لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 20
شرح ثابتهای عددی :
جاوا رمز بکار می برد تا در نهایت مشخص کند که ارزش یک دیتا باید در طول اجرای برنامه کاربردی ثابت باقی بماند . ادامه دادن قراردادهای مثل زیر نامیده می شود .
برای نشان دادن تایپ دیتا با یک پیشوند حرف کوچک شروع کنید .
برای بقیه اسم همه حرف بزرگ را استفاده کنید .
برای تسهیل خواندن اسم کلمه ها را با خط کشیدن (Underline) زیر آن متمایز کنید .
کلمات کلیدی نهایی را قبل از تایپ دیتا قرار دهید . شما باید ارزشی را برای مقدار ثابت تعیین کنید . مقداری که در حین انجام برنامه تغییر پیدا نکند .
مثالهای بالا یک مقدار ثابت را برای زمینه عددی صحیح و یکی را برای float نشان می دهد . شما می توانید ثابتهای هر تایپ دیتا را بوجود بیاورید فقط باید اطمینان حاصل کنید تمام حروف در ثابت و تایپ دیتا مشابه باشد . حرف f یک حرف float را بوجود می آورد . برای ارائه یک ثابت بلند می توان از L با دو حرف استفاده کرد .
طبقه بندی های تایپ دیتا :
جاوا از طریق شامل شدن طبقه بندیهای برای کار کردن دیتا بر روی تایپ های دیتای اولیه توسعه می یابد . هرطبقه بندی دیتا روشهایی برای کمک به کاربرد دیتا دارد .
یکی از سودمندترین طبقه‌بندی‌ها پشت سرهم آوردن طبقه است . شما در تایپ های اولیه دیتا می بینید که جاوا یک تایپ نصفه دارد . اما یک تایپ نصفه تغییر پذیر می تواند فقط یک حرف را بگیرد . بطور معمول شما چندین حرف را نیاز دارید ذخیره کنید مثل نگه داشتن یک اسم .
نشان دادن موضوعهای مرتب با استفاده از فرصتهای مشابه برای تایپهای دیتای اولیه :
طبقه بندیهای عددی «راپر» (wrapper)
همچنین طبقه بندیهای برای نگه داشتن داده های شماره کافی وجود دارد .
گاهی این طبقه بندی ها به طبقه بندهای راپر بر می گردند . چون آنها یک تایپ دیتای اولیه می گیرند و آنرا با کارایی بیشتر ارائه می کنند . جدول 3-2 چندتا از طبقه بندی های «راپر» (پوشش) را نشان می دهد .
هنگام نشان دادن موضوعهای طبقه بندی راپر از فرصت برای نشان دادن موضوعهایی استفاده کنید .
طبقه بندیهای float یک راپر (پوشش) برای تایپ اولیه float و Boolean برای boolean اولیه می باشد اگر شما بخاطر بیاورید که جاوا یک حالت حساس است تفاوت را درخواهید یافت . تایپ های اولیه دیتا تماماً با حرف کوچکند اما طبقه بندیها با یک حرف بزرگ شروع می شوند .
بعداً شما فرصتهای استفاده از طبقه بندیهای راپر (wrapper) را در مقابل تایپهای اولیه دیتا در خواهید یافت و کارایی را که متدهای طبقه بندی تهیه کرده است آن هنگام که نیاز شود .
بطور مثال طبقه بندی های (کلاسه های) راپر (wrapper) متدهایی دارند که داده را از یک تایپ دیتا به دیگری تغییر می دهند . شما در بخش 4 از این مزیت بهره خواهید برد .
تفاوت عمده ای بین اثرات نشان دادن موضوعات طبقه بندی های راپر و متغیرهای تایپ های دیتایی واقعی وجود دارد . هنگامی که شما یک متغیر تایپ های دیتایی واقعی را نشان می دهید شما حافظه را به متغیر اختصاص می دهید : متغیرها واقعاً وجود دارند با این حال وقتی که شما یک موضوع تایپ طبقه بندی را نشان می دهید شما به موضوع یک نام داده اید . با این حال هنوز موضوع وجود ندارد شما باید یک کلمه کلیدی جدید را برای راه‌اندازی قوی موضوع بکار ببرید .
دامنه و عمر متغیر :
هنگامی که شما متغیرها و ثابت ها را نشان می دهید می توانید عمل آنها را انتخاب کنید . محل قرار گرفتن تعیین می کند که کجاها متغیرها و ثابت ها می‌توانند استفاده شوند (جایی که در دسترس هستند) «دامنه» نامیده می‌شوند. همچنین محل اعلام «عمر مفید» ثابت یا متغیر را مشخص می
تحقیق درباره ی شرح ثابتهای عددی