سرود ملی از نماد هاى بارز هویت ملی کشور ها است که در قرن نزدهم میلادی همزمان با پیدایش دولت ملی درغرب بوجود آمد و سپس به نقاط دیگر گیتی گسترش یافت. هالندی ها نخستین کسانی بودند که در نیمه قرن شانزدهم میلادی برای خود سرودی ساختند.
امروز اکثر کشور های جهان سوم در ساختن سرود ملی خویش از کشور های غربی تقلید نموده و سرود ملی خویش را یا در قالب موسیقی مارش عسکری می ریزند و یا اینکه آنرا شبیه به آهنگهای مذهبی کلیسا می سازند. در این میان کشور های معدودی اند که سرود ملی شان ریشه در بیشه موزیک خود شان دارد که جاپان، سریلانکا و میانمار از آن جمله اند. دسته ای از کشور ها در کنار سرود ملی، دارای سرود شاهی، سرود ریاست جمهوری، سرود دولت و امثال آن نیز میباشند. سازمانهای بین المللی چون سازمان ملل متحد، اتحادیه اروپا و اتحادیه افریقا هم دارای سرود های رسمی خود شان اند.
سرود های ملی عظمت کشورها را بازتاب داده و احساس وحدت و همبستگی را در میان ملل و جوامع تقویت می بخشد. این سرودها گاهی بصورت هیجان زا و سکر آور عمل نموده و خروش و غریوی در افراد بوجود آورده و روان شهروندان و اتباع یک کشور همنوا با آهنگ آن آتش گرفته و در میدانهای نبرد، در زیر ضربات موسیقی و کلمات جادوئی آن جان می بازند. آرزوها و آرمانهای جمعی یک ملت در قالب سرود ملی آن ریخته میشود. آهنگ و کلمات سحر آفرین سرود ملی در بدنها روح دمیده و سنگری میشود برای دفاع از اهداف و ارزشهای بزرگ ملی.
از دید جامعه شناسی، موسیقی سرود ملی نشانه ای از فرهنگ یک کشور است که مؤلفان و آهنگسازان در آفرینش این پارچـه هنری از عناصر فرهنگی کشور خویش استفاده می کنند. سرود ملی منبع رموز، مفاهیم، اشارات، دلالات و الهامات بلندی برای ملتها است.
سرود ملی در افغانستان حکایتی طولانی دارد. گفته می توانیم، سرود های ملی ای که تا هنوز در کشور ما ساخته شده اند چون با ساختار و فرهنگ و روان مردم ما مطابقت نداشته اند، نتوانسته اند دوام یابند. سرود ملی تصویب شده کنونی هم نمیتواند بهتر از سرودهای گذشته باشد.
فایل ورد 25 ص
دانلود تحقیق تاثیر سرودهای ملی مذهبی درجامعه
