ورود سینما به ایران:
مظفرالدینشاه در فروردین سال ۱۲۷۹ از تهران به مقصد اروپا حرکت کرد. در این سفر بود که با سینما آشنا شد. در سفرنامهٔ مبارکه مظفرالدینشاه آمده است که شاه روز یکشنبه هفدهم تیر ۱۲۷۹ به اتفاق میرزا ابراهیم خان عکاسباشی به تماشای دستگاه سینموفتوگراف و لانترن ماژیک رفته است. این حادثه پنج سال پس از رواج اختراع برادران لومیر در پاریس رخ داد؛ (شاه این دوربین را اشتباهاً سینموفتوگراف مینامید.)
در هفته بعد، مظفرالدینشاه مجدداً به دیدار سینما رفت. حدود یک ماه پس از اولین دیدار مظفرالدینشاه با سینما، در سه شنبه ۲۳ مرداد ۱۲۷۹ در شهر اوستاند در ساحل دریا در بلژیک، جشن روز عید گل برگزار شد و میرزا ابراهیمخان عکاسباشی مشغول عکس سینموفتوگراف اندازی از شاه شد.
به این ترتیب بانی ورود نخستین دوربین فیلمبرداری و نمایش فیلم، مظفرالدینشاه است و نخستین فیلمبردار ایرانی نیز ابراهیم خان عکاسباشی محسوب میشود.
اولین تجربه در سینمای ایران:
عبدالحسین سپنتا متولد ۱۲۸۶ تهران بود. وی در مدرسهٔ سنلوئی و مدرسهٔ زرتشتیان تهران و نیز در اصفهان و کالج امریکایی تحصیل کرد و علاقهٔ زیادی به تاریخ و ادبیات ایران باستان داشت. سپنتا سفرهایی به هند داشت و آثاری را منتشر نمود. در سال ۱۳۰۷ اولین روزنامهاش را با نام دورنمای ایران منتشر کرد. وی پس از سفر به ایران مجدداً به هند رفت.
آشنایی وی با سینما به طور تصادفی و از طریق اردشیر ایرانی صورت گرفت. پس از مطالعه در این زمینه بصورت تئوری، سناریو با نظر فنی اردشیر ایرانی نوشته شد. مشکل اساسی این دو در تهیه فیلم، انتخاب بازیگران بود که میبایست با زبان فارسی آشنایی می داشتند. پس از جستجوی بسیار، سرانجام
همسر یکی از کارمندان استودیو
بنام روح انگیر جهت ایفای نقش
دختر لُر برگزیده شد.
نقشهای بعدی را هادی شیرازی و سهراب پوری ایفا می کردند و نقشهای فرعی را خود سپنتا با تغییر صدا و لحن صحبت میکرد. پس از هفت ماه کار مداوم، نخستین فیلم ایرانی ناطق موجودیت یافت. از این فیلم بعدها بنام جعفر و گلنار یاد میشد. نقش اساسی در تهیهٔ این فیلم، به سپنتا تعلق داشت، گرچه ساختهٔ اردشیر ایرانی ذکر شد و در واقع کارگردانی هنری با سپنتا و کارگردانی فنی با اردشیر ایرانی بود.
شامل 17 اسلاید powerpoint
دانلود پاورپوینت تاریخچه سینمای ایران
