لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 16
آناتومی دندان (Tooth anatomy)
یک دندان شامل چندین لایه است. خارجی ترین لایه enamel یا مینای دندان نام دارد. مینای دندان سخت ترین و معدنی ترین ماده در بدن است. بعد از این لایه، بافت نازک و نسبتاً سختی به نام سیمانه یا cementum قرار دارد. لایه بعدی dentin است که به سختی استخوان بوده و برخلاف مینای دندان یا dental pulp یک بافت عروقی شامل مویرگ ها، شریان های بزرگ تر خونی، بافت هم بند، فیبرهای عصبی و سلول های شامل odontoblasts، fibroblass ، macrophages، lymphocytes است. Pulp وظیفه غذارسانی به دندان در طول رشد آن را داشته و پس از اینکه دندان به میزان رشد یافته خود رسید وظیفه آگاهی دادن به فرد از طریق انتقال درد در زمان ایجاد عفونت یا آسیب دیدگی دندان را به عهده دارد.
-حفره های دندان (Dental cavity)
حفره های دندانی عفونت هایی هستند که توسط ترکیبات کربوهیدراتی حاوی مواد غذایی و باکتری هایی هستند که در دهان، زندگی می کنند . باکتری ها به صورت فیلم های پیوسته بر سطح دندان و اطراف دهان ما شکل می گیرند. که به این فیلم ها plaque گفته می شود. با وجود انواع مختلفی از باکتری ها تنها مقدار کمی از آنها مسئول ایجاد حفره هستند که نام تعدادی از این باکتری ها عبارت است از:
Streptococcus mutants
Lactobacillus casei
Acidophilus
Actinomyces naeslundii
این باکتری ها کربوهیدارت ها را پیدا کرده و آنها را می خورند و ایجاد اسید می کنند. این اسید سبب افت PH سطح دندان می شود به طوریکه قبل از خوردن غذا PH دهان تقریباً 0/7 تا 2/6 بوده که تنها مقدار کمی اسیدی تر از PH آب است. با خوردن غذاهای شیرین و کربوهیدارتی PH تا حد 2/5 تا 5/5 افت می کند. اسید ایجاد شده مینای سخت دندان را که پوشش خارجی دندان است د رخود حل می کند. با خوردن چنین غذاهایی دندان به مدت 20 دقیقه در معرض این محیط اسیدی قرار میگرد. با از بین رفتن مینا، حفره تا عمق بیشتر دندان عصب و قسمت خون رسانی نفوذ می کند.
-پر کننده ها (Fillers)
تاریخچه حفره های دندانی به قرن ها پیش بر می گردد اما در سال 1875 فردی به نام دکتر G.V. Black اول بار یک روش سازمان یافته برای درمان را ارائه داد که روش های سیستماتیک وی هنوز مورد استفاده قرار می گیرند. روش های درمانی وی شامل خالی کردن قسمت فاسد شده دندان و جایگزینی آن با amalgam بود.
حفره های سطحی دندان که هنوز به قسمت dentin نرسیده اند نباید تحت درمان پرشدگی قرار گیرند زیرا این حفره ها قابلیت احیا و معدنی شدن دوباره توسط فلوراید را دارند.
پرکردن دندان شامل دو اصل اولیه است:
1-خالی کردن قسمت فاسد دندان
2-بازسازی ساختار از بین رفته دندان توسط ماده پرکننده
عمل خالی کردن پس از تزریق ماده بی حسی و ایزوله کردن دندان از بقیه دهان توسط dental drill یا لیزر انجام می شود و پس از آن اغلب از یک liner یا آستر برای کاهش حساسیت دندان استفاده می شود. آستر های مختلف عبارتند از:
copalite varnish , gluma ,dycalکه dycal برای بازسازی و حفظ مغز دندان استفاده می شود. در پر کردن های عمیق تر از یک ماده پایه یا base در کنار liner استفاده می شود. Base های متداول مورد استفاده در زیر پر کننده های دندانی عبارتند از zine phosfate cement , glass ionomer cement هدف اصلی base مجزا کردن دندان از تغییرات دمایی در دهان است. پس از این مرحله دکتر می تواند بین پرکنندهای مختلف دندانی از جمله whithe (composit resins) , perocelain, و amalgam انتخاب کند. این مواد بر روی base یا liner قرار می گیرند.
-ملغمه دندانی (Dental amalgam)
این پر کننده بیشتر از 150 سال است که مورد استفاده قرار می گیرد. آمالگام سفت شده ترکیبی است از، 45-35% نقره و 15% قلع، مقدادیر بسیار کمی مس و روی و 55-45% جیوه که به صورت زیر واکنش می دهد.
مزایا:
ا- نسبتاً ارزان
2- بادوام
3-آزموده شده
معایب:
در اثر مرور زمان سیاه رنگ شده و ظاهر مناسب ندارند.
باعث تقویت دندان نمی شوند.
تحقیقات، اثرات جانبی سمیت جیوه موجود در آمالگام را هنوز نشان نداده اند.
-Procelain
یک شیشه غیر کریستالی است که ترکیبی از سیلیکون و اکسیژن است و به عنوان پر کننده های دندانی و قالب گیری دندان مورد استفاده قرار می گیرد.
مزایا:
ظاهر بسیار مناسب برای دندان های قدامی
معایب:
ترد و شکننده
گران تر از آمالگام و رزین
دشواری تکنیک کاشت (نیاز به دو دندان پزشک)
می تواند فرسودگی دندان مخالف را تسریع کند.
به دلیل عمر کوتاه عملاً دیگر مورد استفاده قرار نمی گیرد.
- طلا (Gold)
به صورت آلیاژی حاوی 75% یا بیشتر طلا به همراه نقره، پلاتینیم، پالادیوم و روی.
مزایا:
بسیار با دوام (2 تا 4 برابر با دوام تر از دیگر پرکننده ها)
در هنگام گاز گرفتن موجب آسیب دیدن دندان مخالف نمی شود.
سازگاری بسیار با لثه و دیگر بافتهای دهان.
معایب:
گران
ظاهر نامناسب
دشواری تهیه (کاشتن آن نیاز به مهارت دارد)
پرکردنی های کامپوزیتی (Composite resin or White fillers)
استفاده از amalgam و آلیاژ طلا برای دندان های خلفی مناسب است. اما به دلیل ظاهر نامناسب برای دندان های قدامی به کار برده نمی شوند.
بهترین انتخاب دراین حالت رزین های کامپوزیتی هستند که دارای عمری معادل 2 دهه می باشند.
مقاله در مورد آناتومی دندان 16 ص
