تحقیق درباره انواع هپاتیت و راه های پیشگیری از آن

اختصاصی از نیک فایل تحقیق درباره انواع هپاتیت و راه های پیشگیری از آن دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 3

انواع هپاتیت و راه های پیشگیری از آن - 5th February 2006, 02:31 PM

هپاتیت حاد ویروسی, بوسیله یکسری ویروس ایجاد و به نامهای هپاتیت A, هپاتیتB, هپاتیت C و هپاتیت D خوانده می شود. این نوع از هپاتیت یک عفونت شایع ویروسی است که می تواند خطرناک هم باشد, بدن را درگیر کند و منجر به التهاب و از بین رفتن بافت و عملکرد طبیعی کبد شود. علائم ابتلا به هپاتیت در تمامی انواع آن مشابه است به این صورت که اول علائم عمومی مثل بی اشتهایی ,ضعف, خستگی, تهوع ,استفراغ و درد مبهم در قسمت فوقانی و راست شکم بروز می کند. گاهی در این مرحله تب هم وجود دارد. بعد از این مرحله زردی پیش رونده بروز می کند که ملتحمه (پرده داخلی چشم),مخاط ها و پوست تمام بدن زرد می شود.هپاتیت نوع A:این نوع هپاتیت توسط یک ویروس شدیدا آلوده کننده و مسری ایجاد می شود و از طریق تماس های نزدیک قابل انتقال است. عمده ترین انتقال آن از طریق دهانی- مدفوعی می باشد یعنی در مناطقی که بهداشت رعایت نشده و پس از دستشویی دستها با آب و صابون شسته نمی شود و با همان دست غذا خورده می شود این ویروس به راحتی انتقال می یابد. همچنین در اثر آب, غذاها و شیر آلوده و همچنین در اثر خوردن صدف و گوشت نپخته ماهی انتقال می یابد.در زمانی که علائم بیماری و زردی بروز کرد فرد فقط باید استراحت کند تا ویروس توسط دفاع سیستم ایمنی بدن مهار شود و به تدریج التهاب کبدی به وضعیت سابق برگردد.نکته قابل ذکر این است که هپاتیت A به هیچ نوع درمان دارویی احتیاج ندارد.هپاتیت نوع B:ابتلا به این نوع هپاتیت عوارض بی شماری دارد. از این رو اهمیت شناخت آن بسیار بالاست.راههای انتقال این ویروس عبارتند از:_مادر به جنین : به ویژه اگر مادر در ماه سوم بارداری آلوده شده باشد احتمال انتقال بیماری به جنین بسیار بالا است._تماس جنسی : از راه خون, استفاده از سرنگ مشترک در معتادان تزریقی و یا فرو رفتن سوزن آلوده به ویروس به طور اتفاقی در پوست افراد سالم و استفاده از تیغ های آلوده است._ترشحات بدن : از جمله بزاق ,مدفوع, صفرا, اشک و مایع منی به عنوان یکی از منابع انتقال ویروس مطرح هستند .بعد از آلوده شدن به ویروس هپاتیت B سه مشکل بالینی رخ می دهد. اولا علائم دیده نمی شود. ثانیا مانند هپاتیت A علائم به صورت حاد یعنی ضعف, بی اشتهایی و زردی پیش رونده بروز می کند. ثالثا آنتی ژن ویروس در بدن باقی می ماند و اشکال مزمن بیماری اتفاق می افتد و بعدا با فعالیت مجدد ویروس علائم هپاتیت بروز می کند. گاهی باعث ایجاد سرطان در کبد می شود. گاهی با بروز علائم هپاتیت حاد, زردی آنقدر زیاد می شود که روی عملکرد طبیعی مغز تاثیر گذاشته و باعث علائم خواب آلودگی و عدم هوشیاری می شود و به علت تخریب سلولهای کبدی زمان انعقاد خون به شدت طولانی می شود و خونریزی های مختلف در نواحی متفاوت بدن مثل خونریزی لثه, مخاطها و پوست اتفاق می افتد که وضعیت بیمار بسیار خطرناک و مرگبار می شود.ویروس هپاتیت B در افراد بدون علامت, که به صورت مزمن و طولانی ویروس را در خون خود حمل می کنند از راههای گفته شده به افراد سالم انتفال می یابد.نکته مهم آن است که درمان خاصی برای این بیماری هنوز کشف نشده است و ابتلا به این نوع از بیماری ویروسی مرگبار است.هپاتیت C:راه انتقال این نوع ویروس به وسیله تزریق است. این بیماری غالبا در گیرندگان خون و فراورده های خونی و معتادان تزریقی بروز می کند. البته در کشور ما انتقال این نوع از هپاتیت از طریق فراورده های خونی بسیار کم شده است زیرا کنترل می شوند. پیشگیری از این نوع از هپاتیت این است که معتادان تزریقی یا اعتیاد خود را ترک کنند و یا از روش دیگری برای استفاده از مواد مخدر استفاده کنند. قانونمندی و عدم تجاوز به حریم خانواده و فعالیتهای جنسی سالم نیز از راههای پیشگیری است.هپاتیت D: فقط در بیمارانی که به صورت طولانی ناقل ویروس هپاتیت B هستند بروز می کند. علائم این بیماری مشابه سایر هپاتیت های ویروسی است؛ با این تفاوت که سیر شدیدی دارد و گاهی سبب تخریب کامل کبد و مرگ می شود.از آنجایی که در قرن حاضر ایدز و هپاتیت B دو بیماری لاعلاج هستند باید به آنها توجه بیشتری کرد. زیرا ویروس ایدز در خارج از بدن تنها ۳۰ ثانیه زنده می ماند اما ویروس هپاتیت Bدر خارج از بدن ۲ الی ۳ ساعت زنده است. از این رو احتمال آلودگی به این ویروس بیشتر خواهد بود. اما نکته مهم اینجاست که اگر درمانی برای این دو بیماری نیست اما برای بیماری هپاتیت B واکسنهایی در سه نوبت وجود دارد که انسان را از این بیماری خطرناک مصون می سازد.

پمفلت توصیه های بهداشتی جهت پیشگیری از هپاتیت

اختصاصی از نیک فایل پمفلت توصیه های بهداشتی جهت پیشگیری از هپاتیت دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 2

مقاله درباره هپاتیت چیست ؟

اختصاصی از نیک فایل مقاله درباره هپاتیت چیست ؟ دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 10

هپاتیت‌ چیست؟هپاتیت‌ واژه‌ای‌ کلی‌ است‌ و به‌ مفهوم‌ تورم‌ و التهاب‌ بافت‌ کبد می‌باشد. کبد عضوی‌ حیاتی‌ و بزرگترین‌ غده‌ داخلی‌ بدن‌ است. کبد حدود یک‌ کیلو و 300 گرم‌ وزن‌ دارد و در سمت‌ راست‌ و بالای‌ شکم‌ و پشت‌ دنده‌ها قرار دارد. کبد در بدن‌ همانند کارخانه‌ای‌ سازنده‌ عمل‌ می‌کند. مواد اولیه‌ بعد از جذب‌ در دستگاه‌گوارش‌ وارد کبد می‌شوند و کبد آن‌ها را به‌ نیازهای‌ اصلی‌ بدن‌ (مانند قند، چربی، پروتئین‌ و سایر مواد تبدیل‌ می‌کند. بنابر این‌ اگر کبد درست‌ کار نکند. می‌تواند موجب‌ بیماری‌ شدید شود. عوامل‌ متعددی‌ موجب‌ هپاتیت‌ می‌شوند. از جمله‌ برخی‌ ویروس‌ها، سموم، الکل‌ و برخی‌ از داروها (حتی‌ داروهای‌ گیاهی). اما مهم‌ترین‌ عامل‌ مسبب‌ هپاتیت‌ ویروس‌ها هستند. ویروس‌ نوعی‌ عامل‌ بیماری‌ کوچک‌ و میکروسکوپی‌ است‌ که‌ با چشم‌ دیده‌ نمی‌شود. چند ویروس‌ هپاتیت‌ وجود دارد که‌ عبارتند ازE, D, C, B, A و تمام‌ این‌ ویروس‌ها مشکلاتی‌ مشابه‌ ایجاد می‌کنند؛ ولی‌ به‌ روش‌های‌ متفاوت‌ گسترش‌ می‌یابد. بنابر این‌ روش‌ پیشگیری‌ از ابتلا به‌ هپاتیت‌های‌ مختلف، متفاوت‌ است.عهپاتیت‌C چیست؟این‌ هپاتیت‌ از ویروس‌ هپاتیت‌C ناشی‌ می‌شود. این‌ ویروس‌ از راه‌ خون، فرآورده‌های‌ خونی‌ و تزریقات‌ آلوده‌ وارد بدن‌ می‌گردند.در دنیا از هر 100 نفر 3 نفر به‌ هپاتیت‌C مبتلا می‌شوند (حدود 170 میلیون‌ نفر) ممکن‌ است‌ بیش‌ از 70% از افرادی‌ که‌ آلوده‌ شده‌اند، همچنان‌ ویروس‌ را در خون‌ خود حفظ‌ کنند و ناقل‌ طولانی‌ مدت‌ یا مزمن‌ شوند. حداقل‌ از هر 10 نفری‌ که‌ ناقل‌ مزمن‌ هستند، دو نفر دچار سیروز کبدی‌ خواهند شد. سیروز به‌ وضعیتی‌ گفته‌ می‌شود که‌ کبد به‌ علت‌ صدمه‌ ناشی‌ از هپاتیت‌C به‌ صورت‌ سفت‌ در می‌آید و سطح‌ کبد که‌ به‌ طور طبیعی‌ صاف‌ می‌باشد به‌ صورت‌ ناصاف‌ و دانه‌ دانه‌ در می‌آیند. این‌ فرآیند ممکن‌ است‌ 20 تا 30 سال‌ یا بیشتر طول‌ بکشد. بعد از چند سال، تعداد کمی‌ از بیماران‌ مبتلا به‌ سیروز دچار سرطان‌ کبد می‌شوند (1 نفر از هر 5نفر)، اعتقاد بر این‌ است‌ که‌ ناقلین‌ هپاتیت‌C در تمام‌ زندگی‌ آلوده‌ می‌مانند و می‌توانند ویروس‌ را به‌ بقیه‌ منتقل‌ کنند.‌ع‌بیمار مبتلا به‌ هپاتیت‌C چه‌ علایمی‌ دارد؟بیماری‌ ناشی‌ از این‌ ویروس‌ به‌ دو شکل‌ حاد و مزمن‌ بروز می‌کند. در موارد عفونت‌ حاد اکثر مبتلایان‌ متوجه‌ شروع‌ بیماری‌ خود نمی‌شوند. در بسیاری‌ از موارد ممکن‌ است‌ افراد آلوده‌ به‌ ویروس‌ هپاتیت‌C علامت‌دار نشوند. بقیه‌ نیز ممکن‌ است‌ به‌ بیماری‌ خفیف‌ و شبیه‌ به‌ سرماخوردگی‌ (خستگی، درد عضلات‌ و مفاصل، تهوع، کاهش‌ اشتها) و درد سمت‌ راست‌ و فوقانی‌ شکم‌ دچار شوند که‌ نیازمند درمان‌ نیست؛ اگرچه‌ گاهی‌ در برخی‌ افراد در ابتدای‌ بیماری‌ ادرار تیره‌ می‌شود و رنگ‌ چشم‌ و پوست‌ آن‌ها زرد می‌گردد(یرقان).ممکن‌ است‌ علایم‌ هپاتیت‌ حاد طی‌ چند هفته‌ برطرف‌ شوند؛ ولی‌ این‌ موضوع‌ به‌ معنای‌ رفع‌ عفونت‌ نیست. اگر علایم‌ هپاتیت‌ دارید باید با پزشک‌ خود مشورت‌ کنید. اگر شما آلوده‌ باشید، آزمایش‌ خون‌ آن‌ را نشان‌ می‌دهد. اگر التهاب‌ کبد بیش‌ از 6 ماه‌ طول‌ بکشد، هپاتیت‌C مزمن‌ نامیده‌ می‌شود.علایم‌ هپاتیت‌C مزمن‌ ممکن‌ است‌ شامل‌ موارد زیر باشند:متاسفانه‌ این‌ ویروس‌ تمایل‌ زیادی‌ به‌ مزمن‌ شدن‌ دارد و در اکثر موارد سیر بیماری‌ به‌ صورت‌ مزمن‌ ادامه‌ می‌یابد. بنابر این‌ بیمار آلوده‌ به‌ ویروس‌ هپاتیت‌C باید تحت‌ پیگیری‌ مداوم‌ باشد.ممکن‌ است‌ فرد مبتلا به‌ هپاتیت‌C مزمن‌ در ابتدا هیچ‌گونه‌ علایمی‌ نداشته‌ باشد. در صورتی‌ که‌ فرد علایم‌ از خود نشان‌ دهد این‌ علایم‌ ممکن‌ است‌ یکی‌ یا چند مورد از موارد زیر باشند:O خستگی‌ خفیف‌ تا شدیدO کاهش‌ اشتها Oتهوع‌ و استفراغ‌O احساس‌ درد و ناراحتی‌ در قسمت‌ راست‌ و بالای‌ شکم‌ (زیر دنده‌ها) Oتب‌O درد مفاصل‌عهپاتیت‌C چگونه‌ به‌ شخص‌ سالم‌ منتقل‌ می‌شود؟تاکنون‌ دو روش‌ مهم‌ برای‌ انتقال‌ هپاتیت‌C شناخته‌ شده‌ است. طبق‌ مطالعات‌ انجام‌ شده‌ در حال‌ حاضر معتادین‌ تزریقی‌ شایع‌ترین‌ منبع‌ آلودگی‌ در دنیا هستند و چون‌ این‌ افراد اغلب‌ فاقد علامت‌ می‌باشند همواره‌ خطر انتقال‌ به‌ سایر معتادین، بستگان‌ و کسانی‌ که‌ در جامعه‌ با آن‌ها ارتباط‌ دارند وجود دارد. متاسفانه‌ انتقال‌ بیماری‌ از این‌ راه‌ روز به‌ روز در حال‌ افزایش‌ است. بنابر این‌ لازم‌ است‌ افراد در ارتباط‌ خود با معتادین‌ نهایت‌ احتیاط‌ را به‌ کار گیرند.روش‌ دوم‌ انتقال‌ تزریق‌ خون‌ و فرآورده‌های‌ خونی‌ است. خوشبختانه‌ با شناختی‌ که‌ امروزه‌ از خون‌های‌ آلوده‌ وجود دارد این‌ روش‌ انتقال‌ به‌ حداقل‌ ممکن‌ رسیده‌

تحقیق درباره علایم و تشخیص بیماری هپاتیت B

اختصاصی از نیک فایل تحقیق درباره علایم و تشخیص بیماری هپاتیت B دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 20

هپاتیت B

علایم و تشخیص بیماری هپاتیت B

با توجه به این که در اغلب موارد این بیماری از مادران آلوده به نوزادان منتقل می‌شود، تا سال‌ها علامتی بروز نمی‌کند. در برخی موارد به دنبال هپاتیت حاد ویروسی، فرد به صورت یک فرد ناقل در می‌آید. در این افراد به دنبال علایم هپاتیت از جمله بی‌اشتهایی، ضعف، بی‌حالی، پررنگی ادرار و زردی؛ سیستم ایمنی بدن نمی‌تواند آنتی ژن هپاتیت B را از بین ببرد و بعد از 6 ماه، با وجود بهبودی ظاهری فرد آلوده باقی می‌ماند. خوشبختانه تنها 10 درصد افراد مبتلا به هپاتیت حاد ویروسی دچار هپاتیت مزمن می‌شوند و ناقل هپاتیت باقی می‌مانند. ولی متأسفانه در صورت انتقال عفونت از مادر به نوزاد، در اغلب موارد حالت ناقل پابرجا خواهد ماند و نوزادان آلوده امروزه، خود آلوده کننده جامعه خواهند بود.

تشخیص بیماری هپاتیت B

براساس اکثر گزارش‌های علمی، بسیاری از کسانی که به ویروس هپاتیت‌ B آلوده می‌شوند، از بیماری خود آگاهی ندارند و سال‌ها پس از ابتلا، از وجود این بیماری مطلع می‌شوند. راه تشخیص این بیماری اندازه‌گیری آنتی ژن سطحی این ویروس یعنی HBS AG است. اگر در فردی آزمایش HBS AG مثبت شود، نشان می دهد که آلوده به ویروس هپاتیت B است یعنی در بدن وی ویروس هپاتیت B وجود دارد. آنچه این آزمایش را معنی‌دار می‌کند، حال عمومی بیمار، وضعیت کبد (اندازه آن و نتایج آزمایش‌های مخصوص کبد) و چند آزمایش دیگر در مورد فعالیت ویروس در بدن است. در بسیاری از موارد به دنبال کشف یک مورد HBS AG مثبت، سایر افراد خانواده آزمایش شده و موارد مثبت بدون علامت شناسایی می‌شوند.

بهتر است ناقلین هپاتیت به صورت دوره‌ای (3 تا 6 ماه) از نظر عملکرد کبد بررسی شوند تا در صورت تبدیل شدن به هپاتیت مزمن، تشخیص و درمان سریع‌تر صورت گیرد و از تخریب بیشتر کبد جلوگیری شود.

مهم‌ترین مسئله در ارتباط با ناقلین هپاتیت B

این بیماران هیچ گونه علامت، نشانه و ناراحتی ندارند، ولی در خونشان ویروس وجود دارد. مهم‌ترین مسئله در مورد این گروه از افراد، مراجعه به پزشک هر 6 ماه یک بار و بررسی آزمایشگاهی جهت تعیین وضعیت کبدی است. این امر جنبه حیاتی دارد و با انجام آن می‌توان به فعال شدن بیماری در مراحل اولیه پی برد.

عاقبت ناقلین هپاتیت B

در اکثر موارد، شواهدی دال بر تخریب و التهاب سلول‌های کبدی دیده نمی‌شود. در واقع یک سازش و همزیستی بین ویروس‌ها و سیستم دفاعی بدن به وجود می آید. این سازگاری ممکن است تا سالیان سال باقی بماند و بیمار مشکل کبدی پیدا نکند و ویروس همچنان در حالت نهفته تا آخر عمر باقی بماند. از هر 100 نفری که به این حالت مبتلا هستند، سالیانه 1 تا 2نفر ویروس را از بدن خود پاک کرده و آزمایش HB S AG آنها منفی می‌شود. تعداد بسیار کمی از این افراد در عرض چند سال، دچار عود بیماری شده و به اصطلاح فعالیت ویروس در بدن آنها مجدداً از سر گرفته می‌شود. به همین دلیل است که به حاملین هپاتیت B توصیه می‌شود تا برای معاینه و انجام آزمایش‌های کبدی و بررسی وضعیت‌شان هر 6 ماه یک بار به پزشک معالج خود مراجعه کنند.

بهتر است ناقلین هپاتیت به صورت دوره‌ای (3 تا 6 ماه) از نظر عملکرد کبد بررسی شوند تا در صورت تبدیل شدن به هپاتیت مزمن، تشخیص و درمان سریع‌تر صورت گیرد و از تخریب بیشتر کبد جلوگیری شود.

آیا امکان ابتلای ناقلین هپاتیت B به سیروز وجود دارد؟

در تعداد کمی از این بیماران که اختلال در کار کبد به صورت پیشرونده است، این احتمال وجود دارد. خوشبختانه امروزه با عرضه داروهای جدید امکان جلوگیری و یا به تأخیر انداختن این روند وجود دارد.

تزریق واکسن ضد ویروس هپایتت B به صورت سه دوز با فواصل صفر، یک‌ماه و 6 ماه می‌تواند بیش از 95 درصد، مانع از ابتلا به این بیماری شود.

هپاتیت مزمن B

در تعدادی از افراد مبتلا به هپاتیت B ،ویروس به صورت فعال سبب التهاب کبد می‌شود. آنزیم‌های کبدی (ALT, AST) در خون این افراد افزایش می‌یابد. این افراد نیاز به تشخیص شدت التهاب در کبد و فعالیت ویروس در خون و احیاناً درمان دارند. برای تشخیص فعال بودن بیماری و پیگیری بیماران بعد از شروع درمان لازم است آزمایشات اندازه‌گیری سطح میزان ویروس در خون (اصطلاحا PCR شمارشی) انجام شود. انجام PCR معمولی و غیر شمارشی فایده‌ای ندارد.

امروزه داروهای ضد ویروسی متعددی برای درمان هپاتیت مورد استفاده قرار می‌گیرد. داروی اینترفرون- آلفا دارای اثرات ضد ویروسی بوده و سبب تحریک سیستم دفاعی بدن می‌‌‌شود. تجویز این دارو طبق نظر پزشک صورت می‌گیرد.

تحقیق درباره عفونت با ویروس هپاتیت B

اختصاصی از نیک فایل تحقیق درباره عفونت با ویروس هپاتیت B دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 25

نویسنده محترم لطفا موارد زیر در اسرع وقت اصلاح شود:

مقاله عنوان مکرری داشته باشد (running title).

اسامی نویسندگان به طور دقیق به زبان انگلیسی نیز آورده شده باشد.

مشخصات دقیق علمی (affiliation) همه نویسندگان طبق الگو* موجود باشد:* الگو در فارسی: درجه علمی، گروه، دانشکده، دانشگاه، شهر، کشور.

* الگو در انگلیسی: Academic Degree, Department, Institute, City, Country

Example: MD, Associate Professor, Department of Radiology, School of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran.

عنوان مقاله را به انگلیسی نیز وارد نمایید.

چکیده و کلمات کلیدی را به فارسی و انگلیسی و با تشابه کامل دو قسمت به هم وارد نمایید.

سر عنوان‌های موجود در چکیده و متن مقاله با قالب مجله مطابقت داشته باشد، برای مثال: چکیده، مقدمه، روشها، یافتهها و ...

جداول 1 و 2 در مقاله نیستند.

به رفرنسها در متن اشاره ای نشده است.(به صورت صعودی و در پرانتز نوشته شوند)

شماره پایان نامه یا شماره طرحی که مقاله حاصل آن است و در مورد کارآزمایی های بالینی شماره IRCT ذکر شده باشد.

عفونت با ویروس هپاتیت B

فاکتورهای ویروسی، اپیدمیولوژیک و پیشینه طبیعی

ویروس هپاتیت B‌ از راههای جلدی، جنسی و مادر به جنین در هنگام زایمان قابل انتقال است. در ایالات متحده آمریکا 25/1 میلیون نفر و در جهان 400-350 میلیون نفر آلوده به این ویروس هستند. عفونت با ویروس هپاتیت B عامل مرگ 5500-4000 نفر در سال در ایالات متحده آمریکا و عامل مرگ 1 میلیون نفر در جهان به علت سیروز، نارسائی کبدی و کارسینومای کبدی می باشد. پروتئین های ویروسی با اهمیت از منظر بالینی شامل پروتئین پوششی، آنتی ژن سطحی هپاتیت (HBsAg) B، پروتئین ساختاری نوکلئوکپسیدی هسته ای (HBcAg)، آنتی ژن (HBeAg) e که یک پروتئین نوکلئوکپسیدی محلول می باشد و نشانه تکثیر ویروسی فعال بوده و همراه با سطوح سرمی HBV DNA یک صد هزار تا یک میلیون واحد بین المللی/ میلی لیتر یا بیشتر است. آنتی ژن سطحی هپاتیت B شناسگر عفونت با ویروس هپاتیت B می باشد و آنتی بادی بر علیه آنتی ژن سطحی دلالت بر بهبودی است. ویروس هپاتیت B استراتژی تکثیری شبیه به رتروویروس ها داشته (نسخه برداری معکوس از RNA به DNA) و ریشه کنی عفونت ویروس هپاتیت B به خاطر DNA با دوام، مدور بسته و کووالنسی (cccDNA) که در هسته هپاتوسیت ها استقرار یافته مشکل می باشد. HBV DNA در ژنوم میزبان جا می گیرد (تصویر 1).

پیشرفت از عفونت حاد به مزمن تحت تأثیر سن بیمار در زمان اکتساب ویروس و همچنین دوگانگی در بیان عفونت با ویروس هپاتیت B در مناطق با شیوع بالا (کشورهای آسیائی) و شیوع پائین (کشورهای غربی) می باشد در خاور دور، که عفونت بیشتر در زمان زایمان منتقل می گردد، سیستم ایمنی فرد نمی تواند تفاوتی بین ویروس و میزبان بگذارد و سطح بالائی از تحمل ایمنولوژیک را به دنبال دارد. پاسخ های ایمنی سلولی به پروتئین های ویروس هپاتیت B متصل به غشاء ‌هپاتوسیت ها که همراه با بروز التهاب و هپاتیت حاد است اتفاق نمی افتد. این عفونت مزمن معمولاً در تمام عمر در 90 درصد موارد اتفاق می افتد. برعکس، در کشورهای غربی اکثر عفونت های حاد با ویروس در سن بلوغ از راه های جنسی، تزریق مواد مخدر و از راه تماس های شغلی اتفاق می افتد. در یک فرد بزرگسال بدون نقص سیستم ایمنی، پاسخ ایمنی سلولی قوی به پروتئین های ویروس هپاتیت B ارائه شده توسط هپاتوسیت ها منجر به هپاتیت حاد آشکار می گردد. تحمل ایمنولوژیک به ویروس هپاتیت B برقرار شده در هنگام زایمان، اساسی و در طول تمام عمر بوده ولی کامل نمی باشد. آسیب مختصر کبدی که گاها اتفاق می افتد می تواند خطر مرگ 40 درصدی به علت بیماری کبدی را در بین مردان بدنبال داشته باشد. این خطر در بین زنان کمتر است. یک فاز تحمل ایمنی در دهه های اول زندگی، با صدمات کبدی قابل اغماض مرتبط با تکثیر بالای ویروس هپاتیت B وجود دارد. مطر ح کردن فازها ی مختلف برای هپاتیتB انعکاسی از تحمل ایمنولوژیک بالا در اوائل بیماری و تحمل کمتر در گذشت زمان و عفونت مزمن با ویروس هپاتیت B می باشد. یک چنین دسته بندی، به هر حال، نشانه وجود قابل توجه صدمه کبدی و فیبروز در زمان تحمل ایمنی در بعضی از بیماران یا وجود سکون التهاب و نکروز در زمان فاز پاکسازی – ایمنی (Immune-clearance) می باشد. وجود HBeAg باعث شناسائی دو دسته دیگر از عفونت با ویروس هپاتیت B می گردد.

الف: عفونت با ویروس هپاتیت مزمن B و HBeAg مثبت، که همراه تکثیر بالای ویروس و تبدیل سرمی خود بخودی از HBeAg مثبت به آنتی بادی مثبت (Anti HBe) که منطبق با کاهش تکثیر در ویروس هپاتیت B و بهبودی بالینی می باشد.

ب: عفونت با ویروس هپاتیت مزمنB با HBeAg منفی، که در آن موتاسیون ژن پره کور (precore) و ژن کور پیشرونده (core- promoter) مانع یا باعث کاهش سنتز HbeAg می شود.

ج: بیماران با هپاتیت مزمن B و HBeAg منفی، که در آن تمایل به پیدایش صدمات کبدی پیشرونده، فعالیت Alanine aminotransferase(ALT) نوسان دار و سطوح پائین HBV DNA در مقایسه با بیماران با عفونت ویروس هپاتیت B و HBeAg مثبت وجود دارد. این گروه حتی با درمان اینترفرون قادر به ایجاد Anti HbeAg نمی باشند.

هشت ژنوتیپ از ویروس هپاتیت B با تظاهرات بالینی گوناگون شناسائی شده است. بیماران با ژنوتیپ A تحت درمان با اینترفرون احتمال تبدیل سرمی بیشتری را دارند. احتمال تبدیل سرمی به همراه سیرآهسته پیشرفت بالینی در بیماران با ژنوتیپ B نسبت به بیماران با ژنوتیپ C بیشتر است. این تقسیم بندی در چگونگی درمان موثر نمی باشد.

پیشرفت بیماری کبدی ناشی از عفونت باHBV به علت تکثیر فعال ویروس می باشد که نشانه آن حضور 10000 – 1000 واحد HBV DNA در هر میلی لیتر سرم می باشد. افراد با سطح سرمی HBV DNA کمتر از 1000 واحد در میلی لیتر سرم و سطح نرمال ALT به عنوان ناقل غیر فعال با احتمال کم پیشرفت بالینی شناخته می شوند. این گروه ندرتا بطور خود بخودی یا در اثر کاهش ایمنی دچار فعالیت مجدد بیماری می شوند. عفونت اکتسابی در هنگام تولد منجر به تکثیر با لای ویروس بدون آسیب کبدی در دهه های اول زندگی می گردد. در نهایت خطر پیشرفت بیماری به سمت سیروز کبدی و کارسینوم هپاتو سلولار به سطح HBV DNA بستگی دارد.

هدف های درمان ضد ویروسی

از آنجائیکه نتایج بهبود بالینی و بافت شناسی به علت کاهش در روند تکثیر ویروس هپاتیت B می باشد، انتظار می رود مداخلات کاهش دهنده تکثیر ویروسی، باعث محدود شدن پیشرفت بیماری کبدی و بهبود سیر طبیعی عفونت ویروس هپاتیت B میگردند. به هرحال، نتایج جدی عفونت با ویروس هپاتیت B در عرض چند دهه اتفاق می افتد، لذا درمان های بالینی در محدوده 2-1 سال و ندرتاً تا 5 سال می باشند. توقف درمان با استفاده از یافته های آزمایشگاهی زیر امکان پذیر است. این یافته ها شامل:

1 - سرولوژیک (مانند از بین رفتن HbeAg یا تبدیل سرولوژیک که معمولاً‌ نشان دهنده گذر به حالت ناقل غیر فعال ویروس هپاتیت B و به ندرت نشانگر بهبود سرولوژیک می باشد).

2 -ویروس شناسی (مانند کاهش یک log10 در HBV DNA و یا سطح غیر قابل کشف آن

[

3 – بیوشیمیائی( مانند طبیعی شدن میزان ALT).

4 - بافت شناسی(مانند بهبود در درجه (grade) نکروز و التهاب و مرحله (stage) فیبروز.

یک دوره درمانی ضد ویروسی ممکن است منجر پاسخ هائی گردد که پس از قطع درمان پایدار بماند، اصولاً ادامه درمان تا حصول به پاسخ های درمانی باید ادامه یابد.

داروهای ضد ویروسی

دارو های متعددی در ایالات متحده آمریکا اجازه مصرف در درمان عفونت با ویروس هپاتیت B را دارند. اینترفرون آلفا، پگ اینترفرون آلفا 2a، لامیودین (Lamivudine)، آدفوویر(Adefovir)، انتاکاویر(Entecavir)، تلبی ودین(Telbivudine) و تنوفوویر(Tenofovir) (جدول 2و1). استفاده از اینتروفرون، که نیاز به تزریق روزانه یا سه بار در هفته را دارد امروزه توسط پگ اینترفرون طولانی اثر که نیاز به یک تزریق در هفته دارد جایگزین شده است. درمان یکساله معمولاً منجر به کاهش سطوح سرمی HBV DNA به میزان (3.5-6.9log 10) می گردد، یعنی میزانی از سطح سرمی HBV DNA که توسط روش مولکولی Polymerase chain reaction(PCR) در 95-13 درصد بیماران قابل کشف نمی باشد. طبیعی شدن سطح آلانین آمینوترانسفراز در 74-38 درصد از بیماران و تبدیل سرولوژیک در 27-12 درصد از بیماران مشاهده می شود. در بین داروهای خوراکی، که از نظر مقاومت متفاوتند، آنالوگ های نوکلئوتیدی مانند آدفوویر و تنوفوویر دارای مقاومت متقاطع با لامیودین، تلبی ودین یا انتکاویر نمی باشند. مقاومت به آدفوویر در طول سال اول درمان قابل اغماض بوده اما در پایان سال چهارم به حدود 30 درصد می رسد. آدفوویر در موارد مقاومت عفونت ویروس هپاتیت B به لامیودین بسیار موثر است. علت محدود شدن مصرف آدفوویر در بین داروهای در دسترس، قدرت پائین، اثرکند در سرکوب سطوح HBV DNA ، احتمال کمتر در تبدیل سرولوژیک HbeAg و احتمال بروز عدم پاسخ اولیه (primary nonrespone)(شکست در کاهش 2log10 در 50-20 درصد از بیماران) می باشد. درمان ترکیبی با داروهای خوراکی برای 12-6 ماه یا بیشتر بعد از تبدیل سرمی باعث دستیابی به پاسخ پایدار درتقریبا 80 درصد از بیمارن HBeAg مثبت می گردد. در هر صورت تعدادی از بیماران HbeAg منفی معمولا یک عود پس از درمان را دارند. از آنجائیکه پاسخ همیشه پایدار نمی باشد، پیگیری دقیق پس از درمان جهت شناسائی عود، جهت برقرار کردن درمان جدید لازم است. بنابراین، تقریبا تمامی بیماران