توسعه پایدار، از اواسط دهه ۷۰ میلادی و پس از بحران نفتی سال ۱۹۷۳ و اعتراضات گروه صلح سبز و طرفداران محیط زیست بر آلودگی زمین و نابودی محیط زیست در اثر توسعه صنعتی و انباشت زباله های سمی کارخانجات و نیز آسیب دیدگی لایه اوزون، بسیار به کار رفته است.
توسعه پایدار، در ابتدا مربوط به دو مبحث عمده بوده است:
با بررسی نیازهای تحقیقاتی مرتبط با مفهوم پایداری، شرایطی را برای پایداری می توان پیشنهاد نمود. این شرایط باید بر چگونگی سیستمهای منابع از نظر نوع برنامه ریزی، طراحی راهبردی و نگهداری تأثیر داشته باشد.
پرلز بر این اعتقاد است که یک شهر ناپایدار را می توان از:
تشخیص داد .
توسعه پایدار شهر محصول نگاه های جدید به عدالت اجتماعی,فضایی و محیطی نسبت به شهر است.
شهرها در سال 2020 جمعیتی معادل 75 درصد کل جهان را در عینی در خود جای خواهند داد که تقریبا 2 درصد از فضای شهری را در اختیار دارند. بنابراین این تراکم عجیب و بی سابقه جمعیت و نیاز عمومی به جذب منابع اساسی منجر به بهره برداری های غیر طبیعی از منابع محلی و استثمار منابع همسایگی خواهد شد.
آثار این توسعه با پسماندهای غیر قابل پیش بینی به جای مانده از شهرها ادامه داشته و آلودگی ها و بیماری ها و گونه های زندگی حاشیه ای جدید محصول این توسعه خواهد بود.
دانلود پاورپوینت شهر پایدار- 45 اسلاید