تاریخ طب عفونی مملو از برخورد متقابل انسان و میکروارگانیسم ها است. زمانی با تاخت و تاز میکروارگانیسم ها میلیون ها انسان از پای درآمده و گاهی با کشف آنتی بیوتیک ها و واکسن ها امیدواری هایی در جهت ریشه کنـی این بیماری ها پدید آمـده است. زمانی دیگـر بر اثـر مدیریت نامنـاسبِ مصرف آنتی بیوتیک ها مقاومت میکروبی همه رشته های بافته شده را پنبه کرده و باز بعلت تغییر رفتارها و سبک زندگی و تکنولوژی پزشکی میکروارگانیسم های تازه ای پا به عرصه زندگی انسان ها گذاشته است. امروزه هرچند SARS بعنوان یک بیماری خطرناک بین المللی باید در نظر گرفته شود اما بیماری های عفونی دیگری هستند که بمراتب نگران کننده تر و با اهمیت تر از این بیماری بوده و باید به آنها توجه بیشتری شود و در این میان افزایش مقاومت آنتی بیوتیکی مشکل بیماری های عفونی را پیچیده تر کرده است. بطوریکه عفونت های ناشی از میکروارگانیسم های مقاوم به آنتی بیوتیک ها به مهمترین مشغله فکری پزشکان تبدیل شده است. سرعت رشد، میزان موتاسیون میکروارگانیسم ها توانایی آنها را برای تحمل اکولوژیک فراهم می سازد. ایجاد مقاومت های آنتی بیوتیکی یکی از مثال های خوب در این رابطه است. پنی سیلین در سال 1940 کشف و 50 سال بعد مقاومت به پنی سیلین و مشتقات آن جایگزین شد. باکتریهای قبلاً حساس انسان ها و حیوانات بخودی خود یا موتاسیون ژنتیکی با اکتساب ژن های مقاوم از گونه های نزدیک مقاوم گردیدند. گونه های جدیداً مقاوم شده بوسیله مصرف آنتی بیوتیک ها در انسان انتخاب شدند و نهایتاً گسترش پیدا کردند. هم اکنون که وارد قرن بیست و یکم گردیده ایم به لحظه ای از موجودیت انسان رسیده ایم که تصور می کردیم. در ده سال گذشته امید به زندگی (Life Expectancy) دو برابر و مرگ در سنین اولیه کودکی ناشی از عفونت، از مرگ در اثر حوادث کمتر گردیده است.
علیرغم مساله فوق، طبق برآورد WHO، 45% همه مرگ ها و 63% مرگ های دوران کودکی هنوز به وسیله عوامل عفونی ایجاد می شوند و در همه کشورهای جهان به طور کلّی ARI (عفونت های حاد تنفسی)، بیماری های اسهالی، سرخک، مالاریا، ایدز و توبرکولوزیس علت مهم مرگ هستند. البته نوپدیدی بیماری های عفونی و بازپدیدی برخی دیگر از آنها پدیده تازه ای نیست چراکه کلّ اکوسیستم مرتباً در حال تغییر می باشد و در نتیجه محیط های کوچک و بزرگ را تغییر می دهد که در این محیط ها انسان ها و میکروب های همراه زندگی می کنند و خود در این روند دخالت می نمایند.
بعضی مواقع محیط برای رشد عامل پاتوژن، ایده آل گردیده و افزایش غیرمنتظره ای در فعالیت بیماری یا ظهور عفونت جدید دیده می شود و یا اینکه عوامل بیماریزایی بوسیله میکروب کسب می گردد و منجر به پدید آمدن بیماری جدید و بازپدیدی بیماری های قدیمی می شود. عواملی که منجر به بروز نوپدید و بازپدید بیماری های عفونی می گردند متنوع می باشد ولی تاثیری که انسان ها بر کل اکوسیستم می گذارند اهمیت کلیدی دارد. عرضه پنی سیلین و به دنبال آن کشف استرپتومایسین، منجر به کاهش چشمگیری در بیماری و مرگ و میر ناشی از بیماری های عفونی گردید ولی متاسفانه با ظهور مقاومت در باکتری ها، پارازیت ها، ویروس ها و قارچ ها تاثیر پیشرفت در کشف داروهای معجزه آسا در کنترل بیماری ها بر عکس شد. برای مثال در برخی از مناطق آمریکا،تا حدود 30% عفونتها با استرپتوکوک پنومونیه (پنوموکوک) که شایعترین علت پنومونی باکتریال، مننژیت و عفونت های گوش هستند دیگر به پنی سیلین حساس نیستند. علاوه بر این اطلاعات از بخش های ویژه در ایالات متحده نشان می دهد که 28% باکتری هایی که اکثراً از عفونت های بیمارستانی ایزوله می شوند مقاوم به آنتی بیوتیک های انتخابی رایج درمانی می باشند. خیلی از سایر پاتوژن ها شامل عوامل مولّد مالاریا، توبرکولوزیس، گونورآ، HIV/AIDS و سالمونلوزیس به درمان های استاندارد، مقاوم شده اند.
به مرور که بیشتر وارد قرن بیست و یکم می گردیم بسیاری از داروهای مهم که برای درمان عفونت های شایع بکار می روند محدود تر، گرانتر و در برخی مناطق در دسترس نمی باشند و بعنوان نمونه ما توانایی خود را برای درمان عفونت های ناشی از استافیلوکوک آرئوس از دست می دهیم. این باکتری عفونتهای زخم، آبسه های مختلف را در پوست، ریه، استخوان، مغز، قلب و حتی مرگ ایجاد می کند.
تاریخچه
در سال 1928 که پنی سیلین توسط فلمینگ کشف شد بسیاری از باکتریها نسبت به آن حساس بودند ولی وقتی در سال 1943 کمپانی ها شروع به تولید انبوه آن نمودند چهار سال بعد باکتریها شروع به مقاومت کردند. نخستین میگروبی که مقاوم شد استافیلوکوک آرئوس بود. در سال 1967 تیپ دیگر پنومونی مقاوم به پنی سیلین که بوسیله استرپتوکوک پنومونیه ایجاد شده بود در دهکده دور افتاده ای در پاپوای گینه جدید نشان داده شد. در همان موقع پرسنل نظامی آمریکا در جنوب شرقی آسیا گونورا مقاوم به پنی سیلین را کسب کردند. موقعی که این سربازان به خانه های خود برگشتند این سویه جدید را با خود به آمریکا بردند و پزشکان مجبور بودند داروهای جدید برای درمان آن پیدا کنند. در سال 1983 عفونت روده ای کسب شده از بیمارستان با انتروکوک فسیوم به لیست باکتریهای مقاوم به پنی سیلین اضافه گردید. مقاومت آنتی بیوتیکی سریعاً گسترش می یابد. برای مثال بین سالهای 1979 و 1987 تنها 2/0% سویه های پنوموکوک مقاوم به پنی سیلین بودند. امروزه 6% نمونه های پنوموکوک مقاوم هستند. بر اساس گزارش 28 آوریل 1994 مجله نیوانگلند، محققین باکتری هایی در نمونه های ارسالی از بیماران پیدا کرده اند که به همه داروهای آنتی بیوتیکی رایج در دسترس مقاوم هستند. عفونتهای مقاوم به دارو خطر مرگ را افزایش می دهند و اغلب با طولانی شدن مدت اقامـت در بیمارستان همـراه بوده و گاهـی همـراه با عوارض هستند و نیاز به برداشتن قسمتی از یک عضو نظیر ریه با جراحی و یا جایگزینی دریچه قلبی آسیب دیده پیدا می کنند. با شروع کاربرد آنتی بیوتیکها در دوزهای پائین برای افزایش رشد حیوانات و وجود باقیمانده همین مواد در غذای انسانی با اعمال اثرات فشاری روی باکتریهای انسانی مقاومت در آنها نیز پدید آید که می تواند موجب غافلگیری جوامع پزشکی گردد. برای مثال در سال 1983، 18 نفر در 14 ایالت غربی آمریکا مسمومیت ناشی از سالمونلای مقاوم به چند دارو در اثر مصرف استیک تهیه شده از گوشت گاوهایی که در تغذیه شان آنتی بیوتیک وجود داشت پیدا کردند. 11 نفر بستری شدند و یکنفر فوت کرد.
شامل 18صفحه word
دانلود مقاله مقاومت داروئی و بیماری های نوپدید
در این مقاله ی کاربردی با فرمت Pdf بررسی مقاومت به خوردگی داغ پوشش های Al-Si اعمالی بر روی سوپر آلیاژ In-738 به روش دوغابی Fulltext مورد تحقیق و پژوهش قرار گرفته است