دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 17
شبیه سازى انسان به کمک تکنولوژى جدید
محمد على تسخیرى
منظور از شبیه سازى انسانى تولید نسخه- اى مطابق- اصل از انسان، بدون نیاز به تلقیح سلولهاى جنسى- مذکر و مؤنث است.
شبیه سازى حیوانى و نباتى نیزهمین گونه است.
ابتدا نکاتى کلى را تقدیم مى داریم و سپس واردبحث شبیه سازى و حکم شرعى آن مى شویم.
1. بررسى برخى نکات کلى که شایسته است محقق- در این گونه موضوعات مورد توجه قرار دهد: نکته اول: ما معتقدیم که هر پیشرفتى که صورت- مى گیرد و هر حقیقتى که کشف مى شود درچارچوب عظمت الهى بوده و استفاده از آن به- معناى استفاده از قوانین الهى است و نقض یا تغییرى- در خلقت خداوند نیست. آنچه در شریعت موردنهى واقع شده، هرگونه بازیچه قراردادن نیروهاى- فطرى است - که به آن اشاره خواهیم کرد - یادست کارى در خلقت به منظور شعبده بازى یا سحرو فریب دیگران و یا هدر دادن ثروتى طبیعى است- که خداوند به انسان بخشیده است.
نکته دوم: وضع انسان نسبت به سایر موجودات،بسیار متفاوت است و این به سبب خصوصیاتى- است که او را ممتاز کرده و محور مخلوفات قرارداده و آنچه را در آسمانها و زمین است مسخر اوکرده است. لذا طبیعت پیرامون انسان نیز به اعتبارمصلحت انسان و نیازهاى حیاتى او مورد توجه- قرار گرفته است. بنابراین در بحث ما توجه اصلى به- شبیه سازى انسان از طریق فن آورى است و به- فرایند شبیه سازى در دیگر جانداران- نمى پردازیم.
نکته سوم: شریعت، «اصالة الاباحه» را مقرر داشته- است. این قاعده هرگونه تصرف انسان را مباح- مى داند مگر اینکه حرمت و منع آن ثابت شود. پس- نمى توان هیچ چیزى را بدون دلیل حرام شمرد،همان گونه که تجویز چیزى که دلیلى بر حرمتش- اقامه شده ممکن نیست.
نکته چهارم: نمى توان در برابر بحثهاى علمى ایستادو آنها را ممنوع کرد، خصوصا چنین بحثهاى تاثیرگذارى که بر دنیاى ناشناخته- اى پرتو افکنده و درصدد کشف پیچیدگیها و مجهولات آن هستند. پس- قبل از صدور هر حکم کلى لازم است که تامل کنیم- و حالاتى را که خواه ناخواه با آنها مواجه خواهیم- شد محاسبه کنیم.
نکته پنجم: هر حادثه نو ظهور، خصوصا اگر مربوط- به مساله- اى حیاتى باشد که مجراى حیات بشرى راتغییر مى دهد، ناگزیر فضاهاى عاطفى را برمى انگیزد و افکار را در فرضیه- ها و گمانهایى غرق- مى کند که بعضى از آنها جالب و برخى دهشتناکند وهر کدام از آنها طرفداران و موافقانى دارد. در چنین- فضایى چه بسا محقق نتواند موضوع را بى طرفانه- بررسى کند، بلکه ناخود آگاه به این گروه یا آن گروه- متمایل مى شود. بنابراین دست یابى به نظریه- اى- اجتماعى یا علمى و یا فقهى در این مرحله بعیداست.
نکته ششم: گاهى به فرضیه هایى بر مى خوریم که- نتیجه تخیلات داستانى است، این فرضیه- ها برسلامت تحقیق اثر منفى مى گذراند. برخى ازفرضیه- ها در این مساله بر محور اجتناب از انواع- سوء استفاده- ها به وجود آمده است، امرى که فقها ومتدینین را به منظور جلوگیرى از هر بهانه- اى به- تحریم مطلق این موضوعات وامى دارد. پیش از این- در مقاله دیگرى به موضوع تلقیح مصنوعى- پرداختیم، در آن بحث نیز فرضیه- هاى مختلفى- مطرح شد، سپس فقها واقعیت را پذیرفتند و حالات- مختلف آن را جداگانه و به دور از غوغاى فرضیات- بررسى کردند. البته به نظر هنوز ما بحث آن کامل- نشده است.
نکته هفتم: روش صحیح در این گونه مسایل، ابتدا ،بررسى خود موضوع و امکان تطبیق عناوین محلله- یامحرمه بر آن است، سپس تلاش در جهت شناختن- نتایج و عوارض ناشى از آن. گاهى نتایج خوب و بدبه هم آمیخته مى شوند که در این صورت بایدحالات غالب را در نظر گرفت.
نکته هشتم: باید اعتراف کرد که تنها متخصصین- علوم طبیعى حق دارند از آثار علمى مخرب یاسازنده این موضوع سخن بگویند و ما نمى توانیم قبل- از پایان یافتن بحثهاى ایشان در این باره اظهار نظرکنیم. هنگامى که آنان به نتایجى، هر چند شبه- قطعى دست یافتند، ما مى توانیم در باره سازگارى- این آثار با اعتقادات و ارزشها و مبادى اسلامى ونظریات سیاسى و اجتماعى و برنامه- هاى زندگى،نظر بدهیم. بنابراین تا زمانى که نتایج علمى، قطعى- نشده- اند، تعجیل در بیان حکم شایسته نیست.
نکته نهم: اسلام خانواده را زیر بناى اجتماع مى داندو بدین سبب، نظریه اجتماعى خود و احکام- متنوعش را براساس این هدف بنا مى گذارد و شدیدادر مقابل هر گونه تخریب خانواده مى ایستد.بنابراین در نظر گرفتن این حقیقت هنگام اتخاذهرگونه دیدگاه اجتماعى، ضرورى است.
نکته دهم: عملیات تلقیح مصنوعى با استفاده از فن- آورى علمى در این بحث ما نمى گنجد. در تلقیح- مصنوعى، فن آورى به رفع موانع یا آماده سازى- شرایط لازم براى جریان روند طبیعى تولید مثل- مى پردازد، بنابراین در حالاتى کاملا جایز است- مانند تلقیح مصنوعى بین نطفه زن و شوهر و درحالاتى جواز آن مورد اختلاف است.
بدون شک عدم بارورى نوعى بیمارى است، زیرانقصى در حالت طبیعى تولید مثل است، لذا هر گونه- استفاده از فن آورى در این مسیر مطلوب خواهدبود. اما محدوده آن، اجتناب از محرمات شرعى درکاربرد این فن آورى است و هنگامى که به حدضرورت رسید محظورات به اندازه ضرورت، جایزمى شوند.
به نظر مى رسد هر گونه استفاده- اى از این قبیل آثارمنفى بر روابط اصلى بین زن و شوهر و فرزندان آنهاندارد. همچنین ممنوعیت آزمایش ژنتیک قبل ازبارورى و اثر گذارى بر نوع صفاتى که در فرزندان- تکوین خواهد یافت، هیچ توجیه، شرعى ندارد،خصوصا اینکه هدف از
