الحمد للّه ربّ العالمین و الصّلوة و السّلام على اشرف الانبیاء و المرسلین و آله الطیبین الطاهرین و لعنة اللّه على اعدائهم اجمعین آمین یا ربّ العالمین .
السّلام علیک یا اباعبداللّه (ع ) - السّلام علیک یاابن رسول اللّه (ص ) - السّلام علیک یا یاابن امیر المؤمنین (ع ) - السّلام علیک یاابن فاطمة الزّهرا(س ).
سلام بر تو اى شهید، سلام بر تو اى مظلوم ، سلام بر تو اى عطشان ، سلام بر تو که پدر شهید، برادر شهید، عموى شهید، فرزند شهید و سیّد و سرور شهیدان مظلوم هستى .
اى حسین جان وجود تو سرمایه اسلام و شهادت تو احیاگر اسلام عزیز است ، حسین جان خاک تو توتیاى چشم اؤ لیاء است ، و شفا بخش دردها و آلام دنیوى و اُخروى بشر است . چه مى توان از تو گفت حال آنکه تو خود همه چیز هستى ؟! و از ازل تا ابد باقى مى مانى ، و از آدم ابوالبشر (ع ) تا خاتم الانبیاء(ص ) تو را زیارت کرده اند و بر مصائب تو گریستند.
حسین جان ، وجود ذیجود تو نجاتگر فرشتگان و آدمیان است ، و هر که از درگاه خداوند رانده شد، به درگاه باعظمت تو پناهنده شد آزاد گردید، که تو آزادگر آنان و پناه بى پناهان مى باشى . و رحمت و رأ فت تو حتّى بر قاتلینت شامل مى شود.
امّا کربلا - کربلا چیست ؟ کربلا هم کرب است هم بلا، هم رافع کرب است هم دافع بلا، کربلا همان بهشت است ، کربلا همان قیامت است ، کربلا همان حساب و میزان است ، کربلا کربلاست !!!
کرب یعنى گرفتارى ، و مشقّت و بلا یعنى عذاب و عقاب .
کربِ کربلا براى دشمنان اسلام و امامت و و لایت مى باشد، چرا که آنان با بى اعتنائى (به زمین بهشت در روى زمین ) کرب و گرفتارى براى خود آفریدند که بلاى آخرت را به دنبال دارد. آنان فروختند آخرت و دنیاى خویش را در کربلا، براى وعده و خیالهاى باطل و فاسد خود.
چه کردند در کربلا؟!
دیوان و ددان بخیال آنکه خدا و قرآن را از سر راه برمى دارند و آینه تمام نماى حق را مى شکنند براى خود کرب و بلا ساختند، نمى دانستند که کرّوبیان در کربلا حاضرند و آنچه که به دشمنى با آن آمده اند دست خدا و صداى حق است . مى خواستند حق را بکشند و کربلا درست کردند!!
آرى آنان براى خود کرب و بلا ساختند حال آنکه کربلا، کرب و بلائى براى حسین (ع ) نداشت ! بلکه رافع و دافع کرب و بلاى حسین (ع ) وشیعیان او مى شد.
با نام آن زمین ، با خاک آن زمین ، با حرمت آن زمین اسلام و امّت مسلمان نجات مى یافت !
درمجرّبترین اذکار و ادعیّه اى که از معصوم (ع ) وارد شده است ، مى فرماید: که هرکس این ذکر را هفتاد مرتبه با اعتقاد و معرفت بخواند هر کرب و بلایى داشته باشد برطرف مى شود:
یا کاشِفَ الکَربِ عَن وَجهِ الحُسَین ، اِکشِف کَربى بِحَقِ اَخیکَ الحُسَین (ع ).
یعنى اى برطرف کننده کروب و مشکلات از روى حسین (ع ) برطرف کن کرب و مشکل مرا به حقّ برادرت حسین (ع ).
آرى حسین (ع ) خود مشکل گشاست ، و براى کربلاى خود کاشف کربى آورده است ، پس کربلا - کربى بر حسین (ع ) و حسینیان ندارد. چون عبّاس علمدار قهرمان دارد، عبّاس (ع ) کرب از وجود حسین (ع ) بر مى دارد، کرب از وجود اولاد حسین (ع ) برمى دارد، کرب از شیعیان حسین (ع ) بر مى دارد. عبّاس (ع ) قمر بنى هاشم باب الحوائج مى شود، چون کرب کرّوبیان را مى گشاید، نه تنها در کربلا، بلکه دستان مقطوع عبّاس (ع ) در قیامت شفیع امّت حسین (ع ) است که در دستان امّ الائمّه فاطمه زهرا(س ) خواهد بود. پس کربلا کربى بر حسین (ع ) ندارد.
امام حسین (ع ) بسوى کربلا مى آید به مانند ماهى که سالها از دریا به دور افتاده باشد، حسین (ع ) را در کربلا نکشتند! حسین (ع ) را در (شام ) کشته بودند! آنجائى که ولایت و امامت را غصب کردند، حسین (ع ) در کربلا زنده شد و از زندگى خویش اسلام را زنده کرد. آن هنگام که وارد خاک کربلا شد و دید که دیگر مرکب حرکت نمى کند، مرکب را عوض کردند، و باز حرکت ننمود، تا سه مرتبه مرکب را عوض کردند، مرکب حرکت ننمود. و آنگاه فرمودند:
فرود آیید که این جا مقتل من و مدفن من و مردان من است و اینجا خیمه هاى ما را غارت مى کنند و خون ما را مى ریزند، که این خبر را از جدّم رسول خدا(ص ) شنیده ام !
کربلا از روز اوّل کربلا بود، و خداوند سبحان زمین کربلا را حتّى بر زمین کعبه فضیلت داد، و قبل از حضرت سیّد الشّهداء(ع ) انبیاء بسیارى به زیارت آن زمین مقدّس آمده بودند، و در روایات مى باشد که قبل از حسین فاطمه (س ) صدها پیغمبر و صدها فرزند پیغمبر در آنجابه شهادت رسیده و مدفون گردیده اند.
کربلا، کربلاست ! چون حسین (ع ) دارد، حسین (ع ) کیست ؟ حسین (ع ) کسى است که در راه خدا کارى کرد که هیچ کس نکرده و نمى تواند بکند، مگر حسین در کربلا چه کرد؟ او در کربلا همه چیز را در عمل معنا کرد، ایمان را به تصویر کشید، یعنى کسى که بتواند در آن موقعیت قرار بگیرد. و تصمیم خود را عوض نکند، و مرحله به مرحله به علاقه او نسبت به خدا و کارى که انجام مى دهد بیشتر شود، در ابتدا آن همه توهین و تحقیر، بعد ظلم و جسارت ، و سخت تر از همه کشته شدن بهترین بنده گان خدا به دست شقى ترین مردم ، داغ کشته شدن برادر و برادرزاده ، فرزند رشید و فرزند شیرخوار، و همه خوبان که به یارى اسلام آمده اند، و دشوارتر از همه مصائبى که بر اهل بیت روا مى شد، و حسین (ع ) همه را مى دانست ! آیا کسى مى تواند حسین باشد و با آن همه کرب و بلا باز هم بگوید، رِضا بِرِضائِک و تَسلیمَا لِاَمرِک لا الهَ غَیرک و لا مَعبُودَ سِواک !
پس کربلا همان بهشت است که هر کس بدان دست یافت رستگار و سعادت مند مى شود.
بامطالعه و مرور در روایات مربوط به کربلا مى توان به ارزش این زمین قدسى پى برد و براى آخرت ذخیره اى اندوخت . خدایا زیارت حسین (ع ) و اولاد(ع ) را در دنیا نصیب ما بگردان ، و از شفاعت آن مقرّبین درگاهت ما و والدین ما و اولاد ما را بى نصیب مفرما، آمین یا ربّ العالمین .
حوزه علمیّه - قم المقدّسه .
صفر المظفّر 1422
سیّد طه موسوى هشترودى
داستانهایی از زمین کربلا ــ مؤلف : ر - یوسفى با فرمت html