چکیده:
مدیران امروزی، در عصری کار میکنند که سلامتی یکی از مهمترین دغدغه های بشر و ارائه کالاها و خدمات با کیفیت در کلیه زمینه ها در زمره اولویتهای اساسی هر سازمان بشمار میرود. بخش بهداشت و درمان، به لحاظ اهمیت نوع خدمات و سر و کار داشتن با سلامت و جان انسانها، اعتلای مدیریت آن و کیفیت خدمات و تضمین آن برای نظام بهداشت و درمان و مردم بطور فزاینده و مداوم مورد توجه قرار گرفته است..در بخش خدمات بهداشتی ، موضوع کیفیت دارای جایگاه ویژه ای است . زیرا وظیفه و رسالت خطیر حفظ سلامت و مراقبت از حیات جامعه برعهده این بخش است .
در حال حاضر ، مبحث کیفیت در مراقبت های بهداشتی درمانی طلایه دار توجهات حرفه ای ، سیاسی و مدیریتی است ، زیرا نه تنها به عنوان ابزاری برای رسیدن به پشتیبانی بیشتر ، مزایای رقابتی و سودآوری طولانی مدت در نظر گرفته می شود ، بلکه به عنوان رویکردی جهت رسیدن به پیامدهای بهداشتی درمانی برای ارباب رجوع مطرح می شود و در نتیجه کیفیت خدمات می تواند یک راهبرد مهم برای سازمان های بهداشتی درمانی تلقی گردد. ارائه دهندگان خدمات بهداشتی درمانی باید برای تغییرات آرمانی خود شایستگیهای خود را نشان دهند و این کار را در پیاده سازی مدیریت مربیگری دیدند
تا آموزش ببینند و به نحو موثرتری بتوانند کارمندان و بیماران را مدیریت کنند. مربیگری ، ابزاری اساسی در انتقال واقعیات است. سازمانهای بهداشتی
پیش از گذشته باید بر مدیریت مربی گری در ارائه کیفیت خدمات به بیماران و مدیریت کارکنان با موفقیت به پیش روند و بر مشکلات گذشته فائق آیند:
به نظر میرسد مدیران ، مدیریت مربی گری و کارهای تیمی در بیمارستانها را بخوبی اجرا ننموده و این ممکن است عللی مانند فرهنگ سازمانی حاکم بر
بیمارستان، تفاوت در بخشها ، بالا بودن بیش از حد انتظارات کارکنان و عوامل دیگر داشته باشد. با توجه به مطالب و یافته های این پژوهش بنظر می
رسد سبک مدیریت در بیمارستان ، مدیریت استبدادی- خیرخواهانه با محوریت تیم گرایی بوده تا رضایت کارکنان و در نهایت رضایت مشتریان در دریافت
بهتر کیفیت خدمات برآورده شود. این مقاله به بررسی مدیریت مربیگرایی با کیفیت خدمات نظام سلامت بصورت مروری پرداخته است.
مقاله مدیریت مربی گری پارادیم قرن 12 در کیفیت خدمات نظام سلامت