لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 10
مواد معدنی را می توان به 2 گروه کلی تقسیم کرد:
1- مواد معدنی اصلی شامل: کلسیم ، فسفر، کلر، منیزیم ، پتاسیم ، سدیم و سولفور
2- مواد معدنی اثرگذار از جمله: ید، آهن ، روی ، سلنیم ، فلوراید، مس ، منگنز و... که مقدار کمی از آنها برای سلامت موجودان زنده بسیار موثر است.
استخوان ها، دندان ها، ناخنها، پوست و مو برای ساخته شدن نیاز به مواد معدنی دارند. در ضمن این گونه مواد با تاثیر بر عملکرد بدن ، سیستم های بدن را کنترل کرده و انرژی تولید می کنند.
در بدن ما 60 ماده معدنی گوناگون مورد نیاز است تا فعالیت ها طبیعی و متعادل باشد، سنتز DNA انجام شود، آنزیم ها موثر واقع شوند و سلولهای پیر و مرده با سلولهای جوان جایگزین شوند.
جالب است بدانید کمبود یکی از انواع مواد معدنی به تنهایی مشکل ساز نیست و در بسیاری از موارد ماده معدنی دیگری می تواند کمبود آن را برطرف کند.
شاید با خود بگویید که در جهان امروز و این دنیای ماشینی با انبوهی از مشکلات ، دیگر وقتی برای مصرف مناسب و به اندازه مواد معدنی باقی نمی ماند.
اتفاقا استفاده مناسب از این گونه مواد، کمک زیادی به ما می کند؛ زیرا ما به بدن خود برای پرداختن به فعالیت های گوناگون روزمره نیاز داریم و باید با جذب کافی آنها از بروز مشکلات و بیماری برای خود و خانواده جلوگیری کنیم.
با کمبود مواد معدنی ، برنامه ریزی سلولی در بدن به هم خورده و موجب انباشت سلولها در ناحیه ای خاص و تولید غده یا سرطان می شود.
بیماری های دیگری نظیر بیماری قلبی ، فشار خون بالا، آب مروارید، نابینایی تدریجی ، نقایص زمان تولد، کودکان بیش فعال ، ناتوانی در یادگیری ، چاقی ، آرتریت و پوکی استخوان در افرادی که به اندازه کافی مواد معدنی مصرف می کنند وجود ندارد.
جالب است بدانید نقش مواد معدنی در سلامتی و خوش اندام بودن از نقش کالری ها مهمتر است. ویتامین ها و مواد معدنی تعیین کننده جذب مواد نشاسته ای ، پروتئینی یا هیدرات های کربن هستند و اگر بدن ما با کمبود مواد معدنی روبه رو شود، صرف نظر از این که این کمبود تا چه حدی کم و میکروسکوپی است ، با درد، بیماری و کوتاهی عمر روبه رو می شویم.
نکته حائز اهمیت دیگر این است که ما باید از منابع تغذیه ای استفاده کنیم که از نظر کیفیت دارا بودن مواد معدنی ، بسیار خوب باشد؛ یعنی به گونه ای باشد که مواد معدنی موجود در آن براحتی و سرعت جذب بدن شوند.
در حال حاضر که منابع طبیعی و در دسترس مواد معدنی به اندازه کافی دارای این ویژگی نیستند، توصیه می شود که علاوه بر مصرف زیاد میوه و سبزیجات ، در پخت این گونه مواد نیز دقت کرده و ترجیحا آنها را به صورت خام یا پخته و طبیعی مصرف کنیم.
در ضمن مکملهای مواد معدنی نیز منابع خوبی برای تامین این گونه مواد هستند. سعی کنید از کلسیم که در ساختار استخوان و دندان نقش اساسی دارد، سدیم و پتاسیم که در تعادل مایعات بدن موثر هستند و آهن که حمل کننده اکسیژن در خون و تشکیل دهنده هموگلوبین است نیز بیشتر استفاده کنید.
مواد معدنی:(در این تحقیق فقط 4مورد از انواع مواد معدنی شرح داده شده است )
1-روی(فلز)
2-مس
3منیزیم
4-منگنز
1-روی (فلز)
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
مکملهای روی می‌توانند به طرق زیر در بدن کمک کننده باشند:
کمک به جلوگیری از سرطان
جلوگیری ودرمان سرماخوردگی
یادآوری فعالیت سیستم ایمنی
تسریع بخشیدن به بهبود زخمها
درمان و جلوگیری از آکنه
جلوگیری از دژنراسیون ماکولار، از بین رفتن بینایی که در افراد پیر اتفاق می افتد)
درمان بعضی از موارد بی اشتهایی عصبی (بی اشتهایی نشانه‌ای از کمبود روی است و افراد در دهه دوم زندگی بیشتر در معرض خطر کمبود روی ناشی از فقر غذایی هستند).
تقویت و بهبود باروری مردان. مخصوصاً در بین سیگاریها.
درمان روماتیسم مفصلی (با داشتن آثار ضد التهابی).
درمان بیماری ویلسون (یک اختلال ناشی از ذخیره بیش از حد مس).
کاهش تغییرات در حس چشایی طی درمان سرطان.
تقویت حس چشایی و بویایی.
بعضی از بیماریها، بر روی جذب روی در شما تأثیر می‌‌گذارند یا باعث افزایش نیاز به روی می‌شوند. اگر شما یکی از بیماریهای زیر را دارید از مکملهای روی سود می‌‌برید:
آکرودرماتیت آنتروپاتیکا (بیماری ارثی که به علت سوء جذب روی ایجاد میشود).
الکلیسم
دیابت قندی
بیماری کلیه
بیماری سلیاک
بیماری روده التهابی، کولیت زخمی
اسهال مزمن
بیماریهای پانکراس
مشکلات پروستات (بزرگی خوش‌خیم پروستات، تورم پروستات، سرطان پروستات) زنانی که حامله هستند یا بچه شیر میدهند و یا اینکه از قرصهای خوراکی ضد حاملگی استفاده می‌کنند، نیز نیاز بیشتری به روی دارند.
غذها و ادویه‌هایی که حاوی فلز روی هستند.
ما 20 تا 40 درصد میزان روی موجود درغذا را جذب می‌‌کنیم. غذاهایی مانند گوشت قرمز، ماهی، مرغ و بوقلمون، آماده‌ترین شکل قابل دسترس روی قابل جذب هستند. روی موجود در سبزیجات کمتر برای بدن ما قابل دسترس است و فیبر سبزیجات به تنهایی میزان روی را که قابل جذب و استفاده است کمتر می‌کند. محصولات لبنی و تخم مرغ دارای میزان نسبتاً خوبی روی هستند اما جذب روی از این مواد مشکلتر است.
غذاهای زیر بهترین منبع قابل استفاده روی است:
صدف نرم تن(غنی‌ترین منبع)، گوشت قرمز، میگو، خرچنگ و دیگر ماهی‌های صدف، منابع دیگر روی که کمتر قابل جذب است شامل لوبیا، نخود چشم سیاه، سویا، بادام زمینی) غلات کامل، فیبرو، توفو، مخمر آبجو، سبزی پخته شده، قارچ، لوبیا سبز و دانه کدو است.
سولفات روی رایجترین مکمل قابل استفاده روی است. این ترتیب نسبت به سایر اشکال کمترین قیمت را دارد. اما حداقل جذب را دارد و باعث آشفتگی معده میشود. پزشک معالج معمولاً 220 میلی گرم از سولفات روی را که حاوی تقریباً 55 میلی گرم عنصر روی است، تجویز می‌کند. شکل‌های قابل جذب تر که قابل دسترس هستند عبارت‌اند از: پیکولینات روی، سیترات روی، استات روی، گیسرات روی و مونومیتونین.
اشکال مختلف روی دارای میزان متفاوتی از روی در ترکیب هستند. در برچسب این ترکیبات، همیشه به دنبال میزان عنصر روی بگردید. معمولاً ترکیبات روی دارای 30 تا 50 میلی گرم از عنصر روی هستند. به خاطر داشته باشید که از غذای روزانه چیزی حدود 10 تا 15 میلی گرم روی جذب می‌‌کنید، پزشک معالج شما هنگام تجویز مکملهای روی، باید این میزان دریافتی روزانه از طریق غذا را در نظر داشته باشد. قرصهای روی در داروخانه‌ها و بقالی‌های قابل دسترس هستند و برای درمان سرماخوردگی مفید هستند.
نحوه مصرف
قبل از اینکه از مکملهای روی استفاده کنید یا پزشک متخصص تغذیه مشورت کنید. وقتی شما بهترین فایده را از مکملهای روی می‌‌برید که آن را با آب و یا آب میوه (نه با شیر) در بین غذاها مصرف کنید و هم‌زمان با مکملهای آهن و کلسیم، آنها را مصرف نکنید. اگر برای معده شما مشکل ایجاد کرده باشد می‌توانید آن را همراه غذا مصرف کنید
موارد احتیاط
بیشتر مواد معدنی کمیاب، در صورت مصرف بیش از حد برای بدن سمی هستند و این نکته در مورد روی صدق می‌کند. نشانه‌های مسمومیت عبارت‌اند از: آشفتگی معده، و استفراغ و معمولاً وقتی ایجاد میشود که 2000 میلی گرم و یا بیشتر مصرف شده باشد. مطالعات نشان می‌‌دهد که تا 150 میلی گرم روی خطری ندارد اما معمولاً این میزان مورد نیاز نیست و با استفاده بدن از عناصر دیگر تداخل دارد. تحقیقات نشان می‌‌دهد که مصرف روزانه کمتر از 50 میلی گرم مصرف مطمئنی است اما اطلاعاتی در مورد مصرف طولانی مدت این مقدار روی در دسترس نیست.
قبل از استفاده از روی و یا سایر مکمل ها، با پزشک خود مشورت کنید.
یک عارضه جانبی منفی شناخته شده از روی این است که میزان زیاده روی باعث کاهش HDL (کلسترول خوب بدن) و افزایش LDL (کلسترول به بدن) میشود. بعضی از تحقیقات نشان می‌‌دهد که مصرف خیلی زیاد روی باعث کاهش عملکرد ایمنی میشود در حالی که مطالعات دیگر این نظر را تایید نمی‌کند. اگر سولفات روی باعث تحریک معده شود شکل دیگری از روی، برای مثال سیترات روی را مصرف کنید و قبل از آن با پزشک مشورت کنید. سایر عوارض جانبی از مسمومیت با روی عبارت‌اند از: سرگیجه، سردرد، خواب آلودگی، افزایش تعریق، ناهماهنگی عملکرد عضلات، عدم تحمل الکل، توهم و کم خونی.
تداخل‌های احتمالی
چون روی با دیگر عناصر تداخل دارد شما می‌توانید از مولتی ویتامین، یا عناصر خونی آماده شامل روی، آهن و فولات استفاده کنید. این به شما کمک می‌کند تا میزان عناصر را در یک حد تعادل نگه دارید. مصرف زیاد روی می‌تواند با جذب مس تداخل کرده و باعث کمبود مس شود. این مسئله به میزان آهن بدن اثر گذاشته و می‌تواند منجر به کم خونی شود.
تحقیق در مورد مواد معدنی
