مقاله درمورد سبک رازی

اختصاصی از نیک فایل مقاله درمورد سبک رازی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 25

سبک رازی (قرن چهارم تا قرن هفتم هـ .ق.)

سبک رازی با توجه به تغییر شرایط اجتماعی در قرن چهارم و قرون پنجم و ششم قابل بررسی است. قرن چهارم با اوج دگرگونیها و تجدید حیات علمی و ادبی در ایران مقارن بود و آزادیهای متعدد در زمینه‌هایی چون دین و اندیشه و رجوع به مفهوم برادری و برابری سازمان فضایی ـ کالبدی شار این دوران را نیز تحت‌تأثیر قرار داد. در این دوران شهرهای بزرگی چون سیراف ، ری ، اصفهان، نیشابور، طوس ، جرجان و شیراز (فناگرد خسرو) نام خود را در تاریخ ثبت کردند.

دو نکته قابل توجه شکوفایی انجمنهای صنفی و خودنمایی مدرسه ، به عنوان یکی از عناصر پایه‌ای شار، متأثر از توجه به آزاداندیشی و آموزش ، می باشد. کالبد شهر کماکان بر میدان میانی پی‌افکنده شد که در اطراف آن دیوانها، بازارها و جامع قرار داشتند. اما در قرون پنجم و ششم ، تجدید حیات علمی و ادبی ، با به قدرت رسیدن ترکان سلجوقی در ماوراءالنهر و خراسان افول پیدا کردند.

در این دوران ، آزادیهای اجتماعی از میان رفت و شریعت اسلامی به مقیاسی وسیع ، با اوضاع و احوال جدید سیاسی وفق داده شد. دولت مالکیت آب و زمین را به دست گرفت و نظام اقطاع و تیولداری زمان ساسانیان به روی کار آمد. دولت در هر جا حاضر بود و امنیت لازم برای تولید و مبادله فراهم شد، در نتیجه ، شهرنشینی و شهرسازی رشد نمود و شار بزرگ و گسترده ، و دولت سلجوقی و سپس دولت خوارزمشاهی ، متولد شد.

شار دولتی سلجوقی و خوارزمشاهی ، بر مبنای سازمان اجتماعی ـ عقیدتی حاکم بنیان نهاده شد و محلات در ستیز با یکدیگر، مانند دوران ساسانی ، رشد می‌یافت البته مبنای این ستیز تفاوتهای دینی ، مذهبی ، قومی و نژادی بود. سازمان فضایی شهر در این دوره عبارت بود از میدان اصلی و بزرگ (اغلب در میانه شهر) که در پیرامون آن کاخها ، دیوانها ، جامع و گاه بیمارستان قرار داشت.

دهانه اصلی بازار به این میدان باز می‌شد و شاخه‌های خود را در شهر می‌گستراند و در اطراف آن محلات شکل گرفتند. مدارس و مساجد در مسیر معابر و گذرهای اصلی واقع شدند، هر محله برای خود مسجد ، مدرسه ، حمام ، بازارچه ، گورستان و امثال آن داشت و کل مجموعه

شهری درون باروهای مستحکم واقع می‌شد.

شیوه رازی که از اوایل دوره ی دیلمیان آغاز و پس از ایلغار مغول و تا پایان دوره ی سلجوقیان در پهنه ی ایران بزرگ و آسیای صغیر رواج داشته، مورد بحث قرار می گیرد. شیوه ی آذری که بین حکومت ایلخانی و زمامداری تیموریان برپا بوده، تحولاتی را در اجزاء معماری مثل گنبدهای مخروطی و هرمی شکل و گنبدهای دو پوسته و قوس های تیز و تحولات شگرف در گره سازی و معرق به وجود آورده است

این برنامه جدا از مباحثی چون اصول معماری ایرانی، حفظ و کرامت و احترام انسان به معماری، فن اجرای ساختمان، استفاده از مصالح بوم‌آورد ایدری، تبعیت از نیازهای ابعاد انسانی، مدل‌ها و... به بررسی سبک‌شناسی معماری ایران،‌ شیوه‌ پارسی (هخامنشیان)‌ سده ششم پیش از میلاد تا سده چهارم، شیوه پارتی (اشکانیان و ساسانیان)‌ سده چهارم تا صدر اسلام، شیوه خراسانی (صفاریان، طاهریان، غزنویان و...) از ابتدای قرن چهارم تا پایان قرن چهارم، شیوه‌ رازی (سامانیان، سلجوقیان و خوارزمشاهیان)‌ قرن پنجم تا اول قرن هفتم، شیوه آذری (ایلخانیان و تیموریان)‌ از اول قرن هفتم تا اول قرن دهم، شیوه اصفهانی (صفویان، افشاریه، زندیه و قاجاریه)‌ از اول قرن دهم تا اواسط دوره قاجاریه، معماری معاصر (پهلوی، بعد از انقلاب اسلامی)‌ می‌پردازد و با به نمایش گذاشتن تصاویری دیدنی از این بناها بینندگان را به شگفتی وامی‌دارد.

از 6 شیوه معماری ایران 2 شیوه پارسی و پارتی مربوط به پیش از اسلام و 4 شیوه دیگر مربوط به دوره اسلامی را نیز مورد کنکاش قرار می‌‌دهد.

مستند معماری ایرانی برای بررسی و شناخت نگرش معماری ایرانی و به طور کلی معماری هر منطقه‌ای از جهان ابتدا به یک تقسیم‌بندی مناسب دست می‌زند. در درجه اول 2 عامل مکان و زمان نظر بینندگان برنامه را به خود جلب می‌کند (در چه مکانی و در چه زمانی).‌ این انتخاب را می‌توان کمی عجولانه تلقی کرد؛ چرا که 2 عامل ذکر شده را نمی‌توان به عنوان اساس تقسیم‌بندی به کار گرفت.