پاورپوینت اسطرلاب ابزار کهن اختر شناسی

اختصاصی از نیک فایل پاورپوینت اسطرلاب ابزار کهن اختر شناسی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود در "پایین مطلب"

 فرمت فایل: word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

 تعداد صفحات:22

احمد بن محمد بن عبدالجلیل سجزی
دانشمند بزرگ سیستانی قرن چهارم هجری
از سده دوم تا نهم هجری، مهمترین مراکز مطالعات ریاضی و نجوم، در جهان اسلامی، استقرار داشتند. در قرن دوم هجری، دانشمندان اسلامی دانش ستاره شناسی را از ایران باستان، هند و یونان قدیم، بسوی خویش جذب کردند. مهمترین اثر ستاره شناسی یونانی، که تا آن زمان به رشته تحریر در آمده بود ـ یعنی حدود 150 میلادی ـ پنج قرن قبل از ظهور اسلام، کتابی بود بنام «آلماگست» که توسط «تالمی» (ptolmy ، منجم اهل اسکندریه) نوشته شده بود. اگر چه ستارشناسان مسلمان، متدهای تالمی، را مورد تحسین قرار میدادند، بسرعت مبادرت کردند به تصحیح و تطبیق آنها، تا آنها را با مشاهدات زمان خودشان، بهتر سازگار نمایند. از این طریق منجمان مسلمان به پدیده های اساساً تازه ای دست یافتند همچون حرکت نقطه اوج منظومه شمسی در رابطه با ستارگان ثابت به مرور زمان، این تصحیحات بنیادی تر شدندو در ادامه، خواهیم دید که برخی از منجمان، حتی فرضیه های پایه ای تالمی را مورد تردید قرار دادند.

آثار ریاضی و ستاره شناسی در دوران میانی جهان اسلام، توسط یک گروه چند ملیتی از دانشمندان، صورت می گرفت. ستاره شناسان در عراق، سوریه، مصر، اندلس (اسپانیای مسلمان) ایران، افغانستان، ازبکستان، تاجیکستان و حتی در اقصی نقاطی همچون تبت، به فعالیت علمی شان مشغول بودند،اکثر ریاضیدانان وستاره شناسان مسلمان بودند اما دانشمندان مسیحی و یهودی نیز وجود داشتند که همگی آنان از طریق زبان عربی ارتباط برقرار می کردند (و به زبان عربی می نوشتند) که زبان علمی آن زمان بود. گروه مهمی از دانشمندان اسلامی، اصل و نسب ایرانی داشتند.

ریاضیدانان و منجمان برجسته ایرانی عبارت بودند از: ابوعبدالله ماهانی از ماهان در قرن سوم، ستاره شناسان مهم سده چهارم، عبدالرحمن صوفی اهل ری، ابوسهل کوهی تبریزی و احمدبن محمد ابن عبدالجلیل سجزی اهل سیستان بودند. بزرگترین منجم اسلامی، شاید ابوریحان بیرونی بوده باشد که در اواخر قرن چهارم و اوایل قرن پنجم به فعالیتهای علمی مشغول بوده است. یکی از مهمترین دانشمندان هم عصر بیرونی کوشیار ابن لبان اهل گیلان بود. ریاضیدانان وستاره شناسان بزرگ ایرانی در سبک ها واسلوب های بعدی ،  عبارت بودند از جمله : شرف الدین طوسی در قرن ششم ، نصیرالدین الطوسی اهل توس ؟) در قرن هفتم وجمشید کاشانی اهل خراسان در قرن نهم این فهرست به هیچ وجه جامع وفراگیر نیست ، از بسیاری دیگر از ریاضیدانان وستاره شناسان هم می توان نام برد.