لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 16
دانشگاه آزاد اسلامی
واحد مسچدسلیمان
موضوع :
نافرمانی بچه ها
استاد :
جناب آقای ورناصری
تهیه کننده :
محمد صدوقی
شماره دانشجویی
862313233
زمستان 87
نافرمانی
علت چیست؟ حتم داشته باشید که کودک خردسال در برابر شما نافرمانی خواهد کرد. اما تنها این پرسش ها مطرح اند که نافرمانی هر از چندی، در چه سنی، تحت چه شرایطی رخ می دهد و چه تأثیری بر شما می گذارد. هر کودک خردسالی غالباً بر اثر اغتشاش ذهن و یا نافهمی نافرمانی می کند: تنها به این سبب که نمی تواند کلیه اطلاعاتی را که برای انجام دستورات شما لازم دارد در یک جهت به کار ببندد. ممکن است نتواند دلیل دستورات شما را درک کند، زیرا او از دریچه ای به دنیا نگاه می کند که خودش و نیازهایش را در مرکز آن می بیند و ارجحیت های شما هنوز برای او مطرح نیستند.
گذشته از این، ممکن است چنان جذب فعالیتی که می کند شده باشد که، حتی اگر هم مستقیماً به صورت شما چشم دوخته باشد، صدای شما را با حواس جمع نشنود. برخلاف بزرگسالان که می توانند در آن واحد به چند کار مختلف بپردازند، کودک دو یا سه ساله فقط می تواند یک خط فعالیت را دنبال کند. رفته رفته که کودک نونهال شما بزرگ تر می شود و به خودش اطمینان بیشتری می یابد، دستخوش انگیزه ای می شود که او را به تکاپو و تجسس وا می دارد و این انگیزه می تواند از اندرزهای شما پیشی گیرد. اگر به مرحلة استقلال طبیعی ذهن رسیده باشد، ممکن است با شما مخالفت کند فقط برای آنکه استقلال خود را نشان دهد. و برخی کودکان از همان سنین پایین شروع می کنند به ابزار وجود کردن.
چه باید کرد؟ کودکان از روی نظم و اسلوب پیش می روند، و مقررات را دوست دارند و دوست دارند تکلیف هر کسی روشن باشد. شما باید مجموعه ای منطقی از ارجحیت ها را تعیین کنید، معلوم کنید که چه مقرراتی را باید در درجة اول اهمیت قرار داد و در مورد چه مسایلی غالباً می توان آسان تر گرفت. مهم ترین مقررات شما به برنامه های ضروری و مرتبط با سلامت و جریان عادی روزانه مربوط می شوند، مثل نشستن بر سر میز تا پایان صرف غذا و به موقع خوابیدن. اما می توانید به کوچولوی خود در کارهایی اجازة اظهار نظر دهید، مثلاً، چه بازیچه ای را برای بازی لازم دارد، چه کاری باید اول انجام دهد، چه لباسی می خواهد بپوشد، و از این قبیل.
وقتی کودک نوپای شما بین پانزده و هجده ماهگی بسر می برد، باید آموزش اجرای مقررات را در مورد او شروع کنید. توضیح دربارة کاری که می خواهید او انجام دهد، نخستین گام شما خواهد بود. بعد، گفتار را با عمل دنبال کنید. می توانید بگویید، «حالا وقت غذا خوردن است.» اگر او متوجه نشد یا گفت نه، باید آرام دست او را بگیرید و به سر میز راهنمایی کنید. به زودی یاد می گیرد که منظور شما چیست. می توانید حس همکاری او را تشویق و با جایزه ای ملموس تقویت کنید:«حالا که آمدی سر میز، می توانی آب میوه ات را بخوری.»
رفته رفته که کودک بزرگ تر می شود و استقلال خود را تجربه می کند، لازم است تا مقررات و خواست های خودتان را با توانایی او در پیروی از آن هماهنگ سازید. نخست، باید بسنجید چند دستور را می تواند در یک آن به ذهن خود بسپرد. می توانید این کار را زمانی که روحیة همکاری دارد، با بازی کوچکی معلوم کنید. از او بخواهید که: «توپ را بردار، آن را روی میز بگذار، و بیا پهلوی من بنشین.» و ببینید آیا می تواند هر سه کار را به ترتیبی که خواسته اید انجام دهد. اگر حافظه اش کفایت کند، ولی به هر دلیل پیروی از دستورات برایش سخت باشد، سعی کنید مهارت های لازم برای پیروی از دستور را گاه به گاه به شکل یک بازی به تمرین در آورید. هر بار که موفق می شود، با گشاده دستی او را تشویق کنید.
هر وقت از او کاری می خواهید یا از کاری منع می کنید، نزدیک کودک بایستید و مستقیماً به صورتش نگاه کنید. معنی این کار آن است که هر کاری را که در دست دارید متوقف کنید و پیش از هر چیز برخورد نزدیکی با نگاه برقرار سازید. در این خصوص خوشرویی کنید، نگویید، «به من نگاه کن!» آنهم با صدایی عصبانی، کودکان هم مثل بزرگسالان چندان روی خوشی به رئیس بازی نشان نمی دهند. در عوض، می توانید آرام دست او را بگیرید و با لحنی
نافرمانی بچه ها
