فرمت فایل : WORD (قابل ویرایش)
تعداد صفحات:131
فهرست مطالب:
عنوان صفحه
فصل اول) طرح تحقیق 1
بیان موضوع یا تعریف مسأله: 2
ضرورت انجام تحقیق: 4
پیشینه تحقیق: 5
فرضیات 6
تعریف عملیات متغیرها: 7
نوع تحقیق و دلایل آن: 7
ابزار گردآوری داده ها: 8
جامعه آماری: 8
مراحل انجام تحقیق: 8
تعریف مفاهیم: 8
محدودیت ها 12
فصل دوم) ادبیات تحقیق 13
بخش اول آشنایی با صنعت چرم سبک 14
تاریخچه استفاده از پوست، چرم و چرمسازی: 15
تکنولوژی (فن آوری) در صنعت چرم 22
مراحل ساخت چرم 29
عوامل مؤثر بر کیفیت پوست و چرم 31
الف- پوست: 31
ب- چرم: 35
انواع چرم و موارد استفاده از آن: 36
انواع محصولات چرمی: 38
بخش دوم مباحثی در باب صادرات و ابعاد مدیریتی آن 40
تجارت بین الملل و کشورهای روبه توسعه 41
جایگاه صادرات غیر نفتی در اقتصاد کشور 43
آثار جانبی افزایش ظرفیت های تولیدی 43
نقش صادرات غیر نفتی در ایجاد اشتغال 44
تعریف استراتژی 46
نقش و جایگاه صادرات غیر نفتی در استراتژی های توسعه اقتصادی 46
الف- استراتژی جایگزینی واردات 46
ب- استراتژی توسعه صادرات: 48
انواع استراتژی های رقابتی عام 49
رهبری در هزینه 51
تمایز محصول 52
تمرکز (محدودنگری) 54
میانه روی 56
تعریف بازاریابی: 58
استراتژی های عمده تقسیم بندی بازار 59
1- استراتژی بازاریابی یکسان 59
2- استراتژی بازاریابی تفکیکی 60
3- استراتژی بازاریابی تمرکزی 61
ارزشیابی و انتخاب استراتژی تقسیم بندی بازار 62
تقسیم بندی بازار های بین المللی 64
استراتژی توسعه آمیخته بازاریابی 66
آمیخته محصول 67
اهمیت قیمت در آمیخته بازاریابی 69
آمیخته تشویق و ترفیع 71
اجزای تشویق و ترفیع 72
توزیع فیزیکی در آمیخته بازاریابی 73
تصمیمات عمده در بازاریابی بین المللی 74
1- ارزیابی اوضاع و احوال و محیط بازاریابی بین الملل 75
2- تصمیم به فعالیت در سطح بین‌الملل (Deciding wether to go abroad) 84
3- تصمیم در مورد انتخاب بازارها در سطح بین‌الملل (Deciding Which market to enter) 86
4- تصمیم در مورد چگونگی وارد شدن به بازار بین‌المللی (Diciding how to enter the market) 88
5- تصمیم در مورد برنامه های بازاریابی بین‌الملل (Deciding on the markting program) 96
6- تصمیم در مورد نوع سازمان بازاریابی بین‌الملل (Diciding on the marketing organizition) 104
فصل سوم) روش تحقیق 108
مصاحبه با مدیران واحدها: 109
جامعه آماری: 111
منابع اطلاعات: 111
فصل چهارم) جمع آوری اطلاعات و تجزیه و تحلیل داده ها 112
اطلاعاتی راجع به مدیران مراکز: 113
بررسی فرضیه ها 113
فرضیه 1: 113
فرضیه 2 114
فرضیه 3: 114
فرضیه 4: 114
فرضیه 5: 115
تحلیل یافته های مصاحبه ای 115
تولید کنندگان 115
فروشندگان 116
مشتریان 116
تبلیغات برای فروش 117
فصل پنجم) نتیجه گیری و پیشنهادات 118
نتیجه گیری 119
نتایج بدست آمده در ارتباط با فرضیه 1: 119
نتایج بدست آمده در ارتباط با فرضیه 2: 120
نتایج بدست امه در ارتباط با فرضیه 3: 122
نتایج بدست آمده در ارتباط با فرضیه 4: 124
نتایج بدست آمده در ارتباط با فرضیه 5: 125
پیشنهادات 127
پیشنهادات در ارتباط با فرضیه 1: 127
پیشنهادات در ارتباط با فرضیه 2: 130
پیشنهادات در ارتباط با فرضیه 3:
پیشنهادات در ارتباط با فرضیه 4:
پیشنهادات در ارتباط با فرضیه 5:
سایر پیشنهادات
توصیه به سایر دانشجویان محققین
منابع:
تاریخچه استفاده از پوست، چرم و چرمسازی:
انسانهای نخستین به منظور بقاء نسل، اجباراً دست به شکار حیوانات می زدند. پوست نیز جایگاه ویژه ای داشته است. چراکه این فرآورده دامی بهترین وسیله پوشش انسانها برای جلوگیری از خطرات گوناگون بوده است. این نوع استفاده از پوست را می توان منصوب به عصر یخبندان (پانصد هزار سال قبل) دانست . در ابتدا بشراولیه از استخوان و سنگهای تیز به منظور از بین بردن گوشتهای اضافی و ضایعات پوست استفاده می کرد. ولی بزودی به فساد پذیری سریع این نوع پوستها در مقابل انواع میکروبها و باکتری ها پی برد. بعدها مبادرت به خشک کردن پوست در برابر آفتاب یا آتش کرد. که بازهم پوستی شکننده و غیر قابل استفاده بدست می آورد. تا اینکه سرانجام متوجه فوائد عصاره های گیاهی برای جلوگیری از فساد پوست گردید.
مصریان قدیم از حدود 2500 سال قبل از میلاد، از ترکیبات معدنی آرد شده مانند املاح آلومینیوم و دانه های مازو برای ساخت چرم استفاده می کردند. یونانیان و رومیها، از پوست و برگ درختان کاج و صنوبر استفاده می کردند . با توجه به این نکته بسیار مهم که صنعت چرمسازی در طی زمانی بسیار طولانی به تکامل خود رسیده و تجربیات فراوانی را پشت سر گذارده است. از زمانهای قدیم پوست به عنوان یکی از صنایع دستی حاصل از مهارت بشر هم مورد استفاده و هم مورد توجه و ستایش بوده است.
مواد اولیه پوست برای افراد شکارچی آن زمین که هنوز دوره کشاورزی را آغاز نکرده بودند و از نظر شرایط محیطی نیازمند به اسب بودند، به راحتی قابل تهیه بود. احتیاجات شدید آنها باعث گردید تا پوست را به گونه ای نرم نمایند که علاوه بر خشکی، در مقابل فساد نیز پس از بارها خیس شدن از مقاومت کافی برخوردار باشد. اطلاعات باستانشناسان هنوز به درستی نتوانسته اند قدم های ابتدایی را که انسان های اولیه در تبدیل پوست برداشته اند، بجز شواهدی مبنی بر دود دادن همراه با مالیدن روغن و مغز حیوان به داخل پوست و ساخت چرمهای بسیار خام را ارائه دهند. البته عملیات و کارهای مختلفی که روی پوست به صورتهای مختلف انجام می گرفت و باعث اصلاح نرمی و کاربرد بهتر آن می گردید نیز می توانست از جنبه های تکمیلی محسوب شود. مردم غارنشین در رابطه با اعتقادات مذهبی خود برای حیوانات و پوست آنها و همچنین شکل نهایی محصول ساخته شده از پوست اهمیت خاصی قائل بودند.
قرنهای 12-10 میلادی را باید قرون تحولات چرم سازی دانست. زیرا در این دوره صنعت چرمسازی با توجه به پیشرفت تکنیک در کشورهای اروپائی (از جمله انگلستان) توانسته بود منابع تجاری بسیاری را به همراه داشته باشد، در قرون وسطی که بتدریج دستجات صنعتی تشکیل می گردید، جامعه دباغان نیز بوجود آمد و انواع چرم برای مصارف گوناگون طبقه بندی گردید. از قرن هفدهم میلادی بعلت احتیاج شدید مردم به فرآورده های چرمی، این صنعت به شکل نو و پراهمیت و گسترده به مردم شناسانده شد و عملیات فراوانی برای تسریع کار در صنعت چرمسازی پدید آمد و مواد شیمیایی کوناگون و کامل تر، ماشین آلات پیچیده تر و از همه مهمتر افراد باتجربه و مطلع پا به عرصه این صنعت گذاردند و امروزه دانشگاهها با فارغ التحصیلان در رشته صنعت چرم در اقصی نقاط جهان در پیشبرد این صنعت فعالیت دارند و اطلاعات و گزارش های متنوع از طرف سازمانها و مؤسسات مختلف جهت ارائه آخرین اطلاعات تکنیکی، آماری و ... منتشر می شود که خود بیانگر اهمیت و پیشرفت این صنعت در قرون اخیر می باشد.
در ایران نیز از دیرباز استفاده از انواع مختلف پوست و چرم مرسوم بوده و برای مصارف مختلف مورد استفاده قرار می گرفته است. در کشور ما نیز بتدریج روشهای ابتدائی برای تبدیل پوست به ماده ای که مقاومت بیشتری را در برابر عوامل مختلف دارا باشد کشف و از این طریق ماده ای مقاومتر از پوست معمولی بدست آمد. از جمله روشهای ابتدایی در این مورد می توان دود دادن پوست، روغن مالیدن و استفاده از زاج و نظایر اینها را نام برد. پس از اینکه امکان تبدیل پوست به چرم حاصل گردید مورد استفاده آن نیز گسترش یافت و چرم علاوه بر مصارف قبلی نظیر پوشش بدن، زیرانداز، تهیه چادر، حمل و نقل آب و مایعات دیگری نظیر شیر و دو در مشکهایی که از پوست حیوانات تهیه می شد، برای تهیه انواع کتیبه ها، پرچم، لوازم و البسه رزمی مورد استفاده قرار گرفت.
پیدا شدن روشهای تبدیل پوست به چرم در واقع تحولی عظیم بود که از این طریق امکان استفاده از پوست بعنوان ماده ای غیر قابل فساد و تجزیه ناپذیر بوجود آمد و با توجه به مصارف مختلفی که در مورد پوست وجود داشته و روزبروز نیز میزان این مصارف افزایش می یافت پوست بعنوان ماده ای ارزشمند خرید و فروش گردید. و از زمان صفویه صدور پوست به کشورهایی نظیر روسیه و عثمانی در سطح وسیعی شروع شده و همه ساله پوست درصد قابل توجهی از اجناس صادراتی کشورمان را تشکیل می داده است .
چند سال پس از سقوط سلسله قاجاریه شهر تبریز شاهد نمایش پیشرفت تکنولوژی غرب در زمینه چرمسازی بود. اولین کارخانه بصورت ماشینی با روشهای نو و بکارگیری علوم مختلف در سال 1308 هجری شمسی در تبریز بنام «چرمسازی ایران» تاسیس و بعداً «چرم خسروی» بصورت واحدی مدرن در سال 1310 ه.ش در تبریز با 600 نفر کارگر شروع به کار نمود. و با تاسیس چرم سازی «اردشیر یگانگی» در همدان و شرکت سهامی میشن در تهران، سایر کارخانجات صنعتی در تهران و تبریز شروع به کار نمودند .
اولین کارخانه سالامبور سازی ایران در تبریز با نام کارخانه «سالامبور سازی وهاب زاده» در سال 1315 (قبل از جنگ جهانی) توسط آقای «وهاب زاده» و با کارشناسی یک متخصص یونانی با نام «گالیف رولی» تاسیس شد . عدم نیاز به دستگاههای پیچیده و گران قیمت و فراوانی و ارزانی مهمترین ماده اولیه سالامبور سازی یعنی پوست سبک باعث پیدایش کارخانه های سالامبور سازی بیشماری گردید. هرکس قطعه زمینی می یافت و یک چهاردیواری می ساخت، با کندن یک حوضچه و بکارگیری یک درام شروع به ساخت سالامبور می نمود. به مرور زمان و طی سالهای 1330 تا 1350 کارخانجات متعدد دیگری در ایران ساخته شد که اکثراً سنتی و بدون تخصص کافی و فقط بر اساس یادداشتها و دستورالعمل های خارجی و با استفاده از تجربه موروثی بکار ادامه می دادند و فکر ایجاد کارخانجات چرم سبک بدلیل پوشش نوینی که در سال 1315 به پوست سبک داده شده بود (سالامبور) در افکار عمومی بوجود نمی آمد و شکل نمی گرفت تا اینکه در سال 1350 اولین کارخانه مستقل چرم سبک به نام چرم ملی ایجاد و شروع به کار نمود.
دو سال بعد یعنی در سال 1352 سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران مأموریت یافت تا طرحهایی را در زمینه چرم سبک در نقاط مختلف کشور پیاده نماید. سازمان مذکور با ایجاد شرکتی بنام شرکت صنایع پوست و چرم ایران و با همکاری گروهی از مهندسین مشاور مبادرت به احداث چند کارخانه در نواحی مختلف کشور از جمله خراسان و لرستان نمود و در حالیکه تلاش داشت طرحهای دیگری را در این زمینه پیاده نماید از حرکت بازماند. همچنین بعد از سال 1352 و به توسط بانک توسعه کشاورزی دو طرح چرم سبک در شیراز (چرمینه) و اردبیل (چرم مغان) اجرا گردید و نیز در جوار همین طرحها کارخانه ویژه ای برای ساخت خز و پوشاک حاصله از آن در استان مازندران به نام خزرخز بوجود آمد که توانستند مقداری از پوست های داخلی را به چرم تبدیل نمایند. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و از سال 1358 تاکنون فکر ایجاد کارخانجات چرم از پوست سبک بیشتر شکل گرفت و طرحهای زیادی توسط وزارت صنایع مورد بررسی قرار گرفت. شایان ذکر است با پیشرفت صنعت چرم، نحوه تبدیل پوست به چرم نیز در ایران تغییر کرده و چرم سازی در قالبی پیشرفته و صنعتی مطرح گردید و کارخانه های مدرنیزه و پیشرفته نیز در این زمینه احداث گردید. اما شکل دهی به کارخانه های مدرن و تازه تاسیس شده اکثراً بر اساس استفاده از پوست های سنگین به عنوان ماده اولیه و تهیه چرمهای رویه گاوی و زیره طرح ریزی شده است که با توجه به چنین طرح ریزی هایی امروزه ماده خام اکثر کارخانه های چرم سازی کشور را پوست های سنگین تشکیل داده و این کارخانه ها در تولید چرمهای سنگین فعالیت داشته و در این طرح ریزی ها توجه بسیار کمی به پوست های موجود کشور بوده و به ویژه میزان پوستهای سبک کشور اصلاً مدنظر نبوده است. باید توجه داشت که تعداد دامهای سبک کشور به مراتب بیشتر از دامهای سنگین بوده و نهایتاً تعداد پوست های سبک حاصل از کشتار سالانه خیلی بیشتر از پوست های سنگین داخلی بوده و پوست های سبک نسبت به پوست های سنگین از رقم بالایی برخوردار می باشند.
پوست سبک در بسیاری از کشورها تولید می شود ولی آنچه که در کشورهای مختلف با یکدیگر متفاوت است مرغوبیت پوست است و همین امر یعنی بالا بودن مرغوبیت پوست گوسفندی کشورمان یکی از دلایل شهرت آن در سطح جهانی می‌باشد. چرم بدست آمده از پوست گوسفندی در ایران از کیفیت بسیار بالایی برخوردار می باشد و دارای انسجام و استحکام بالایی است. این نوع پوست عمدتاً در زمینه تهیه چرم لباس مورد استفاده قرار می گیرد. ولی فقط مراحل اولیه لش گیری آن یعنی کثیف ترین و پرزحمت ترین مرحله آن در ایران انجام می شود و پس از این مرحله سالامبور (سالانبور) حاصل می گردد که از نظر مرغوبیت توسط متخصصین (سورت چی) درجه بندی می گردد و به خارج از کشور صادر می شود.
لازم به ذکر است که بعلت آب و هوای نیمه خشک و شرایط اقلیمی ایران پوست گوسفند و بز کشور ما از مرغوبیت بالایی برخوردار است ولی متأسفانه دامداران ایران به دلیل کم ارزش بودن پوست و پشم و اینکه نوع تغذیه در ایران بیشتر به گوشت گوسفند و بز اختصاص دارد و همچنین بعلت نداشتن انگیزه و آگاهی لازم در حفظ و حراست این ثروت ملی توجه کافی نمی نمایند و نیز لازم است که بدانیم از لحاظ آگاهی لحاظ نرخ بازده پوست به دام در جهان، نرخ بازده پوست به دام در ایران برای پوست گوسفندی و بره ای برابر 88 درصد و برای پوست بزی و بزغاله برابر 74 درصد می باشد که بالاترین نرخ بازده در جهان است. باید یادآور شد که نرخ بازده پوست به دام در جهان برای پوست گوسفندی و بره ای 40 درصد و برای پوست بزی و بزغاله ای 41 درصد می باشد که در این زمینه می توان به آمار منتشره از طریق FAO به جداول (1) و (2) مراجعه نمود.
با توجه به مطالب مطروحه ملاحظه می شود که بی توجهی به تولید چرمهای سبک از پوستهای سبک داخلی موجب شده تا این پوست ها همه ساله در سطح وسیعی به کشورهایی چون ایتالیا، آلمان، فرانسه، ترکیه و اسپانیا صادر گردد و با توجه به کمبود وسیعی که در زمینه پوستهای سنگین داخلی در مقایسه با ظرفیت واحد های تولید چرم سنگین وجود دارد همه ساله مقادیر قابل توجهی پوست سنگین از کشورهای افریقایی خریداری و به کشورمان وارد می گردد.
بدین منظور سالانه حدود یک میلیون جلد پوست سنگین از کشورهای کنیا، بتسوانا، زیمباوه به ایران وارد می شود. به عبارتی سالیانه با فرآوری حدود 6/2 میلیون جلد پوست سنگین در کارخانجات و کارگاههای چرم سازی که به چرم تبدیل می شود، تنها قریب به 60 درصد آن از تولید پوست داخلی است .
امروزه مشکل تهیه پوست خام سنگین برای واحدهای تولید چرم سنگین به حدی است که مشکلات زیادی برای واحدهای مصرف کننده این پوست ها بوجود آورده است. البته مشکل تهیه پوست خام سنگین بصورت موقتی و مقطعی نبوده و روزبروز بیشتر می شود و در صورتی که اقدامی اساسی در این مورد صورت نگیرد براحتی می توان پیش بینی نمود که چنین حالتی در آینده ای نزدیک موجب نیمه فعال و تعطیل شدن واحد های تولیدی چرم سنگین و رکود این صنعت خواهد شد.
تکنولوژی (فن آوری) در صنعت چرم
توسعه جامعه تنها با ارتقای سطح تکنولوژی امکان پذیر است. تکنولوژی مجموعه ای از عوامل سخت افزاری یا تجهیزات، توانایی ها و مهارتهای انسانی، دانش فنی و توانایی های مدیریتی و سازماندهی است.
افزایش سطح تکنولوژی مستلزم رشد و ارتقای هماهنگ و سازگار تمام اجزای آن است که از طریق انتقال و توسعه داخلی تکنولوژی اتفاق می افتد.
تحقیق بررسی وضعیت فروش محصولات چرمی سبک (داخلی – خارجی)
