دانلود مقاله کامل درباره انواع سرم

اختصاصی از نیک فایل دانلود مقاله کامل درباره انواع سرم دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 5

انواع سرم

سرمها جز مواد دارویی هستند که دارای ترکیبات متفاوت بوده و هر کدام از آنها برای بیماری خاصی مورد استفاده قرار می‌گیرند. سرمها دارای ترکیبات آمینو اسیدی ، کربوهیدراتی ، الکترولیتی و ... هستند.

اطلاعات اولیه

محلولهای نگهدارنده یا چند الکترولیتی جانشین الکترولیت ، آب و نیازهای خارج سلولی روزانه هستند. چنین محلولهایی ممکن است جهت جانشین کردن الکترولیتها و آب از دست رفته از طریق اسهال و استفراغ بکار روند. با تزریق این فرآورده‌ها ، جایگزینی خارج سلول طی دو روز حاصل می‌گردد. مصرف بیش از حد سبب تجمع سدیم و حجم آب اضافی در بدن ، ادم ریوی و نارسایی قلب می‌شود. محلولهای هیپرتونیک در درمان مسمومیت با آب و افزایش حجم آب خالص بکار می‌روند. به هنگام بروز عوارض رفتاری مثل خواب آلودگی ، گیجی و اختلال هوشیاری پس از عمل جراحی در سالمندان باید به مسمومیت با آب مشکوک شد.

سرم آمینو اسیدی

گروه درمانی این سرم تغذیه تزریقی و ماده کالری‌زا می‌باشد. اشکال دارویی آن به صورت آمینو اسید 5 درصد و 10 درصد است. ترکیبات آن شامل اسیدهای آمینه ضروری و غیر ضروری ، نیتروژن و الکترولیتها می‌باشد. موارد مصرف به صورت زیر می‌باشد. آنسفالوپاتی کبدی در بیماران مبتلا به سیروز یا هپاتیت ، تغذیه حمایتی ، تکمیل و حفظ پروتئین بدن از راه تزریق وریدی برای تامین متابولیسم طبیعی و در مواردی که جذب معده‌ای - روده‌ای مختل باشد. مصرف همزمان اسیدهای آمینه با تتراسیکلین ممکن اثرات حفظ کننده پروتئینها را کاهش دهد.

سرم دکستران

گروه درمانی این سرم به عنوان جانشین شونده پلاسمای خون است. ترکیبات آن شامل دکستروز یا کلرورسدیم می‌باشد. افزاینده سریع الاثر حجم پلاسما ، اثر کلوئیدی اسموتیک دارد که مایعات را از فضای بینابینی به داخل عروق کشیده و باعث افزایش حجم خون می‌شود. "دکستران 40" چسبندگی اریتروسیتها را کم کرده و باعث کاهش چگالی خون می‌شود. این سرم در درمان کمکی شوک ناشی از خونریزی ، سوختگی و جراحی بکار رفته و مقدار تجویز دارو بستگی به میزان مایعات از دست رفته و غلظت خون دارد. دکستران در موارد ادم ریوی و در بیماران کلیوی نباید مصرف شود.

سرم کربوهیدراتی

کربوهیدراتها منابع کالری هستند و گروه درمانی این سرم تامین کننده نیاز غذایی می‌باشد. در درمان موقتی نارسایی گردش خون و شوک ، زمانی که سایر فرآورده‌های افزاینده حجم پلاسما در دسترس نباشد، در ادم مغزی ، بیماری کلیوی استفاده می‌شود. مواد این سرم به سرعت متابولیزه شده و منبع کالری و مایعات در بیمارانی که قادر به مصرف کافی آنها از دهان نیستند، می‌باشد. مصرف این سرم ممکن است منجر به کاهش ویتامینهای گروه B شود، این سرم در کومای دیابتی منع مصرف دارد.

سرم اینترالیپید

گروه درمانی این سرم ، محلول غذایی برای تغذیه تام وریدی می‌باشد. این دارو که از روغن لوبیای سویا یا آفتابگردان تهیه می‌شود، مخلوطی از تری‌گلیسریدهای خنثی و عمدتا اسیدهای چرب است. این فرآورده‌ها پس از متابولیزه شده به عنوان منبع انرژی در بدن مورد استفاده قرار می‌گیرد. همچنین افزایش تولید گرما ، کاهش کسر تنفسی و افزایش مصرف اکسیژن را موجب می‌شود. این دارو در موارد کمبود اسیدهای چرب استفاده می‌شود.

سرم مانیتول

این دارو در درمان خیز مغزی برای کاهش فشار داخل جمجمه در مواردی که سایر اقدامات موفقیت آمیز نبوده‌اند برای کاهش فشار داخل چشم یا برای آماده کردن بیمار برای جراحی داخل چشم ، برای تسریع دفع ادراری مواد سالیسیلات ، باربیتورات و لیتیم و جلوگیری از آسیب کلیوی ناشی از این داروها و برای اندازه‌گیری سرعت فیلتراسیون گلومرولی کلیه‌ها استفاده می‌شود. این دارو اسمولاریته پلاسمای خون را بالا برده و در نتیجه موجب افزایش جریان آب از بافتها به داخل مایع میان بافتی می‌شود. این سرم موجب افزایش دفع ادرار می‌شود.

سرم رینگر لاکتات

گروه درمانی این سرم الکترولیت و جانشین شونده پلاسما است. این سرم چند الکترولیتی است و شامل سدیم ، پتاسیم ، کلسیم ، کلر و لاکتات می‌باشد. رینگر لاکتات یک محلول یونی است که حجم خون را افزایش داده و تعادل آب و الکترولیتها را برقرار می‌سازد. یون لاکتات موجود در این فرآورده که به سرعت به یون بی‌کربنات متابولیزه می‌شود، در تنظیم تعادل اسید - باز دخالت دارد. این سرم برای جایگزینی مایعات و الکترولیتهای از دست رفته ، برقراری تعادل مجدد آب و الکترولیت بدن به خصوص قبل و پس از جراحی مصرف می‌شود.

سرم کلرور سدیم

گروه درمانی این سرم ، الکترولیت است و ترکیبات آن شامل سدیم و کلراید و PH محلول 7 - 4.5 می‌باشد. این سرم برای جایگزینی مایعات و الکترولیت در صورت کم بودن سدیم به دلیل از دست رفتن الکترولیتها بکار می‌رود. در بیمارانی که قادر به مصرف مایعات و غذا از راه دهان نیستند محلولهای هیپرتونیک به صورت تزریق وریدی همراه با محلولهای قندی مصرف می‌شود. تزریق وریدی این سرم به عنوان حلال بعضی داروها بکار می‌رود.

سرم ژلاتین تعدیل یافته (هماکسل(

گروه درمانی این سرم ، حجیم کننده پلاسما می‌باشد. این محلول حجیم کننده پلاسما در موارد شوک ناشی از کاهش حجم خون به علت خونریزی ، سوختگی ، التهاب لوزالمعده ، از دست رفتن آب و الکترولیتها در اثر استفراغ و اسهال مداوم ، بیماریهای غده فوق کلیوی و کلیه‌ها و اغمای دیابتی مصرف می‌شود. این سرم محلول حامل برای انسولین است و مورد منع مصرف کامل این دارو گزارش نشده است.

سرم نمکی :

این سرم به دو شکل قابل تزریق و غیر قابل تزریق تقسیم می شود

الف ) قابل تزریق :

جبران کمبود مایعات بدن مانند اسهال – استفراغ – خونریزی ها

بالا بردن فشار خون در افرادی که سابقه فشار خون ندارند و بنا به دلیلی مثل گرسنگی یا شنیدن

خبری ناگوار دچار افت فشار خون شده اند

انما یا تنقیه ( تخلیه محتویات داخل روده بیمار قبل از اعمال جراحی (

شستشوی زخم ها در زمان تعویض پانسمان

دانلود تحقیق واکسن و سرم سازی

اختصاصی از نیک فایل دانلود تحقیق واکسن و سرم سازی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

تعداد صفحات : 13 صفحه         -       

قالب بندی :  word                    

واکسن و سرم سازی

مقدمه:

در موسسه واکسن و سرم سازی رازی آزمون های مختلفی جهت تعیین سلامت و ایمنی سرمهای درمانی تصفیه شده و ارزیابی دقیق عیار سرمها انجام می دهند که این آزمون ها به طور کلی به دو گروه فیزیکوشیمیایی و بیولوژیکی تقسیم می شوند.

آزمون های گروه اول شامل: اندازه گیری PH، وزن خشک، نیتروژن پروتئین (به دو روش کجلدال و بیوره) و غیره می باشد.

آزمون های گروه دوم شامل: آزمون پیروژنی، سلامت و ایمنی، پوتنسی و غیره می باشد.

    در این بخش ما به دلیل مقایسه نمونه به دست آمده و تصفیه شده توسط دستگاه دیالیز با نمونه ای که موسسه به روش سنتی دیالیز می کند آزمون های فوق را در شرایطی یکسان برای هر دو نمونه انجام دادیم و نتایج را با هم مقایسه کردیم که پاره ای از این آزمون ها و نحوه اجرای آنها را شرح داده ایم.

به دلیل اینکه آزمون های گروه اول (فیزیکو شیمیایی) در حوصله این پایان نامه و موضوع ارائه شده است لذا به ذکر این آزمون ها و نحوه اجرای آنها بسنده شده است و آزمون های گروه دوم  که بیشتر جنبه پزشکی دارند را فقط به ذکر یکی از آنها که پوتنسی می باشد اکتفا کرده‌ایم.

غلظت یون هیدروژن PH:

غلظت یون هیدروژن با پارامتر PH بیان می گردد و در همه موارد به کمک PH متر الکترونیکی[1] اندازه گیری می شود. لازم به ذکر است که حدود قابل قبول PH برای سرمهای درمانی 2/7-4/6 می باشد.

وزن خشک:                                                                            Total Solid

اساس آزمایش بر پایه قرار دادن 1 میلی‌لیتر سرم در شرایط خلاء درون آون در دمای 37 برای مدت 24 ساعت و سپس توزین آن می باشد.

نتیروژن پروتئین: (به روش کجلدال)                        Protein Nitrogen Content

نیتروژن در مواد گوناگون تحقیقاتی، صنعتی، کشاورزی یافت می شود. مثلا این عنصر را می‌توان در آمینواسیدها، پروتئین ها، داروهای سنتزی، کودها، مواد منفجره، خاکها، آبهای آشامیدنی و رنگها یافت. بنابراین روش های تجزیه ای برای تعیین نیتروژن خصوصاً در مواد آلی از اهمیت زیادی برخوردارند.

معمولترین روش برای تعیین نیتروژن مواد آلی، روش کجلدال است. این روش بر پایه تتراسیونهای خنثی شدن استوار است. این روش، روشی ساده بوده و به تجهیزات خاصی نیاز ندارد و نیز می توان آن را به سهولت برای تجزیه معمولی تعداد زیادی نمونه به کار برد.

روش کجلدال، روش استانداردی برای تعیین مقدار نیتروژن در پروتئین، غلات، گوشت و سایر مواد زیستی است، چون پروتئین ها تقریباً حاوی درصد یکسانی از نیتروژن هستند، لذا با ضرب این درصد در یک عامل مناسب (25/6 برای گوشتها، 38/6 برای لبنیات، 7/5 برای حبوبات) می توان درصد پروتئین نمونه را به دست آورد.

این آزمایش روی نمونه های پلاسما و فرآورده نهایی به روش کجلدال انجام شده و مقدار نیتروژن نمونه به دست می آید.

این آزمایش روی نمونه های پلاسما و فرآورده نهایی به روش کجلدال انجام شده و میزان نیتروژن نمونه به دست می آید.

از آنجا که هر یک میلی  گرم نیتروژن از 25/6 میلی‌گرم پروتئین فراهم می شود. پس از اندازه گیری نیتروژن پروتئین می توان مقدار پروتئین را معلوم نمود.

در این روش  1 نمونه سرم ضد مار یا عقرب را برداشته و آن را با 17 سرم فیزیولوژی (کلرور سدیم)  2 تری کلرواستیک 100% مخلوط کرده و درون یک لوله آزمایش ریخته و برای مدت 15 دقیقه با آژیناتور با فاصله به هم می زنیم. بعد آن را درون دستگاه سانتریفیوژ قرار می دهیم با دور 2000 دور در دقیقه‌ برای مدت 15 دقیقه، تا رسوب آن کاملا ته نشین شود بعد رسوب را با چند قطره سود 40% یا 10 نرمال حل کرده و در یک بالن ژوژه 25 ریخته و با آب مقطر آن را به حجم می رسانیم.

بعد 2 از این محلول را در فیول ریخته و به آن 6 از محلول منیرالیزاتور می افزاییم. سپس فیولها را درون زنبیل گذاشته و روی هیتر قرار می دهیم. برای مدت 2 تا 3 روز در روی هیتر می ماند. اول به رنگ تیره در می آید و بعد هنگامی که به رنگ سبز تبدیل شد آن را بر می داریم (به صورت سبز غلیظ) بعد این محلول غلیظ سبز رنگ را برداشته و درون یک ارلن می ریزیم و به آن 8 محلول NaOH، 40% اضافه می نماییم که در این حالت ازت به آمونیاک تبدیل می شود.

درون یک بشر 100، ما 10 اسید بوریک 2% می ریزیم و 3-2 قطره اندیکاتور به آن می افزاییم و می گذاریم تا بماند و سپس این محلول را قطره قطره به درون ارلن اضافه کرده تا به حجم 80 برسد و بعد توسط اسید سولفوریک  تیتر کرده تا به رنگ صورتی تبدیل شود. و از روی میزان مصرف اسید طبق فرمول زیر می توان میزان ازت را به دست آورد که اگر در 25/6 ضرب شود میزان پروتئین به دست می آید.

T: میزان شاهداست (هرسانتی متر مکعب ،  با حدود 0.2 gr ازت ترکیب می شود و سولفات آمونیوم می دهد)

x: میزان اسید مصرفی در زمان تیتراسیون

Total protein= N.P * 6.25

به عنوان مثال اگر ما محلولی را با  4 مصرف اسید سولفوریک تیتر نماییم میزان کل پروتئین به صورت زیر محاسبه می شود.

Total protein= 9.5 * 6.25 = 59.375

طرز تهیه محلول منیرالیزاتور:

105gr سولفات پتاسیم به اضافه 6gr سولفات مس را با هم مخلوط کرده و  150 اسید سولفوریک غلیظ را به آهستگی به آن افزوده و سپس آنها با آب مقطر به حجم 900 می رسانیم.

طرز تهیه اندیکاتور:

83mgr برموکروزول را با 17mgr متیل قرمز مخلوط کرده و با الکل 96% به حجم 100 می رسانیم.

روش کجلدال به حضور سولفات آمونیوم حساس است. لذا نمونه ها باید فاقد سولفات آمونیوم باشد که این کیفیت با آزمایش کلرور باریم قابل بررسی است.

آزمون کلرور باریم جهت بررسی سولفات آمونیوم:

هدف این آزمایش تأیید عدم حضور مقادیر قابل توجه سولفات‌ آمونیوم پس از دیالیز است. به عبارت دیگر کامل بودن دیالیز با منفی بودن نتیجه این آزمایش معلوم می شود.

انجام این آزمایش از آنجا که غلظت پروتئین یا نیتروژن پروتئین ‎فرآورده نهایی تصفیه به روش بیوره یا کجلدال انجام می گیرد و هر دو روش به حضور یون آمونیوم حساس هستند حائز اهمیت است. نتیجه آزمایش مذکور اگر منفی باشد نشانه حضور مقادیر بسیار ناچیز یون آمونیوم (حدود چند میکروگرم در لیتر) در نمونه است.

روش کار بدین صورت است که 1ml از نمونه محلول حاصل دیالیز و در لوله آزمایش ریخته و به آن 8ml سرم فیزیولوژی و 1 ml کلرو باریم 10% اضافه می شود.

اگر محلول حاصل کدر شود نشانه ایجاد رسوب BaSO4 است و در غیر این صورت اگر محلول شفاف بود می توان نتیجه می گرفت که غلظت یون سولفات در نمونه بسیار ناچیز و کمتر از mg/Lit4 است. (این مقدار با توجه به ثابت حاصلضرب حلالیت سولفات باریم محاسبه گردیده است که چیزی در حدود ( است)

در این شرایط غلظت یون آمونیوم نمی تواند خطای قابل ملاحظه ای در سنجش غلظت پروتئین با روش های بیوره یا کجلدال ایجاد نماید.

پاورپونت درباره ی انواع سرم

اختصاصی از نیک فایل پاورپونت درباره ی انواع سرم دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

صفحات : 29
رشته : پزشکی

سرم ها :                        

سرم ها جز مواد دارویی هستند که دارای ترکیبات متفاوت بوده و هر کام از آنها برای بیماری خاصی مورد استفاده قرار می گیرند سرم ها دارای ترکیبات آمینو اسیدی ، کربوهیدراتی، الکترولیتی و .... هستند .

در طبقه بندی محلول های تزریقی ترکیب شیمیایی و غلظت اسمزی محلول اهمیت دارد.

ترکیب شیمیایی :                

• محلول نمکی

• محلول قندی

• محلول قندی نمکی

• محلول های جایگزینی پلاسما

• محلول های قلیایی

• محلول های تغذیه ای

 

محلول ها از نظرغلظت اسمزی:          

1. محلول های ایزوتونیک : غلظت اسمزی ایده ال برای محلول های تزریقی که تامین آب و الکترولیت بدون اختلال و جا به جایی در مایعات بدن

مثل : رینگر ، دکستروز 5% ، نرمال سالین 

2. محلول های هیپرتونیک : غلظت اسمزی بیش از غلظت اسمزی خون که باعث انتقال آب از داخل به خارج می شود و به حجم مایعات خارج سلولی افزوده می شود منجر به کاهش ADH و خروج ادرار از دستگاه ادراری صورت گیرد . مصرف در موارد ادم مغزی

مثل : مانیتول 10% و 20%

3. محلول های هیپوتونیک : خواص درمانی کمتر از هیپرتونیک است . غلظت اسمزی کمتر از خون دارند . باعث حرکت آب از خارج به داخل تزریق باعث همولیز گلبول های قرمز میشود و ادامه مصرف منجر به تورم سایر سلول های بدن می شود .

مثل : نرمال سالین (نیم نرمال ) آب مقطر ،دکستروز واتر 5/2%

تأثیر دو شیوه پیاده‌روی تداومی و تناوبی در سراشیبی بر آنزیم‌های CPK و LDH سرم در پسران مبتدی 15 تا 18 ساله

اختصاصی از نیک فایل تأثیر دو شیوه پیاده‌روی تداومی و تناوبی در سراشیبی بر آنزیم‌های CPK و LDH سرم در پسران مبتدی 15 تا 18 ساله دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین صفحه*

فرمت فایل : Word(قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه : 23

فهرست مطالب:

چکیده

مقدمه تغییرات آنزیمی هنگام ورزش و ریکاوری روش تحقیق:

متغیرهای مستقل شامل:

و متغیرهای وابسته شامل:

مراحل اجرای آزمون:

نمودار 1ـ تغییرات CPK قبل از  فعالیت و مراحل ریکاوری، فرود از کوه

نمودار 2ـ تغییرات LDH قبل از فعالیت و مراحل ریکاوری فرود از کوه

نمودار 3ـ تفاضل تغییرات CPK در مراحل مختلف ریکاوری با پیش‌آزمون

نمودار 4ـ تفاضل تغییرات LDH در مراحل مختلف ریکاوری با پیش‌آزمون

نمودار 5‌ ـ تغییرات CPK قبل از فعالیت و مراحل ریکاوری فرود از کوه

نمودار 6 ـ تغییرات LDH قبل از فعالیت و مراحل ریکاوری فرود از کوه

نمودار 7ـ تفاضل تغییرات CPK در مراحل مختلف ریکاوری و پیش‌آزمون

نمودار 8 ـ تفاضل تغییرات LDH در مراحل مختلف ریکاوری و پیش‌آزمون

6 منابع

چکیده:

در این پژوهش تأثیر دو شیوه پیاده‌روی، تداومی و تناوبی در سراشیبی بر آنزیم‌های CPK و LDH سرم در پسران مبتدی 15 تا 18 ساله بررسی شد.

19 پسر غیرورزشکار 15 تا 18 ساله (10 نفر در گروه فعالیت تداومی و 9 نفر در گروه تناوبی)، به صورت تصادفی از مدارس شهر همدان شرکت داشتند. اندازه‌گیری برخی از مشخصات آنتروپومتریکی و فیزیولوژیک آن‌ها مانند: سن، قد، وزن، محیط ران، درصد ضربان قلب ذخیره و ظرفیت هوازی (با روش 170 PWC روی دوچرخه کارسنج) در دو گروه همسان بود.

صبح ناشتا پس از نمونه‌گیری پیش آزمون، افراد به ارتفاع 3000 متری کوه الوند انتقال یافتند تا 14 کیلومتر را با زمان 120 دقیقه و با شیب معین به طرف پایین کوه، پیاده‌روی نمایند.

گروه فعالیت تداومی بدون استراحت، 14 کیلومتر را با شدت  درصد ضربان قلب ذخیره معادل میانگین ضربان در دقیقه پیمودند. گروه تناوبی مجاز به 23 قیقه استراحت تناوبی  (در هر 3 کیلومتر5 دقیقه) بودند و تحت شدت  درصد ضربان قلب ذخیره، معادل میانگین ضربه در دقیقه همین مسافت را طی کردند.

پس از پایان فعالیت و در 24 و 72 ساعت ریکاوری باز هم نمونه‌گیری به عمل آمد، تا رفتار فیزیولوژیک آنزیم‌های CPK و LDH به عنوان نشانگرهای بیوشیمیایی درد در پاسخ به فعالیت پیاده‌روی مورد بررسی قرار گیرد.

اطلاعات به دست آمده با استفاده از روش تحلیل واریانس اندازه‌گیری‌های تکراری و آزمون t تجزیه و تحلیل قرار گرفت و نتایج زیر به دست آمد.

میزان غلظت CPK  در هر دو گروه تداومی و تناوبی افزایش داشته است و اوج آنزیم CPK در 24 ساعت ریکاوری (IU/L 554) معنی‌دار بود. با آن‌که انباشت LDH روند افزایشی داشته است. (IU/L 292)، اما، با الگوی تغییرات CPK در ریکاوری متفاوت می‌باشد.

این یافته‌ها نشان می‌دهد که، پایین آمدن از ارتفاعات به دو شیوه بدون استراحت یا با استراحت از جنبه اثرگذاری بر نشانگرهای CPK و LDH با هم تفاوتی ندارند.

× واژه‌های کلیدی: آنزیم CPK، آنزیم LDH، فعالیت تداومی، فعالیت تناوبی، انقباض برونگرا.

مقدمه

ورزش و حرکت موجب رشد و توسعه فعالیت سیستم‌های تشکیل‌دهنده‌ی بدن همانند افزایش ظرفیت سیستم قلبی- عروقی، افزایش در ظرفیت حیاتی ریه‌ها و جذب اکسیژن، تقویت سیستم عضلانی جهت بهبود اعمال روزمره و بهبود فیزیولوژیک تطابق انسان با شرایط مختلف محیطی می‌گردد. به همین دلیل، عده‌ای از مردم در خصوص نقش مهم فعالیت بدنی آگاهی لازم را کسب نموده و به شرکت در رشته‌هایی نظیر: پیاده‌روی، کوهنوردی، ورزش‌های صبحگاهی و همگانی که به امکانات زیادی نیاز ندارند، روی آورده‌اند.

کوهنوردی فعالیتی همگانی، مفرح و تابع روابط گروهی می‌باشد که، تحت تأثیر شرایط محیطی از جمله: شیب مسیر، ارتفاع از سطح دریا و فصل فعالیت قرار می‌گیرد. در این ورزش، استراحت‌های کوتاه بین فعالیت به ازای هر ساعت، 10 دقیقه حایز اهمیت است، البته باید از استراحت‌های طولانی مدت به‌خصوص در هوای سرد اجتناب ورزید (7).

در این زمینه بی‌توجهی به شدت کار، مدت و نوع انقباض عضلانی ممکن است موجب آسیب بافت شود که به آزردگی عضلانی اطلاق شده است. یعنی، هنگامی که، ساختار و عملکرد عضلات اسکلتی دچار حالت ناخوشایند و درد می‌شوند که، بیش‌تر در نتیجه فعالیت‌های برون‌گرا بروز می‌کند. در طول این مدت از قدرت عضلانی کاسته شده و عضله به حالت سست و ناکارآمد، باقی می‌ماند و ممکن است تا چند روز ادامه داشته باشد (12، 11، 3). این پدیده که در پیشینه علوم ورزشی به آن کوفتگی یا آزردگی عضلانی اطلاق می‌شود، در سال‌های اخیر مورد توجه خاص پژوهش‌گران قرار گرفته است.

در همین مدت نشان‌گرهای بیوشیمیایی کوفتگی CPK و LDH به داخل خون ترشح می‌شود. غلظت این دو آنزیم در عضلات اسکلتی و میوکارد بیش‌تر است (11). برخی از این آنزیم‌ها که به درون سرم راه یافته‌اند، از سلول‌های آسیب‌دیده منشأ می‌گیرند. افزایش میزان آزادسازی آنزیم‌ها در گردش خون ممکن است حتی، بدون نکروز بافتی اتفاق افتد. آنزیم لاکتات دهیدروژناز، روند اکسیداسیون برگشت‌پذیر لاکتات به پیروات را کاتالیز می‌کند و به نحو گسترده در نسوج پستانداران پراکنده است (14، 1).

تغییرات این آ‌نزیم دیرتر از کراتین کیناز رخ می‌دهد و غلظت آن در ظرف 24 تا 48 ساعت پس از تحریک شروع به افزایش کرده و در 3 تا 6 روز به حداکثر می‌رسد و پس از 8 تا 14 روز به حد طبیعی باز می‌گردد. میزان طبیعی این آنزیم در پلاسما u/|lit 250-60 است (1).

فعالیت LDH در پاسخ به تمرینات استقامتی کاهش می‌یابد. اما، این آنزیم محدودکننده‌ی گلیکولیز به شمار نمی‌آید. دگرگونی در سطح فعالیت LDH در روند گلیکولیز چندان اهمیتی ندارد. در پاسخ به ورزش‌های سرعتی فعالیت این آنزیم افزایش می‌یابد (2).

فعالیت آنزیمی CPK در مسیر تبدیل کراتین فسفات به کراتین است. کراتینی که توسط سلول‌های کبدی ساخته می‌شود، به کمک جریان خون به عضلات انتقال یافته و در حضور ATP و CK به کراتین فسفات (ترکیب پرانرژی) تبدیل می شود (6).

تغییرات آنزیمی هنگام ورزش و ریکاوری

اندازه‌گیری فعالیت آنزیم‌های سرم برای درک اختلالات عضلانی اهمیت دارد. با وجود این، ممکن است در اثر آسیب‌های عضلانی برخی آنزیم‌ها افزایش یابند. کراتین کیناز احتمالاً مهم‌ترین نشان‌گر حساس آسیب بافت عضله می‌باشد (14، 6، 4).

اگر چه در انواع فعالیت‌های بدنی مانند بوکس، کشتی، فوتبال و بسکتبال فعالیت آنزیمی CPK بررسی شده است. اما، در فعالیت‌هایی که فرد وزن بدن را تحمل می‌کند، مانند دویدن، به‌خصوص فعالیت در سرازیری افزایش بیش‌تری می‌یابد و بالعکس، در فعالیت‌هایی که وزن تحمل نمی‌شود، مانند شنا، دوچرخه‌سواری، قایقرانی این افزایش آنزیمی کم‌تر بوده است (8).

فعالیت CPK بعد از یک تا دو روز ریکاوری به اوج خود می‌رسد و شدت بالاتر فعالیت بدنی، عملکرد تام CPK را افزایش داده و پایداری نقطه اوج آن را در ریکاوری طولانی‌تر می‌کند. در این زمینه 24 برابر افزایش فعالیت CPK بعد از 35 مایل پیاده‌روی، اسکی، ماراتن و دوچرخه‌سواری در مسافت‌های طولانی گزارش گردیده است. درجه پاسخ‌گویی آنزیم وابسته به شدت تمرین می‌باشد. که افزایش CPK در فعالیت‌های بدنی سخت و سنگین بیش‌تر است. (7)

دامنه تغییرات فعالیت آنزیمی سرم ورزشکاران به دلیل سازگاری با ورزش، کم‌تر از افراد ناورزیده است. در این میان آنزیم‌های لاکتات دهیدروژناز و آلدولاز به عنوان شاخص‌های معتبر آسیب‌های بافتی مطرح شده است. این آنزیم‌ها متعاقب ورزش پیوسته افزایش می‌یابند. (4)

گویزنیک[1] و همکاران وی جهت مطالعه آسیب عضلانی پس از فعالیت بدنی طولانی‌مدت، نشان‌گرهای بیوشیمیایی خون، لاکتات دهیدروژناز (LDH) و کراتین فسفوکیناز را اندازه‌گیری کردند. آن‌ها نمونه‌های خون سیاهرگی 8 دونده استقامت که در مسابقه 100 کیلومتر شرکت کرده بودند و 8 ورزشکار مسابقه سه‌گانه (3 کیلومتر شنا، 120 کیلومتر دوچرخه‌سواری و 32 کیلومتر دویدن) در شرایط قبل، بلافاصله و 4 روز پس از مسابقه را بررسی کردند (13)

نتایج نشان داد که در آغاز ریکاوری افزایش معنی‌داری در هر دو آنزیم CPK و LDH دیده شد. اما، این افزایش در دونده‌های 100 کیلومتر بالاتر بود و سطح CPK و  LDH پس از پایان 4 روز از مسابقه در هر دو گروه تقریباً به سطح استراحت بازگشته بود (13).

در تحقیق آزمایشگاهی، تأثیر دو نوع فعالیت شدید و کوتاه‌مدت و فعالیت سبک و طولانی روی آنزیم‌های CPK و LDH عضلات موش‌ها مورد بررسی قرار گرفت. بررسی‌ها نشان می‌دهد که، فعالیت شدید و کوتاه‌مدت توان و ظرفیت گلیکولیتیک را افزایش داده در حالی که فعالیت زیر بیشینه و طولانی‌مدت تنها کارایی اکسیداتیو را بالا می‌برد (12).

در مطالعه بر روی موش‌ها پس از 2، 12، 48 و 96 ساعت ریکاوری یک فعالیت 90 دقیقه‌ای دویدن در محیط‌های سربالا و سرپایین با شیب 5/13 درصد و سرعت 17 متر در دقیقه به صورت اینتروال، افزایش CPK پس از هر دو شیوه در ریکاوری 2 ساعت پس از تمرین یکسان گزارش شد و بیش‌ترین افزایش CPK در 48 ساعت پس از دویدن در وضعیت سرازیری مشاهده شد

تعمیر پمپ سرم

اختصاصی از نیک فایل تعمیر پمپ سرم دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

در این فایل آموزشی تعمیر پمپ سرم را یاد میگیرید.

علت خرابی: شکستن درب و فرو رفتگی سنسورقطره شمار