اندازه گیری مواد افزودنی در شیر

اختصاصی از نیک فایل اندازه گیری مواد افزودنی در شیر دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 10

جستجو و اندازه گیری عوامل نگهدارنده و مواد افزودنی در شیر

تعریف:

عوامل نگهدارنده گاهی برای نگهداری شیر و جلوگیری از فساد و زمانی برای تبدیل شیر فاسد و خراب به شیری که دارای ظاهر معمولی باشد, اضافه میگردند.

حالت اول طبیعی بوده و حالت دوم تقلب محسوب می شود.

جستجو و اندازه گیری بیکرمات دوپتاس:

الف)جستجو:

اصول آزمایش:

بیکرمات دوپتاس معمولاً برای نگهداری نمونه های شیر اضافه می گردد, بدین جهت اینگونه شیرها زرد رنگ میباشند. برای تشخیص بیکرمات دوپتاس در شیر میتوان از نیترات نقره استفاده نمود که با آن رسوب کرمات نقره قرمز نارنجی میدهد.

معرفهای لازم برای آزمایش:

-محلول 1 درصد نیترات نقره

طرز عمل: در یک لوله آزمایش تقریباً یک میلی لیتر از شیر مشکوک و 3 تا 5 میلی لیتراز یک محلول یک درصد نیترات نقرهوارد مینماییم چنانچه رنگ زرد شیر مربوط بوجود بی کرمات دوپتاس باشد, تبدیل به قرمز نارنجی میشود. برای تشخیص بهتر رنگ میتوان از یک لوله آزمایش حاوی شیر معمولی بعنوان شاهد استفاده نمود.

دقت آزمایش:

آزمایش تقریباً 1/0 گرم بیکرمات دوپتاس را در یک لیتر شیر نشان میدهد.

ب) اندازه گیری:

اصول آزمایش:

آزمایش بر روی خاکستر شیر انجام میشود؛ بدین ترتیب که کرماتها را بکمک یک محلول سولفات فروز و آمونیاک (یا ملح Mohr) بفرمول :

احیا نموده , زیادی این محلول را با پرمنگنات دوپتاس تیتره مینماییم.

معرفهای لازم برای آزمایش:

محلول آبکی 8 گرم در لیتر سولفات فروز و آمونیاک که در موقع استعمال تیتره میگردد( برای پایدار نمودن این محلول میتوان به نسبت 12 میلی لیتر در لیتر به آن اسید سولفوریک اضافه نمود).

محلول پرمنگنات دو پتاس 02/0 نرمال که هر میلی لیتر آن معادل است با 00098/0 گرم .

اسید سولفوریک بوزن مخصوص 83/1=d

طرز عمل:

خاکستر شیر را ابتدا چند مرتبه با /اب مقطر و سپس با یک محلول آبکی اسید سولفوریک 5 درصد میشوییم تا اینکه جمعاً 25 تا 30 میلی لیتر مایع بدست آید, بعد آنرا در یک بشر ریخته تقریباً 5 میلی لیتر اسید سولفوریک و دقیقاً 20 میلی لیتر محلول سولفوریک یا ملح Mohr بآن اضافه می نماییم. اسید کرمیک فوراً احیا میگردد زیادی ملح مور را با محلول تیتره پرمنگنات دوپتاس تیتره مینماییم تا اینکه رنگ گلی پایدار بدست آید فرض میکنیم n تعداد میلی لیترهای محلول پرمنگنات دوپتاس لازم باشد. 20 میلی لیتر از همان محلول سولفوریک (ملح مور) را درهمان شرائط با محلول پرمنگنات دو پتاس تیتره مینماییم و فرض میکنیم تعداد میلی لیترهای لازم باشد.

نتیجه گیری:

در این صورت مقدار بیکرمات دوپتاس موجود در شیر برحسب گرم در لیتر از رابطه زیر بدست میآید:

2- جستجوی فرمل:

شیری که به آن فرمالین اضافه شده باشد در موقع سنجش نسبت درصد چربی بروش ژربر علاوه بر بوی مخصوص برنگ بنفش نیز در می آید.

اصول آزمایش:

پروتیدهای شیر حاوی هسته اندول(تریپتوفان) بوده و بدین جهت در حضور یک اسید قوی مانند اسید کلریدریک , یک اکسیدان ضعیف مانند کلرورفریک و مقدار جزئی فرمل و در مقابل حرارت رنگ بنفش (واکنسVoisenet.) تولید مینماید و از روی رنگ بنفش میتوان بوجود فررمال پی برد.

با توجه باینکه رنگ بنفش در حضور مقدار زیاد فرمل(بیش از 5 میلی لیتر محلول افی سینال فرمالدئید حاوی 35 درصد متانول در یک لیتر شیر) ظاهر نمی گردد چنانچه واکنش در اولین دفعه منفی باشد, قبل از نتیجه گیری باید آزمایش را یکمرتبه نیز با شیر رقیق شده تکرار نمود.

معرفهای لازم:

اسید کلریدریک خالص 19/1 =d

کلرورفریک(کلورفریک( محلول 5/2درصد که تقریباً معادل محلول یکدهم کلرورفریک افی سینال بوزن مخصوص 26/1=d است) که در شیشه های قطره چکان نگهداری میشود.

طرز عمل:

در یک لوله آزمایش تقریباً 2 میلی لیتر از شیر مورد آزمایش, قریب 2 میلی لیتر اسید کلریدریک خالص و حداکثر یک قطره از محلول 5/2 درصد کلرورفریک داخل نموده بهم زده و تا نقطه جوش حرارت میدهیم. چنانچه رنگ بنفش ظاهر گردد, شطر حاوی فرمالدئید خواهد بود.

دقت آزمایش:

آزمایش تا 005/0 میلی لیتر محلول فرمالدئید افی سینال(حاوی 5/3 درصد متانول) را در لیتر شیر تشخیص می دهد.

توجه اگر بجای رنگ بنفش رنگ خاکستری قهوه ای ظاهر گردد, آزمایش را تکرار کرده و بجای 2 میلی لیتر شیر مورد آزمایش تقریباً 2 میلی لیتر شیر عاری از فرمل و یک قطره شیر مورد آزمایش برداشت می نماییم. در این صورت چنانچه رنگ بنفش ظاهر شود, شیر مورد آزمایش حاوی بیش از 5 میلی لیتر فرمل در لیتر میباشد و اگر رنگ خاکستری قهوه ای ظاهر شود شیر حاوی فرمالدئید نمی باشد.

در مورد شیرهایی که جهت نگهداری بآنها بیکرمات دوپتاس اضافه گردیده است نمی توان با این آزمایش بوجود فرمالدئید پی برد.

3-جستجوی آب اکسیژنه:

اصول آزمایش:

برای جستجوی آب اکسیژنه میتوان از واکنش Dupouy. استفاده نمود. این واکنش براساس وجود آنزیم پراکسیداز در شیر استوار است که در حضور آب اکسیژنه موجب اکسیداسیون گائیاکل و تغییر رنگ آن به گلی میگردد. ظاهر شدن این رنگ دلیل بروجود آب اکسیژنه در شیر میباشد.

ولی چنانچه شیر خیلی ترش شده باشد(ترشی بیش از 50درجه درنیک) یا قبلاً حرارتی بالاتر از منحنی انهدام آنزیم

مواد افزودنی در پروژه های سد سازی

اختصاصی از نیک فایل مواد افزودنی در پروژه های سد سازی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 18

مواد افزودنی در پروژه های سد سازی

مواد افزودنی در پروژه های سد سازی(کاربرد، مکانیزم واکنش، عوامل موثر بر عملکرد، معیارهای انتخاب)محمود ایراجیان ١چکیده :امتیازات فیزیکی و اقتصادی قابل ملاحظه ای که مواد افزودنی برای بتن ایجاد می کند و همچنین در بسیاری موارد، مزایای فنی موجب رشد روز افزون کاربرد این مواد در بتن شده است.این مواد نه تنها امکان به کار بردن بتن را در شرایط پیچیده فراهم کرده اند که پیش از آن امکان استفاده از بتن در این شرایط به دلایل مختلف فنی وجود نداشت، بلکه امکان استفاده از گستره وسیع تری از مواد متشکله در مخلوط بتن را نیز به وجود آورده اند.سدها به علت نقش اساسی که در سیستم اقتصادی، اجتماعی، سیاسی کشور دارند و نیز به علت سرمایه گذاری کلانی که برایساخت آنها می شود، جز سازه های استراتژیکی محسوب می شوند که لازم است از عملکرد و دوام مناسبی در دراز مدت برخوردارمی باشند.ملاحظات اقتصادی مانند استفاده از مصالح در دسترس و کاهش مصرف سیمان، ضوابظ پایایی از جمله هوازایی، کاهش نفوذپذیری، آب بندی و کاهش نسبت آب به مواد سیمانی، استفاده از مواد کمک سیمانی مانند پوزولانها ، سرباره و دوده سیلسی برای بهبود خواص وپایایی بتن که عموما منجر به افزایش آب مورد نیاز مخلوط می شوند، بهبود شرایط اجرایی مانند حمل و نقل، ریختن ومتراکم کردن بتن، بهبود خواص فیزیکی، مکانیکی و شیمیایی بتن و امکان ادامه عملیات اجرایی و بتن ریزی در شرایط آب و هوایی مختلف از جمله مواردی هستند که استفاده از مواد افزودنی در پروژه های سد سازی را اجتناب پذیر می کنند.با توجه به اندرکنش مواد افزودنی با مواد سیمانی و سایر اجزای تشکیل دهنده بتن و از آنجا که گستره وسیعی از مواد افزودنی با نامهای تجاری گوناگون موجود و در دسترس می باشند، آگاهی از خصوصیات کلی، مکانیزم واکنش و عوامل مو ثر بر عملکرد این مواد می تواند در انتخاب آنها برای یک پروژه خاص، به ویژه پروژه سد سازی، سودمند باشد.در این مقاله پس از بررسی کاربرد، مکانیزم واکنش و عوامل موثر بر عملکرد مواد افزودنی متداول در پروژه های سد سازی، راهکارهایی برای انتخاب این مواد برای یک پروژه سدسازی ارایه می گردد.عملکرد مواد افزودنی – مکانیزم واکنش – کلمات کلیدی : مواد افزودنی۱- مقدمهبتن یکی از مهمترین یکی از فراگیرترین مصالح ساختمانی است که مصرف آن در پروژه های مختلف عمرانی همگام با پیشرفت تکنولوژی رشد روزافزونی دارد.امروزه برای بهبود خواص بتن ، بالابردن کیفیت آن، کاهش نارسایی ها و تغییر بعضی از مشخصه های بتن از مواد افزودنیموادی تغیر از آب سنگدانه سیمان هیدرولیکی و الیاف هستند که (ACI ۱۱۶R) استفاده می شود. مواد افزودنی بنا به تعریفدرست پیش از اختلاط یا درحین اختلاط به بتن افزوده می شوند.مواد افزودنی به دو دسته کلی١. مواد معدنی٢. مواد افزودنی شیمیاییتقسیم می شوند.مواد افزودنی شیمیایی نیز بر حسب نوع عملکرد خود به گروه های مختلف (مانند هوازا، کاهنده های آب، کنگدگیرنده ها و …)آورده شده است. ACI ۲۱۲.۳R و PCA تقسیم می شوند. دسته بندی مبسوط تری از مواد افزودنی در نشریهدر این مقاله کاربرد، مکانیزم واکنش، و عوامل موثر بر عملکرد مواد افزودنی شیمیایی متداول در پروژه های سد سازی، مانندروان کننده ها، دیرگیر کننده ها، هوازاها و مواد کمکی تزریقی مورد بررسی قرارخواهد گرفت. در انتها ملاحظاتی درباره کابرد این نوع افزودنی ها و راهکاری برای انتخاب مناسب آنها برای یک پروژه سدسازی ارایه می گردد.۲- دلایل کاربرد مواد افزونی در بتن سدها امتیازات فیزیکی و اقتصادی قابل ملاحظه ای که مواد افزودنی برای بتن ایجاد می کنند از یک سو و در بسیاری موارد مزایای فنی از دیگر سو، موجبات رشد روزافزون کاربرد، این مواد را در بتن فراهم آورده اند بلکه امکان استفاده وسیع تری از مواد متشکله در مخلوط را نیز بوجود آورده اند.بطور کلی دلایل و مزایای حاصل از استفاده مواد افزودنی در بتن مصرفی در پروژه های سدسازی را می توان به شرح زیردسته بندی کرد:ملاحظات اقتصادی:اغلب سعی می شود که سنگدانه مورد نیاز پروژه سدسازی را از منابع قرضه های نزدیک به ساختگاه سد تامین شود. دستیابی به مشخصات مورد نظر سنگدانه پرهزینه و در شرایطی بسته به خصوصیات قرضه، ممکن است غیر عملی باشد با استفاده از مواد افزودنی می توان بر بسیاری از نارسایی های فیزیکی وشیمیایی سنگدانه موجود غلبه کرد و از همان مصالح در دسترس برای ساخت بتن استفاده کرد. تحقیقات انجام شده توسط پرهیزکار و همکاران بیانگر این واقعیت ایت که دوده سیلیسی به عنوان یک افزودنی معدنی می تواند به میزان قابل توجهی انبساط ناشی از واکنش قلیایی سنگدانه را کاهش دهد.با استفاده ازمواد افزودنی شیمیایی نیز می توان بر بسیاری از نقایص فیزیکی سنگدانه ها مانند کمبود ریز دانه ها غلبه کرد.بدیهی است که در این موارد باید بین هزینه دستیابی به مشخصات مورد نظر از طریق تغییر قرضه، نصب تجهیزات اضافی، طولانی تر کردن فرایند تولید سنگدانه ازیک سو و بهبود خواص سنگدانه موجود با استفاده از مواد افزودنی از سوی دیگر یک مقایسه اقتصادی انجام گیرد.بهبود خواص بتن سخت شده:استفاده از مواد افزودنی خواص فیزیکی ، مکانیکی و شی میایی بتن را به نحوی چشمگیری بهبود می بخشد . مواد افزودنی کاهنده آب با کاهش نسبت به آب به مواد سیمانی و کاهش تخلخل بتن ،خواص مکانیکی آن مانند مقاومت فشاری، خمشی و سایشی را ( رمضانیان پور- ١٣٦٨ ) بهبود می بخشندکنترل گرمازایی در بتن حجیم: برای کاهش گرمای ناش ی از هیدراسیون در بتن های حجیم باید از سیمان های با گرما زایی کم مانند پرتلند نوع ٤ و سیمان پوزلانی استفاده کرد . از آنجا که سیمان پرتلند نوع ٤ در ایران تولید نمی شودیک راه عملی برای کاهش حرارت ناشی از هیدراسیون، کاستن از مقدار سیمان مصرفی در بتن است بدون آنکه لطمه ای به خواص بتن تازه و سخت شده وارد شود . اینکار با استفاده از مواد افزودنی کاهنده آب و فوق روان کننده ها امکان پذیر است . در صورت استفاده از سیمانهای پوزلانی نیز، چون مقدار آب مورد نیازاستفاده از مواد کاهنده آب برای حفظ نسبت به آب مواد سیمانی و نیز بهبود (Famili et at ۲۰۰۰) این سیمانها بیشتر می باشد کارآیی سودمند خواهد بود . استفاده از مواد افزودنی کندگیر کننده در کاهش سرعت گرمازایی در سنین اولیه (تا ٧ روز ) بسیار موثراست .بدیهی است که این مواد تاثیری در کاهش مقدار کل گرمای حاصل نخواهد داشت .چگونگی تاثیر مواد افزودنی شیمیایی در بتنمواد افزودنی شیمیایی را می توان بر حسب چگونگی تاثیر آنها در بتن به دو گروه:١. مواد افزودنی با اثر فیزیکی٢. مواد افزودنی با اثر شیمیایی در بتن تقسیم کرد :مواد افزودنی که اثر فیزیکی در بتن دارند معمولا مواد اثر کنن ده بر سطح هستند اینها مواد هستندکه در سطح مشترک بین دو فازآمیخته نشدنی متمرکز می شوند و نیروهای فیزیکی - شیمیایی موثر براین سطح مشترک را تغییر می دهند این مواد موجب کاهش نیروی کشش سطحی بیم مایع و جامد و یامایع و گاز می شوند و باعث روان شدن بتن می شوند یا ایجاد حباب هوا را بتن میسر میسازند. این موادتغییری در روند هیدراسیون سیمان بوجود نمی آورند.مواد افزودنی که اثر شیمیایی در بتن دارند، موجب تغییر در روند هیدراسیون سیمان می شوند .این تغییر می تواند در تاخیر گیرش و یا تسریع گیرش و سخت شدن موثر باشد . به این ترتیب می توان زمان قابل کارکردن با بتن را کنترل کرد . و یا مقاومت های اولیه آنرا تغییر داد .روان کننده ها و فوق روان کننده ها ( خوازاهاو کاهنده های نفوذپذیری ) بطور کلی می توان گفت که مواد افزودنی کاهنده آبزودگیرکننده ها و زود سخت کنندها ( اثر شیمیایی در تن ( دارای اثر فیزیکی هستند و مواد افزودنی کندگیر کننده و تسریع کننده دارند. مواد افزودنی کمک کننده تزریق دارای هر دو اثرفیزیکی و شیمیایی هستندنوع تاثیر نوع افزودنیفیزیکیفیزیکیفیزیکیشیمیاییشیمیاییفیزیکی- شیمیاییکاهنده های آبهوازاهاکاهنده های نفوذپذیریکندگیر کننده هاتسریع کننده هاکمک کننده های تزریقهیدراسیون سیماناز آنجا که اندر کنش مواد افزودنی و سیمان تاثیر مستقیمی بر عملکرد مواد افزودنی دارد، شیشه شایسته است که ابتدا هیراسیون سیمانی بطور اجمالی مورد بررسی قرار گیرد.هیدراسیون عبارت است که ترکیب شدن آب با اجزای تشکیل دهنده سیمان که درنتیجه این واکنش شیمیایی ، عمل گیرش وسخت شدن انجام می گیرد با وجود تحقیقات زیادی که در مورد روندهی دراسیون سیمان انجام شده است تاکنون این پدیده به طورکامل شناخته نشده است و اختلاف نظرهایی که مورد جزئیات آن وجود دارد . ولی جدا از این اختلاف نظرها، روند کلی هیراسیون رامی توان به ترتیب زیر توصیف کرد .مرحله اول :در اثر اختلاط سیمان با آب ، سولفات بصورت محلول در آمده و با آلومینات کلسیم وآلومینوفریت موجود در سیمان ترکیبوجود اترینگایت را می توان حدود ٣٠ ثانیه بعد از مخلوط . می دهد ( اترینگایت ) شده و تشکیل سولفور آلومینات کلسیم نامحلول.( رمضانیان پور و همکاران ، ١٣٦٧ ). کردن سیمان با آب مشاهده کردکریستالهای اترینگایت در ابتدا بصورت رشته های نازک سوزنی شکل هستند، با رشد این کریستالها گیرش سیمان نیز آغاز می هیدروکسید

تحقیق درمورد تهیه و کاربرد مواد افزودنی در روغنهای روان کننده

اختصاصی از نیک فایل تحقیق درمورد تهیه و کاربرد مواد افزودنی در روغنهای روان کننده دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 120

بسم الله الرحمن الرحیم

دانشگاه آزاد اسلامی

واحد گچساران

دانشکده فنی و مهندسی

پایان نامة تحصیلی

جهت اخذ درجة کارشناسی در رشتة مهندسی شیمی گرایش صنایع پالایش

موضوع:

تهیه و کاربرد مواد افزودنی در روغنهای روان کننده

استاد راهنما: دکتر خلیل حسام

تهیه و تنظیم: رامین رضائی

شماره دانشجویی: 79298652

زمستان 83

تقدیم به پدر و مادر عزیزم

بدینوسیله صمیمانه ترین سپاسهای خود را به استاد گرانقدر، معلم اخلاق جناب آقای دکتر خلیل حسام که در این مدت به من درس زندگی آموخت تقدیم می دارم.

دانلود تحقیق و بررسی در مورد مواد افزودنی بتن 15 ص

اختصاصی از نیک فایل دانلود تحقیق و بررسی در مورد مواد افزودنی بتن 15 ص دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 14

1ـ مواد افزودنی بتن

«مواد افزودنی بتن»

رضا آقاشریف

دانشجوی دانشگاه آزاد

چکیده:

با وجود آنکه مواد افزودنی مثل اجزای تشکیل دهندة بتن مثل سیمان، ماسه و آب جزء اجزای اصلی نباشد ولی به مقدار زیادی در بتن استفاده می شود. لذا جزء اجزای مهم بوده و کمتر می توان از آن چشم پوشی کرد.

معمولاً بجای آنکه از یک سیمان بخصوصی که تمامی خواص مورد نظر ما را در خود تأمین کند، استفاده از یک سیمان معمولی که در آن مواد افزودنی بکار رفته باشد. «موادی که بتواند خواستة ما را برآورده کنند» ترجیح داده می شود.

به عبارت دیگر، بهترین و تها راه ممکن برای رسیدن به بتنی با شرایط ایده آل استفاه از مواد افزودنی مناسب می باشد.

واژه های کلیدی:

سیمان، بتن، مواد افزودنی، آب، استاندارد ASTM، استاندارد BS، گیرش کندگیرکننده، تسریع کننده، روان کننده، فوق روان کننده، کلرید کلسیم.

2ـ مواد افزودنی بتن

مقدمه:

«علت رشد زیاد کاربرد مواد افزودنی آن است که این مواد قادرند امتیازات فیزیکی و اقتصادی قابل ملاحظه ای برای بتن ایجاد نمایند. این امتیازات شامل بوجود آمدن امکان کاربرد بتن در شرایطی که پیش از آن مشکلات قابل توجه یا حتی غیرقابل حل وجود داشت نیز می گردد. مواد افزودنی همچنین امکان استفاده از گسترة وسیع تری از مواد متشکله در مخلوط بتن را بوجود می آورند و در حالیکه مواد افزودنی همیشه ارزان قیمت نمی باشند. ولی اجباراً باعث هزینه های اضافی نمی گردند، زیرا کاربرد آنها می تواند منجر به صرفه جویی اقتصادی گردد.»

«آدام نویل، ترجمة کامران مالکی، 1370، ص 295» «در عمل مواد افزودنی بصورت محصولات تجاری عرضه می شوند و در بعضی موارد، بروشورهای تبلیغاتی حاوی ادعاهای متفاوت و گسترده ای از فواید این مواد می باشند. در حالیکه این ادعاها ممکن است صحت داشته باشند ولیکن برخی از این فواید بصورت غیرمستقیم و بعنوان عواقب شرایط ویژه اتفاق می افتند. و لذا مهم است که قبل از مصرف این مواد اثرات ویژة آنها شناخته شوند.»

«همان ، ص 256»

3ـ مواد افزودنی بتن

نکاتی چند در مورد مواد افزودنی :

«مواد افزودنی می توانند بصورت جامد یا مایع مصرف شوند که حالت مایع آن بیشتر متداول است. زیرا مایع سریعتر و بصورت یکنواخت تر در جریان مخلوط نمودن بتن پخش می شود. مقدار مصرف مواد افزودنی مختلف که معمولاً بصورت درصدی از جرم سیمان مخلوط بیان می شود توسط تولیدکنندگان آنها توصیه شده است؛ اما این مقادیر مصرف، اغلب برحسب شرایط متغیرند. قدرت تأثیر هر مادة افزودنی می تواند برحسب مقدار مصرف آن در بتن و نیز مواد متشکلة مخلوط تغییر نماید. در مورد برخی از مواد افزودنی، میزان مصرف مربوطه عبارتست از: مقدار مواد جامد و نه کل جرم مادة افزودنی بصورت مایع. بطور کلی مواد افزودنی نباید با پوست بدن یا چشم تماس حاصل نمایند.»

«آدام نویل، کامران مالکی، 1370، ص 296»

4ـ مواد افزودنی بتن

انواع مواد افزودنی:

«مواد افزودنی عموماً براساس عملکرد آنها در بتن، طبقه بندی می شوند که دو استاندارد ASTM , BS در این زمینه عمومیت بیشتری دارند:

طبقه بندی آئین نامة «ASTM 494_92» بشرح زیر است:

نوع A کاهندة آب «روان کننده»

نوع B کندگیرکننده

نوع C تسریع کننده

نوع D کاهندة آب و کندگیرکننده

نوع E کاهش دهندة آب و تسریع کننده

نوع F کاهش دهندة زیاد آب «فوق روان کننده»

نوع G کاهش دهندة زیاد آب و کندگیرکننده

استانداردهای بریتانیایی برای مواد افزودنی عبارتند از: بخش اول

BS 5075 : 1982 که مواد افزودنی تسریع کننده، کندگیرکننده و کاهش دهندة آب را مورد بحث قرار می دهد؛ و بخش سوم آئین نامه BS 5075 : 1985 که فوق روان کننده ها را مطرح نموده است.

احتمال دارد که این استانداردها با استانداردهای اروپایی Pr EN 937.2 جایگزین شوند.»

«نویل آدام، ص 295، ص 296، کامران مالکی، 1370»

5ـ مواد افزودنی بتن

مواد افزودنی کندگیرکننده (Re tarders)

«افزودنی هایی وجود دارند که کار گیرش بتن را که با آزمایش و /// اندازه گیری می شود، به تأخیر می اندازند. در مورد چنین افزودنی هایی در ASTM C 494_82 و BS 5075 توضیح داده شده است.

کندگیرکننده ها در هوای خیلی گرم که زمان گیرش معمولی بتن کم می شود و نیز برای جلوگیری از ایجاد ترک های ناشی از گیرش بتن در بتن ریزی های متوالی، مفید می باشند. معمولاً با یک اضافه کردن یک مادة افزودنی کندگیرکننده در سختی بتن تأخیر ایجاد می شود و این خاصیتی است که در ایجاد سطح پرداخت شده مفید می باشند.»

«صمد دیلمتانی، 1369، ص 161»

کاربرد کندگیرکننده ها در بعضی مواقع می تواند بر طراحی و روش اجرای سازه اثر بگذارند. «مکانیسم عمل کندگیرکننده ها هنوز بصورت قطعی روشن نشده است. احتمال دارد که که این مواد، رویش بلورها یا مورفولوژی را اصلاح نمایند، بصورتی که بوسیلة سطح غشاهای سیمان هیدارته، که به سرعت تشکیل می شوند، جذب گردیده و رویش هسته های هیدروکسیدکلسیم را کند می نمایند. این اثرات باعث ایجاد موانع مؤثرتری برای هیدارتاسیون بیشتر، در مقایسه با حالتی که کندگیرکننده، وجود نداشته باشد، می گردد.

مواد افزودنی در نهایت همراه با مواد هیدارته شده از محلول خارج می گردند. دقت زیادی در بکار بردن کندگیرکننده ها لازم است، زیرا مقدار ناصحیح آنها می تواند کاملاً از گیرش و سخت شدن بتن جلوگیری به عمل آورد.»

«آدام نویل، کامران مالکی 1370، ص 302»

6ـ مواد افزودنی بتن

«یکی از کندگیرکننده ها شکر است و عملکرد آن به نحوی است که اگر در حد 9.5 درصد وزنی سیمان به بتن اضافه شود، گیرش سیمان را 4 ساعت به تأخیر می اندازد و اگر در حد 1/0 وزنی سیمان به بتن اضاف6ه شود، گیرش سیمان به کلی متوقف می شود.

از این مقدار شکر می توان برای جلوگیری از گیرش بتن در مواقعی که میکسر خراب شده و قابل تخلیه نسبت استفاده کرد.»

«داوود مستوفی نژاد، 1377، ص 60»

دانلود مقاله کامل درباره مواد افزودنی در جیره های غذایی

اختصاصی از نیک فایل دانلود مقاله کامل درباره مواد افزودنی در جیره های غذایی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 21

مواد افزودنی در جیره های غذایی

آنتی بیوتیک ها

پروبیوتیک ها

الیگوساکاریدها

آنزیم ها

اسیدهای آلی

ترکیبات مورد استفاده برای کنترل تخمیر در شکمبه

افزودنی ها موادی هستند که به منظور افزایش کارایی مواد مغذی در جیره های غذایی حیوانات استفاده می شوند. این ترکیبات اثرات خود را با تاثیر بر دستگاه گوارش یا سلولهای دیواره آن اعمال می کنند. دلایل نظری مشخصی برای موثر بودن این مواد افزودنی وجود دارد. اما به علت طبیعت دینامیک فیزیولوژی دستگاه گوارش اثبات اثرات این مواد در عمل، بسیار مشکل است. برای مثال اندازه گیری تاثیر افزودن اسیدهای آلی به داخل حفره دستگاه گوارشی حتی با وجود استفاده از کانولای دو سر بسیار مشکل است.

آنتی بیوتیک ها

آنتی بیوتیکها ترکیبات شیمیایی هستند که مصرف مقدار کمی از آنها،‌رشد باکتری ها را متوقف می کند. این ترکیبات توسط سایر میکروارگانیسم ها از قبیل قارچ ها تولید می شوند اما می توان آنها را در آزمایشگاه نیز تولید نمود. آنتی بیوتیک ها در سطوح درمانی برای بهبود بیماری های باکتریایی به روزش تزریقی ،‌خوراکی و آشامیدنی مصرف می شوند. بعلاوه آنتی بیوتیک ها در زیر سطوح درمانی به منظور افزایش رشد،‌به جیره های غذایی نیز افزوده می شود. گروه های مختلف آنتی بیوتیک ها با مکانیسم های گوناگون موجب کاهش تعداد خاصی از باکتری های در روده شده (به متن تکمیلی 1- 25 مراجعه شود) و بدین نحو موجب افزایش کارایی مصرف مواد مغذی می گردند. مکانیسم های تاثیر آنتی بیوتیک ها عبارتند از :

کاهش یا حذف فعالیت باکتری های بیماری زا که ممکن است عفونت تحت بالینی را سبب شوند. لذا این امکان فراهم می گردد که سطح تولید جیوان میزبان به سطح بالقوه آن نزدیکتر شود.

حذف باکتری های تولید کننده توکسین ها که سبب کاهش رشد حیوان میزبان میشوند.

تحریک رشد میکروارگانیسم هایی که مواد مغذی ناشناخته سنتز می کنند.

کاهش رشد میکروارگانیسم هایی که با میزبان در مصرف مواد مغذی رقابت می کنند (تخمیر مواد مغذی توسط باکتری ها در مقایسه با جذب مستقیم آنها در حیوان فرایند بیهوده محسوب می شود)

افزایش ظرفیت جذب روده کوچک از طریق کاهش ضخامت دیواره روده.

این اثرات ممکن است با کاهش سوخت و ساز سلولهای مخاطی و کاهش ترشح مخاط همراه باشند دستگاه گوارشی بخش زیادی از انرژی و پروتئین مورد نیاز برای نگهداری حیوان را به خود اختصاص می دهند و هر کاهشی در وزن دستگاه گوارشی و سوخت و ساز سلولهای آن، موجب مصرف مواد مغذی به منظوری غیر از رشد دستگاه گوارشی در حیوان خواهد بود.

آنتی بیوتیک های محرک رشد عمدتاً در جیره های غذایی خوک و طیور استفاده می شود و معمولا 20 تا 40 میلی گرم در کیلوگرم غذا را تشکیل می دهند. این نوع آنتی بیوتیکها نرخ رشد و حیوان را 4تا 16 درصد و بازده غذایی آن را 2تا 7 درصد بهبود می بخشند. بهبود نرخ رشد و ضریب تبدیل غذایی در اثر مصرف آنتی بیوتیک های محرک رشد در حیوانات جوان و حیواناتی که در جیره غذایی آنها سطح پروتئین گیاهی بالاتر از پروتئین حیوانی باشد بیشتر خواهد بود. همچنین با مصرف این ترکیبات در غذای خوک های جوان میزان مرگ و میر آنها کاهش می یابد ولی این اثر در گله های سالم کمتر مشاهده شده است. عکس العمل گوساله های جوان به مصرف آنتی بیوتیک های محرک رشد قبل از مرحله نشخوار مشابه غیر نشخوار کنندگان است.

از آنجایی که نشخوار کنندگان برای تامین احتیاجات مواد مغذی خود اساسا‍ً به باکتری های موجود در شکمبه وابسته هستند،‌لذا مصرف آنتی بیوتیک ها در جیره غذایی آنها ممکن است مشکلاتی را به همراه داشته باشد. با این وجود بر اساس بررسی های انجام شده، آنتی بیوتیک های خاصی از نوع یونوفر (از قبیل موننسین سدیم) می توانند در کنترل باکتری های مضر شکمبه بدون ایجاد اختلال در کل تخمیر، موثر واقع شوند. مخصوصاً هنگامی که این آنتی بیوتیک ها در جیره های غذایی با علوفه کم و کنسانتره بالا مصرف شوند. در این حالت تغییرات اندکی در تخمیر شکمبه رخ می دهد. از جمله اینکه تولید متان کاهش و نسبت اسید پروپیونیک افزایش یافته و عملکرد حیوان نیز بهبود می یابد. مصرف موننسین سدیم به میزان 20 تا 30 میلی گرم در کیلوگرم غذا با افزایش نرخ وزن با مصرف مقدار غذای یکسان یا با حفظ نرخ افزایش وزن با مصرف کمتر غذا، موجب بهبود ضریب تبدیل غذایی می گردد. همچنین تجزیه پذیری اسیدهای آمینه کاهش یافته و مازاد اسید پروپیونیک جهت گلوکنئوژنسیز ذخیره می شود.

استفاده گسترده از آنتی بیوتیک ها با بروز سریع مقاومت در سویه هایی از باکتری ها همراه بوده است. انتقال این مقاومت به سایر سویه ها منجر به ایجاد جمعیت هایی از باکتری ها می شود که در مقابل بسیاری از آنتی بیوتیک ها مقاوم خواهند بود. این مسئله کارآیی مصرف آنتی بیوتیک ها را در درمان بیماری ها محدود ساخته است . اگر در گذشته می توانستند یک عفونت باکتریایی را با طیفی از آنتی بیوتیک ها درمان کنند، امرزه برخی باکتری ها را تنها می توان به وسیله یک آنتی بیوتیک خاص کنترل کرد. نگرانی در اینجاست که اگر این باکتریها هم در برابر این آنتی بیوتیک مقاوم شوند آنگاه بیماری غیر قابل درمان خواهد بود. به همین دلیل در سالهای اخیر استفاده از آنتی بیوتیک ها به عنوان محرک رشد از طریق وضع قوانینی محدود شده است. در اتحادیه اروپا در سا 2000 فقط چهار آنتی بیوتیک فلاوفسفولیپول، آویلامایسین،‌سالینومایسین، سدیم و موننسین سدیم به عنوان محرک رشد مجوز استفاده داشتند.

ماده دیگری که موجب افزایش رشد خوک ها می شود، مس نام دارد و تصور می شود که این تاثیر به علت ویژگی آنتی باکتریال آن باشد (به فصل 6 مراجعه شود) زمانی که سولفات مس به جیره غذایی خوک ها به میزان بیش از آنچه برای عملکرد طبیعی آنها لازم است افزوده می شود (200 میلی گرم مس در کیلوگرم غذا در مقایسه با 5 میلی گرم در کیلوگرم) خوک ها سریع تر رشد می کنند به علت تجمع مس درمحیط و ایجاد مسمومیت در اثر مصرف کودهای حیوانی حاوی مس زیاد درد مراتعی که گوسفندان در آن چرا می کنند، در اتحادیه اروپا قوانینی برای کنترل مصرف مس در غذای خوک ها وضع شده است. مطابق این قوانین غذای خوک های جوان تا سن 16 هفتگی باید حاوی 175 میلی گرم مس در هر کیلوگرم باشد. اما پس از این سن این مقدار باید به 100 میلی گرم در کیلوگرم کاهش یابد و از 6 ماهگی حداکثر میزان مصرف مس باید به 35 میلی گرم در کیلوگرم غذا محدود شود.

متن تکمیلی 1- 25

نحوه عملکرد آنتی بیوتیک ها

آنتی بیوتیک ها با دخالت در متابولیسم سلولی باکتری ها، موجب توقف رشد آنها می گردند. آنتی بیوتیک ها را به چهار گروه طبقه بندی می کنند:

1 – آنتی بیوتیک هایی که در سنتز مواد تشکیل دهنده دیواره سلولی باکتری های دخالت کرده و موجب فروپاشی سلولهای باکتری می شوند . این آنتی بیوتیک ها ترکیباتی با وزن مولکولی بالا (1200 <) بوده و بر باکتری های گرم مثبت هستند. این نوع آنتی بیوتیک ها به مقدار ناچیز توسط میزبان جذب می شوند لذا غیر رسمی هستند. همچنین بقایای قابل ملاحظه ای نداشته و دوره کارنس ( به مدت زمان قطع مصرف آنتی بیوتیک در غذای حیوان تا قبل از کشتار، دوره کارنس اطلاق می گردد) ندارند. آووپارسین و فلاوومایسین نمونه هایی از این نوع آنتی بیوتیک ها هستند.

2- آنتی بیوتیک هایی که بازدارنده سنتز پروتئین باکتریایی بوده و عمدتا بر روی باکتری های گرم مثبت موثر هستند ووزن مولکولی متوسط (500 <) دارند. این ترکیبات در مقایسه با آنتی بیوتیک هایی با وزن مولکولی بالا،‌بیشتر جذب بدن شده و دوره کارنس ندارند. تایلوزین و برجینیامایسین نمونه هایی از این نوع هستند.

3-آنتی بیوتیک هایی که بازدارنده ی سنتزDNA باکتریایی بوده و فعالیت وسیع الطیفی دارند. وزن مولکولی شان پایین بوده (حدود 250) و دارای دوره کارنس هستند، نیتروفورانس و کوئینوگزالین – ان – اکسید در این گروه از آنتی بیوتیک ها جای دارند.

آنتی بیوتیک های یونوفر که بر تعادل الکترولیتی (Na/K) سلولهای باکتریایی اثر دارند و این تاثیر را از طریق انتقال پتاسیم به داخل سلول اعمال می کنند. در این حالت باکتری برای پمپ کردن پتاسیم به بیرون سلول نیازمند انرژی خواهد بود که در نهایت پمپ یونی کارایی خود را از دست داده و پتاسیم در داخل سلول باکتری جمع می شود. طی فرایند اسمز، آب وارد باکتری شده و سلول پاره می شود. موننسین سدیم نمونه ای از این گروه آنتی بیوتیک ها می باشد.