مشخصات این فایل
عنوان: حفظ میراث فرهنگی بین المللی در زمان جنگ مسلحانه
فرمت فایل : word( قابل ویرایش)
تعداد صفحات: 35
این مقاله درمورد حفظ میراث فرهنگی بین المللی در زمان جنگ مسلحانه می باشد.
خلاصه آنچه در مقاله حفظ میراث فرهنگی بین المللی در زمان جنگ مسلحانه می خوانید :
VI تأثیر رژیم قانونی
جنگ با تعریف منجر به انهدام می شود. به هر حال، دو ناحیه مهم تهدید میراث فرهنگی باقی می ماند:
ابتدا، تخریب و غارت آزادانه اقلام فرهنگی طی مبارزات. اهمیت این تهدید همانند آنچه از تخریب تعمدی مجسمه های بامیان در افغانستان در سال 2001 مشاهده شد، استنباط می‌شود . دومین تهدید اصلی، آسیب تصادفی از سوی خود مبارزه کنندگان یا غارت آنهاست. این تهدید نیز با آسیب و دزدی اشسیاء موزه های عراق شرح داده می شود .
همانگونه که ذکر شد، چهارچوب مراقبت قانونی دارایی فرهنگی تعدادی ابزار بین المللی را شکل می دهد: لاههII و لاههIV به همراه مقررات آنها، کنوانسیون ژنون در سال 1949 و پروتکل های1977 و کنوانسیون لاهه در سال 1954 و دو پروتکل. الحاقات جدید به کنوانسیون لاهه سال 1954 توسط دومین پروتکل به طور قابل توجهی به تقویت مراقبت انجام شده کمک می کند. موفقیت به دست آمده در بناهای تاریخی و ساختمان های به جا مانده از گذشتگان در برخی شرایط به عنوان هدف حمله نظامی خارجی از بین برده شد. مثلاً طی اولین جنگ خلیج فارس در 1991، نیروهای ائتلاف افراد خود را در رابطه با اصول کنوانسیون لاهه آموزش دادند . آنها “فهرست هدف بدون آتش” را در مکان هایی برقرار نمودند که دارایی فرهنگی آنها خارج شده یا اینکه بسیاری از مناطق به عنوان یک پوشش استفاده شده و در نتیجه حمله مجاز می شود . این کار در جنگ دوم خلیج با بمباران عراق در 2003 و نیز با انجام آسیب های نسبتاً جزئی تکرار شد . این کار مطمئناً پیشرفتی در موقعیت دو جنگ جهانی و جنگ ویتنام تلقی می شود. به هر حال این امر ادامه می یابد تا انهدام تعمدی میراث فرهنگی را موجب شود که با دزدی های صورت گرفته از یوگسلاوی و افغانستان شرح داده می شود .
به هر حال، شکست نسبی برای حفاظت از میراث فرهنگی منقول عراق قابل توجه است . گزارشات حاکی از آن است که تلاش های جزئی توسط نیروهای ائتلافی برای مراقبت از اماکنی همچون موزه عراق، کتابخانه ملی و آرشیوهای ملی این کشور از غارت توسط مردم صورت پذیرفت . عراق خود فهرست خوبی در رابطه با حفاظت از میراث فرهنگی خودش با دست ساخته های نایاب مزوپوتامیان که سال های بسیاری در حوزه ها نگهداری می شد، در دست داشت ؛ به هر حال این غارت نسبت به غارت میراث فرهنگی کشورهای دیگر اهمیت کمی دارد . عراق از 21 دسامبر 1967 عضو کنوانسیون لاهه 1954 بود و از جایگاه قانونمندی برای حفظ اشیاء باستانی خود برخوردار بود. ایالات متحده آمریکا و بریتانیا جزء اعضاء کنوانسیون لاهه یا پروتکل های آن نیستند . با این وجود آمریکا یکی از امضاء کنندگان است و خود را مقید می داند که حتی بدون هر گونه تصویبی مغایر با آن عمل نکند . در هر رویدادی آمریکا نشان داده که به اصول کنوانسیون به عنوان قانون بین المللی پایبند است . به علاوه، این کشور توسط کنوانسیون لاهه در سال های 1899،1907 متعهد می شود . این قوانین برای اصلاح نظم عمومی و جلوگیری از غارت تهیه می شود. علاوه بر این، ماده 35 قانون لیبر وظیفه نیروهای آمریکایی می داند که از مناطق فرهنگی در مقابل غارت حمایت کنند. در پایان، استدلال می شود که قوانین منتشر شده طبق پروتکل‌های کنوانسیون ژنو، عبارت قانون بین المللی مرسومی را نشان می دهد که علیرغم محدود بودن مستقیم پروتکل های آن به کار می روند . بریتانیا رسماً اعلام نمود که کنوانسیون لاهه 1954 و هر دو پروتکل آن را تصویب خواهد کرد اما در حال حاضر خود را به آنها مقید نمی داند .
با این حال، استرالیا عضو کنوانسیون لاهه است اما پروتکل بعدی آن را نپذیرفته است . بنابراین نیروهای استرالیایی تعهدات محکمی نسبت به جلوگیری از غارت دارند. همانگونه که ذکر شد، هیچ “لزومیت نظامی” برای تعهد به جلوگیری از غارت و چپاول وجود ندارد . در گزارش سال 1995 به یونسکو پیرامون اجرای کنوانسیون برای حفظ میراث فرهنگی در درگیری مسلحانه استرالیایی ها گزارش کردند که محتوی کنوانسیون مشمول در دستور العمل نظامی قانون بین الملل بوده و قابل دسترسی برای تمام پرسنل نظامی می‌باشد . علاوه بر اشاره به کنوانسیون به نظر می رسد قانون هدایت فرماندهان درگیری مسلحانه و قانون دستورالعمل درگیری مسلحانه ارتش استرالیا و تمام افراد نیروی دفاع در ارتباط با کنوانسیون لاهه 1954 آموزش دیده اند . علیرغم این معیارها، استرالیا بخشی از نیروی ائتلاف است که در جلوگیری از کاهش میراث فرهنگی ناکام مانده است. عنوان می‌شود که با شکست انجام مراحل لازم برای جلوگیری از غارت موزه ها و کتابخانه های عراق، نیروهای ائتلاف از مقررات بین المللی خود تخطی کردند.
به طور کلی، چهارچوب قانونی بین المللی در انتقال میراث فرهنگی عراق به عنوان هدف حمله مستقیم نسبتاً موفق بود، اما نیروهای ائتلا امنیت نظامی کافی را برای جلوگیری از دستبرد به اموال فرهنگی فراهم نکردند . این سئوال باقی می ماند که آیا مقررات در مورد جلوگیری از دزدی توسط مردم خود آن کشور بیشتر از یک عضو دولتی نیز صدق می کند، البته با وجود اینکه متن کنوانسیون لاهه از 1954 واضح به نظر می رسد . بنابراین دولت جدید عراق احتمالاً به دنبال گرفتن غرامت از نیروهای ائتلافی به خاطر ناکام ماندن در جلوگیری از غارت اموال این کشور هستند. در واقع، حتی اگر مقررات به جلوگیری از دزدی توسط مردم منجر شود، اثبات انجام تعهدات در قبال این کشور مشکل خواهد بود .
یونسکو UNESCO، شکست پیاپی برای جلوگیری از آسیب آزادانه نسبت به میراث فرهنگی در اعلامیه مربوط به انهدام تعمدی میراث فرهنگی را تشخیص داد . اشاره ویژه‌ای به نابود ساختن بوداهای بامیان شده است . اعلامیه حالت هایی را ذکر می کند که احزاب عضو کنوانسیون لاهه 1954 و پروتکل های آن می شوند و به پذیرش و اجرای رژیم های قانون برای حفظ میراث فرهنگی اعتراف می کنند. این بیانیه وضعیتی را مشخص می کند که تمام معیارهای برای جلوگیری از انهدام تعمدی میراث فرهنگی هر کجا که طی فعالیت‌های زمانی صلح و نیز هنگام اشغال واقع می شود را مشخص می کند. این دو عنصر کلیدی مورد قبول کنوانسیون قرار گرفته و آگاهی ها را نسبت به حفظ اشیاء به جا مانده بالا برده و توسط مفسران دیگر منتشر گشته است .
به ویژه، کار بیشتری برای بالا بردن آگاهی عمومی پیرامون اهمیت میراث فرهنگی انجام خواهد شد که می تواند این کار به محدود کردن بازار سیا که به تشویق غارتگری می‌پردازد کمک نماید . گر استنبلیت استدلال می نماید که قدرت های نظامی اصلی باید سپاه نظامی را مختص نگهداری از میراث فرهنگی سازماندهی کنند و در اصول مدرن مدیریت منابع فرهنگی همکاری نمایند . هر دو این معیارها در آسیب تصادفی و غارت از کاهش منابع فرهنگی جلوگیری می نمایند.
....
بخشی از فهرست مطالب مقاله حفظ میراث فرهنگی بین المللی در زمان جنگ مسلحانه
مقدمه
III کنوانسیون لاهه 1954
IV قوانین بین المللی دیگری برای حفظ میراث فرهنگی
VI تأثیر رژیم قانونی
نتیجه
دانلود مقاله حفظ میراث فرهنگی بین المللی در زمان جنگ مسلحانه
