مقاله درباره منابع بوستانی

اختصاصی از نیک فایل مقاله درباره منابع بوستانی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 4

منابع

ابن یمین ، دیوان ، به اهتشام حسین علی باسانی راد ، ( تهران کتابفروشی سنائی ، 1344 )

ابوالسعید ابوالخیر ، سخنان منظوم ، به اهتمام سعید نفیسی ، ( تهران ، سنائی ، بی تا )

ابوالقاسم فردوسی، شاهنامه ، بهرام گور ،ج 7، ص 408 ، بیت 1825

ابوالقاسم فردوسی، شاهنامه فردوسی، پادشاهی شیرویه ،ج 9

احوال و آثار و قصاید و غزلیات ظامی گنجوی ، به اهتمام سعید نفیسی ( تهران ، فروغی 1328 )

ارمغان مور- جستاری در شاهنامه/ شاهرخ مسکوب/ نشر نی

ارمغان مور/ شاهرخ مسکوب/ نشر نی/ چاپ اول 1384/

اساطیر و فرهنگ ایران در نوشته‌های پهلوی، رحیم عفیفی،

استانلی پول ، طبقات سلاطین اسلام ، ترجمه عباس اقبال ، ( تهران دنیای کتاب ، 1363 ، )

اصول عدالت اجتماعى، آیة اللّه محمدى گیلانى، ص 4، عدل الهى

افضل الدین کاشانی ، دیوان ، به اهتمام قیضی و دیگران ( کاشان ، اداره فرهنگ و هنر ، 1351 )

اوحدی مراغی ، دیوان ، به کوشش سعید نفیسی ، ( تهران ، امیر کبیر 1340 )

ایران و جهان از نگاه شاهنامه/ محمدعلی اسلامی ندوشن/ انتشارات امیرکبیر چاپ اول 1381.

آیدین آغداشلو. به نقل از خبرآنلاین تنها قومی که پیامبر نقاش داشتند. فارسی. بازدید در ۲۹ ژوئن ۲۰۱۱

بازخوانی شاهنامه/ تأملی در زمان و اندیشه فردوسی/ مهدی قریب/ انشارات توس/ چاپ اول 1369.

ثقفی تهرانی، میرزا محمّد، روان جاوید، تهران، انتشارات برهان، دوم، بی‏تا.

جاذبه‌های فکری فردوسی/ دکتر احمد رنجبر/ انتشارات امیرکبیر/ چاپ اول 1363.

جای پای زروان، خدای بخت و تقدیر/ هوشنگ دولت‌آبادی/ نشر نی/ چاپ اول 1379.

حافظ ، دیوان ، ج 1 ، به تصحیح پرویز خانلری ، ( تهران ، خوارزمی ، 1362 ج 2 ) ص 500

حافظ ، دیوان ، ج 2 به تصحیح پرویز خانلری ، ( تهران ، خوارزمی ، 1362 ، )

خسروپناه، عبدالحسین، گفتمان مصلحت در پرتو شریعت و حکومت، تهران، کانون اندیشه جوان، 1380 ش.

خواجه نصیر الدین طوسی ، اخلاق ناصری به تصحیح مجتبی مینوی وعلیرضا حیدری ( تهران خوارزمی 1360 ، ج 2 )

در پیرامون شاهنامه/ به کوشش مسعود رضوی/ جهاد دانشگاهی دانشگاه تهران/ چاپ اول 1369/

ذبیح الله صفا ، تاریخ ادبیات در ایران ، ج 2 ( تهران امیر کبیر 2536 چاپ پنجم

ذبیح الله صفا ، تاریخ ادبیات در ایران ، ج 2 ص 124 و درباره مغول نگ ذبیح الله صفا تاریخ ادبیات در ایران ج 3

روایات این بخش، از کتبی چون تحف العقول، غررالحکم، اصول کافی، نهج البلاغه، و به ویژه بحارالانوار مرحوم مجلسی (جلد اوّل و ...) گرفته شده است.

سخن و سخنوران، بدیع‏الزمان فروزانفر (چ3، شرکت سهامی انتشارات خوارزمی، تهران 1358)

سراج الدین محمود ارمونی ، الطالف الحکمه ، به تصحیح غلامحسین یوسفی ، ( تهران بنیادفرهنگ ایران ، 1351 ،

سرچشمه‌های فردوسی‌شناسی/ محمدامین ریاحی/ مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی/ چاپ اول 1372.

سنائی غزنوی ، حدیقه الحقیقه و شریعه الطریقه ، تصحیح مدرس رضوی ، ( تهران انتشارات دانشگاه تهران 1359

سنائی غزنوی ، مثنویهای حکیم سنائی ، با تصحیح مدرس رضوی ، ( تهران ، انتشارات بابک ، 1360 ،

سید جواد طباطبائی، زوال اندیشه سیاسی در ایرا ن (تهران: انتشارات کویر، 1375

سیدحسن موسوی خرسان، چ5، دارالکتب الاسلامیة، تهران 1390 ق، 4/267).

سید علی همدانی ، ذخیره الملوک به تصحیح محمود انوری ( تبریز دانشگاه ادبیات و علوم انسانی 1358

شاهنامه فردوسی و فلسفه تاریخ ایران/ مرتضی ثاقب‌فر/ نشر قطره/ چاپ اول 1377.

شاهنامه، براساس چاپ مسکو، به ترتیب: 1/21 و 3/196، 1/24، 1/52، /154، 1/76، 1/119، 2/111، 2/179، 5/61، 5/195.

شرح اصول خمسه، ص133; والنغنى فى ابواب العدل و التوحید، ج6

عبدالرحیم اسدی ، شرح غررالحکم ودررالکلم ، ج 2 تصحیح میر جلال الدین حسینی ( تهران ، انتشارات دانشگاه تهران 1260 ، ج 3 )

عبید زاکانی ، کلیات ، به اهتمام پرویز اتابکی ( تهران ، 1343 )

عمادالدین شیسی ، دیوان فارسی ، به اهتمام علی الله ( تهران ، دنیا ، 1353

عمق بخاری ، دیوان ، به کوشش سعید نفیسی ( تهران ، فروشی بی نام

غزالی ، تصیحه الملوک ،با تصحیح جلال الدین همائی ، ( تهران انجمن آثار ملی ، 1351 )

غزالی ، کیمیای سعادت ، ج 1 به کوشش حسین خدیوجو ( تهران انتشارات علمی و فرهنگی 1361 )

فردوسی و شعر او/ مجتبی مینوی/ معین/ چاپ اول 1385.

فردوسی ، شاهنامه ج 6 ، به کوشش ژول ( تهران انتشارات حبیبی ، 1353 ،

قلمرو ادبیات حماسی ایران (جلد دوم)/ دکتر حسین زرمجو/ پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی/ چاپ اول 1381.

مجیرالدین بیقایی ، دیوان ، تصحیح و تعلیق محمد آبادی ، ( تبریز ، دانشکده ادبیات و علوم انسانی ، 1358

محمد بن غازی ملطیوی ، یرید السعاده به کوشش محمد شیروانی ، ( تهران انتشارات دانشگاه تهران ، 1351

مرگ در شاهنامه/ به کوشش ناصر حریری/ اعتقاد فردوسی به سرنوشت در شاهنامه/ پرفسور ت.کورویانکی/

مرگ در شاهنامه/ به کوشش ناصر حریری/ مجموعه مقالات/ آویشن/ 1377.

مرگ در شاهنامه/ کوشش ناصر حریری/ مقالة اعتقاد فردوسی به سرنوشت در شاهنامه/ کوشش ناصر حریری/ مقالة اعتقاد فردوسی به سرنوشت در شاهنامه/ ت. کورویاناگی

مسعود سعد سلمان ، دیوان ، به تصحیح رشید یاسمی ، ( تهران ، ابن سینا ، 1339

مقالات فروغی دربارة شاهنامه و فردوسی/ به اهتمام حبیب یغمایی/ سلسله انتشارات انجمن آثار ملی/ 1351.

ملاحسین واعظی کاشفی، اخلاق محسنی،ب مبئی، مطبعة صفدری، 1311 ه .ق

مناسبات دین و فرهنگ در جامعه ایران (مجموعه مقالات/ گردآورنده محمدجواد صاحبی/ سازمان چاپ و انتشار وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی/ چاپ اول 1384.

مولوی، مثنوی ، چاپ علاء الدوله ( تهران ، انتشارات کتاب فروشی وصال ، بی تا

میر حسین غروی ، طرب المجالس ، به اهتمام مجید زاده (مشهد ، انتشارات باستان ، 1352 ،

ناصر خسرو قبادیانی، دیوان ، ج 1 ، به اهتشام مجتبی مینوی و مهدی محقق ، ( تهران ، موسسه مطالعات اسلامی دانشگاه مک گیل شعبه تهران ، 1357 )

نمیرم از این پس که من زنده‌ام/ مجموعه مقالات کنگره جهانی بزرگداشت فردوسی/ به کوشش دکتر غلامرضا ستوده/ انتشارات و چاپ دانشگاه تهران/ چاپ اول 1374.

هوشنگ، طهمورث به جنگ دیوان رفتند و آنان را شکست دادند . طهمورث، یک تنه

مقاله اقای بوستانی

اختصاصی از نیک فایل مقاله اقای بوستانی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 14

بازشناسی مفاهیم عدل و داد در شاهنامه فردوسی

بوستانی

چکیده:

شاهنامه،کتابی است که درباره ی فرهنگ، شیوه ی حکومتداری و تاریخ ایران باستان به‌ نگارش درآمده است. مفهوم عدل و داد در شاهنامه دارای جایگاه ویژه ای است. در شاهنامه،یک نوع تقسیم کار وجود دارد و هر شغلی،خصلت و اخلاق‌ خود را ایجاد می‌کند. عدل و داد در شاهنامه به گونه‌ای طرح شده که مفهوم "قرار داشتن هر چیزی در جای خود" از آن استنباط می‌گردد. این پژوهش از نوع تحقیقات نوصیفی – تحلیلی به شمار می رود. هدف از این مطالعه بررسی مفهوم عدل و داد در شاهنامه فردوسی می باشد. به منظور جمع اوری اطلاعات از ابزار فیش برداری استفاده شده است. در این مقاله مشخص گردید که عدل و داد نزد شاهنامه متناسب با زمانهای مختلف ، با معانی مختلفی به کار گرفته شده است.

کلیدواژه ها: شاهنامه ، عدل ، داد ، عدالت ، فردوسی

مقدمه:

یکی از بنیادی‏ترین واژه‏هایی که فردوسی در شاهنامه به کار برده است از دید آماری،واژه ی داد است.داد یکی از پایه‏های جهان‏بینی و سامانه ی اندیشه‏ای‏ فردوسی را می‏سازد.ارج و ارزش داد در شاهنامه تا بدان پایه است که می‏توان‏ آن را نامه ی داد نامید.

از جمله مواریث فرهنگی به یادگار ماند از پیشینیان،شاهنامه سخنور توس است.شاهنامه‏ در میان آثار کلاسیک زبان و ادب فارسی از اهمّیّت بسزایی برخوردار است.به واقع شاهنامه را باید سنگ بنای ادب فارسی دانست و فردوسی را اوّل مرد فرهنگ ایران.از جمله ویژگیهای‏ شاهنامه جدای از درونمایه حماسی آن،پرداختن به مسائل فرهنگی،اجتماعی و اخلاقی است‏ که این ویژگی شاهنامه را در میان دیگر آثار حماسی ارج و منزلتی خاص بخشیده است.از جمله درونمایه‏های اخلاقی که در شاهنامه بسیار به آن اشاره شده داد و دهش است.از رهگذر بررسی جلوه‏های دادخواهی فردوسی در شاهنامه درمی‏یابیم که دادخواهی در باور فردوسی از دو جنبه اندیشه‏ای و دینی او سرچشمه می‏گیرد و مهمترین جلوه‏های انسانیت اوست.(قربانپور ،1383ص73)

اگر بخواهیم به دریافت و دیدگاه ایرانی از داد راه ببریم و آن را بشناسیم‏ می‏باید به شاهنامه بنگریم،فردوسی بر آن سر است که هستی،زمانی به آیین‏ است که چهار بنیاد در آن یافتنی باشد و به دست بیاید،یکی از آن چهار،داد است.

داد یکی از چهار شالوده‏ای است که هستی بر آن بنیاد گرفته است.داد قلمرویی دارد به پهنای جهان هستی.در این معنی داد است که همه ی پدیده‏های‏ گیتی سامان‏مند و دارای مرز و کرانه‏ای هستند که نمی‏توانند از آن فراتر بروند.

اگر ما می‏توانیم جهان را بشناسیم و در شناخت جهان دانش خود را به کار بگیریم،همه در گرو داد است وآنچه در زبان نوین‏"هاویه‏"خوانده شده یا یونانیان کهن آن را"کائوس‏"نامیدند-به معنای آشفتگی،زمانی سامان گرفت‏ و به سخنی دیگر جهان پدید آمد که داد به کار گرفته شد،داد چیرگی یافت‏ و فرمان راند.اگر آشفتگی هست از این دید در جهان بیرون،در آفرینش،در هستی نیست.چون این جهان،جهانی که به گفته آمد،جهانی است به داد و سامانمند.آشفتگی و نابسامانی یا بیداد در درون و نهاد آدمی است.تنها آفریدای که می‏تواند بر داد بشورد و از مرز خویش در بگذرد آدمی است.ما زمانی به بیداد می‏رسیم که به انسان رسیده باشیم،آنهم از اینجاست که‏ انسان خدایی‏ست خرد و چون خدایی‏ست خرد،آن زمان که به خردی خویش‏ بازمی‏گردد می‏تواند به بیداد بگراید.چون هوشمند است؛چون می‏تواند اندیشید. بیرون از انسان هرچه هست،نیک است؛چرا؟چون آفریده ی خداوند است. آفریدگار سرآمد است در نیکی زیبایی،در همه ی ویژگیها و شایستگیها.از سویی‏ دیگر این شایستگی‏ها،این والایی‏ها از آنجاست که او بی‏چون است از دریای‏ لغزان چونی و چندی رهاست،همه ی پدیده‏های هستی جز خدا،در این دریا به‏ ناچار شناورند،پس جهان آفرینش جهانی است یکسره داد آیین اما زمانی که‏ این جهان بیرونی،درونی می‏شود به انسان می‏رسد. (کزازی ، 1384ص61)

شاهنامه،کتابی است که درباره ی فرهنگ،شیوه ی حکومتداری و تاریخ ایران باستان به‌ نگارش درآمده است و دغدغه اصلی آن حکومت عادلانه می‌باشد.به نظر می‌رسد رگه- های این نظریه در شاهنامه یافت می‌شود و در صددیم تا تصویری از نظریه چرخه عدال و داد را در این اثر مهم،جست‌وجو کنیم.

در شاهنامه،هرکس نمی‌تواند صاحب قدرت شود،بلکه باید ویژگی‌های خاصی داشته‌ باشد.فردوسی،چهار خصیصه را برمی‌شمرد:برخورداری از نژاد شاهان،هنر،گوهر و خرد. فردی که دارای نژاد شاهان و گوهرشاهی باشد.باید صفات نیک را دریافت و از صفات‌ رذیله دوری نماید.صفات نیک باید در وجودش نهادینه و ملکه گردد.تمرین و ممارست‌ در این راه،ذیل عنوان هنر شهریار بررسی می‌گردد.شهریار باید هم به لحاظ جسمانی‌ دارای قدرت و توان زیادی باشد،شمشیرزنی،تیراندازی و هنرهای رزمی را خوب بداند و هم به فضایل اخلاقی و روان شهریار چون از بدی پالوده گشت و این صفات را در خویش‌ پرورش داد،آن‌گاه روان وی روشن می‌گردد.شادی و خرسندی به سراغش می‌آید و فروغ ایزدی که همان فرّه ایزدی است،بر آن می‌تابد.جامعه‌ای که حاکمش این‌گونه‌ است،آباد،امن زیبا خواهد بود.اگر شهریار،یکی از صفات را از دست دهد،صلاحیتش‌ زیر سؤال می‌رود و خود به خود عزل خواهد شد.(عزیزی ، 1388ص141)

عدل و داد در نگاه فردوسی:

در نزد فردوسی نخستین و لازم‌ترین صفت برای پادشاه،دادگری می‌باشد.صفاتی که برای شهریار بر می‌شمرند،همه لازم و ملزوم یکدیگرند.برای اینکه باید تمامی صفات نیک در پادشاه‌ دادگر،نهادینه شده و وی را همراهی کنند،صفاتی مانند شرم،قدردانی،بردباری، خردمندی وقتی در کسی جمع شد،وی دادگر می‌گردد.شهریار از همان کودکی،آموزش‌ می‌بیند تا تهذیب نفس یابد.حال به مفهوم و رابطه آن با جامعه انسانی می‌پردازیم.

درشاهنامه،بنیاد شاهی برداد،استوار است:

جهاندار شاهی زداد آفرید دگر از هنر و زنژاد آفرید

بدان کس دهد کو سزاوارتر خرد دارتر هم بی‌آزارتر

در اندیشه ی ایران باستان،مفهوم داد به مفهوم اشا یا راستی،بسیار نزدیک است.داد، قانونی است که باید مورد شناسایی قرار گیرد و اجرا گردد.به کسی این قاعده را اجرا می‌کند،دادگر می‌گویند و کسی می‌تواند داد را شناخته و عملی نماید که دادگر باشد و داد در تمام وجود،زندگی شخصی و سیاسی اجتماعی وی نفوذ کرده و ملکه ذهن و رفتار وی‌ گردد و این،همان مرحله ی آغازین دادگری است.در شاهنامه،بیان می‌شود که انسان باید ابتدا در وجود و تن خویش،داد را برقرار سازد.همان‌طور که می‌دانیم در وجود انسان نیز جنگ و کشمکش سختی بین نیروهای خیر و شر،برقرار است.«داد تن دادن»تلاش‌ برای پیروزی در این کشمکش و آراسته شدن به صفات نیک انسانی است.

چو داد تن خویشتن داد مرد چنان دان که پیروز شد در نبرد

پرهیز و اجتناب از آلودگی و گناه، صفحه روان را روشن می‌گرداند.

دگر دادن دادن تن خویش را نگه داشتن دامن خویش را

این امر برای پادشاه،ضروری است؛زیرا برای برقراری داد،ابتدا باید از خویش شروع‌ کند.البته اگر در این مرحله،پیروز و در حکومتداری خویش و برقراری عدل و داد بین‌ مردمان نیز موفق گردد،در این صورت وی انسان کاملی است.

چنین داد پاسخ که داد و خرد تن پادشا را همی پرورد اگر دادگر چند بی‌کس بود و را پاسبان راستی بس بود

عدل و داد از واژگان پیچیده‌ای است که توجه بسیاری از اندیشمندان را به خود جلب‌ کرده است.انسان،همیشه در برابر مفاهیم مشوّش بوده و هست.چگونه می‌توان داد را در