چکیده مقاله:
در بسیاری از کاربردهای تصاویر سنجش از دور، تصاویر حاصل از سنجنده های متفاوت و یا بدست آمده در زمانهای مختلف از یک صحنه به تنهایی برای رسیدن به اهداف پردازشی، ترکیب و آنالیز مطلوب کافی نمی باشد . بنابراین هم مرجع نمودن آنها نسبت به یکدیگر یا زمین مرجع نمودن آنها نسبت به یک سیستم مختصات مرجع، ضروری است . در این تحقیق یک مطالعه مقایسه ای بین چند
روش هم مرجع نمودن بعمل آمده، و با توجه به نوع تصاویر، تغییرات و اختلافات بین آنها، روش بهینه ارائه گردیده است . بررسی ها و آزمایشات نشان می دهند که برای هم مرجع نمودن دقیق تصاویر مشابه یا غیر مشابه با وجود تخریب های ممکن بجز محدودیت تغییرات مقیاس، می توان از روش های مبتنی بر شدت استفاده کرد . برای تصاویر سنجنده های مختلف با تغییرات هندسی و
رادیومتریکی نامعلوم، می بایست از روش های مبتنی بر عارضه یا روش ترکیبی استفاده نمود تا اهدافی مانند هم مرجع نمودن دقیق، افزایش سرعت، کاهش پیچیدگی محاسباتی حاصل گردد .
کلیدواژه‌ها:
بهینه سازی، تابع تبدیل، هم مرجع نمودن، مبتنی بر شدت، مبتنی بر عارضه، ویژگی نامتغیر
ارزیابی روشهای هم مرجع نمودن تصاویر سنجش از دور - بهنام رحیمی کلاریجانی
