![تحقیق در مورد پژوهش کودکان](../prod-images/886265.jpg)
فرمت فایل:WORD(قابل ویرایش) تعدا 7 صحفه
پژوهش کودکان 1
موضوع: اثر بخش ضد تب استامینوفن و ایبو پروفن در کودکان شش ماهه تا ده ساله
مقدمه: تب و بدنبال آن احتمال تشنج یکی از نگرانی ها عمده والدین تب دار می باشد که برای کاهش تب داروهای ضد تب زیادی بطور بی رویه مورد استفاده قرار می گیرد. هدف این مطالعه، بررسی اثر ضد تب و پایداری در پا و نگهداشتن آن توسط دود داروی استامینوفن و ایبوپروفن در کودکان شش ماهه تا ده ساله تب دار می باشد.
روش کار: این مطالعه کار آزمایی با این یک سویه کور بر روی 360 کودک تب دار شش ماهه تا ده ساله مراجعه کننده به اورژانس اطفال انجام شد. در این پژوهش کودکان مورد مطالعه بصورت تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم گردیدند به گروه شربت استامینوفن با دوز mg/kg 15 و به گروه دیگر شربت ایبوپروفن با دوز mg/kg 10 داده شد. بیمارانی وارد مطالعه شدند که درجه حرارت دهانی 40-38 یا رکتال 5/38 – 5/40 درجه سانتیگراد داشتند. درجه حرارت در کودکان مورد پژوهش در بدو ورود به اورژانس، 4،2 و 6 ساعت پس از دریافت داروی ضد تب اندازه گیری و در فرم های از پیش تهیه شده ثبت گردید و اطلاعات با استفاده از نرم افزارآماری SPSS و آزمون های t و کای دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج: یافته های حاصل از این مطالعه نشان داد که میانگین درجه حرارت در بدو ورود در گروه استامینوفن 7، 0± 01 و 39 درجه سانتیگراد و در گروه ایبوپروفن 69، 0± 3 و 39 درجه سانتیگراد و بدون اختلاف آماری معنی دار بود. میانگین درجه تب در ساعت پس از شروع درمان در گروه استامینوفن 92/0 ± 78 ، 38 درجه سانتیگراد و در گروه ایبوپروفن 78، 0± 25، 37 درجه سانتیگراد بود.( 0001/0 < P) میانگین درجه تب در شش ساعت پس از شروع درمان در گروه استامینوفن 92، 0± 36 ، 37 و در گروه ایبوپروفن 5/0 و 0± 99و 36 درجه سانتیگراد بود ( 002/0 < P) . در کل پایداری اثر ضد تب ایبوپروفن بیشتر از استامینوفن بود.
نتیجه گیری: یافته ها این پژوهش نشان داد که ایبوپروفن در مقایسه با استامینوفن در پایین آوردن درجه تب موثرتر است و در مدت زمان پایین نگه داشتن تب نیز از پایداری خوبی نسبت به استامینوفن برخوردار است. توصیه
می گردد در مواردی که استامینوفن نتواند درجه تب را پایین آورد و یا اثر ضد تب پایدارتری مورد نظر است از ایبوپروفن بعنوان یک داروی ضد تب در کودکان بالای 6 ماه استفاده شود.
تهیه کنند: مهران بیرانوند، ورودی 87
پژوهش هماتولوژی
موضوع: شیوع اختلال عملکرد تیروئید و عوامل مرتبط با آن در بیماران تالاسمی مراجعه کننده به آزمایشگاه تشخیص طبی سازمان انتقال خون.
سابقه و هدف: تالاسمی بعنوان شایعترین کم خونی مادر زاد در ایران می باشد. علی رقم مراقبت های هماتولوژیک، اختلال در عملکرد غدد درون ریز مشکل شایع در این بیماران می باشد. هدف اصلی این مطالعه بررسی شیوع اختلال عملکرد تیروئید در بیماران مبتلا به انواع تالاسمی بود.
مواد و روش ها: مطالعه انجام شده از نوع توصیفی مقطعی بود. در زمستان 85 پرسشنامه برای 195 بیمار ارجاعی از درمانگاه تالاسمی به آزمایشگاه تشخیص طبی سازمان انتقال خون تهیه شد و در آن سن، جنس، زمان طحال برداری، میزان و فواصل تزریق خون، میزان دفروکسی مین دریافتی، نوع تالاسمی، میزان هورمون های تیروئید و فریتین سرم ثبت شد، سپس ارتباط بین عملکرد و تیروئید با متغیرهای کلی در دو گروه تالاسمی ماژور و اینترمدیا توسط آزمون آماری t-test ، کلی دو، دقیق فیشر و نرم افزار 5/11 SPSS بررسی شد.
یافته ها: از 195 تالاسمی مورد بررسی، 178( 3/91%) بیمار مبتلا به تالاسمی ماژور ( 4/49% زن، میانگین سنی 8±2 و 23 سال) بودند. شیوع موارد یوتیروئیدیسم تحت بالین و هیپوتیروئیدیسم اولیه به ترتیب 1/83% ، 8/13% ، 1/3% بود. میانگین غلظت فریتین در افراد یوتیروئید mg/ml 1470 ± 1923 هیپوتیروئیدیسم تحت بالین، 1346±1723 ( ng/ml) و در هیپوتیروئیدیسم اولیه 7348± 1569 (hg/ml) بدست آمد. ارتباط معنی داری بین اختلال عملکرد تیروئید با فریتین، سن، نوع تالاسمی، طحال برداری و دفروکسی مین در یافتی دیده نشد.
نتیجه گیری: بر اساس نتایج بدست آمده، بیماران تالاسمی ماژور اختلال در عملکرد غده تیروئید از جمله کم کاری تیروئید روبرو می باشند، لذا درمان موثری با دفروکسامین و پیگیری منظم این افراد جهت بررسی احتمال بروز کم کاری تیروئید و درمان به موقع این عارضه توصیه می گردد.
تهیه کننده: مهران بیرانوند
ورودی 87
پژوهش فوریت:
مقدمه: در برخی موارد اورژانش، نیاز به تزریق خون وجود دارد و زمان کافی برای انجام کراس مچ، غربال آنتی بادی AB0 –Rh وجود ندارد. گروه خون o منفی، دهنده عمومی است و در مواردی که امکان کراس مچ نیست از این خون استفاده می شود.
مواد و روش ها: خانم مسن به دلیل ترومای اندام تحتانی، کاندید جراحی اورژانس گردید. در اتاق عمل به دلیل در دسترس نبودن خون، به وی ابتدا مایعات ایزوتونیک تجویز شد، سپس بیهوش بیهوش گردید و بدلیل مضیقه خونی، گلبول قرمز فشرده ( پکدسل) با گروه خونی oمنفی به بیمار تزریق شد. گروه خونی بیمار، AB مثبت تعیین شد که بدلیل در دسترس نبودن، دو واحد پکدسل با گروه خونی B مثبت و در نهایت 2 واحد پکدسل AB به بیمار تجویز شد. بیمار دوره های بعدی درمان را بدون مشکل خونی سپری کرد.
نتیجه گیری: در مواردی که زمان کافی برای انجام کراس مچ و غربال آنتی بادی وجود ندارد می توان از گروه خونی o منفی استفاده کرد و در این موارد پکدسل خون کامل ارجح است.
مهران بیرانوند
ورود 87
تحقیق در مورد پژوهش کودکان