ربوبیت الله
کلمه رب در اصل به معنى مالک و صاحب چیزى است که به تربیت و اصلاح آن مى پردازد. این کلمه بطور مطلق تنها به خدا گفته مى شود
تحقیق آماده در قالب ورد
ربوبیت الله
ربوبیت الله
کلمه رب در اصل به معنى مالک و صاحب چیزى است که به تربیت و اصلاح آن مى پردازد. این کلمه بطور مطلق تنها به خدا گفته مى شود
تحقیق آماده در قالب ورد
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه: 2
درجوشن کبیر، اسمائی مورد اشاره قرار گرفته که مضامین آن به یک عبارات خاص منحصر نمی شود.
نام "مقیم" اشاره به قدرت برپادارندگی خدا است که در برپا داشتن هر چیز از جمله بی نهایت جهانی که آن را تصور می کنیم، توانا است.
اسم عظیم نیز به بزرگی و بیکرانی پروردگار اشاره دارد که پهنه مشخصی را شامل نمی شود.
قدیم از دیگر اسمائی است که فلاسفه به کرات درباره آن به بحث نشسته اند. این اسم اشاره به مفهوم ازل یا زمان بی آغاز وجود پروردگار است در این باب این مفهوم نهفته است که وجود رب العالمین به لحاظ قدمت به هیچ وجه قابل محاسبه نیست.
صفت حلیم نیز در این میان از بردباری بینظیر پروردگار حکایت دارد و اشاره به این معنی است که شتاب و عجله در آنچه که حضرت رب مشیتش تعلق گیرد کوچکترین جایگاهی ندارد، در عذاب کردن بسیار صبور و در خشم و اعمال قهر بسیار بردبار است.
حنان، مهر پیشگی خدا را مورد اشاره قرار داده و به این معنا است که پروردگار با همه آفریده هایش با مهر و محبت رفتار می کند.
صفت منان یادآور می شود که خدا از روی مهر و محبت به آفریده های خود نعمت عطا کرده و
اسم برهان بر این امر تاکید میکند که پروردگار راهنمای سرگشتگانی است که ممکن است در ظلمت و تباهی گرفتار شده باشند.
اسم سلطان نیز سلطنت پروردگار را بر هر کلیتی مورد تاکید قرار می دهد و اشاره ای است به این امر که سلطنت باری تعالی فقط بر نهایت آنچه که قدرت تصویر کردن آن را داریم اعمال نمی شود، بلکه حکومت حضرت رب بر همه عالمیان بدون آنکه ذره نا چیزی از قلم بیفتد اعمال می شود.
این فقط قسمتی از متن مقاله است . جهت دریافت کل متن مقاله ، لطفا آن را خریداری نمایید
خشم برای خدا
15 صفحه
از جمله سیره عملی آنحضرت این بود که در اموری که شخصاً به او مربوط می شد خشمگین نمی شد. تنها برای خدا آنگاه که حرمت های الهی شکسته می شد، غضب می کرد.
یکی از همسران آن حضرت می گوید، وقتی رسول خدا غضب می کرد به جز علی کسی را یارای سخن گفتن با حضرت نبود.
این نکته قابل ذکر و اهمیت است. علاوه بر همسران همنشینان روزانه آن حضرت (ص) عبارت بودند از فاطمه و شوهر و فرزندانش و به گواهی تاریخ و روایات فراوان علاقه پیامبر (ص) به آنها قابل قیاس با دیگر کسان و نزدیکان حضرت نبود.
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه55
فهرست مطالب خدا چیست؟
استمداد از عالیترین صفات خدا :
چرا رحمان و رحیم تکرار شده است ؟
2- ارتباط با خدا ( اقامۀ نماز ) :
چرا خداوند آزمایش می کند ؟
آزمایش خدا عمومی است
طرق آزمایش
تفسیر
2- خالقیت خداوند نسبت به همه چیز
تفسیر
خالق همه اشیاء او است
برای به دست آوردن شناختی کلی در این زمینه، پیش از هرچیز، مختصراً اشاره میکنیم به تعریفات کلی ادیان رایج دربارة خداوند.
از دیدگاه دین یهود، خدا خالق کائنات است. او واحد، توانا و دانای مطلق، فاقد جسمیت، عادل، رحمان و قادر است، کارسازی کار جهان همواره در دست اوست و به آنچه که در عالم می گذرد، نظر دارد و نیز گویی همه چیز را برای خود می خواهد، زیرا به هر که تجلی می کند، می خواهد آن فرد فقط او را به وحدانیت بشناسد. این حالت به نظر می آید یک شیوة «شیوة تربیتی» است؛ از آنجا که خداوند خواهان ترتیب انسان ها است، به آنها فرمان می دهد که جز او چیزی را نپرستند.
در دین زرتشت، خداوند تعالی، اهورا و ضامن نظامی کیهانی اخلاقی است. بر چند وجهة یزدانی حکومت می کند که هر یک از آنها قیومیت یکی از حوزه های طبیعت را بر عهده دارد و نمایندة یکی از وجوه خداوند متعالی است.
در هندوئیسم، خدای خالق؟، یکی از مظهرات«مطلق» یا برهمن عام است که خدایی متمرکز در وجود خود است که به جهان می اندیشد، اما خالق آن نیست. طبق این سنت، خدایان معتعددند و همگی مشمول قانون«کارما» هستند. دریافتن معنای دقیق این مقولات مستلزم چندین بحث و فحص است، در اینجا صرفاً به ذکر یکی دو نکتة کلی اکتفا شد.
در بودیسم سخنی از خدا یا خالق متعال به میان نمی آید، اما گفته می شود که روزی بودا در کنار جنگلی نشسته بود و چند برگ درخت در دست داشت. در آن حال خطاب به شاگردان خود چنین گفت:«آنچه بر شما افشاء کرده ام، در قیاس با
«یعلم ما یلج فى الارض و مایخرج منها و ما ینزل من السمإ و ما یعرج فیها و هو معکم إین ما کنتم والله بما تعملون بصیر». آن چه در زمین درآید و آن چه از آن برآید و آن چه از آسمان فرود آید و آن چه در آن بالا رود[ همه را] مى داند و هر کجا باشید او با شماست و خدا به هرچه مى کنید بیناست.» (سوره حدید آیه4)
در دنیایى که ما زندگى مى کنیم امورى را با چشم مى بینیم و یا با حواس دیگرى درک مى کنیم و چه بسا چنین تصور کنیم جز آن چه که ما مى بینیم و مى شنویم و لمس مى کنیم چیزى دیگر نیست در صورتى که علم ثابت کرده که بسیارى از موجودات تحت احساس ما نمىآیند; مثلا چشم ما توان دیدن انوار مادون قرمز و ماوراى بنفش را ندارد صداهایى هست که فرکانس اش با گوش ما تناسب ندارد ما آن ها را نمى شنویم. حقایق محسوس دیگرى در این عالم هست که ما قدرت درک آن ها را نداریم.