لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 405
هخامنشیان
داریوش هخامنشی را سازنده نخستین آبراهی می‌دانند که به دست انسان و برای وصل دو دریا در مصر ساخته شده‌است و در محلی ساخته‌شده که اینک کانال سوئز خوانده‌می‌شود.اما داریوش بزرگ علاوه بر این، مبتکر و سازنده بزرگراه نیز به شمار می‌آید. این حکمران خردمند به موازات ایجاد و ساخت وسایلی برای ارتباط دریایی منظم، در داخل کشور نیز به ایجاد جاده اصلی و فرعی پرداخت، آن چنان که مورخان نوشته‌اند طول جاده سرتاسری به 2900 کیلومتر رسیده و حتی این جاده به کشورهای خارج هم امتداد داشته و ازین راه امور بازرگانی و دادو‌ستد انجام می‌یافته‌است. این جاده‌ها ارابه‌رو بوده، زیرا در آن دوره و آن‌چنان که در نقوش تخت‌جمشید مشهود است، ارابه مورد استفاده‌بوده و به‌خصوص یکی از وسایل سپاهی به‌شمار آمده. همچنین و در این زمان بوده که تشکیلات چاپاری به وجود‌آمده و به فاصله‌های معین چاپارخانه‌هایی ساخته‌اند که برای رد و بدل کردن بسته‌های چاپاری (پستی) آماده خدمت بوده‌است. نگهبانانی در این محل گوش به فرمان سرعت بخشیدن به کار و مجری این فرمان بوده‌اند:« نه سرما – نه گرما – نه باد – نه باران – چاپار را از رفتن باز نمی‌دارد.» در این دوره خبرنامه‌ای از مرکز کشور (پایتخت) درصد شماره بر لوحه گلی هر هفته تهیه و به‌وسیله چاپارهای آماده به خدمت به مرکز ساتراپ‌نشین (استان) و شهرستان ارسال و بدین وسیله فرمان و دستور کشور مدار به مسوولان امر ابلاغ می‌شده‌است. خبررسانی آذرخشی- با ایجاد تپه‌ها به فاصله مشخص و استفاده از بلندی‌های طبیعی و ساخت اتاق‌های دیده‌بانی در شب با آتش‌افروزی در این دیده‌بانی‌ها و باز و بسته کردن پنجره آن خبرهای فوری را به پایتخت می‌رسانیده و یا از مرکز فرماندهی دستورها و فرمان ها را به مسوولان سپاه اعلام می‌داشته‌اند، کما این که بنا به نوشته مورخان خبر فتح آتن پس از 24 ساعت به پایتخت کشور رسید و جشن و سروری برپا گشت. ساخت راه و بزرگراه‌های ارتباطی در سراسر کشور، سبب می‌شده که هرگاه نیازی وجود داشته‌است، مسوولان و اداره‌کنندگان محلی و استانی نیز بتوانند خود را به پایتخت برسانند و در نشست‌های همگانی که برای مشورت برپا می‌شده‌است، شرکت کنند. یکی از این انجمن‌ها و نشست‌ها که بنا به ضرورت یا به‌طور منظم برپا می‌شده، «انجمن خشتره‌پاون»نام داشته‌است.درباره این انجمن نوشته‌اند: بنا بر امر داریوش هرچند سال یک‌بار انجمنی از ساتراپ‌ها و فرمانداران و شهربانان کشور در پایتخت تشکیل می‌یافت. در این انجمن مسایل کشور و شهرها به جستار گذاشته می‌شد و دشواری‌ها و کم و کاستی‌ها مورد بحث و گفت‌وگو قرار می‌گرفت و گزارش بازرسان ویژه شاهنشاهی که به نام چشم و گوش شاهنشاه خوانده می‌شدند، در این جمع بررسی می‌شد و چه بسا که خطاکاران شناخته و تنبیه می‌شدند. همچنین به گماردگان (خدمتگذاران) که در انجام گمارش (خدمت) خود نیک کوشیده و مایه خرسندی و آسایش مردم را فراهم ساخته‌بودند، پاداش‌های ارزنده ارزانی می‌گشته‌است. بخشایش اسب والاترین پاداش شمرده می‌شده‌است. کارهایی که در درجه اول اهمیت قرار‌داشته کشاورزی و درخت‌کاری و کندن کاریزهای آبرسانی بوده‌است. همچنین به بهترین فرآورده که روز ویژه‌ای از سال که به پیشگاه شاهنشاه آورده می‌شد، نیز پاداشی داده‌می‌شد. این آیین در نگاره‌های سنگی تخت‌جمشید گویا است و پیشکش‌کنندگان که از تیره‌ها و نژادهای گوناگون هستند، در آنجا دیده می‌شوند.
jpgنیاکان ما نقش بی‌همتا و با ارزشی در پایه‌گذاری تمدن جهان داشته‌اند و صدها سال در شمار پیشتازان دانش و فرهنگ بوده‌اند. آن‌چه در پی می‌آید، یکی از کارهایی است که داریوش هخامنشی هنگامی که مصر را به سرزمین‌های خود افزوده‌بود، برای مردم آنجا انجام داده‌است. این متن به نقل از مجله رنگین‌کمان در سال 1348 است. در موزه واتیکان لوحی مشاهده می‌شود که توسط «آدریان» امپراطور روم قدیم از مصر به روم آورده‌شده و به موزه واتیکان هدیه شده‌است. این لوح توسط یکی از کاهنان قدیمی معابد مصری نوشته شده‌است. متن لوح از این قرار است:داریوش شاه شاهان و شاه مصر سفلا در عصر خود و در موقعی که من در دربارش به سر می‌بردم، به من امر کرد که به پایتخت مصر برو و ضمن جمع‌آوری وسایل پزشکی، شرایط آموختن حرفه پزشکی را برای مصریان فراهم ساز.من به مصر رفتم و چنان کردم که شاه شاهان می‌خواست و چنان انجام‌دادم که شاه شاهان به من فرمان داده‌بود. من وسایل لازم پزشکی و کتاب برای ایجاد چنین دانشگاهی فراهم کردم و من موفق شدم که جوانان مصری را تحت تعلیم و مراقبت و دانش‌اندوزی استادان با تجربه قرار دهم.چه شاه شاهان به خوبی از ارزش دانش پزشکی آگاه بود و آرزو داشت با ایجاد چنین دانشگاهی جان بیماران مصری را نجات دهد.
هخامنشیان