این فایل حاوی مطالعه باکتریهای گرم منفی و مثبت می باشد که به صورت فرمت PowerPoint در 16 اسلاید در اختیار شما عزیزان قرار گرفته است، در صورت تمایل می توانید این محصول را از فروشگاه خریداری و دانلود نمایید.
فهرست
تقسیم بندی باکتریها
دیواره سلولی باکتری های گرم مثبت
باکتری گرم مثبت شماتیک
باکتری گرم منفی شماتیک
باکتری گرم مثبت واقعی
باکتری گرم منفی واقعی
سایر انواع
تصویر محیط برنامه
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه11
اثرات مثبت اندیشی در بهداشت روان
در دنیای لجام گسیخته کنونی، که مادیات همه چیز را تحت الشعاع قرار داده است،عواطف، احساسات و بشردوستی و نوع پرستی می رود که به فراموشی سپرده شود. در دنیایی که فقر و تنگدستی، جنگ و خونریزی، فساد و تباهی هر روز رو به افزایش است؛ چیزی جز پشتوانه معنوی، مثبت اندیشی، جز تغییر و تحول درونی نمی تواند بشر را از این همه نابسامانی و از هم گسیختگی و از هم پاشیدگی های روانی نجات دهد.اما سؤال اینجاست که مثبت اندیشی مقوله روان شناختی است یا جامعه شناختی؟ آیا ویژگی های فردی موجب شاخص ها و معیارهای مثبت نگری است یا این که فضا و شرایط اجتماعی است که ما را به مثبت نگری رهنمون می کند؟ در این مقاله سعی شده است هم رویکرد روانشناختی و هم رویکرد جامعه شناختی مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد.
مثبت اندیشی از نظر روان شناسی
زندگی سرشار از نعمت ها و ثروت های نامحدود است. همه انسان ها حق و اختیار دارند در زندگی موفق شده و با شادمانی و نشاط زندگی کنند، ولی دستیابی به شادی و شادابی و موفقیت در هر زمینه، فقط به همت و تلاش افراد بستگی دارد، هیچ کس جز خود شخص نمی تواند موفقیت ها و شادابی ها یا غم ها و شکست ها را برای خویشتن فراهم سازد. چگونه است که گروه اندکی، احساس خوشبختی و سعادت می کنند، در حالی که عده زیادی از خود ناراضی هستند. به طور کلی، هر کس حوادث و القائات بیرونی را با توجه به باورها و بینش خود تفسیر و توجیه می کند. در واقع حقیقت همه چیز از افکار و ذهن انسان سرچشمه می گیرد، یعنی انسان ساخته و پرداخته افکار خویش است، در واقع تو همان هستی که می اندیشی این ذهن ماست که از ما انسانی موفق و قوی می سازد، یا برعکس آن عمل می کند.
روان شناسان معتقدند که اندیشه ها و پندارهای ماست که کیفیت زندگی ما را می سازند، اندیشه ها هستند که موجب موفقیت یا شکست، عامل سلامتی یا مریضی، باعث خوشبختی یا بدبختی ما هستند. با اندیشه های مثبت است که انسان سرشار از شور و شوق و اشتیاق، احساس خوشبختی، تندرستی و آرامش می کند و با افکار منفی است که احساس شکست، بدبختی، مریضی، بیچارگی و بدبینی می کند. با اندیشه های مثبت است که توانمندی ها، اعتماد به نفس و خودباوری ها قویاً افزایش می یابند، در حالی که با افکار منفی احساس ناتوانی، حقارت و خودکم بینی ها در انسان تشدید گردیده و در نتیجه بسیاری از امراض روحی و جسمی گریبان گیر فرد می شود. جای تأسف است که اکثر مردم بدون این که خود متوجه باشند، با تکرار اندیشه های مجرب، انرژی های خود را بر ضد خویش به کار برده و سبب بدبختی های خود می شوند!
وقتی اندیشه های منفی را در سر داریم، آنها را خواسته یا ناخواسته هر روز چند هزار مرتبه تکرار می کنیم، در نتیجه افکار منفی قوی تر می شوند و جای بیشتری در ذهن به خود اختصاص می دهند در نهایت تمام بخش تولید فکر را تحت نظارت خود می گیرند و به مجموعه افکارمان، ماهیت منفی می دهند. با این روند، بدون این که بخواهیم و ندانسته، بخش عظیمی از توانایی های (بالقوه و بالفعل) خود را ناتوان ساخته و بیهوده هدر می دهیم در نتیجه بی حوصله، کم اشتها، پریشان حال، بدخواب و افسرده… می شویم و به ناراحتی های قلبی و عروقی و فشار خون و درد دیگر دچار می شویم، به عبارت ساده سموم حاصل از نگرانی، خشم، ترس، ناکامی و منفی بافی ما را به سوی بیماری و نابودی می کشاند.انسان برای بقا و بهتر زیستن همیشه تلاش می کند، در این حرکت مهم ترین مسأله بهره مندی از تفکر مثبت است و این تلاش، بشر را به سرمنزل آرامش و آسایش جسم و روح سوق می دهد. گواه آن سفارش بسیاری از بزرگان دین است که انسان را به اندیشه مثبت رهنمون کرده اند.
مثبت اندیشی از نظر جامعه شناسی
مثبت نگری حاصل تعامل آرام و بدون مشکل با محیط اجتماعی است که پیامد آن مجموعه ای از تمایلات مبتنی بر رضایت مندی، خوش بینی، امید، اعتماد و اطمینان خاطر در فرد است. نقطه مقابل آن وجود بیزاری، ترس، عصبانیت، ناامیدی و نگرانی خواهد بود.مثبت نگری زمانی بوجود می آید که افراد احساس نمایند درکشان از خودشان تأیید شده است. مثبت نگری نوعی خیر عمومی است که پیامد و حاصل آن را باید در تشریک مساعی، طراوت اجتماعی، وفاق اجتماعی، عواطف مثبت، زندگی انجمنی و مشارکت اجتماعی جستجو کرد. مثبت نگری نوعی سرمایه عاطفی است که هزینه های کنترل و نظارت رسمی را کاهش می دهد و افراد را متقاعد به رفتار مطابق با ارزش ها و هنجارهای اجتماعی پذیرفته شده می نماید. سرمایه ای که به واسطه استفاده از آن زایش تازه ای پیدا می کند، زیرا وقتی افراد از عواطف مثبتی که دیگران ابراز می دارند استفاده می کنند به نوعی عواطف مثبت تازه ای را تولید می کنند.مهمترین تأثیر مثبت نگری بر زندگی عادی یا روزمره این است که در صورت وجود مثبت نگری زندگی روزمره معطوف به آینده خواهد بود و افراد جامعه از گذشته نگری منفی و داشتن کنش های آنی و لحظه ای رهایی پیدا خواهند کرد. آنها پذیرای برنامه داشتن و کنش های عقلانی معطوف به هدف خواهند شد؛ کنش هایی که آنها را وادار به تلاش و کوشش مضاعف و نیل به اهداف متعالی تر می نماید به گونه ای که نوعی آینده گرایی و آینده اندیشی را در افراد جامعه تقویت می نماید که خود می تواند پیامدهای مثبت متعددی را به دنبال داشته باشد
مشخصات این فایل
عنوان: ایجاد عادات مثبت در کودکان
فرمت فایل: word( قابل ویرایش)
تعداد صفحات: 65
این مقاله درمورد ایجاد عادات مثبت در کودکان می باشد.
ترس ها
*ترس از تاریکی
تقریباً همه کودکان, حداقل برای مدتی از تاریکی می ترسند. این ترس اغلب در دو تا سه سالگس ظاهر می شود. ترس از تاریکی در میان کودکان, متفاوت و در حال تغییر است؛ یک شب ار هیولا و شب دیگر از دزد می ترسند. معمولاً اطمینان دادن به کودک (هرچند جزیی) مانع از تشدید و مزمن شدن ترس می شود؛ اما گاهی ترس در کودک باقی می ماند. در این صورت, پیشنهادهای زیر شما را درغلبه برآن مشکل, یاری خواهد کرد.
در مورد ترس بحث کنید.
هیچ گاه بر روی احساساتی مثل ترس, سرپوش نگذارید, بلکه به ان ها اعتراف کنید؛ زیرا به نظر کودک آنها واقعی هستند. به او اطمینان دهید که چیزی برای ترسیدن وجود ندارد؛ اما احساسات او را به عنوان احمقانه یا بچه گانه بودن, مسخره نکنید. از کودک بپرسید که در تاریکی از چه چیزی می ترسد. در یک اتاق تاریک کنار او بنشینید و بخواهید علت ترس خود را شرح دهد.
کودک را در برابر ترس مقاوم کنید.
مجموعه ای از بازیها می توانند کودک را به تاریکی عادت دهند. به برخی از این بازیها توجه کنید:
• دنبال بازی. خودتان نقش راهنما را بگیرید و از کودک بخواهید شما را دنبال کند. بهتر است با دستتان او را راهنمایی کنید. در ابتدا, بازی را در روشنایی انجام دهید و فقط گاهی وارد تاریکی شوید؛ اما بتدریج مدت زمان بیشتری را در تاریکی بگذرانید . اگر کودک خواست جای خود را با او عوض کنید.
• بشماربازی. همراه با فرزندتان در یک محل تاریک بایستید و تا عدد سه بشمارید. کم کم این زمان را طولانی تر کنید تا به شصت ثانیه برسد. او را ازصمیم قلب تحسین کنید. به تدریج, صدایتان را پایین تر بیاورید. برای یک کودک بزرگتر می توانید این زمان را تا چند دقیقه افزایش دهید.
• در تاریکی, گرگم به هوا بازی کنید. هر کدام به نوبت گرگ شوید و در حین بازی, حسابی سرو صدا کنید.
• اتاقی مخصوص بازی بسازید. برای نمونه بر روی میز پتویی بیندازید و به کودک اجازه دهید تا به زیر آن برود و برایش در وپنجره درست کند. این مکان فضای مناسبی برای بازی کردن در تاریکی است.
• در ترس کودک شریک شوید. همراه با کودکانتان در اتاقی تاریک بنشینید و سایه ها را تماشا کنید و به صداهایط که او را می ترساند, گوش دهید. در صورت لزوم, چراغ اتاق را روشن کنید و منشاء سایه ها و صداها را برای او توضیح دهید. بگذارید کودک بکوشد با درآوردن صداهای عجیب و غریب شما را بترساند. شما هم مانند یک آدم ترسو رفتار کنید تا احساس کند در این بازی موفق شده است.
• با او قایم با شک بازی کنید و یا شی ء خاصی را در یک مکان تاریک, مخفی کنید و از او بخواهید آن را پیدا کند تا در این صورت یک علامت مثبت به دست آورد. می توانید برای هر سه علامت مثبت هدیه ای کوچک به او بدهید.
به کودک اطمینان دهید که در تاریکی خطری او را تهدید نمی کند.
• شب هنگام قبل از خواب درها و پنجره ها را با همکاری کودک قفل کنید. توضیح دهید که دزد به ندرت به خانه ای که کسی در آن است , وارد می شود و بگویید که اگر دزدی وارد خانه شود شما زودتر بیدار خواهید شد.در صورت امکان یک زنگ در اتاق کودک تعبیه کنید تا اطمینان یابد که هر موقع که بخواهد می تواند شما را خبر کند . وسایل حفاظتی اضافی نظیر چفت های پشت در و پنجره یا حتی سیستم دزدگیر می توانند در کاهش ترس کودک نقش بسزایی داشته باشند.
• از یک کلید دیمر استفاده کنید روش استفاده از این کلید را به کودک بیاموزید. هر شب با دیمر شدت نور لامپ را کمتر کنید تا زمانی که به راحتی بتواند در تاریکی مطلق بخوابد.
• همراه با کودکتان در حالی که یک چراغ قوه در دست دارید به اتاق تاریکی وارد شوید و نقش جاسوس ها را بازی کنید.
• به فرزندانتان بیاموزید تا در تاریکی با خودش صحبت کند . وقتی او جمله هایی نظیر "من نمی ترسم . هیچ چیز نمی تونه به من صدمه بزنه" را تکرار کند, می تواند خودش را شجاع بداند.(دکتر گاربر )
*ترس از صحبت کردن در جمع
برای برخی کودکان, صحبت کردن در جمع فرصتی براینشان دادن افکار آن هاست. ولی برای برخی دیگر, یک فشار روانی شدیأ است. "مایکل" 8ساله در حالیکه سر کلاس نشسته است, امیدوار است که معلم اسمش را نخواند.او پاسخ سؤال معلم را می داند؛ اما از اینکه بخواهد در برابر همة دانش آموزان کلاس صحبت کند هراسان است . او در برابر دیگران نه تنها پاسخ سؤال را فراموش می کند بلکه دچار تپش قلب و خشکی دهان می شود. پاسخ اشتباه با خنده های زیر زیرکی همکلاسی ها به تجربه بسیار تلخی می انجامد که اضطراب کودک را حین صحبت کردن از میان عموم تشدید می کند. بسیاری از بزرگسالان ترس مایکل را درک می کنند. در صورت عدم درمان ترس می تواند به قدری شدت یابد که به یک فوبی واقعی بدل شود. این نوع ترس, یکی از معمول ترین ترس های کودکان و حتی بزرگسالان بشمار می رود که معمولاً از دبستان شروع می شود. بدین صورت که چند بار تپق زدن هنگام خواندن متن درس باصدای بلند, آغازگر اضطراب است. بعضی دانش آموزان به عمد پشت سر بلند قدترین دانش آموزان کلاس می نشینند تا معلم آنها را نبیند. ما حتی دانشجویانی را دیده ایم که برای خودداری از دفاع از پایان نامه که محتاج صحبت کردن در جمع است هنوز فارغ التحصیل نشده اند.
از آنجا که این نوع ترس موجب فشار روانی شدیدی است و می تواند به آسانی به دوره بلوغ و پس از آن نیز کشیده شود, کمک به فرزندتان در غلبه برآن بسیار اهمیت دارد.
کسب آرامش را به کودک بیاموزید.
گام آغازین در غلبه بر ترس از صحبت کردن, آموختن روشی است که واکنش های بدنی اضطراب را کنترل می کند. بر روی روش های کنترل تنفس بیشتر تأکید کنید سپس کودک را مجبور کنید تا آرام تنفس کند, بدنش را شل کند و نزد خود کلمه ای نظیر آروم باش را زمزمه کند. پس از آن بایستد و شروع به صحبت کند.
علت ترس را تشخیص دهید.
بکوشید علت ترس کودک را از صحبت کردن در جمع بیابید.آیا از اینکه تپق بزند نگران است و یا ازاینکه احمق یا عصبی به نظر برسد؟
• عامل ترس کودک را معین کنید برای بعضی از کودکان, خواندن یک متن با صدای بلند در حضور دیگران نگران کننده است؛ اما برای برخی دیگر صحبت کردن بدون داشتن نوشته ای که به آن مراجعه کنند, عامل اضطراب است. در اغلب موارد تعداد حاضران هم در این میان نقش مؤثری ایفا می کند هرچه تعداد آنها بیشتر شود کار کودک سخت تر خواهد شد. گاهی در نوجوانی این ترس به شکل ترس از صحبت کردن با نوجوانان و یا بزرگسالانی از جنس مخالف, بروز می کند.
• کودک را زیر نظر بگیرید. او را در موقعیت های گوناگون زیر نظر داشته باشید و در صورت لزوم, معلمش را در جریان بگذارید. ممکن است مانند یک هنر پیشه نقش بازی کند و شما نتوانید به نگرانی او پی ببرید؛ اما گاهی ترس او آنچنان شدید است که کودک آن را بروز می دهد.
حساسیت کودک را نسبت به اشتباهات گفتاری کاهش دهید.
وقتی کودک بتواند خود را در حال صحبت کردن در جمع , تصور کند بکوشید حساسیت او را به اشتباهات گفتاری اش کاهش دهید. به کودک بگویید که همه مردم از آنکه احمق یا کودن به نظر بیایند می ترسند؛ اما گفتار هیچ یک از آنها عاری از اشتباه نیست.
• توجه او را به اشتباهات گفتاری دیگران جلب کنید . از کودک بخواهید با دقت به صحبت کردن معلم, شخصیت های تلویزیونی, بستگان و سایر کودکان گوش دهد.
• اگر کودک از لرزش صدا یا دستهایش در حضور دیگران می ترسد از او بخواهید قبل از سخنرانی یا صحبت کردن در حضور دیگران, در تنهایی حالات فوق را به صورت مبالغه آمیز از خود نشان دهد و در حین صحبت کردن نیز با خود بگوید:"هر کسی ممکن است اشتباه کند" و یا " اگه یه چیزی رو اشتباه بگم و اگه دستام بلرزه بازهم همه دوستم دارن". به کودک بیاموزید در صورتی که مرتکب اشتباهی می شود, به شوخی بگوید :" می خواستم ببینم حواستون هست یا نه!" این روش, رابطة احساسی کودک را با جمعی که در حال صحبت کردن با آنهاست , تقویت می کند.
پرورش هوش اخلاقی در کودکان
ما چگونه به کودکانمان درست و غلط را آموزش می دهیم ؟آنها چگونه و از کجا دلسوزی ،مهربانی و دیگر ارزش های اخلاقی مهم را یاد می گیرند؟آیا روش های علمی وجود دارد تا والدین جهت شکل دهی ویژگیهای کودکانشان ،از آنها بهره گیرند؟ اینها برخی از سوالاتی هستند که معمولا به ذهن والدین و دست اندرکاران پرورش و تربیت کودکان می رسد، به همین جهت ابتدا به اختصار نظرات برخی از مولفان و نظریه پردازان را مرور کرده و در پایان به ارائه چند راهکار ساده خواهیم پرداخت .
یکی از ابعاد رشد و تحول ، که از دوران کودکی تا سال های بزرگسالی ،در کنار دیگر ابعاد رشد شکل می گیرد،رشد اخلاقی کودکان است .وقتی مردم درباره رشد اخلاقی صحبت می کنند، آنها به رفتار و نگرش های خودشان نسبت به سایر مردم در جامعه اشاره دارند،به عبارتی آنها به پیروی ما از هنجارهای اجتماعی ،مقررات و قوانین ،عرف و آداب و رسوم توجه می کنند .البته به زبان ساده و در مورد کودکان ،ما توانایی آنها را در تمایز درست از غلط توصیف می کنیم .
مقدمه 5
روشهای اصل تربیت
چگونه تحسین کنیم 7
چگونه نادیده بگیریم 9
چطور تنبیه کنیم 13
مشکلات صبحگاهی
غر غر صبحگاهی 17
کودکانی که صبحانه نمی خورند 19
مشکلات شبگاهی
کودکانی که هنگام شی راه می روند 20
کودکانی که دچار وحشت شبانه هستند. 21
مشکلات توالت رفتن
شب ادراری 22
ناتوانی در کنترل عمل دفع مدفوع 25
ناتوانی در کنترل ادرار در روز 27
مشکلات بهداشتی
بدغذایی 29
بی اشتهایی 31
مشکلات کودکان با همسالان و خواهران و برادران
مشکلات دوستیابی و نگه داشتن دوستان 35
تسلیم جمع می شوند 39
ترسها :
ترس از تاریکی 42
ترس از صحبت کردن در جمع 45
پرورش هوش اخلاقی در کودکان 47
منابع
چگونه تحسین کنیم
برای والدین آسان است که فقط به رفتارهای نادرست کودکان خود توجه کنند و اعمال درست آنها را در نظر نگیرند. برای مثال مایک و لیزا بدون سروصدا در اتاق مشغول بازی هستند و هیچ کس بخاطر آنکه بسیار دوستانه اسباب بازی ها را تقسیم می کنند, آنها را تحسین نمی کند. اما چند دقیقه بعد که بین بچه ها دعوا می شود, پدر عصبانی شده سرآنها داد می کشد.
والدین آنچنان در تعلیم و مراقبت از فرزندانشان غرق هستند که وقتی عمل خوبی از آنها سر می زند, آن را به سادگی بدیهی تلقی می کنند؛ اما وقتی اشکالی در رفتار آنها رخ می دهد, همة اشتباهاتشان را به رخشان می کشند. درنتیجه کودکان در توری از انتقاد به دام می افتند.
انتقاد همراه با کمی ستایش, نتایج بهتری به بار می آورد. کودک شما می خواهد که به اوتوجه کنید و می خواهد این توجه را از هر طریقی که میتواند, به دست آورد. اگر دیدگاه شما منفی باشد, او ازراههای منفی به هدف خود می رسد. اگر شما روی نکات مثبت تمرکز کنید, درمقابل رفتارهای خوب بیشتری دریافت خواهید کرد؛ زیرا در این حالت کودک با رفتارهای مثبت خود, سعی در جلب توجه شما خواهد داشت.
به تشویق و تحسین کودکانتان عادت ندارید, ممکن است انجام آن برای اولین بار دشوار باشد. اما هر چه بیشتر آن را انجام دهید, برایتان طبیعی تر و آسان تر خواهد شد. شما به زودی در می یابید که تعریف وتمجید تأثیر قدرتمندی دارد که فقط شماری از آن می تواند یک رفتار جدید را شکل دهد و با مقداری کمتر, تغییر ایجاد شده را حفظ کند.
بعضی پدر و مادرها از وابسته شدن کودمان خود به تحسین, نگرانند. در مورد مورد کودکی که بسیار کم مورد توجه والدین قرار می گیرد و یا همیشه در کانون توجه آنها بوده است , نوع نادرستی از ستایش می تواند به چنین مشکلی(وابستگی) بینجامد, ولی ما به تجربه دریافته ایم که بیشتر کودکان, مابین دو وضعیت ذکر شده قرار دارند و در نتیجه, همان تحسین مختصر می تواند معجزه کند.
اگر در هنگام تحسین کردن راهنمایی های زیر را بکار ببندید, به زودی خواهید دید که این کار به عنوان یک روش تربیتی و انضباطی بسیار مؤثر است.
رفتار کودک را تحسین کنید نه شخصیت او را
وقتی والدین به خاطر مشکلاتی که در مواجهه با رفتار کودک خود دارند, با ما مشورت می کنند, اغلب آنقدر درمانده اند که حتی نکتة مثبتی هم برای گفتن ندارند. آنها شخصیت کودک را با کلماتی نظی: لجباز, تنبل و خودخواه توصیف می کنند. این یک حلقه معیوب است و راهی به جایی نمی برد. تغییر دادن شخصیت به مراتب از تغییر دادن رفتار مشکل تر است. وقتی برای تغییر دادن رفتار کودک تلاش می کنید, احتمال موفقیت شما بیشتر است.
به چه نگویید, «چه دختر خوبی». زیرا این جمله بدین معناست که هدف, عبارتست از خوب بودن در تمام اوقات؛ مسلم است که این انتظار غیرممکن است . به جای آن می توانید «من از طرز حرف زدنت با مایکل خوشم آمد». گفتن عبارت «پسر خوب» یا «دختر خوب» نمی تواند احساس مشخصی را به کودک القاء کند؛ مگر آنکه بتواند آن را با رفتارهای خویش ارتباط دهد؛ زیرا تصور هر کس از خود, برپایة تصویری که از اعمالش دارد, استوار است.
مؤثرترین راه برای آموزش رفتار خوب, شکل دادن رفتار با تحسطن است. این روش تربیتی, باید به طور مداوم مورد استفاده قرار گیرد تا رضایت شما را از رفتارهای جدید فرزندتان نشان دهد.
هر پیشرفتی را تحسین کنید
مراقب باشید تا به رفتارهای خوب کودکتان توجه کرده, آنها را تحصین کنید و بدین وسیله قدمی کوچک در جهت تربیت کودک بردارید. اگر به فرزند خردسالتان گفته اید که باید اسباب بازیهایش ر پس از بازی کردن با آنها مرتب کند ولی او قبلاً هیچگاه این کار را انجام نداده است, پیشرفت های کوچک او را نیز ستایش کنید. برای نمونه, دفعه اول به خاطر برداشتن یکی از اسباب بازیهااز کف اتاق و گذاشتن آن در کمد(درحالی که سه یا چهارتای دیگر را رها کرده است) از کودکتان تعریف کنید و به او آفرین بگویید: «چه کار خوبی کردی که کامیونت رو توی کمد اسباب بازی ها گذاشتی. بگذار کمکت کنم تا بقیه رو هم جمع کنی». دفعة بعد به خاطر جمع کردن دوقطعه از اسباب بازیهایش از او تعریف کنید و همین طور ادامه دهیدد تا رفتار کودک اصلاح شود.
تصور کنید که فرزند شما می خواهد همیشه مورد توجه باشد و تا وسط حرف شمانپرد نمی گذارد که مکالمه تلفنی خود را تمام کنید. بار اول که سی ثانیه منتظر شدت, صحبت کردن را متوقف کنید و بخاطر این کارش از او تشکر کنید و قبل از آنکه دوباره شروع به صحبت کنید, جوابش را بدهید. در فرصت مناسبتر بعدی برای زمان طولانی تری صبر کنید و سپس جوابش را بدهید. در واقع با این کار انتظار را در او شکل دهید. شاید مجبور باشید که کارتان را با توقعات کمتری آغاز کنید تا به هدفتان برسید.
هنگامی که رفتار جدیدی تثبیت شده است, برای حفظ آن به تحسین کمتری نیاز داریم و لازم نیست کودک در مورد آن رفتار بخصوص به طور مداوم تمجید شود. در عوض, بطور اتفاقی این کار را انجام دهید, مثلاً هر پنج یا ده باری که کودک آن را انجام می دهد, از اوتعریف کنید. این روش برای تقویت رفتار مزبور کافی است و بزودی برای هر دوی شما طبیعی خواهد شد. توجه داشته باشید که در مورد هر رفتاری ستایش را بطور کامل متوقف نکنید. ( دکتر گاربر ) .
*چگونه نادیده بگیریم
یک راه مؤثر برای برطرف کردن رفتارهای آزاردهندة خاص آن است که آن ها را به سادگی نادیده بگیریم.ممکن است در استفاده از این روش احساس کنید که در واقع کاری برای بهبود وضعیت انجام نمی دهید. اما بعداً در می یابید که با نادیده گرفتن برخی رفتارها بطور حساب شده و مداوم, این گونه رفتارها ترک می شوند و به این ترتیب, به نتایج حیرت انگیزی می رسید.
وقتی بچه ها بخواهند توجه شما را جلب کنند, هر کاری را بخاطر آن انجام می دهند. آن ها بخوبی می دانند که چه رفتاری و در چه موقعی بیشتر شما را آزار می دهد ـ برای مثال, درست موقعی که میهمانان وارد اتاق پذیرایی می شوند, وقتی درحال صحبت کردن با تلفن هستید.یا هنگامی که دارید در پای صندوق فروشگاه اجناس خریداری شده را حساب می کنید . حال اگر بتوانید این رفتارها را تحمل کنید وآن ها را نادیده بگیرید , کودکان از آن ها دست خواهند کشید؛ زیرا به هدف خود که همانا جلب توجه شما بوده است, نائل نمی شوند.
نادیده گرفتن سنجیده, هنر نادیده گرفتن رفتارهایی است که دوستشان ندارید و تعریف کردن از آنهایی است که دوستشان دارید. به یاد داشته باشید که هیچ کدام نباید بدون دیگری انجام داده شوند.
پیش از به کاربردن این راهبرد (استراتژی) باید رفتارها را طبقه بندی کنید و سپس ببینید کدام یک را می توانید نادیده بگیرید. روشن است که نمی توانید اعمال خطرناکی مثل دویدن به سمت خیابان یا بالا رفتن از یخچال را نادیده بگیرید. به علاوه تحمل برخی از رفتارها مانند گاز گرفتن و کتک زدن نیز به سادگی ممکن نیست, به همین علت نمی توان آنها را نادیده گرفت.
یک نکته مهم: نادیده گرفتن روشی است که برخی والدین, آن را دوست دارند و می توانند به طور مؤثری از آن استفاده کنند. اما برای دیگران به علت پایین بودن ظرفیت تحملشان , این روش فقط فشار روانی و تنش را زیاد می کند. اگر شما هم چنین احساسی داشتید, یکی دیگر از راه حل های مارا برای برطرف کردن مشکل خود بکار ببندید .
به راهنمایی های زیر در مورد این روش توجه کنید:
تصمیم بگیرید که چه چیزهایی را می توانید نادیده بگیرید, و چه چیزهایی را نمی توانید, آیا این رفتاری است که می توانید, مجبورید یا می خواهید نادیده بگیرید؟ آیا نادیده گرفتن این رفتار برای کودک یا فرد دیگری خطرناک است یا احتمال زیان مالی دارد؟ اگر دیدید اشیاء سنگین را به اطراف پرتاب می کند یا با پریز برق بازی می کند, نادیده گرفتن رفتارش صحیح نیست.
کاری را که نمی توانید به پایان ببرید, هیچگاه شروع نکنید. اگر فکر می کنید که قادر به نادیده گرفتن یک رفتار برای مدت طولانی نیستید, پس هیچگاه شروع نکنید, زیرا در غیراینصورت, رفتارها بدتر خواهند شد. از خودتان بپرسید: «بدترین چیزی که ممکن است اتفاق بیفتد چیست؟» «آیا می توانم آن را تحمل کنم؟»آیا قادرید در فروشگاه با گریه کودکانتان برای خوراکی بسازید؛ در حالیکه مردم به شما خیره شده اند و سرشان را به علامت سنگدلی شما تکان می دهند؟ اگر کودک شما به مکادربزرگش بی احترامی کند, می توانید آن را نشنیده بگیرید؟ اگر نمی توانید, بهتر است روش دیگری را برای مقابله با این رفتار انتخاب کنید.
نادیده گرفتن کارهاییکه قبلاً به سبب توجه شما, تقویت شده اند مؤثرتر است تا آن هایی که در برخی سنین یا مراحل رشد طبیعی محسوب می شوند. برای مثال, بداخلاقی در مورد اغلب کودکان دو یا سه ساله طبیعی است و این واقع گرایانه نیست که انتظار چنین رفتارهایی را در این سنین نداشته باشیم. در نتیجه مهم نیست که چطور و چقدر آن ها را نادیده می گیرید. با این حال, نادیده گرفتن بدخلقی های اولیه می تواند از میزان آن ها در مراحل بعدی بکاهد.
شامل 65 صفحه فایل word قابل ویرایش
بعضی از وضعیت های بدن، در یوگا می تواند روی مفاصل مختلف گذاشته و خصوصاً مفاصلی که کمتر مورد استفاده قرار می گیرند، به کار گیرد. علاوه بر مفاصل، یوگا تاثیرات مثبتی بر روی لیگامان ها و تاندون ها دارد. تحقیقات نشان داده است که یوگا، تنها فعالیتی است که به تمامی ارگان ها و اندام های داخلی بدن سلامتی کامل می دهد. با کشیدن ملایم و آرام ماهیچه و مفاصل، حداکثر میزان خون به قمست های مختلف بدن می رسد و باعث سم زدایی از بخش های مختلف و گوناگون آن می شود و به همین جهت تغییرات ناشی از افزایش سن را به تاخیر می اندازد و انرژی و شوق لازم برای زیستن را بوجود می آورد.
با یوگا می توان، ضعف و سستی عضلات را با تکرار تحریکات ملایم از بین برد. همچنین در روند تمرینات یوگا، عضلات شکم و کمر که مهره های کمری را حمایت می کنند، تقویت شده، مشکلات پنهانی در دستگاه گوارش، آشکار شده، چون فرد احساس سوزش یا درد در ناحیه معده یا روده می کند و مشکلات احتمالی در ناحیه کمر و یا مشکلات مربوط به عصب سیاتیک آشکار می شود.
دستگاه عصبی:
یوگا در سیستم عصبی تعادل ایجاد می کند. یوگا باعث کم شدن تنش و استرس می شود، چرا که نوع ملایمی از تمرینات یوگا که با کنترل تنفس همراه است، به آرام کردن عمومی بدن کمک می کند. بدن وسیله ای برای حمل روح و فکر است و در این زمینه ، یوگا کمک موثری است برای سالم نگهداشتن جسم.
دستگاه قلبی – عروقی:
تمرینات هاتایوگا، توانایی بسیار بالایی در آرام کردن جسم و ذهن دارد. از آن جایی که بسیاری از مشکلات قلبی به علت استرس و تغذیه ناسالم و شرایط بد بدنی ایجاد می شود که بار کاری بیشتری بر قلب تحمیل می کند، می توان مشکلات زمینه ساز را با یوگا برطرف کرد. امروزه در درمان بیماری های مختلف، توجه و تمرکز بیشتر بر درمان بیماری ها و نشانه های آزار دهنده ی آن هاست. و در اکثر موارد، ریشه های بیماری از بین نمی رود و بعد از مدتی دوباره همان بیماری عود کرده و بروز می کند.
در حالیکه با یوگا می توان استرس ها را با تمرینات مختلف پرانایاما، رایلکس و مدیتیشن بر طرف نمود و استرس که خود یکی از بزرگترین عوامل خطر بیماری های قلبی است را بر طرف نمود.
عامل خطر دیگر بیماری های قلبی، تغذیه ناسالم است. یکی از مواردی که از عوامل خطر جدی قلبی است، کلسترول بالاست که با رژیم های پر گوشت و پر از پروتئین های حیوانی مرتبط است. مصرف زیاد گوشت و پروتئین، کلیه ها را بیش از حد فعال کرده و آلبومین خون را بالا می برد. که این عامل خطر نیز با رژیم غذایی یوگا برطرف می شود. با انجام آساناها و پرانایاما، و با کنترل و هماهنگی سایر غدد درون ریز، که باعث کنترل و آزاد سازی هورمون های مختلف می شود، پیام هایی که به قلب می رسد برای افزایش یا کاهش فعالیت، تعدیل شده و فعالیت قلب نیز متعادل می شود. یکی دیگر از عوامل زمینه ساز بیماریهای قلبی، چاقی است. با یوگا می توان به وزن ثابت و متعادل رسید. حرکات یوگا راه های سوزاندن چربی را افزایش داده و بنابراین با افزایش دمای بدن، موجب بالا رفتن میزان سوخت و ساز می شوند.
سیستم غدد درون ریز:
یکی از تاثیرات عمده یوگا، بر نحوه کارکرد و ترشح غدد درون ریز است و آنها را متعادل می کند. یوگا بر تعادل انواع غدد بدن مانند تیروئید، پارا تیروئید، پانکراس، غدد فوق کلیوی موثر است. برای نمونه، غده تیروئید که تاثیر زیادی درمتابولیسم و تعیین نحوه سوخت و ساز و کارکرد بدن دارد، توسط برخی از حرکات یوگا همچون حرکت ماهی Fish Posture، تحت تاثیر قرار می گیرد و از این طریق تاثیر این غده به تمامی ارگان های بدن منتقل شده و آن ها نیز متعادل می شوند.
در مورد بیماری دیابت، تمرینات مراقبه نشان داده اندکه قادرند با استراحت داده به دستگاه عصبی سمپاتیک به غدد درون ریز کمک کنند. تمرینات هاتا یوگا در درمان
شامل 22 صفحه فایل word قابل ویرایش