داد.
بخشی از فهرست مطالب مقاله شرحی پیرامون فیلم های کمدی
" فیلمهای آلن "
خوابگردها ( 1973)
عشق و مرگ (1975)-
آنی هال (1977)-
صحنه های داخلی (1978)
منهتن (1979)
خاطرات استارداست (1980)-
زلیگ (1983)-
برادوی دنی رز (1984)
رز ارغوانی قاهره (1985)-
هاناو خواهرانش (1986)-
روزهای رادیو (1987)
سپتامبر (1987)-
زن دیگر (1988)-
قصه‌های نیویورکی: تباهی ادیپ (1989
جنایت و جنحه (1989) –
آلیس (1990)-
سایه‌ها و مه (1992)-
زن ها و شوهرها (1992)-
قصه جنایی منهتن(1993) –
گلوله‌ها بر فراز برادوی (1995)
افرودیت توانا (1996)
همه می‌گویند دوستت دارم (1997)-
شالوده شکنی هری (1998)-
شهرت (1999)
شیرین و پست (1999) -
تبهکار‌های خرده پا (2000)
دانلود مقاله شرحی پیرامون فیلم های کمدی