پایان نامه کارشناسی ارشد تصوف و عرفان اسلامی
142 صفحه
چکیده:
نفی خواطر به معنای زدودن و تخلیه ذهن و دل از هرگونه واردات، اندیشه ها و صورت هاست که به منظور آماده سازی درون سالک برای حضور حق و تابش انوار تجلیّات الهی بر قلب او صورت می گیرد. با این توضیح، نفی خواطر از آموزه های بنیادین در سلوک عرفانی است و سالک ملزم است از آغاز سیر خویش تا انتها - که فنای فی الله است - به آن اهتمام ورزد و به تبع عبور از مراحل متعدد سلوک، متناسب با آن مراتب و مراحل، نفی خواطر را مورد توجه قرار دهد. این تحقیق بر آن است تا کیفیت و ضرورت نفی خواطر را در سلوک عرفان اسلامی بررسی کند و علاوه بر ارائه روش های تحقق آن، ضمن بیان اجمالی ارتباط نفی خواطر با سایر عناصر سلوکی، ثمرات و نتایجی را که نفی خواطر در مسیر رسیدن به مقصود به بار خواهد آورد، تبیین نماید. از آنجا که لازمه پرداختن به نفی خواطر، شناخت ماهیت خواطر، انواع آن ها و روش تشخیص شان است، قبل از ورود به بحث، این موضوع مورد مطالعه قرار خواهد گرفت. شایان ذکر است به دلیل عمومیت کاربرد نفی خواطر در کلیه مشرب های عرفانی، اشاره بسیار مختصری به نقش این آموزه در سایر ادیان شده است.
کلید واژه ها: عرفان، سلوک عرفانی، سالک، خواطر، نفی خواطر
چیستی و چرایی نفی خواطر در عرفان اسلامی