AMI، یک ابزار پ‍ژ‍وهشی مفید برای بررسی مواردی است که در آن امکان تفکیک فراموشی پیشگستر[1] و پسگستر[2] وجود دارد. برای مثال، بیمارانی که در آزمونهای استاندارد تقریباً یکسان عمل میکنند، احتمال دارد در این آزمون عملکرد متفاوتی داشته باشند (بدلیو ویلسون[3]، 1986).
این آزمون برای فاصله سنی 18 سال به بالا مناسب است و با هدف از بین بردن محدودیتهایآزمونهای قدیمیتر ابداع و اعتباریابی شده است.
این آزمون شامل یک برنامه مصاحبه نیمه سازمان یافتهای است که از دو بخش تشکیل میشود. بخش اول به نام برنامه معنایی شخصی[4]، به ارزیابی یادآوری رویدادهای گذشته زندگی شخصی آزمودنی ها میپردازد. برنامه معنایی شخصی، آزمودنی را ملزم به یادآوری حقایق زندگی گذشته مربوط به دوران کودکی (برای مثال؛یادآوری نام مدرسه یا معلمان)، ابتدای بزرگسالی (برای مثال؛نام بردن اولین شغل، تاریخ و محل ازدواج) و وقایع دوران اخیرتر (برای مثال؛تعطیلات، مسافرتها یا بستری شدن در بیمارستان) مینماید. بخش دوم به نام رویداد شرح حال، به یادآوری خاطراتی از همان سه دوره زمانی میپردازد. این آزمون ساده و از قابلیت اجرای نسبتاً سریع برخوردار است و برای بیماران جالب و جذّاب میباشد.
AMI، یک ارزیابی از حافظه شخصی دور ارائه میدهد. عملکرد در این آزمون میتواند با آنچه که از تکالیف مربوط به آزمونهای حافظه مرسوم تر (که به ارزیابی دانش وقایع عمومی‌یا چهرههای مشهورمیپردازند) بهدست میآید مقایسه گردد. این آزمون، چارچوبی فراهم میکند که به واسطه آن میتوان به ارزیابی وجود آسیب یا سلامت در حافظه دور آزمودنی پرداخت که شامل الگوی هر نوع نقص و شیب زمانی[5] آن (مربوط به ذخیره نسبی حافظههای قدیمتر نسبت به حافظه اخیر) میباشد.
پایایی وروایی:........
مصاحبه حافظه شرح حال
