تحقیق در مورد زندگی نامه مالک اشتر

اختصاصی از نیک فایل تحقیق در مورد زندگی نامه مالک اشتر دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه18

فهرست مطالب

مروری بر زندگی مالک اشتر نخعى (مالک بن حارث)

ایستادگى مالک و عزل امیر کوفه

برخورد مالک با حاکم دوم کوفه

 تولد

آغاز غائله جمل و نقش مالک اشتر

جنگ جمل و رشادت هاى مالک اشتر

تصرف دارالاماره کوفه

جنگ مالک با عبدالله بن زبیر

نقش مالک در جنگ صفین

پایان جنگ جمل و گفت و گوى عایشه با مالک

1 ـ مالک و برپایى پل رقه

2 ـ مالک به سوى خط مقدم سپاه دشمن

4 ـ جبران خطا در توطئه تخریب بند فرات

3 ـ مالک و فتح فرات

5 ـ نگرانى معاویه از مالک اشتر

6 ـ مالک و بازسازى بخش شکست خورده سپاه امام (علیه السلام)

9 ـ ادامه جنگ و نقش حساس مالک

8 ـ نقش مالک در روز و شب هریر

۱۰ ـ به نیزه کردن قرآن ها و مقابله با مالک

۱۲ ـ احضار مالک به هنگام پیروزى بر دشمن

۱۳ ـ مالک نامزد امام (علیه السلام) در حکمیت

شهادت مالک به زهر معاویه

نامه امام (علیه السلام) به مالک اشتر

آشوب و فتنه تنها به دلیل برافراشتن این قرآن ها است؟ گفت: آرى. مالک گفت: به خدا قسم، هنگامى که قرآن ها برافراشته شد، گمان بردم که این عمل بذر اختلاف و تفرقه را در دل هاى اصحاب ما مى کارد هر چند که خداوند زمینه هاى فتح و پیروزى ما را فراهم ساخته بود و این توطئه پسر نابغه عمروعاص است. سپس اشتر به یزید بن هانى گفت: آیا نشانه فتخ را نمى بینى؟ آیا نمى بینى چه بر سر آن ها آمده و خداوند چه رحمتى براى ما فراهم آورده است؟ آیا سزاوار است این فرصت را از دست بدهیم و از آن بازگردیم؟ یزید بن هانى به مالک اشتر گفت: آیا دوست دارى تو این جا پیروز شوى و اطراف امیرالمؤمنین (علیه السلام) خالى باشد و او را تسلیم دشمن کنند؟ اشتر گفت: سبحان الله، به خدا سوگند من هرگز چنین چیزى را دوست ندارم. یزید بن هانى گفت: پس بدان که قواىخودى و سران قبایل وفادار به على (علیه السلام) آن حضرت را تهدید کرده اند که چنان چه مالک را احضار نکنى و او را به توقف فورى جنگ ملزم نسازى یا تو را همانند عثمان به قتل خواهیم رساند و یا این که تو را به دشمن تسلیم خواهیم کرد.با پیام امیرالمؤمنین (علیه السلام) مالک وخامت اوضاع را دریافت و بر خود لرزید و فوراً دست از نبرد کشید و خود نزد امام (علیه السلام) آمد، همین که چشمش به آشوب گران افتاد، فریاد زد: «اى اهل ذلت و سستى و اى فریب خوردگان، آیا زمانى که در آستانه پیروزى قرار گرفتید و پس از آن که پنداشتید شما بر ایشان چیره مى شوید فریب آنان را خوردید؟ آن ها زمانى قرآن ها را برافراشتند و شما را به پذیرش داورى کتاب خدا دعوت کردند که از پیروزى بر شما ناامید شدند و در شرف شکست قطعى قرار گرفتند، و به خدا سوگند آن ها خود نخستین کسانى بودند که از دستورهاى قرآن عدول کرده و روش و سنت رسول خدا را پایمال نمودند پس فریب حیله و توطئه آن ها را نخورید و دعوتشان را پاسخ نگویید و فقط به اندازه فاصله دوشیدن شیر ناقه اى به من مهلت دهید که من هم اکنون احساس فتح و پیروزى مى کنم.» اما آنان نپذیرفتند و هر چه مالک آنان را نصیحت و سرزنش کرد، مؤثر نیفتاد.(54)

پس از پایان جنگ مقرر شد هر گروه یک نفر را به عنوان حکم و داور تعیین کند. معاویه، عمروعاص را تعیین کرد، و اشعث بن قیس و قاریان قرآن فریاد برآوردند که ما ابو موسى اشعرى را تعیین مى کنیم.امیرالمؤمنین (علیه السلام) فرمود: من ابو موسى را براى این امر مهم شایسته نمى دانم. از این رو ابن عباس را معرفى نمود، اما اشعث همراهان او نپذیرفتند. این بار امام (علیه السلام)
مالک اشتر را معرفى فرمودند، ولى باز هم آنان نپذیرفتند، از این رو امام (علیه السلام) به ناچار حکمیت ابو موسى اشعرى را پذیرفت و جمع زیادى از اصحاب و یاران طرفین پیمان حکمیت را امضا کردند.مالک اشتر حاکم نصیبین، موصل و ..اینک به بُعد دیگرى از زندگانى این افسر رشید و فداکار که حکومت دارى او از جانب امیرالمؤمنین (علیه السلام) است، مى پردازیم تا با زوایاى شخصیت کم نظیر مالک بیشتر آشنا شویم.

امیرالمؤمنین على (علیه السلام) پس از جنگ جمل و ورود به کوفه، افرادى را به امارت بعضى مناطق منصوب نمود. از جمله مالک اشتر را به حکومت منطقه وسیع جزیره که مشتمل بر شهرهاى نصیبین، موصل، دارا، سنجار، آمد، هیت و عانات بود، برگزید.

فراخوانى مالک از نصیبین جهت عزیمت به مصر

پس از جنگ صفین و تحمیل حکمیت بر امام (علیه السلام) و خروج معاویة بن حدیج بر ضد محمّد بن ابوبکر ـ والى مصر از سوى امام (علیه السلام) ـ اوضاع مصر در معرض خطر بود و نیازمند حاکمى شجاع و کارآزموده بود و این اوصاف تنها در مالک وجود داشت، لذا امام طى نامه اى او را از نصیبین و بلاد آن فراخواند تا به مصر اعزام نماید، نامه امام (علیه السلام)به مالک چنین بود: «امّا بعد، من تو را از معدود کسانى مى دانم که براى برپایى دین از او کمک مى جویم تا ریشه هاى نخوت و خودکامگى خودکامگان را بخشکانم و این شکاف عمیق و خطرناک ـ مصر ـ را مسدود نمایم. من محمّد بن ابى بکر را به ولایت مصر منصوب نمودم، امّا گروهى بر ضد او خروج کرده اند و او به دلیل جوانى و عدم برخودارى از تجارب و فنون جنگى نمى تواند از عهده برآید، پس نزد من بیا در مورد آن چه لازم است بیندیشیم و یکى از یاران خیرخواه و قابل اعتماد خود را براى اداره امور محل انتخاب کن و به سوى ما حرکت نما، و السلام